Τι είδους περίσταση είναι το κολύμπι σε δημόσια παραλία; Πρώτα από όλα είναι μια αθλητική δραστηριότητα κι έπειτα είναι κοινωνικό γεγονός. Είμαστε εκεί για να κάνουμε κάποιο είδος σπορ και βρισκόμαστε ανάμεσα σε οικογένειες, ηλικιωμένους και παιδιά. Επομένως ο κανόνας κομψότητας για το δημόσιο κολύμπι είναι: διατηρούμε την εμφάνισή μας όσο πιο απλή γίνεται και την γύμνια περιορισμένη. Το μαγιό μας πρέπει να κρατάει αθέατο το στήθος, το μεγαλύτερο μέρος των οπισθίων και την απόκρυφη περιοχή, τόσο με το ύφασμα όσο και με το σχέδιό του.
Είπα "την απόκρυφη περιοχή" παρά το ότι δεν θα έπρεπε να αναφέρω κάτι όσο αυτονόητο. Φαίνεται ότι πολλές γυναίκες και άντρες από την στιγμή που κάνουν αποτρίχωση του εφηβαίου, σταματούν να το θεωρούν απόκρυφο και αποφασίζουν να το εκθέσουν σε δημόσια θέα φορώντας μικροσκοπικά μαγιό. Αποτρέπω τους πάντες από αυτήν την τακτική. Όλοι οι άνθρωποι -εκτός από τους τυφλούς- αναγνωρίζουν την απόκρυφη περιοχή, με τρίχες ή χωρίς.
Αποφεύγουμε τους πλάγιους τρόπους να είμαστε υπερβολικά σέξι στην παραλία, δηλαδή όλα τα μαγιό που μοιάζουν με κοστούμια στριπτήζ, π.χ. αυτά που έχουν φράντζες, αλυσίδες, τρουκ, γκλίτερ, στρας, ζώνες στην περιοχή της ήβης, λωρίδες από δω κι από εκεί, κλπ. Το στριπτήζ γίνεται σε ειδικούς και κλειστούς χώρους, για περιορισμένο κοινό, όχι παντού κι όχι μπροστά σε παιδάκια.
Αποφεύγουμε επίσης τα διάφανα υφάσματα, εκείνα που έχουν μεταλλικό τελείωμα, τα σταμπωμένα animal print. Το άκρον άωτο του κίτς είναι ένα στρινγκ μαγιό με print λεοπάρδαλης, η λεοπάρδαλη δεν θα βρεθεί ποτέ σε δημόσια παραλία..
Μένουμε τελείως μακριά από μαγιό σε καρώ τραπεζομάντιλου (σαν αυτά που συνηθίζει μια αγγλική εταιρεία διάσημη για τις καμπαρντίνες της), κι όλα τα μαγιό με λογότυπα σχεδιαστή τυπωμένα παντού στο ύφασμα.
Μπορούμε να φορέσουμε το μαγιό μας από το νερό της θάλασσας έως την ομπρέλα μας. Για οπουδήποτε αλλού, καλυπτόμαστε. Θα πάμε στο μπήτς-μπαρ να πάρουμε καφέ; Βάζουμε τα ρούχα μας και παπούτσια. Θα πάμε στο εστιατόριο για φαγητό; Ντυνόμαστε εντελώς και προσέχουμε το μαγιό μας να είναι τελείως στεγνό πριν καθίσουμε στην καρέκλα.
Η παραλία είναι το τέλειο μέρος για να φορέσουμε ένα πλήρες σύνολο που θα περιλαμβάνει φόρεμα, μαγιό, τσάντα, παπούτσια, πετσέτα και καπέλο, όπου όλα θα έχουν το ίδιο εμπριμέ, ή τουλάχιστον όλα θα βρίσκονται στο ίδιο κύριο χρώμα. Δεν φοράμε κανένα κόσμημα εκτός από την βέρα του γάμου. Δεν φοράμε καθόλου μακιγιάζ διότι το κολύμπι παραμένει αθλητική δραστηριότητα, μια αντηλιακή με χρώμα κι ένα βούτυρο κακάο με χρώμα είναι υπεραρκετά.
Τα σορτς και τα μίνι φορέματα είναι απολύτως αποδεκτά στην παραλία, δεν υπάρχει όμως λόγος να τα βάλουμε εάν τα πόδια μας δεν είναι σε καλή κατάσταση. Κυκλοφορούν χιλιάδες όμορφα καφτάνια στην αγορά τα οποία θα μας προσφέρουν μια μεγαλοπρεπή εμφάνιση. Για την ακρίβεια, η παραλία είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να φορέσουμε καφτάνια δημόσια, γι αυτό την εκμεταλλευόμαστε.
Πρέπει να θυμόμαστε πως η Φύση δεν δημιούργησε τις παραλίες για τους νέους κι όμορφους μόνο. Όλοι δικαιούνται να κολυμπήσουν δημόσια, δηλαδή και οι γέροι, οι υπέρβαροι, όσοι έχουν εμφανή προβλήματα υγείας. Δεν κάνουμε όσους είναι εμφανισιακά λιγότερο τυχεροί από εμάς να νιώθουν άσχημα με τις ματιές μας, τα σχόλια μας και τα γέλια μας. Δεν σχολιάζουμε επίσης οποιονδήποτε δούμε ντυμένο πολύ αποκαλυπτικά -δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι ως στόχο την κομψότητα, τι να κάνουμε; Η παραλία είναι για όλους.
(εικονογράφηση Ρενέ Γκρουώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου