Με τα παλιά μπιζού μπορούμε να κάνουμε δυο πράγματα, α) να τα πετάξουμε, β) να τα μεταποιήσουμε με τρόπο ώστε να ταιριάζουν στο σήμερα.
Ψηφίζω την μεταποίησή τους πάντα, σε όλες τις περιστάσεις. Δεν είναι σωστό να καταναλώνονται τόσες εργατοώρες, τόση σκέψη, τόσα υψηλής ποιότητας υλικά για την κατασκευή τους, πωλητές που τα δειγμάτισαν σε εμπόρους, γυναίκες που ήδη έδωσαν χρήματα για να τα αγοράσουν (αφού σε πολλές περιπτώσεις τα κληρονομούμε) κι όλα αυτά να πηγαίνουν στα σκουπίδια.
Στην φωτογραφία είναι μια καρτέλα εμπορικού αντιπροσώπου που αγόρασα σε δημοπρασία στο e-Bay. Έχει δείγματα για σκουλαρίκια πέρλες από εργοστάσιο της Gablonz στην παλιά Τσεχοσλοβακία. Η περιοχή αυτή ειδικεύθηκε στα κρυστάλλινα μπιζού και τις γυάλινες πέρλες από το 1860 και μετά, κι εκεί γεννήθηκε ο Ντανιέλ Σβαρόφσκι.
Η καρτέλα ενδέχεται να είναι πριν το 1900, έχει κωδικούς γραμμένους στο χέρι, με πένα. Και μόνο για την μυρωδιά βανίλιας του χαρτιού της και τα γράμματα, άξιζε τα χρήματα που έδωσα. Τα σκουλαρίκια ήταν πέρλες λευκές, γκρι ανοιχτό, ροζ ανοιχτό και γαλάζιο. Είχαν γδαρσίματα στο χρώμα τους. Τις ξέβαψα με διαλυτικό, τις γυάλισα και τις ξανάβαψα με μανό νυχιών (βάζοντας μετά ακρυλικό βερνίκι χειροτεχνίας).
Μανό νυχιών; Ναι, γιατί όχι; Είναι πολύ διασκεδαστικό κι όποτε θέλω μπορώ να βγάλω το μανό και να ξαναβάψω τις πέρλες σε άλλα χρώματα, το υλικό τους δεν χαλάει, έζησε ήδη τουλάχιστον 120 χρόνια.
DIY λοιπόν, σκουλαρίκια του 1900 που ζουν 100% μέσα στο 2022, σε γραμμή κλασική, αλλά χρώματα παλαβούτσικα. Κάντε το κι εσείς, έχει γούστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου