Η Άγκαθα Κρίστι είναι Αγγλίδα συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Στα βιβλία της αναφέρεται πολλές φορές στο ντύσιμο των ηρώων της, ειδικώς του Ηρακλή Πουαρό, με πολύ απολαυστικές παραγράφους. Εδώ διαβάζουμε την εισαγωγή από το μυθιστόρημα του 1973 "Οι ελέφαντες θυμούνται". Η Αριάδνη Ολιβερ, συγγραφέας κι η ίδια αστυνομικών μυστηρίων, είναι καλεσμένη σε επίσημη εκδήλωση και πρέπει να φορέσει καπέλο. Ποιο όμως από όλα τα καπέλα της;
" Η Μίσες Όλιβερ κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Έριξε ένα γρήγορο λοξό βλέμμα στο ρολόι πάνω στο μάρμαρο του τζακιού, που είχε την αόριστη υποψία ότι πήγαινε είκοσι λεπτά πίσω. Ύστερα άρχισε να μελετάει την κόμμωσή της. Το δύσκολο με την Μίσες Όλιβερ ήταν-και το παραδεχόταν ειλικρινά- ότι άλλαζε διαρκώς χτένισμα. Είχε δοκιμάσει σχεδόν όλους τους τρόπους. Κάποτε χτενιζόταν με το αυστηρό στυλ Πομπαντούρ. Αργότερα χτένιζε τα μαλλιά της προς τα πίσω, πράγμα που άφηνε ελεύθερο ένα μέτωπο διανοούμενης , ήλπιζε, τουλάχιστον, ότι είχε μέτωπο διανοούμενης. Είχε δοκιμάσει τις σφιχτά δεμένες μπούκλες κι ύστερα ένα είδος καλλιτεχνικής αχτενισιάς. Έπρεπε όμως να παραδεχτεί ότι σήμερα δεν είχε και τόση σημασία τι χτένισμα θα είχε, γιατί σήμερα θα έκανε κάτι που σπάνια συνήθιζε: θα φορούσε καπέλο.
Στο ράφι της ντουλάπας της η Μίσες Όλιβερ είχε τέσσερα καπέλα. Το ένα προοριζόταν σαφώς για τους γάμους. Όταν πηγαίνει κανείς σε γάμους το καπέλο είναι απαραίτητο. Αλλά και γι αυτήν την περίπτωση η Μίσες Όλιβερ είχε δύο καπέλα. Το ένα, σε μια στρογγυλή καπελιέρα, ήτα όλο φτερά. Έμπαινε καλά στο κεφάλι και στεκόταν, αν τύχαινε να πιάσει ξαφνικά ένα ανεμοβρόχι την ώρα που έβγαινε κανείς από το αυτοκίνητο για να μπει στον ιερό χώρο της εκκλησίας ή -όπως ήταν μάλλον η συνήθεια σήμερα- στο γραφείο του ληξίαρχου.
Το άλλο, πιο περίτεχνο αυτό, προοριζόταν αποκλειστικά για γάμους που γίνονταν Σάββατο απόγευμα το καλοκαίρι. 'Ήταν στολισμένο με λουλούδια και κορδέλες και σκεπασμένο με κίτρινο βέλο που το συγκρατούσαν μιμόζες.
Τα άλλα δυο καπέλα που ήταν στο ράφι είχαν πιο... γενική αποστολή. Το ένα ήταν αυτό που η Μίσες Όλιβερ έλεγε "το καπέλο μου της εξοχής" κι ήταν από ανοιχτοκίτρινο καστόρι, κατάλληλο για να φοριέται με τουήντ κάθε είδους, και με μπορ που γύριζε είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω.
Η Μίσες Όλιβερ είχε ένα πουλόβερ από κασμήρι για τα κρύα κι ένα λεπτό για τις ζεστές μέρες, με χρώματα που ταίριαζαν με το καπέλο. Ενώ όμως τα πουλόβερ φοριόταν πολύ συχνά, το καπέλο δεν είχε φορεθεί σχεδόν καθόλου. Γιατί, πέστε μου -ποιός ο λόγος να φορέσετε καπέλο στην εξοχή, για να πάτε να φάτε με φίλους; "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου