Το νυφικό φόρεμα ήταν πάντα άσπρο;

Το νυφικό φόρεμα δεν το σκεφτόμαστε ποτέ, νομίζουμε ότι ραβόταν πάντα σε λευκό ύφασμα, μερικοί μάλιστα λένε πως "το λευκό συμβολίζει την αγνότητα της νύφης" και άλλα μισογυνικά. 

Κι όμως γνωρίζουμε οτι στην χώρα μας τουλάχιστον το νυφικό έως και το 1930 για πολλές περιοχές ήταν η παραδοσιακή φορεσιά του επιμέρους πληθυσμού (για τους Βλάχους η βλάχικη, για τους Αρβανίτες η αρβανίτικη, για τους Πόντιους η ποντιακή κλπ.) Αν εξαιρέσουμε αυτούς και πάμε στα μεγάλα αστικά κέντρα, άραγε το νυφικό ήταν λευκό από πότε και μετά; Μπορούμε να το ανακαλύψουμε από τους πίνακες ζωγραφικής που απεικονίζουν διάσημους γάμους στις βασιλικές αυλές της Ευρώπης. 

Οπωσδήποτε σε όλη την Ευρώπη το λευκό ήταν ασυνήθιστο χρώμα έως και το 1840 που η Βασίλισσα Βικτόρια της Αγγλίας φόρεσε το δικό της νυφικό λευκό κι έτσι έφτιαξε μια τάση μόδας που την ακολούθησαν οι ευγενείς πρώτα και οι κοινοί θνητοί μετά. 

Γύρω στο 1729 όπως βλέπουμε στον πίνακα του William Hogarth, tα νυφικά ήταν πολυτελή, αλλά χρωματιστά, σε διάφορα παστέλ χρώματα που κολακεύουν το πρόσωπο 

Από το 1742 χρονολογείται το 2ο νυφικό που βρίσκεται στο Μουσείο Τέχνης Βοστώνης, με μπεζ εσωτερικό φόρεμα και 2ο φόρεμα κεντημένο με λουλούδια και φυτά, επομένως το κύριο χρώμα του είναι διάφορες αποχρώσεις του πράσινου 

Το 1770 η Μαρία Αντουανέτα παντρεύτηκε με ένα υπερβολικά μεγάλο φόρεμα κεντημένο κι αυτό παντού, όμως σε ασημί λαμέ ύφασμα με ομοίως ασημί το κεντημένο φύλλωμα. Το ίδιο το φόρεμα δεν σώζεται, αλλά υπάρχει πιστό αντίγραφό του και γραπτή περιγραφή των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του.

Το 4ο νυφικό κατασκευάστηκε το 1805 και ανήκει σε γνωστό πρόσωπο της πορτογαλικής Αυλής. Η απλότητά του είναι εκπληκτική, πάντως το χρώμα του δεν είναι πουθενά λευκό. 

Πάλι το 1805 κατασκευάστηκε κι αυτό το πλούσιο νυφικό σε ανοιχτό μπεζ-πορτοκαλί  ταφτά με την φαρδιά φούστα,  το μακρύ πέπλο και  σκουρότερες βελούδινες φάσες ως στολίδι του. 

Από το 1881 και παρά την μόδα του λευκού που είχ εξαπλωθεί στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ ακόμα φορούσαν μη-λευκά νυφικά. Έχει επιζήσει ένα κομμάτι που βρίσκεται στο Μητροπολιτικό  Μουσείο της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για ένα χειμωνιάτικο νυφικό, ραμμένο με βαριά και ζεστά υφάσματα, όπως το βελούδο και το μπροκάρ, λίγη δαντέλα στον γιακά, σατέν λωρίδες με μικρές σούρες παντού. Σε κάθε περίπτωση είναι ολόκληρο κατασκευασμένο σε χρώμα του μελιού.

Λοιπόν τι λέτε; Βλέποντας τα φορέματα των φωτογραφιών, θα πήγαινε ο νους σας ότι μιλάμε για νυφικά; Νομίζω, όχι.