Μια γυναίκα ζωγράφος, η Τζέην Πήτερσον από το Ιλινόις, ζωγραφίζει μια γυναίκα που διαβάζει.
Η Πήτερσον είναι εμπρεσιονίστρια (ή ιμπρεσιονίστρια, εάν προτιμάτε την αγγλική προφορά της λέξης impression= εντύπωση) που έζησε από το 1876 έως το 1965). Σπούδασε ζωγραφική και στην συνέχεια δίδαξε σε σχολεία και Σχολές Kαλών Τεχνών στα Αμερικάνικα Πανεπιστήμια, πριν γυρίσει τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης κι εγκατασταθεί στο Παρίσι. Εκεί μπήκε στον στενό κύκλο της Γερτρούδης Στάιν, τον καιρό που στον ίδιο κύκλο ανήκε ο Πικάσο, ο Ανρί Ματίς και πολλοί Φωβιστές. Είναι γνωστή για το καθαρό της χρώμα και την συναισθηματική φόρτιση των έργων της.
Ο συγκεκριμένος πίνακας βρίσκεται στην σελίδα μας ακριβώς διότι αντικατοπτρίζει καθαρά τα τολμηρά χρώματα της εποχής Art Deco και το παράλογο από κάποια άποψη μακιγιάζ των 20's με τα κοραλλένια μάγουλα και το έντονο κραγιόν, που όμως ήταν συγκλονιστικό πάνω στις ζωντανές γυναίκες της εποχής. Tα ρούχα, τα χτενίσματα και το μακιγιάζ της κάθε μόδας, δεν έχουν νόημα όταν τα κοιτάς κρεμασμένα σε άσπρες κούκλες στα Μουσεία ή σε φωτογραφίες. Ο πίνακας που αποδίδει κάτι από τον συναισθηματικό κόσμο των ζωντανών πλασμάτων, μας λέει πιο πολλά για την κάθε μόδα και το πώς φαινόταν πάνω στις γυναίκες τότε.
Εδώ ας πούμε, η γυναίκα έχει τονίσει με τα σκούρα της ρούχα την λευκότητα του προσώπου της κι έχει βάλει κάτι από τον αιώνιο κύκλο της ζωής -δηλαδή το αίμα με το οποίο γεννιέται η κάθε νέα ζωή- πάνω στα χείλη, τα μάγουλα και την φάσα του καπέλου της. Τα σκούρα μάτια της, δεν "διαβάζονται" και μας μαγνητίζουν με το μυστήριό τους. Ποιά είναι; Τι σκέφτεται; Άγνωστο. Οι αντιθέσεις της Art Deco παίρνουν σάρκα κι οστά, ακριβώς μέσα στον πίνακα -που ευτυχώς για εμάς είναι εμπρεσιονιστικός: δεν ενδιαφέρεται για την πιστή απόδοση των λεπτομερειών, αλλά για την μεταφορά της αίσθησης που αφήνει πίσω της η ζωή.
Νομίζω ότι η Jane Peterson κατάφερε πολύ καλά σε αυτόν τον πίνακα να μεταφέρει ταυτόχρονα το ανεξιχνίαστο της γυναικείας ψυχής και την ομορφιά της Art Deco.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου