Ένα ωραίο κλασικό: τα κόκκινα παπούτσια

 

Ορισμένες φορές όταν συζητάμε για κλασικό ντύσιμο, αισθάνομαι πως υπάρχει μια παρανόηση: το πλαίσιο του κλασικού δεν είναι το ίδιο για τους άντρες και τις γυναίκες, ούτε στις γραμμές, ούτε στα χρώματα, ούτε στον αριθμό των αξεσουάρ που μπορεί να φοράει το κάθε φύλο πάνω του. Οι γυναίκες έχουν  ουσιαστικά πολύ μεγαλύτερη ελευθερία σε όλα. 

Το διαφορετικό πλαίσιο οφείλεται σε 2 λόγους:

1) Κοινωνικούς. Η κοινωνία ολόκληρη περιμένει από τους άντρες μια σοβαρή, εγκρατή και καθόλου εντυπωσιακή παρουσία. Από τις γυναίκες αντιθέτως, περιμένει (κι εύχεται) να ομορφαίνουν έναν χώρο δια της παρουσίας τους. 

2) Χωροταξικούς. Το κλασικό αντρικό ντύσιμο ιδρύθηκε και καθιερώθηκε στην Αγγλία, από γαιοκτήμονες και ευγενείς που έθεσαν τους κανόνες του. Το γυναικείο κλασικό ιδρύθηκε και καθιερώθηκε στην Γαλλία από σχεδιαστές Υψηλής Ραπτικής, γι αυτό έχει άλλους κανόνες, μερικοί εκ των οποίων ταυτίζονται με τους αντρικούς). 

Αν και οι σχεδιαστές ραπτικής της Γαλλίας είναι πολύ αυστηροί σε σχέση με τους Ιταλούς ή τους Αμερικανούς (ειδικά ο Κριστιάν Ντιόρ που προσωπικώς αναφέρω διαρκώς) εντούτοις  χάρισαν σε εμάς τις γυναίκες ορισμένες ευκολίες για το ντύσιμό μας, π.χ. καθιέρωσαν το κόκκινο ως κλασικό χρώμα, όχι στα πουλόβερ που είναι κλασικό και για τους άντρες, αλλά στα φορέματα, στα πανωφόρια, στα ταγιέρ, στις τσάντες και στα παπούτσια. 

Τα κόκκινα παπούτσια ήταν ήδη σε χρήση από διάσημες εταιρείες γυναικείων παπουτσιών από το τέλος της δεκαετίας του 30, π.χ. την εταιρεία Bally και  την συντηρητική αγγλική εταιρεία Clarks -όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες. Ωστόσο  ήταν η συνεργασία του Christian Dior με τον διάσημο υποδηματοποιό  Roger Vivier αυτή που έβαλε την σφραγίδα του διαχρονικού στο κόκκινο παπούτσι. O Vivier ήταν ήδη αναγνωρισμένης αξίας, επειδή είχε  σχεδιάσει τα χρυσά πέδιλα που φόρεσε η Βασίλισσα Ελισάβετ στην ενθρόνισή της το 1953 (τα οποία κατασκεύασε η Delman Ltd). Από το 1953 έως και το 1963 που διήρκεσε η συνεργασία Dior-Vivier  είδαμε σε κάθε σαιζόν κόκκινα παπούτσια, τόσο βραδινά όσο και πρωινά (με τις τσάντες τους, φυσικά). Φυσικά ο Dior αποτελούσε  πρότυπο, όλοι προσπαθούσαν να υιοθετήσουν τις ιδέες του και να διδαχθούν από το παράδειγμά του. Έως το 1963 κάθε μικρός και μεγάλος κατασκευαστής υποδημάτων είχε  εντάξει τα κόκκινα παπούτσια στα βασικά της συλλογής του. 

Το κόκκινο χρώμα εμφανίζεται από το 1940 έως και σήμερα κάθε χρόνο ανελλιπώς σε όλων των ειδών τα παπούτσια: κολεγιακά, μπαλαρίνες, γόβες πρωινές και βραδινές, μπότες, πέδιλα ακόμα και αθλητικά παπούτσια. Μερικές φορές μάλιστα το βλέπουμε σε διχρωμίες, κόκκινο-άσπρο, κόκκινο-μαύρο, κόκκινο-μπλε., οι οποίες είναι πιο δύσκολο να φορεθούν αλλά δίνουν ασύγκριτα πιο κομψό αποτέλεσμα, γιατί τι πιο ωραίο από ένα φόρεμα κόκκινο με άσπρα πουά που συμπληρώνεται από άσπρο πέδιλο με κόκκινο φιογκάκι; 

Αν και το πλήρως κόκκινο σύνολο ρούχων total red, είναι αρκετά έντονο για πολλές γυναίκες -τουλάχιστον στις μεσαίες αποχρώσεις του κόκκινου- μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το κόκκινο παπούτσι και την κόκκινη τσάντα ως ζωντανό συμπλήρωμα σε σύνολα ρούχων με μουντά, ακόμη και θλιβερά χρώματα π.χ. μπλε, γκρι, μαύρο, καφέ σκούρο. Δεν έχουμε κανέναν λόγο να ντυνόμαστε υποτονικά ή και θλιβερά εμείς, δεν είμαστε φαντάροι στον Στρατό. 

Η χρήση το κόκκινου στα γυναικεία παπούτσια βρίσκεται 100% στα πλαίσια του κλασικού: είναι κατοχυρωμένο δικαίωμά μας εδώ και τουλάχιστον 70 χρόνια. 

(1η φωτογραφία από την σελίδα μου, οι υπόλοιπες από το Ιντερνετ)