Τα παντελόνια-πυτζάμες της δεκαετίας του 60

 

Ένα βολικό ρούχο, το παντελόνι-πυτζάμα, φαρδύ και ριχτό, πολλές σε ύφασμα κρεπ, χρησιμοποιήθηκε πολύ ως βραδινό ένδυμα στην δεκαετία του 60. Τα παντελόνια-πυτζάμες εξαιτίας του πολύ λιτού σχεδιασμού τους, άντεχαν πολλή διακόσμηση χωρίς να γίνονται κουραστικά. Γι αυτό είτε ράβονταν σε ψυχεδελικά εμπριμέ με έως και 17 χρώματα (ορισμένα παντελόνια του Emilio Pucci), είτε  στολίζονταν με φαρδιές τρέσες από χάντρες στα τελειώματα, όπως εδώ: 

Η Μαρίζα Μπέρενσον με σύνολο της Αντέλ Σίμσον από τυνίκ και παντελόνι σε χρώμα φούξια και πλούσιο κέντημα χάντρας. 

1944, Πώς να φτιάχνετε μόνες σας καπέλα.

Η δεκαετία του 1940 έφερε πολλές δυσκολίες λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ταυτόχρονα έβαλε το μυαλό πολλών ανθρώπων να δουλέψει ώστε να ξεπεραστούν αυτές οι δυσκολίες. Καταρχάς εκτινάχθηκε η χρήση νέων υλικών στα έπιπλα, την ένδυση, την υπόδηση, και την κοσμηματοποιία. Έπειτα γράφτηκαν βιβλία οικιακής οικονομίας, αλλά και βιβλία όπου εξειδικευμένοι τομείς οικοτεχνίας αναλύονταν έως και τις τελευταίες τους λεπτομέρειες. Η πιλοποιία (καπελο-ποιία) ήταν μέσα στους τομείς που ενδιάφεραν πολύ τις γυναίκες, γιατί από το 1900 έως και το 1939 η μόδα έλεγε ότι το καπέλο ήταν απαραίτητο για άντρες και γυναίκες, παντού εκτός από το σπίτι, χειμώνα και καλοκαίρι, όλες τις ώρες της μέρας. Αυτός ο κανόνας δεν μπορούσε να παραγραφεί από τα μυαλά των ανθρώπων μέσα σε μια μέρα, επειδή ξεκίνησε ο Πόλεμος. 

Στις φωτογραφίες μας εικόνες από το βιβλίο του 1944 της Vee Walker Ρowell "Πώς να φτιάχνετε και να στολίζετε μόνη σας καπέλα" (How to make and trim your own hats).

Μπορείτε να περιηγηθείτε στο βιβλίο ή και να το κατεβάσετε σε σκληρό δίσκο από τα ψηφιακά αρχεία του Πανεπιστημίου Γουισκόνσιν- Μάντισον των Η.Π.Α., μέσα από τον ακόλουθο σύνδεσμο https://search.library.wisc.edu/digital/ANXHLV5RKH3FEN8X. Η λήψη του pdf είναι δωρεάν και δεν χρειάζεται καν εγγραφή. 

Πολλά από τα μοντέλα που περιέχει το βιβλίο, σήμερα δεν φοριούνται πια έτσι ακριβώς. Ωστόσο οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται, καθώς και όλων των ειδών οι διακοσμήσεις είναι διαχρονικής αξίας και πάντα επίκαιρες. 

1950s, παπούτσια για όλες τις ώρες.

 

Διαφήμιση της δεκαετίας του 1950 για την εταιρεία παπουτσιών Fashion Craft, με έμφαση στο χρώμα. Για τα κομψά ταγιέρ οι μωβ γόβες με ψηλό τακούνι και το ντεκολτέ με φεστόνια. Για τα φαρδιά φορεματάκια χορού ροκ-εντ-ρολ, οι κίτρινες μπαλαρίνες με την μπαρέτα-φιόγκο. Για βόλτα στην εξοχή το σπορ δίχρωμο κολεγιακό σε μουσταρδί και κανελί. Για μια εύκολη βόλτα στην πόλη, οι πλατφόρμες σε δέρμα καφέ και ψάθα μπεζ, με ντυμένο τακούνι. 

Παπούτσια με το κάτι παραπάνω για όλες τις ώρες της μέρας, κι όλα τα στυλ ντυσίματος. 

Κοσμήματα-έργα Τέχνης

 

Κοσμήματα -έργα Τέχνης από την σχεδιάστρια μόδας και  καλλιτέχνιδα ινών Aude Tahon. Είναι φτιαγμένα με κλωστές, κορδονάκια, κόμπους και βελονάκι, με κύρια τεχνική την Maedup της Κορέας. Το Maedup αξιοποιεί τον χώρο που καταλαμβάνει αλλά και τα κενά που αφήνει, στα οποία πέφτουν σκιές. 

Στις πρώτες 4 φωτογραφίες βλέπουμε έργα της καλλιτέχνιδος, στην 5η φωτό την ίδια την Aude Tahon.

Η Διεθνής Έκθεση Μοντέρνων Διακοσμητικών και Βιομηχανικών Τεχνών του 1925

 

Η Διεθνής Έκθεση Διακοσμητικών και Βιομηχανικών Τεχνών , δηλαδή η Exposition Indernational des Arts decoratifs et Industriels Modernes, έλαβε χώρα στο Παρίσι από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο του 1925. Είναι λαμπρό παράδειγμα του πόσο πρωτοποριακή μπορεί να είναι μια έκθεση. H συγκεκριμένη φιλοξένησε τον αφρό της Art-Deco σε κάθε δυνατή έκφρασή της, γι αυτό συζητιέται ακόμα σήμερα. Στις φωτογραφίες μας: 
α) το περίπτερο της Γαλλίας για το Νέο πνεύμα (Esprit nouveau) που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Le Cobrusier
β)βάζο Limoges φτιαγμένο από την Camille Fauré 

γ) αναμνηστική κάρτα από τον χώρο της Έκθεσης.

Au Bûcheron 1927, διαφήμιση

 

Από το περιοδικό La Femme Chez Elle του 1927, διαφήμιση για την εταιρία επίπλων Au Bûcheron,  η οποία βραβεύτηκε στη Διεθνή Έκθεση των Διακοσμητικών Τεχνών του 1925. Στην Έκθεση επέδειξε το Art-Deco σύνολο επίπλων τραπεζαρίας που βλέπετε στην 2η φωτό.

(1η φωτό La mode de Pinktag, 2η φωτό από το Ίντερνετ)

Μάρτιος 1957, φορέματα σεμιζιέ.

 

Τρία φορέματα για πρωινό περίπατο από περιοδικό Γυναίκα, τεύχος Μαρτίου 1957. Είναι και τα τρία σε γραμμή σεμιζιέ (πουκάμισου), δηλαδή κουμπώνουν στο μέσον εμπρός με κουμπιά, σαν τα πουκάμισα. Τα δύο φορέματα στις άκρες είναι ίσια, με στρογγυλό γιακά και το φάρδος εξαφανίζεται στην μέση χάρη στην πρόσθετη ζώνη. Το μεσαίο είναι σταυρωτό, με βαθύ σταύρωμα που φιλοξενεί 6 κουμπιά, διπλό πέτο γιακά με στρογγυλεμένες άκρες και πιέτες γύρω-γύρω στην φούστα, μετά από το ίσιο τμήμα του σταυρώματος. 

Χαριτωμένα τα αξεσουάρ που συμπληρώνουν τα φορέματα, όπως π.χ. το πουά μπερέ στο πρώτο φόρεμα. 

(φωτογραφίες σελίδας και ρετούς La mode de Pinktag)

Η μυστηριώδης "Πρώτη Κυρία της Ελλάδας"

 

Ιδού ένα τσούρμο εφημερίδες που αναφέρουν την γυναίκα του Πρωθυπουργού της Ελλάδας ως "Πρώτη Κυρία", προσπαθώντας να την κολακεύσουν και βαδίζοντας ΕΞΩ από τα όρια του πολιτεύματος μας. Στην Ελλάδα δεν έχουμε πρώτη κυρία, ούτε τελευταία. Είμαστε όλες κυρίες, με ίσο μερίδιο αξιοπρέπειας και τιμής. Στην χώρα μας το πολίτευμα είναι κοινοβουλευτική Δημοκρατία και τίποτα άλλο.

Ο τίτλος της Πρώτης Κυρίας αποδίδεται μόνο στην σύζυγο του Προέδρου των ΗΠΑ, κι αυτό ανεπίσημα και μόνο από το 1930 και μετά. Εως τότε οι γυναίκες των Προέδρων ήταν η κυρία Ρούσβελτ, η κυρία Γουασινγκτον κλπ. Στις ΗΠΑ οι πολίτες κάνουν ξεχωριστές εκλογές για τον Πρόεδρο τους που είναι ο απόλυτος άρχοντας της εκτελεστικής εξουσίας και ξεχωριστές για τους γερουσιαστές στο Κοινοβούλιο. Η γυναίκα του Προέδρου, έχει μια κάποια πολιτική δράση και ολόκληρο επιτελείο από προσωπικό του Λευκού Οίκου, που οργανώνει τις υποχρεώσεις της.

Οι σύζυγοι των πρωθυπουργών της χώρας μας δεν απολαμβάνουν καμίας ιδιαίτερης τιμής, διότι δεν έχουν καμία πολιτική δραστηριότητα, και μάλιστα δεν έχουν καν ίδιο επίθετο με τον σύζυγό (αφού οι παντρεμένος γυναίκες στην χώρα μας διατηρούν υποχρεωτικά το πατρικό τους επίθετο), γι αυτό και όλες συνεχίζουν τις προηγούμενες ασχολίες τους (την εταιρεία τους, την ιατρική, την ακαδημαϊκή πορεία, οι 3 τελευταίες).

Η απαράδεκτη προσπάθεια των δημοσιογράφων να αποδώσουν τίτλο τιμής στην γυναίκα του Πρωθυπουργού, δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως προσβολή από εμένα που είμαι κυρία και θέλω να ζω σε χώρα ισοτιμίας και ως δείγμα δουλοπρέπειας για όσους το κάνουν.

Έχει αυτή η ανάρτηση σχέση με την κομψότητα; Ναι, έχει για εμένα. Δεν πρέπει ποτέ να υποκλίνεσαι σε άτομα που δεν τους αξίζει η υπόκλιση. Ίσια την πλάτη και ψηλά το κεφάλι, πάντα.

(@La mode de Pinktag)

Η χαρούμενη κηπουρός

 

Μια λινή πόδια κεντημένη με φρούτα στις τσέπες, για τις εργασίες στον κήπο. Μοντέλο που προτείνει το Modes et Travaux τον Απρίλιο του 1967 στις φίλες του, που είναι παντού οργανωμένες και κομψές.

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

Ο ήλιος της Μεσογείου

 

************************

Η Νότια Γαλλία έχει ομοιοτητες με την Ελλάδα, ειδικά σε ο,τι αφορά το φυσικό τοπίο. Ο ήλιος είναι ίδιος, η θάλασσα είναι η Μεσόγειος, τα φυτά που φυτρώνουν παρόμοια, τα σπίτια στα μικρά χωριά μοιάζουν.

Στην φωτογραφία μας ένα βαμβακερό φορεματάκι, κατάλληλο για το Μεσογειακό Καλοκαίρι, αμάνικο και με φαρδιά φούστα ώστε να αναπνέει το σώμα, με λευκό βολάν στο ντεκολτέ για να φωτίζει το πρόσωπο.

Η φωτογράφηση έγινε το 1962 σε ένα παραδοσιακό σπίτι ψαρά, από αυτά που κι εδώ υπήρχαν άφθονα ολόιδια, εκείνη την εποχή. Τυχεροί όσοι τα προλαβαν.

( διαφήμιση της υφαντουργίας Boussac σε Marie- France, φωτο σελίδας La mode de Pinktag)

Μια πιο ωραία Λολομπρίτζιτα

 

Στην 1η φωτό μια Λολομπρίτζιτα παλιάς μόδας (η αληθινή) και δίπλα μια Λολομπρίτζιτα μοντέρνα, φρέσκια,  με photoshop. Ποια είναι πιο όμορφη; Μα, η καινούργια, για όποιον έκανε το photoshop και όσους πιέστηκε πολύ το μυαλό τους από το Instagram.

Τι να την κάνουμε την αληθινή Τζίνα, που με τα δικά της μούτρα μπήκε στον κινηματογράφο και έπαιξε σε ταινίες ώσπου έγινε γνωστή; Ναι, δεν ήταν τότε για τις ηθοποιούς  τα όμορφα μούτρα το κύριο ζήτημα, αλλά η υποκριτική ικανότητα, όμως οι καιροί άλλαξαν, τώρα το θέμα είναι πώς φαίνεσαι ακίνητη στις φωτό του Instagram. Έχεις χείλη αρκετά σαρκώδη; Οχι; Ορίστε ένα filler. Έχεις την καινούργια μυτούλα με την άσπρη γραμμή στο μέσον και τις 2 σκουρότερες στα πλάγια; Δεν έχεις; Κανένα πρόβλημα, θα στην  ζωγραφίσουμε; Έχεις το κατάλληλο χρώμα μάτια, αυτό που κάνει ωραία αντίθεση με το γκρι eye-liner; Δεν έχεις, έχεις καστανά σκούρα μάτια; Α, όλα κι όλα, τέτοιο χρώμα ήταν της μόδας παλιά, πολύ παλιά, θα το ασπρίσουμε λίγο, πάρε ένα σκούρο γαλάζιο να πορεύεσαι. Έχεις το κατάλληλο contouring, αυτό που είναι στην μόδα τον Ιούνιο 2023; Το διευκρινίζω πάλι, της μόδας τον Ιούνιο του 2023, γιατί το contouring αλλάζει μόδες κάθε 2 μήνες, όπως μας ενημερώνουν οι YouTubers αισθητικοί. Δεν το έχεις αλλά έχεις το δικό σου φυσικό περίγραμμα του 1960; Don't worry, εδώ είναι το photoshop για σένα, θα στο βάλουμε να έχεις το μοντέρνο πρόσωπο. 

Ορίστε, τελειώσαμε, να μια Λολομπρίτζιτα που γεννήθηκε το 1995 κι είναι 28 χρονών το 2023: έχει το ίδιο πρόσωπο με όσες γεννήθηκαν το 1995 κι είναι στο Instagram. 

Η ερώτηση είναι ποιός είναι αυτός που κάνει φωτοσόπ στα πρόσωπα των άλλων, χωρίς να τους ρωτήσει; Γιατί, ασφαλώς δεν την ρώτησε, η Λολομπρίτζιτα ήταν πολύ ευχαριστημένη με το δικό της πρόσωπο, δεν έκανε ούτε μισή επέμβαση ως τον θάνατό της; 

Μάλλον είναι κάποιος που του φαίνεται παραφωνία το πρόσωπο της Τζίνας, το κοιτάζει και δεν καταλαβαίνει πώς κατάφερε να επιτύχει ας πούμε την διασημότητα με αυτό το λεπτό άνω χείλος, οπότε σκέφτηκε να το διορθώσει. Είναι ένας  μικρός θεός που φτιάχνει την τελειότητα με το πρόγραμμα στο κομπιούτερ του. 

Ή, είναι ένας μικρός ανόητος, που δεν καταλαβαίνει ότι  δεν αναζητούμε καμία τελειότητα στα πρόσωπα, ούτε των ηθοποιών, ούτε των δικών μας. Τα αγαπάμε επειδή αγαπάμε τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω τους. 

Τα δωρεάν πατρόν των περιοδικών;

 

Έχουμε αναφέρει πολλές φορές στην σελίδα ότι σε παλιότερες δεκαετίες τα περιοδικά ραπτικής πρόσφεραν σε κάθε τεύχος ένα πατρόν (ή περισσότερα) δωρεάν στις φίλες τους. Πώς το έκαναν αυτό; Ορίστε εδώ ένα παράδειγμα από Votre Mode του 1957.

Το μεσαίο τετρασέλιδο ήταν ένα μεγάλο φύλο, άκοπο, που μπορούσε να αποκολληθεί από το σώμα του περιοδικού. Στην συνέχεια οι αναγνώστριες το άνοιγαν, το άπλωναν σε ένα τραπέζι και τοποθετούσαν πάνω του μια μεγάλη κόλα ρυζόχαρτο. Το ρυζόχαρτο είναι χοντρό αλλά ημιδιαφανές χαρτί, επιτρέπει να δεις όλα τα τυπωμένα σημάδια της κάτω του επιφάνειας. Το τετρασέλιδο στην μια μεριά του έχει τα σκίτσα και αριθμημένα τα κομμάτια του κάθε πατρόν, στην άλλη το πατρόν σε φυσικό μέγεθος. Η μοδίστρα σημειώνει ποιους αριθμούς σχημάτων χρειάζεται, βρίσκει τον κάθε αριθμό σε κύκλο επί της γραμμής του κομματιού που την ενδιαφέρει και αντιγράφει στο ρυζόχαρτο όλο το κομμάτι.

Εδώ στην 1η φώτο βλέπουμε τα πατρόν που προσφέρονται σε αυτό το Votre Mode: ένα μαντό, ένα ντε-πιες κι ένα φόρεμα. Στην 2η φώτο, το τετρασέλιδο είναι ανοιγμένο στη μεριά των πατρόν κι η κάτω άκρη του αναδιπλωμένη ώστε να φαίνονται λίγο τα σκίτσα της πίσω πλευράς. Βλέπουμε τους κύκλους των κομματιών 3 και 9 που αντιστοιχούν στο κορσαζ του ντε πιες, υπάρχουν όμως όλα τα κομμάτια, για όλα τα ρούχα.

Αν και τα δωρεάν πατρόν είναι πιο πολύπλοκα από τα αγορασμένα, επειδή τα αγορασμένα έχουν το κάθε κομμάτι τυπωμένο μόνο του σε ένα φύλο χαρτί (οπότε δεν χρειάζεται αντιγραφή, αλλά απλώς κόψιμο γύρω από το κάθε σχήμα) , εντούτοις ήταν πολύ δημοφιλή επειδή ήταν επαγγελματικά φτιαγμένα και δωρεάν. Εάν κάποια το επιθυμούσε μπορούσε να ράψει 12-36 ρούχα τον χρόνο χρησιμοποιώντας τα, χωρίς να πληρώσει παρά μόνο την τιμή του περιοδικού. Αυτό, δεν είναι λίγο.

Να σημειώσουμε ότι στα ελληνικά περιοδικά υπήρχαν περισσότερα δωρεάν πατρόν ανά τεύχος, έως και 10 μαζί στο ίδιο τεύχος, πολλές φορές προσφορά γνωστών σχεδιαστών μόδας όπως ο Τσεκλένης κι ο Μαυρόπουλος. Τα ρούχα τους ήταν απλησίαστα απο άποψη τιμής για τις περισσότερες γυναίκες, όμως η ιδιοφυΐα του κάθε σχεδιαστή προσιτή μέσω των δωρεάν πατρόν.

(photos La mode de Pinktag)

"Γυναίκα" 1957

 

Το τεύχος που κυκλοφόρησε στις 5 Μαρτίου 1957, το περιοδικό "Γυναίκα" προτείνει στις φίλες του φορέματα άνετα κι όμορφα για την Άνοιξη, σε ανοιχτά αλλά ήρεμα χρώματα. 

Τα δυό φορέματα είναι βαμβακερά και εβαζέ, φαρδιά, κομμένα όπως οι σημερινές πουκαμίσες. Το φάρδος του κορμού συγκρατείται από την πρόσθετη ζώνη. Έχουν κουμπιά  έως λίγο κάτω από την μέση ώστε να μπαίνουν με μια κίνηση. Τα μανίκια τους φοριούνται μακριά ή λίγο κοντύτερα χάρη στα διπλά κουμπιά της μανσέτας ή το γύρισμα της άκρης. Δεν τους λείπει μια λεπτομέρεια διαφορετική, στο αριστερό το ασυνήθιστο διπλό τσεπάκι στήθους, στο δεξί το κοντράστ φουλάρι που βγαίνει από τις ραφές του ώμου. Βεβαίως, όπως όλα τα ανεπίσημα φορέματα των παλιότερων δεκαετιών, έχουν κρυφές τσέπες στις πλαϊνές ραφές -μια λεπτομέρεια που μας λείπει σήμερα. 

Πρωτοπορία κι έμπνευση

 

Πρωτοποριακό αποτέλεσμα για το γεωμετρικό σύνολο, με τις περίτεχνη διακόσμηση που γίνεται όλη στο χέρι, με τεχνικές της Βικτωριανής εποχής. 

Ραμμένο όλο σε χοντρό βαμβακερό μπουκλέ, έχει τοπ με καπιτονέ μανίκια και πολλές οριζόντιες διαχωριστικές ραφές που τονίζονται με ρέλια φουσκωτά κι ανάγλυφα. Η σούπερ μίνι φούστα είναι μια απλή βάση υφάσματος που πάνω της φιλοξενεί δύο πλισέ βολάν διαφορετικού μήκους, ένα σουρωτό βολάν και δυό μεγάλες ροζέτες φτιαγμένες με πλισέ. 

Δημιουργία του Burda moden για τον Μάιο του 2014

(φωτογραφίες σελίδας La mode de Pinktag)

ΜΕ ΠΟΙΑ ΘΕΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΝΑΤΑΣΑ

Για κάποιον λόγο που δεν αντιλαμβανόμαστε οι δημοσιογράφοι επιμένουν να γράφουν βλακώδεις κολακείες για τις συζύγους επιφανών πολιτικών, που στερούνται οποιασδήποτε βάσης, όπως π.χ. αυτό το άρθρο με τίτλο:

"Σαν αρχαία Ελληνίδα Θεά. Όλοι κοιτούσαν την Νατάσα Παζαΐτη που πήγε ντυμένη έτσι στο Ηρώδειο".

Η Νατάσα Παζαΐτη είναι χαμηλών τόνων, συντηρητική και καλοβαλμένη γενικά, όμως ετούτη είναι μια εντελώς ασήμαντη εμφάνιση της. Όπως βλέπουμε φοράει κοινό στενό παντελόνι πολύ μικρό στους γοφούς, κοινότατη λευκή μπλούζα που "τραβάει" στο στήθος, συνηθισμένο σακάκι με φριχτή εφαρμογή στο μανίκι και χοντροειδείς πλατφόρμες. Προς τι λοιπόν η κολακεια για ένα ντύσιμο με ετοιματζίδικα κομμάτια, που όλα έχουν ελαττωματική εφαρμογή; Πού είναι το κομψό και ειδικώς το αρχαιοελληνικο;

Οι αρχαίες Ελληνίδες φορούσαν τα εντελώς αντίθετα ρούχα, δηλαδή φορούσαν ριχτούς μάξι χιτώνες με πολλές πτυχώσεις που αμυδρά περιέγραφαν το σώμα και λεπτοφτιαγμένα σανδάλια χωρίς τακούνι. Παπούτσια με ψηλό μονοκόμματο τακούνι, τους κοθόρνους, φορούσαν μόνο οι ηθοποιοί για να φαίνονται επιβλητικότεροι επι σκηνής, όμως οι κόθορνοι ήταν συνώνυμο της κακογουστιάς και χλευάζονταν, αν τολμούσε κανείς να τους χρησιμοποιήσει στην πολιτική του ζωή - π.χ. οι ιερόδουλες.

Να σημειώσω ότι αυτό το ντύσιμο αν και βρισκόμαστε στο Καλοκαίρι, είναι πολύ πρόχειρο για το αρχαίο θέατρο Ηρώδειο και για την περίσταση, δηλαδή την εκτέλεση της Τρίτης συμφωνίας του Μάλερ. Η Παζαΐτη θα μπορούσε να φορέσει ένα επίσημο φόρεμα έως το γόνατο, λεπτά πέδιλα ή γόβες και ταιριαστό μαντό ή μια πολυτελή εσάρπα. Εάν δεν κάνεις μια κάποια προσπάθεια στο ντύσιμό σου όταν παρακολουθείς ζωντανά κλασική μουσική, πότε θα την κάνεις;

Αυτό βεβαίως είναι προσωπικό ζήτημα που ο καθένας το κρίνει μόνος του, εδώ συζητάμε το άρθρο της φωτογραφίας που περιγράφει με ανεδαφικές κολακειες το συγκεκριμένο απλούστατο ντύσιμο της συζύγου του πρώην πρωθυπουργού κ. Καραμανλή.

Ασφαλώς, μπορεί να κάνω λάθος σε όλα κι η Νατάσα Παζαΐτη να μοιάζει πράγματι με αρχαία Θεά. Εάν είναι έτσι, παρακαλούμε την αρθρογράφο να μας πει με ποια Θεά μοιάζει.

(Pinktag)

La mode illustrèe, 1924.

 

Από το τρίμηνο φιγουρίνι  La mode illustrèe, 1924, δυο φορέματα και τα καπελάκια τους. 

Καφέ φόρεμα σε κρεπ σατέν μακρόταλο και ίσιο, εκμεταλλεύεται την σατέν πλευρά που αποκαλύπτεται στο γύρισμα του ρεβέρ και τον φιόγκο των γοφών, για να παίξει με τις διαφορετικές υφές υφασμάτων στο ίδιο χρώμα. Το μικρό κλος καπέλο έχει λιτή διακόσμηση με δυό κορδέλες σε βελούδο και σατέν, η σατέν λεπτότερη μια που είναι σε έντονο πράσινο. Ομοίως σε έντονο πράσινο τα κρυστάλλινα σκουλαρίκια και η τσάντα χεριού.

Το κόκκινο φόρεμα είναι ραμμένο σε σατέν, έχει φούστα πλισέ και ένα ελεύθερο πανό στην πλάτη πλισέ. Το καπέλο του είναι σε τσόχα  και διακοσμείται με μεγάλη λωρίδα και τεράστιο σατέν λουλούδι σε μαύρο χρώμα, χρώμα το οποίο ταίριαζε πολύ με το έντονο μακιγιάζ των ματιών της δεκαετίας του 20 -που ήταν πιο έντονο από το σημερινό smoky eye. Γάντια και μακρύ κολιέ με πέρλες σε χρώμα λευκό. 

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

1959 Galleries Lafayette, γόβες πόλης

 

Καλοκαίρι του 1959 για τις Galleries Lafayette και γόβες πόλης. Είναι κατασκευασμένες σε δέρμα με ανάγλυφη επιφάνεια (μικρούς κόκκους), αλλά αφοδράριστες και περφορέ (με τρυπούλες) ώστε να αναπνέει το πόδι. Έχουν τακούνι σε κομψή γραμμή όμως λογικό, 4 και 4,5 πόντους.

Ψηλά οι κλειστές γόβες που διατίθενται σε χρώμα μπεζ περλέ ή μαύρο. Κάτω οι εξώφτερνες με λουράκι και βαθύ ντεκολτέ, υπάρχουν σε κόκκινο, μπεζ ροζέ, γαλάζιο.

(φωτό της σελίδας La mode de pinktag)

1928 cloche chapeaux

 

Τρία κλος καπέλα του 1928, αγνώστου σχεδιαστή.

Samaritaine, 1920

 

Διαφημιστικός κατάλογος για τις Εκπτώσεις το Καλοκαίρι του 1920, των καταστημάτων Samaritaine στο Παρίσι -που υπάρχουν ακόμη.

Στο εξώφυλλο του καταλόγου τα σκίτσα είναι μαυρόασπρα, αλλά οι περιγραφές μας μιλούν για τα διαθέσιμα χρώματα. Θα ήταν ωραία να βλέπαμε με τα μάτια μας την πλισέ κάπα από μετάξι σε μπλε μαρέν, την λεπτή μπλούζα με το διπλό βολάν στην μέση σε απόχρωση μωβ ανοιχτό, αλλά πάνω από όλα τα παπούτσια της μεσαίας κυρίας, δηλαδή τα τακούνια Ρισελιέ που διατίθεται σε κίτρινο δέρμα! Πώς να ήταν άραγε αυτό το παπούτσι;

"Γυναίκα", 5 Μαρτίου 1957.

 

Το εξώφυλλο του περιοδικού "Γυναίκα" που κυκλοφόρησε 5 Μαρτίου 1957.

Οι διαφορετικές υφές υλικών (mixing textures)

 Μια που σήμερα βρέχει σε όλη την χώρα, ευκαιρία να δούμε ένα βασικό μοντέλο ταγιέρ από φιγουρίνι Χειμώνας 1959 για μοδίστρες. Η εικονογράφηση είναι το τέλειο παράδειγμα του ενδιαφέροντος που προσθέτουν τα διαφορετικά υλικά στο ίδιο ντύσιμο, ή αλλιώς αυτό που αποκαλούμε mixing textures.

Σήμερα, 65 χρόνια μετά από την εποχή που οι Γαλλίδες ήδη ανακάτευαν πολλές υφές σε κάθε τους σύνολο, επιτέλους βλέπουμε βίντεο που μας συμβουλεύουν να φοράμε:

* τζην με δερμάτινο, όχι με βαμβακερό

* δαντέλα με κρεπ, όχι με άλλη δαντέλα

* λαμέ με γούνα, όχι επίσης με λαμέ

* μάλλινο και βελούδο, όχι παντού βελούδο

* περλέ και καστόρι μαζί σε τσάντες, όχι μόνο ένα δέρμα,

* θαμπό και γυαλιστερό ασημί στο ίδιο κολιέ.

Το ταγιέρ είναι μάλλινο, κλασσικό, με ίσια φούστα και ίσιο σακάκι διπλό πέτο στρογγυλεμένο. (1 φωτό).

Το ύφασμα του είναι ανάγλυφο, υφασμένο σε ρόμβους (2 φωτό).

Το φουλάρι είναι μικρό σε ύφασμα με χνουδωτές τρίχες (3 φωτό)

Η τσάντα και τα γάντια δερμάτινα και λεία, ελαφρώς γυαλιστερά (4η φωτό).

Κι ορίστε πώς ένα απλό κλασσικό ρούχο όπως το ταγιέρ σε ζεστό καφέ-κόκκινο της σκουριάς γίνεται πολύ ενδιαφέρον για τον θεατή εξαιτίας της διαφορετικής υφής που συναντάει το μάτι του, ανάλογα με το τι κοιτάζει.

Δοκιμάστε κι εσείς αυτό το τρυκ, ιδίως σε σύνολα που όλα τα κομμάτια έχουν το ίδιο χρώμα. Φορέστε με αντρικό κοστούμι ένα δαντελένιο πουκάμισο. Με μια σατέν φούστα, ένα χνουδωτό πουλόβερ. Με μάλλινο παντελόνι, μια βελούδινη ζώνη. Θα δείτε μόνες σας το ενδιαφέρον αποτέλεσμα.

(Φωτό από το τρίγλωσσο φιγουρίνι Logra αρ.139 της μητέρας μου,

1951 Balenciaga

Βραδινό φόρεμα από μαύρο βελούδο, εσωτερικό της φούστας γεμάτο βολάν από ροζ ταφτά.

Το δημιούργησε ο Cristobal Balenciaga το 1951 και σήμερα βρίσκεται στο Μετροπόλιταν Μουσείο της Νέας Υόρκης. Δωρεά της Gina Garrano.

1962 Pierre Cardin

 Βραδινό φόρεμα, μάξι κι εβαζέ, με αξιοπρόσεκτη πλάτη. Σχεδιασμένο το 1962 από τον Pierre Cardin.

Τα βίντεο για γυναίκες 50+

 

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη η σχεδιάστρια Καρολίνα Χερέρα  είπε πως μετά τα 40 οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν τα μαλλιά τους κάτω από τους ώμους, ή να φοράνε μίνι κλπ. Τα λόγια της δέχτηκαν μεγάλη αποδοκιμασία από το κοινό, με αποτέλεσμα να γραφτούν άπειρα άρθρα όπου η Γκουίνεθ Πάλτροου εμφανιζόταν με μίνι ως αντεπιχείρημα στην Χερέρα, η Τζένιφερ Λόπεζ με τα πολύ μακριά μαλλιά της, η Βασίλισσα Λετίσια της Ισπανίας με έξωμο φόρεμα και πολύ ωραία μπράτσα κλπ. 

Την ίδια στιγμή στο YouTube υπάρχουν άπειρα βίντεο με συμβουλές styling για γυναίκες πάνω από 50 ετών, "Πώς να φορέσετε σορτς μετά τα 50" και "πώς να φορέσετε κολάν μετά τα 50", "Πώς να φορέσετε φόρεμα με βαθύ ντεκολτέ μετά τα 50".  Όλα τους είναι ενθαρρυντικά στις γυναίκες άνω των 50 και οι αντιλήψεις των YouTuber φαίνεται να συμπίπτουν με το κοινό που αποδοκίμασε την Χερέρα. 

Νομίζω πως για να εξετάσουμε σωστά το ντύσιμο, πρέπει να χωρίσουμε τις γυναίκες σε δυό ομάδες: σε αυτές που θέλουν να παρουσιάζονται δημοσίως όσο καλύτερα γίνεται και σε αυτές που δεν τις ενδιαφέρει πώς φαίνονται, αλλά τις ενδιαφέρει να κάνουν το κέφι τους. 

Εάν ανήκετε στην 1η κατηγορία, ακολουθήστε τις συμβουλές της Χερέρα. Ο χρόνος που περνάει δεν είναι ιδεολογικό κατασκεύασμα, είναι πραγματικό γεγονός. Τα μαλλιά μετά τα 40 δεν είναι πια τόσο υγιή και ομαλά ώστε να φαίνονται όμορφα μακριά -όπως φαίνονταν στα 20. Ένα κόψιμο έως τους ώμους δίνει μαλλιά ευπαρουσίαστα με γρήγορο styling ή και καθόλου styling, το μακρύτερο χρειάζεται κόπο και πολλές θεραπείες αποκατάστασης για να είναι όμορφο. Οι celebrities εκτός από το ότι έχουν άπειρους κομμωτές στην διάθεσή τους, δεν μας δείχνουν τα δικά τους μαλλιά αλλά extentions. 

Το ίδιο συμβαίνει με τα κολάν. Ακόμη κι οι ελάχιστες γυναίκες άνω των 50 που περνάνε άπειρο χρόνο στο γυμναστήριο, και πάλι δεν μπορούν να εξαλείψουν την κυτταρίτιδα ώστε να φορέσουν τα προδοτικά κολάν που δείχνουν ανάγλυφα όλο το εσωτερικό στα οπίσθια.  

Το ίδιο συμβαίνει με τα σορτς, καμία δεν μπορεί να αποφύγει τις μικρές σπασμένες φλέβες στο πόδι που όλες φαίνονται με σορτς ή μίνι φούστες. 

Χωρίς κολάν, μίνι, μακριά μαλλιά, τι σημαίνει αυτό; Οι γυναίκες πάνω από 50 πρέπει να κυκλοφορούν καλυμμένες και με μαλλιά έως τους ώμους. Ναι, αυτό σημαίνει, για όσες δεν έχουν σκοπό να αποκαλύψουν σε όλο τον κόσμο τα αδύναμα σημεία τους. Ο χρόνος που περνάει είναι ένα από τα πράγματα με τα οποία πρέπει να συμφιλιωθεί κανείς. Το γεγονός έχει και τα θετικά του. Οι μεγαλύτερες γυναίκες δεν φαίνονται κωμικές όταν φοράνε πολύ μεγαλοπρεπή ρούχα, αυτά που λέμε ρούχα μιας ντίβας, π.χ. ένα μάξι μαύρο φόρεμα με ένα τεράστιο γεωμετρικό κολιέ, ή ένα πολύχρωμο αφρικάνικο καφτάνι, ή 7 σειρές πέρλες μαζί. Στις νέες κοπέλες αυτά τα ρούχα είναι αστεία, το σορτσάκι τους κι ένα μακό με τιραντάκια φτάνει και περισσεύει για να αναδειχθεί η ομορφιά τους. 

Όλα τα παραπάνω τα λέμε για όσες θέλουν να φαίνονται πάντα όσο καλύτερες γίνεται. Για όσες δεν ενδιαφέρονται γι αυτό αλλά για την άνεσή τους, όλα τα ρούχα είναι κατάλληλα σε κάθε ηλικία. Σορτσάκια στα 70, μίνι στα 100, κολάν μέρα-νύχτα, γιατί όχι; Κι μάλιστα είναι όλα τα ρούχα κατάλληλα, χωρίς τα βίντεο του YouTube. Αυτό το λέω διότι τα βίντεο είναι παραπλανητικά, δεν υπάρχουν styling tricks που μπορούν να εξισώσουν το πόδι της 50χρονης γυναίκας με το πόδι της 20χρονης, υπάρχει μόνο ο πλαστικός χειρουργός που θα επέμβει με τα εργαλεία του και θα μεταμορφώσει το υπάρχον. Επομένως, το μόνο που μας χρειάζεται μετά τα 50 για να βάλουμε σορτς είναι το θάρρος.  

Πώς θα φαινόμαστε μετά τα 50 με σορτς οπλισμένες απλώς με θάρρος; Θα φαινόμαστε όπως φαινόμαστε, δεν θα μας βλέπουν όμορφες οι άλλοι επειδή εμείς οπλιστήκαμε με θάρρος. Οι άνθρωποι δεν τυφλώνονται επειδή αλλάξαμε εμείς εσωτερικά. Το θέμα είναι, μας νοιάζει, ναι ή όχι;

Η κάθε μία πρέπει να αποφασίσει μόνη της.