Αυτό είναι το καλό μου εξωτερικό ένδυμα σε άνιμαλ πριντ, δηλαδή μια καμπαρντίνα του 1959. Είναι χοντρή, βαμβακερή, ντιαγκονάλ, ριχτή, με ρεγκλάν μανίκια, κοφτές τσέπες με πατ, κι έχει κρυφό κούμπωμα.
Υπάρχουν πολλές YouTubers που θα συνδύαζαν ετούτη την καμπαρντίνα με χρωματιστά ρούχα -σε ροζ, λαχανί, μπλε ρουά. Εγώ, όχι. Σέβομαι πάρα πολύ τον καιρό της και την άψογη γραμμή της, για να την ανακατέψω με σημερινές πρωτοτυπίες. Την φοράω κάθε φορά με διαφορετικά κομμάτια, πάντως όλα θα μπορούσε να τα είχε διαλέξει η αρχική ιδιοκτήτριά της το 1959.
Για την σημερινή μου εμφάνιση σκέφτηκα να κάνω το εξής: να φορέσω εξωτερικά την καμπαρντίνα μόνη της, χωρίς κανένα αξεσουάρ πάνω της εκτός από μια μαύρη τσάντα σε δέρμα σαύρας, επίσης της δεκαετίας του 50. Θέλω τα μάτια των θεατών να προσηλώνονται στην καμπαρντίνα μόνο, χωρίς να λοξοδρομούν προς μαντήλι ή καρφίτσα ή καπέλο κλπ. Μετά να δημιουργήσω στο εσωτερικό μια μορφή που θα μοιάζει αρκετά με μαύρο άγαλμα, επιβλητική και χωρίς χρώμα. Για να φτιάξω την μορφή φόρεσα ζιβάγκο, ίσιο παντελόνι με 2 πιετες, μποτάκια με τακούνι που κρύβουν τον αστράγαλο και δερμάτινα γάντια που ανεβαίνουν πάνω από τον καρπό, όλα σε μαύρο-κατάμαυρο. Έτσι από τα μαλλιά στο κεφάλι μου έως τα δάκτυλα των ποδιών μου, όλα είναι μαύρα εκτός από το πρόσωπό μου. Εάν φορέσω το σύνολο σε μια καφετέρια ή για ποτό, μπορώ να μην βγάλω τα γάντια και να διατηρήσω την μαύρη εντύπωση διαρκώς.
Μια και μιλήσαμε πρόσφατα για τα μεγάλα κοσμήματα με πέρλες, πρόσθεσα ένα πλούσιο κολιέ με πέρλες και κρύσταλλα σε χρυσό και διάφανο, που ξεκινάει από δυό μεγάλα μενταγιόν στους ώμους. Είναι φτιαγμένο με κομμάτια από πολλά μπιζού του 1950 και του 60. Κατά την γνώμη μου το σύνολο στέκεται εξίσου καλά και χωρίς το κολιέ.
Η έμπνευσή μου για το σημερινό σύνολο ήταν η Miss Cartilage, ηρωίδα που κάνει ένα ωραίο χορευτικό νούμερο με τον Jerry Lewis κι υπάρχει φωτό από αυτό το χορευτικό στο 1ο σχόλιο.
Αυτά από εμένα, θα τα πούμε πάλι το Σάββατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου