Η ενδυματολογική άσκηση, ή δοκιμασία, ή όπως την λένε στο YouTube "challenge", είναι ένα χρονικό διάστημα όπου εμείς μόνοι μας, με την θέλησή μας, δεσμευόμαστε απέναντι στον εαυτό μας ότι θα φοράμε κάθε μέρα και σε όλες τις περιστάσεις, μόνο ένα χρώμα (ροζ) ή μόνο έναν τύπο ρούχου (φορέματα), κάποιο είδος αξεσουάρ (φουλάρια), κάποιου είδους κόσμημα (πέρλες), κάποιο τύπο παπουτσιού (γόβες), μια μορφή υλικών (3 διαφορετικά εμπριμέ ανά σύνολο), έναν συγκεκριμένο μικρό αριθμό ρούχων (π.χ 10 κομμάτια μόνο). Εννοείται ότι μέσα στο χρονικό διάστημα που έχουμε ορίσει, δεν μπορούμε να φορέσουμε 2η φορά το ίδιο ακριβώς σύνολο, κάτι πρέπει να είναι διαφορετικό από κάθε προηγούμενη φορά. Η άσκηση μπορεί επίσης να είναι ένα διάστημα που ΔΕΝ θα φοράμε κάτι, π.χ. καθόλου τζην, καθόλου φόρμες στο σπίτι, καθόλου μακιγιάζ, καθόλου κοσμήματα.
Η ενδυματολογική άσκηση μας ωφελεί πολύ, επειδή καταρχάς εμβαθύνει την γνώση μας σε κάποιο κομματάκι της ένδυσης που λίγο-πολύ αγνοούμε, αφού μας δείχνει δυνατότητες αυτού που διαλέξαμε, τις οποίες πριν δεν είχαμε αντιληφθεί. Εάν τυχόν έχουμε λίγα κομμάτια σε ό,τι διαλέξαμε, μας ωθεί να γίνουμε επινοητικές και να βάλουμε την φαντασία μας να δουλέψει ώστε να βρούμε ικανοποιητικές λύσεις. Μας αναγκάζει επίσης σε κάποια αυτο-πειθαρχία, πράγμα επίσης ωφέλιμο γιατί ενδέχεται να υστερούμε ως άτομα σε πειθαρχία. Σε κάθε περίπτωση στο τέλος της είμαστε τρόπον τινά σοφότερες επί του θέματος και επί του εαυτού μας.
Το challenge για να πετύχει πρέπει να έχει δύο στοιχεία:
1) Να δεσμευτούμε σε κάτι που δεν συνηθίζουμε καθόλου, έτσι ώστε να βγούμε έξω από αυτό που μας κάνει να νιώθουμε άνετα (το comfort zone μας όπως λένε στα αγγλικά). Δεν έχει νόημα να δεσμευτούμε ότι θα φοράμε κάθε μέρα μαύρα, εάν φοράμε έτσι κι αλλιώς μαύρα.
2) Το διάστημα να είναι αρκετά μεγάλο. Εδώ προκύπτει το πρόβλημα που παρατηρώ στο Youtube. Οι ντόπιοι και ξένοι Youtuber κάνουν συνεχώς challenge, αλλά μόνο για μια εβδομάδα, έως ότου έρθει η επόμενη Κυριακή και μας δείξουν το σχετικό τους βίντεο. Μια εβδομάδα δεν είναι τίποτα σημαντικό, όλες μπορούμε να αντέξουμε οποιοδήποτε περιορισμό για 7 μόνο μέρες, δεν διδασκόμαστε τίποτα σε 7 μέρες, γιατί δεν αντιμετωπίζουμε καμία έλλειψη ιδεών.
Κατά την γνώμη μου το διάστημα πρέπει να είναι 3 εβδομάδες ή καλύτερα ένας μήνας, γιατί η εμπειρία έτσι γίνεται πλούσια: η 1η βδομάδα είναι περίπατος, φοράμε τα γνωστά και τα γνωστά. Η 2η έχει κάποια δυσκολία, αλλά όχι τρομερά πράγματα, κάνουμε μόνο μικρές αλλαγές σε ό,τι συνηθίζουμε. Την 3η εβδομάδα έχουμε βγάλει όλα τα σχετικά με την άσκηση κομμάτια έξω από την ντουλάπα και τα δοκιμάζουμε έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα στον καθρέφτη, προσπαθώντας να σκεφτούμε φρέσκους τρόπους να τα χρησιμοποιήσουμε. Την 4η εβδομάδα φοράμε χωρίς δεύτερη σκέψη τις ζακέτες με το κούμπωμα στην πλάτη προκειμένου να τις μετατρέψουμε σε μπλούζες (Loulou de la Falaise τακτική), ή το φουλάρι περίτεχνα τυλιγμένο στην περιφέρεια ώστε με μια ζώνη να γίνει φούστα (Armani τακτική).
Για να μην σας λέω μισές αλήθειες, προσωπικώς όλες τις τέταρτες βδομάδες αγανακτώ και μπορεί να βρίσω λίγο, πάντως δεν τα παρατάω, μαζεύω το κεφάλι μου και συνεχίζω.
Κάντε μια δοκιμή, βάλτε μια ενδυματολογική δοκιμασία στον εαυτό σας ας πούμε για 2 βδομάδες, κι αν δεν μάθετε του κόσμου τα πράγματα σε αυτό το διάστημα, να μην με λένε Pinktag.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου