Από το περιοδικό La mode illustrée του 1926, σκίτσα δυο πατρόν που ήταν "για αρχάριες" μοδίστρες τότε. Τα φορέματα στηρίζονται περισσότερα στον έξυπνο συνδυασμό δυο υφασμάτων, ενός μονόχρωμου κι ενός πολύχρωμου στον ίδιο βασικό φόντο κι έτσι αποκτούν την γοητεία τους.
Αριστερά το κρεπ-ντε-σιν μάλλινο φόρεμα σε κάμελ, έχει πολύ βαθύ ντεκολτέ κι από μέσα μονόχρωμο πλαστρόν. Ο γιακάς κι οι μανσέτες ράβονται από ζέρσεΐ στα ντεσέν με τα οποία έγινε γνωστός ο οίκος Missoni, που ήταν πολύ δημοφιλή στην δεκαετία του '20, ενώ η πόρπη της φαρδιάς ζώνης ντύνεται στο ίδιο υλικό.
Δεξιά το βαθύ μπλε ρουαγιάλ φόρεμα, έχει επίσης γιακά και μανσέτες σε άλλο ύφασμα, αυτή τη φορά σε ζωηρό ριγέ.
Οι κυρίες μας φορούν καταπληκτικά καπέλα, το μπεζ με γεωμετρική διακόσμηση εντός της κατασκευής του, το άλλο με αρκετά φαρδύ ασύμμετρο μπορ και λεπτή κορδέλα από διάφανη οργάντζα σε γκρι. Τα υπόλοιπα αξεσουάρ επαναλαμβάνουν το χρώμα των καπέλων.
Αυτά τα δυό όμορφα φορέματα, τα λέμε "αποκλειστικά". Έχουν ένα μειονέκτημα: εξαιτίας των συγκεκριμένων συνδυασμών πάνω τους, δεν φοριούνται με άλλα ρούχα ή αξεσουάρ, π.χ το μπλε φόρεμα με κόκκινο παλτό και γόβες, τo κάμελ με μαύρο ή πράσινο σκούρο παλτό και γόβες. Εάν δεν είχαν το εμπριμέ κι είχαν ραφτεί εξολοκλήρου σε ένα μόνο χρώμα, θα ήταν πιο ευέλικτα.
Όμως στην μόδα δεν μπορείς ποτέ να τα έχεις όλα: κάτι δίνεις, για να κερδίσεις κάτι. Οι εντυπωσιακοί συνδυασμοί υλικών σε ένα μόνο ρούχο, έχουν αποτέλεσμα που μένει αξέχαστο, αλλά περιορίζουν σαφώς την χρήση του ρούχου σε ορισμένες μόνο φορές τον χρόνο. Εμείς πρέπει να αποφασίσουμε τι χρειαζόμαστε πιο πολύ, το εντυπωσιακό ή το χρηστικό;
(φωτογραφίες σκίτσων La mode de Pinktag)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου