Κοσμήματα άλλων δεκαετιών: το κύριο ζήτημα είναι η γραμμή τους

Ο καλύτερος τρόπος για να φορέσουμε ένα κόσμημα άλλης δεκαετίας (αυτό που λέμε vintage) είναι να το φορέσουμε όπως φοριόταν όταν ήταν στην μόδα. Εάν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, αυτοσχεδιάζουμε αλλά λαμβάνοντας υπόψη τις βασικές αρχές της κατασκευής του, ώστε να μην αποκλίνουμε σημαντικά από αυτές.

Στην φωτογραφία έχουμε τρία ζευγάρια σκουλαρίκια κρίκους του 1978 σε μαύρο/κόκκινο/άσπρο, φτιαγμένα από σκληρό πλαστικό, πολύ γυαλισμένα, σε τριζάτη γεωμετρική γραμμή, με αόρατα μεταλλικά μέρη. Φαίνονται πολύ εύχρηστα, αλλά δεν είναι αν σκοπεύουμε να επωφεληθούμε πλήρως από την γραμμή τους: είναι πλαστικά, επομένως ακατάλληλα για χειμώνα, είναι πολύ γεωμετρικά, επομένως ακατάλληλα για ρούχα λουλουδάτα, γυαλίζουν πολύ, δηλαδή δεν ταιριάζουν με υλικά πετροπλυμένα, "φθαρμένα". Σχεδιάστηκαν για αστικό ντύσιμο. Αυτό που θέλουν  αυτά τα σκουλαρίκια είναι ρούχα σε ίσιες γραμμές, από υφάσματα που δεν κολάνε στο σώμα (αν όχι κι αρκετα σκληρά ώστε να διατηρούν μια σιδερωμένη πιέτα), μονόχρωμα ή σε εξίσου γεωμετρικά εμπριμέ.

Το πρόβλημα είναι πως πολύ δύσκολα βρίσκεις τέτοια ρούχα σήμερα, σχεδόν τα πάντα έχουν μέσα ελαστάν ή φτιάχνονται  από κάποιο είδος ζέρσεη. Οπότε, τι κάνουμε; Συμβιβαζόμαστε. Τα φοράμε με άσπρο τζην ίσιο (όχι  κολλητό), αν είναι δυνατόν από ακατέργαστο ντένιμ, με ομοιόμορφα γαζωμένο στρίφωμα, και ένα αμάνικο πουκάμισο από ποπλίνα, μονόχρωμο ή με μικρές ρίγες/πουά στο ίδιο χρώμα με τα σκουλαρίκια. Βάζουμε το πουκάμισο μέσα από το τζην, ένα φουλάρι στα μαλλιά αντί για κορδέλα, μεγάλα γυαλιά ηλίου κι είμαστε έτοιμες για βόλτα, σωστά ντυμένες.

Αυτό είναι όλο.