Στην δεκαετία του 1990 είναι γνωστή κυρίως για την άνοδο του Τζιόρτζιο Αρμάνι και της Ντόνα Καράν, δυό σχεδιαστές μινιμαλιστές που έφτιαξαν ρούχα γεωμετρικά και λιτά και έντυσαν τις συλλογές τους με χρώματα ουδέτερα -ο όρος "ουδέτερο" δεν υπήρχε μέχρι τότε, το μαύρο ήταν απλώς μαύρο και το μπεζ, απλώς μπεζ.
Ωστόσο τα ουδέτερα δεν ταιριάζουν στην προσωπικότητα όλων των γυναικών, γι αυτό στην ίδια δεκαετία θριάμβευσαν ομοίως ο Τζιάνι Βερσάτσε κι ο Κριστιάν Λακρουά, δυό σχεδιαστές μαξιμαλιστές ως προς τα πατρόν των ρούχων τους, αλλά κυρίως ως προς τα χρώματα που χρησιμοποιούσαν.
Ο Βερσάτσε κι ο Λακρουά συνδύασαν το χρώμα με χρώμα. Έβαλαν το κόκκινο δίπλα στο πορτοκαλί και το μπλέ, το πράσινο μαζί με το τυρκουάζ και το κίτρινο, το φούξια μαζί με το μωβ. Συνδύασαν ακόμα και το animal print με κόκκινο, με γαλάζιο, με πράσινο -όχι με μαύρο όπως γινόταν επί δεκαετίες. Ο Λακρουά ειδικώς, έβαλε πολλά διαφορετικά εμπριμέ στο ίδιο σύνολο, π.χ καρώ με ρίγες και πουά ταυτοχρόνως, ή λουλούδια και ρίγες μαζί.
Ύπο αυτήν την έννοια, η δεκαετία το 90 ήταν απελευθερωτική για την γυναικεία μόδα. Απο κεί και πέρα ξεκίνησε σιγά-σιγά η ανάμιξη των εμπριμέ (το mixing prints), κι από εκεί και πέρα υπήρξαν γυναίκες που στην ντουλάπα τους είχαν τα πάντα εκτός από το μικρό μαύρο φόρεμα.
Στην φωτογραφία μας μια σελίδα του περιοδικού ραπτικής Burda από τον Οκτώβριο του 1990, με ένα σύνολο αξεσουάρ, που όλα μαζί φτιάχνουν μια έκρηξη χρωμάτων. Το χρώμα μπορεί να γίνει έως και σοκαριστικό, αλλά ποτέ δεν είναι θλιβερό. Αξίζει τον κόπο να το θυμόμαστε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου