Ενα από τα κλασικά κομμάτια της γυναικείας γκαρνταρόμπας είναι το άσπρο αντρικό πουκάμισο, δηλαδή το πουκάμισο που είναι:
άσπρο, από βαμβάκι, πέφτει ίσιο (χωρίς να στενεύει στην μέση ή να έχει πένσες κάπου), έχει μυτερό γιακά και "ποδαράκι" γιακά, μανσέτες αρκετά φαρδιές με 2 κουμπιά και πατ ανοίγματος στον βραχίονα, και τέλος πατιλέτα κουμπώματος κατά μήκος του κορμιού με κουμπιά έως και το ποδαράκι του γιακά. Από άποψη εφαρμογής είναι αρκετά μεγαλύτερο από το αντίστοιχό του -που ονομάζεται "γυναικείο πουκάμισο".
Το άσπρο αντρικό πουκάμισο μπήκε στις γυναικείες ντουλάπες δανεισμένο από την αντρική γκαρνταρόμπα, στην δεκαετία του 1920 και αγκαλιάστηκε από το κίνημα απελευθέρωσης των γυναικών. Το ανδρόγυνο ντύσιμο εισήγαγε στην δημόσια ζωή τόσο η Κοκό Σανέλ που φορούσε αντρικά παντελόνια και ναυτικές μπλούζες., όσο και η Μάρλεν Ντήντριχ που στην προσωπική της ζωή φορούσε αντρικά πουκάμισα, παντελόνια, τουήντ κοστούμια 3 κομματιών ή ακόμα και σμόκιν, τόσο στην βόλτα της όσο και σε νυχτερινές εξόδους (εδώ την βλέπουμε το 1942).
Η Κάθριν Χέμπορν, επίσης σημαντική ηθοποιός, φορούσε σε όλη την δεκαετία του 40 και του 50 εκτός σκηνής αυθεντικά αντρικά πουκάμισα και παντελόνια, που τα συμπλήρωνε με κολεγιακά παπούτσια (στην φωτό την βλέπουμε το 1956).
Στην δεκαετία του 50 κι αρχές 60 το αντρικό πουκάμισο εμφανίστηκε επιτέλους στον κινηματογράφο, όμως σε σκηνές που υπονοούσαν ότι η πρωταγωνίστρια είχε μόλις κάνει σεξ με κάποιον. Αυτό το τρυκ ονομάστηκε "sexy switch shift" και το βλέπουμε πολύ καθαρά στην ταινία Breakfast at Tiffany's του 1961, όταν η Ώντρεη Χεμπορν ανοίγει την πόρτα φορώντας μάσκα ύπνου και άσπρο πουκάμισο για σμόκιν κάποιου αθέατου σε εμάς άντρα, που της φτάνει έως την μέση των μηρών.
Το αντρικό πουκάμισο μεταπήδησε από την μεγάλη οθόνη στο καθημερινό ντύσιμο των γυναικών το 1977, με την ταινία Άνι Χωλ του Γούντυ Άλεν, η οποία είχε τεράστια επίδραση στο ντύσιμο των γυναικών. Η Άνι Χωλ συνόδευε το δικό της πουκάμισο με αντρικά παντελόνια, τιράντες, και γιλέκα.
Σχεδόν ταυτόχρονα, η Πατι Σμιθ, ιέρεια της ροκ σκηνής, χρησιμοποίησε το λευκό πουκάμισο ως βασικό στο ντύσιμο της ακόμα και στο εξώφυλλο του 1ου της δίσκου Horses το 1975. Το φορούσε με τζην παντελόνι και σκληρά μποτάκια.
Στην δεκαετία του 80 ήταν η Μαντόνα, επισης μεγάλη σταρ, που φόρεσε άπειρα άσπρα αντρικά πουκάμισα σε διαφημισιτκές φωτογραφίες αλλά και στις συναυλίες της. Άλλες φορές όλα τα λοιπά ρούχα της ήταν αντρικά, άλλες το έβαζε κάτω από ένα περίτεχνο μαύρο κορσέ (στην φωτό το 1986)
Το 1990 ακριβώς η Τζούλια Ρόμπερτς προσθέτει κλασική θηλυκότητα στο αντρικό πουκάμισο όταν το φοράει ανοιχτό μπροστά, δεμένο κόμπο, με φανελάκι εσωτερικά, στην ταινία Pretty Woman. Με αυτόν τον τρόπο φοριέται ακόμα σήμερα.
Την ίδια δεκαετία του 1990 η Πριγκίπισσα Νταϊάνα, απελευθερωμένη από τις δεσμεύσεις του πρωτοκόλλου της αγγλικής αυλής, φοράει ξεβαμμένο τζην παντελόνι, αντρικό πουκάμισο με κουμπάκια στον γιακά και απλή δερμάτινη ζώνη σχεδόν σε κάθε μία από τις πολλές φιλανθρωπικές της αποστολές (στην φωτό η πριγκίπισσα το 1997, λίγες μέρες πριν πεθάνει).
Το 1998 η Σάρον Στόουν τολμάει το αντρικό πουκάμισο σε βραδινή εκδήλωση, όταν φοράει αυτό του συζύγου της στην απονομή των Οσκαρ, μέσα από σατέν μάξι φούστα, ανοιχτό έως την μέση -χωρίς σουτιέν.
Περίπου από το 2000 έως και το 2018 η μόδα ευνοεί γενικά τα στενά ρούχα, ενώ το ελαστάν αρχίζει να γίνεται βασικό συστατικό των υφασμάτων. Όλα τα πουκάμισα στα καταστήματα είναι "στενά" έως "πολύ στενά" (με εξαίρεση μια-δυο μεγάλες εταιρείες με παράδοση στο κλασικό ρούχο). Το button-down shirt εξαφανίζεται τελείως από το προσκήνιο.
Ευτυχώς όμως, το 2019 επιστρέφει πολύ δυναμικά με το όνομα Oversize. Τώρα πια είναι σε όλα τα καταστήματα φαρδύ, μακρύ, με πεσμένους ώμους, μερικές φορές συμμετρικό, άλλες με ασύμμετρο στρίφωμα, συνήθως σε μήκος αρκετά κάτω από τους γοφούς, καμιά φορά ακόμα και έως τον μέσον της γάμπας στο πίσω μέρος του, μπορεί να είναι ολόγυρα από λείο ύφασμα, μπορεί στην πλάτη να έχει πιέτες -σούρες- λοξό κόψιμο, πάντως σε κάθε περίπτωση το άσπρο πουκάμισο που έχει στοιχεία του κλασικού ντυσίματος, δηλαδή χρηστικότητα και πρακτικότητα ταυτόχρονα, είναι πάλι κοντά μας.
Ας ελπίσουμε οτι δεν θα ξαναφύγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου