Η διάσημη Rosy the riveter

 

Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπήρχε τηλεόραση. Η ενθάρρυνση ή και η προπαγάνδα του πληθυσμού επιτυγχάνονταν μέσω των εφημερίδων και του ραδιοφώνου. Στην φωτογραφία μας βλέπουμε το εξώφυλλου της εβδομιαδιαίας έκδοσης του περιοδικού-εφημερίδας Star Weekl;y. Ανήκε στην καναδική εφημερίδα Toronto Star κι ήταν το μόνο που κυκλοφορούσε στις αγροτικές περιοχές του Καναδά, όπου η καθημερινή διανομή τύπου ήταν αδύνατη. 

Η γυναίκα στο εξώφυλλο του Star  Weekly στις 4 /09/1943 με την φόρμα εργασίας, την μπαντάνα στα μαλλιά και το μεταλλικό βαλιτσάκι με εργαλεία έγινε γνωστή ως Rosy the riveter. Η Ρόζι ήταν η οποιαδήποτε γυναίκα αντικατέστησε τους άντρες που πήγαν στον Πόλεμο κι κάθισε στο πόστο τους στην βαριά βιομηχανία -μεταξύ των άλλων στην βιομηχανία όπλων, στα ναυπηγεία, στα εργοστάσια αυτοκινήτων και τις μεταφορές. 

Βλέπετε στην εικονογράφηση πως η Ρόζι περνάει ανάμεσα σε δυό ένστολους, έναν του πολεμικού Ναυτικού κι έναν του Στρατού ξηράς που την χαιρετούν στρατιωτικά λες κι η Ρόζι είναι στρατηγός,  δείχνοντας έτσι τον σεβασμό τους. Και πράγματι τα σώματα του Στρατού εξέδιδαν φυλλάδια με οδηγίες για την ευπρεπή συμπεριφορά των φαντάρων προς τις γυναίκες, λέγοντάς τους μεταξύ άλλων πως "στις κυρίες δεν αρέσουν τα σφυρίγματα και τα πειράγματα στον δρόμο", αυτό που σήμερα ονομάζουμε cat calling, που θα ήταν κάπως τρομακτικό από 10 άντρες μαζί προς μία γυναίκα περαστική. 

Οι οδηγίες όμως αφορούσαν μόνο τις κυρίες πατρίδα τους και τις συμμαχικές χώρες. Δεν περιείχαν οδηγίες συμπεριφοράς για τον άμαχο γυναικείο πληθυσμό στις χώρες που καταλάμβαναν, π.χ. στην Γερμανία που ήταν ο εχθρός τότε. Εκεί τα πράγματα ήταν διαφορετικά. 

1952 κρουαζέ φούστα

 

Από το φιγουρίνι Carnet des modes, Χειμώνας του 1952 μια πράσινη μάλλινη σταυρωτή φούστα.

Το πίσω μέρος της είναι ίσιο, ενώ το μπροστινό έχει ένα επιπλέον φύλλο που σταυρώνει (croix= σταυρός, croisé/ κρουαζέ =σταυρωτό) πάνω από το σώμα, με τρεις ασιδέρωτες πιέτες να μαζεύουν το φάρδος στην μέση και μία μεγάλη τσέπη να πετάει ελεύθερη έξω από το σώμα. Στρίφωμα του κρουαζέ ασύμμετρο. 

(φωτό σκίτσου κι επεξεργασία La mode de Pinktag)

1924, robe de style

 

Από το περιοδικό La mode Illustrée , τεύχος του 1924 παίρνουμε το σκίτσο αυτού του φορέματος που ονομάστηκε robe de style (γαλλικά) ή picture dress (αγγλικά).  Αυτήν την γραμμή επινόησε η Jeanne Lamvin κι εφτιαξε όμορφα φορέματα για τις γυναίκε ςπου δεν ήτα έτοιμες να υποδεχθούν τα αγορίστικα κοψίματα της Art Deco με το φόρεμα-φανελάκι για βράδι, ή φόρεμα πουκάμισο για το πρωί . 

Το χαρακτηριστικό του είναι μια νοσταλγία προς το παρελθόν, τότε που τα όλα τα ρούχα είχαν πλούσιες κι αεράτες φούστες. Το κορσάζ του λοιπόν είναι στενό όπως στο παρελθόν ή ίσιο ριχτό όπως τα υπόλοιπα της δεκαετίας του 20, όμως η μέση χαμηλά και η φούστα φαρδιά. 

Εδώ βλέπουμε ένα τέτοιο φόρεμα σε πορτοκαλί μεταξωτό, με περιποιημένο στρίφωμα που σχηματίζει οβάλ "γλώσσες". Συνοδεύεται από  βεντάλια φτιαγμένη από φτερά μαραμπού. 

 (φωτό κι επεξεργασία σκίτσου La mode de Pinktag)

1931 μαντήλια και καπέλα

 

Περιοδικό Le petit Echo de la Mode, Μάρτιος του 1931. Στις νέες τάσεις της μόδας τα πολύχρωμα γεωμετρικά φουλάρια, με ασορτί καπέλα.

(φωτο κι επεξεργασία σκίτσων La mode de Pinktag)

1908 La mode Illustrèe

 

 Απο περιοδικό La mode Illustrèee του 1908, γκραβούρα καπέλου σε ψάθα, με μπορ από οργάντζα, στολισμένο με τούλι και λουλούδια από σατέν κορδέλες. Το γιλέκο με τον γιακά από έντονο βολάν οργάντζας, αξιοπρόσεκτο. 

(φωτό σκίτσου La mode de Pinktag)

Σαπούνι για ενυδάτωση κι αδυνάτισμα

 

Το σαπούνι που βλέπετε την συνταγή του στην συνέχεια, δεν είναι βιολογικό, κατασκευάζεται με κύριο υλικό του ένα έτοιμο σαπούνι γλυκερίνης. Είναι όμως πιο ενυδατικό από το έτοιμο (το γαλάζιο), λιποδιαλυτικό (το καφέ) κι όλο μαζί διασκεδαστικό ως διαδικασία, οικονομικό ως αποτέλεσμα. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε όσες ξυρίζουν τα πόδια τους με ξυραφάκι, κάνει πλούσιο αφρό. 

ΥΛΙΚΑ:

για ενυδάτωση: 100 γραμμάρια σαπούνι γλυκερίνης, 150 ml γάλα, 1 κουταλάκι ζάχαρη, 1 κουταλιά ελαιόλαδο.  

για ενυδάτωση και λιποδιάλυση:  + μια κουταλιά νες-καφε

Προαιρετικά πρόσθετα: 6 σταγόνες αιθέριο έλαιο γεράνιο ή σανταλόξυλο για το γαλάζιο, 6 σταγόνες έλαιο άρκευθου ή κανέλλας για το καφέ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Τρίβουμε το σαπούνι γλυκερίνης στον τρίφτη κουζίνας. 

Σε μεγάλη κατσαρόλα με νερό που βράζει, βάζουμε μικρή κατσαρόλα με το γάλα (αυτό λέγεται μπαιν-μαρί) Οταν ζεσταθεί το γάλα ρίχνουμε μέσα τα ξύσματα σαπουνιού λίγα-λίγα, ανακατεύοντας. Εάν δεν διαλύονται εύκολα, απομακρύνουμε τις δυο κατσαρόλες σε κλειστό μάτι για λίγο, ανακατεύουμε και ξανατοποθετούμε στο μάτι μόλις διαλυθούν. Το παρασκεύασμα είναι έτοιμο όταν όλο το γάλα έχει γίνει μια παχιά κρέμα σαν την μπεσαμέλ. Τότε το απομακρύνουμε κα προσθέτουμε το λάδι. 

Χωρίζουμε το μείγμα σε δυο κομμάτια, στο πρώτο προσθέτουμε αιθέριο έλαιο ενυδάτωσης, στο δεύτερο την κουταλιά του καφέ και αιθέριο έλαιο αδυνατίσματος. 

Γυρίζουμε το κατσαρολάκι σε θήκες φορμαρίσματος όχι πλαστικές. Εγώ χρησιμοποίησα χάρτινα ποτήρια από φρέντο. Φτιάχνουν ένα σαπούνι κυκλικό που πιάνεται εύκολα κι έχει βολικό μέγεθος για το γυναικείο χέρι. 

Τη επόμενη μέρα το σαπούνι έχει στερεοποιηθεί κι αρχίζει να αποκολλάται από τα τοιχώματα. Το αφήνουμε δυο μέρες ακόμα, αναποδογυρίζουμε και τυλίγουμε σε πλαστικές μεμβράνες (wrap) γιατί συνεχίζει να στεγνώνει. 

Δοκιμάστε το, φτιάχνεται πανεύκολα και δίνει ένα δέρμα καταπληκτικό που δεν "τραβάει" μετά το μπάνιο. 

6 Οκτωβρίου 1929

 

Το μεσαίο φύλλο του περιοδικού Le Petit Echo de la Mode, 6 Οκτωβρίου του 1929, έχει μια πρωτότυπη εικονογράφηση: η μητέρα και τα παιδιά της σε διαφορετικές στιγμές της μέρας. Καταρχάς όταν βρίσκονται στο μπάνιο με πυτζάμες και ρόμπες. Στην συνέχεια, την ώρα που δέχονται μια επίσκεψη στην τραπεζαρία τους. Τέλος, όταν βγαίνουν από το σπίτι, με σκοπό να παρακολουθήσουν κάποια ιδιωτικά μαθήματα. 

Επομένως βλέπουμε σε όλες τις ώρες της μέρας τι φορούσαν το 1929. Τα υφάσματα μονόχρωμα ή με γεωμετρικά μοτίφ, ενώ ακόμα και τα λουλούδια είναι αφηρημένα, όχι ρεαλιστικά όπως ήταν το 1920 και ξανάγιναν από το 1932 και μετά. Η γραμμή των ρούχων είναι παντού σχεδόν κυλινδρική, όλα τα ρούχα ριχτά, η μέση χαμηλά τοποθετημένη για τις γυναίκες και τα κορίτσια. Τα παπούτσια όλων των μικρών ίσια, με μπαρέτες. Τα καπελάκια, απαραίτητο συμπλήρωμα όσων έβγαιναν από το σπίτι τους. 

Η γεωμετρία στην εικόνα που εδώ απεικονίζεται στο αποκορύφωμά της, έκανε τον κύκλο της και κούρασε, όπως όλα. Λίγα χρόνια μετά, τα πάντα είχαν σούρες, ντραπέ, βολάν, λουλουδάκια, δαντελίτσες. Ο Ζαν Κοκτό, στενός φίλος της Κοκό Σανέλ,  είχε πει πως η μόδα είναι σαν το μαξιλάρι του ύπνου. Μετά από λίγο, μας ζεσταίνει και του αλλάζουμε πλευρά για να δροσιστούμε. 

1938, στην μόδα το κόκκινο

 

Τον χειμώνα του 1938 στην μόδα ήταν το κόκκινο, το μπλε ρουά και  το γκρί.  Στο Marie Claire 12/1938 βρίσκουμε τα σκίτσα γι αυτά τα πρωινά ρούχα, ακριβώς στις τελευταίες τάσεις της μόδας. 

Αριστερά το κομποζέ σύνολο  με ζακέτα από άσπρο-κόκκινο στενό  που κι αυτό έχει σακάκι και μαύρη πλισέ φούστα. Ασυνήθιστο σήμερα το ριγέ σε άσπρο κόκκινο για εξωτερικό ένδυμα, ακόμα και το καλοκαίρι.  

Δεξιά ένα κόκκινο  ταγιέρ αρκετά ασυνήθιστο. Η ζακέτα του είναι στενή, μακριά και κλείνει με πολλά πυκνά κουμπιά. Η φούστα είναι λοξή, στενή στους γοφούς, φαρδιά από εκεί και κάτω. Όμορφο συμπλήρωμα οι κόκκινες γόβες. 

(φωτό σκίτσων La mode de Pinktag)

08/1929 χτενίσματα μικρών κοριτσιών

 

Απο το περιοδικό Le Petit Echo de la Mode 08/1929, παίρνουμε τα σκίτσα για χτενίσματα μικρών κοριτσιών. Η μεγαλύτερη τάση της μόδας για τις ενήλικες γυναίκες ήταν το πολύ-πολύ κοντό καρέ που δεν άφηνε ούτε ένα πόντο μήκος στον αυχένα, μετά την ρίζα των χαμηλά τοποθετημένων τριχών. Σε σπάνιες περιπτώσεις οι γυναίκες διατηρούσαν τα μαλλιά τους σε κοτσίδες που τις τύλιγαν γύρω από τα αυτιά τους και πάντως κοντά στο κεφάλι τους, όχι ελεύθερες. 

Τα κουρέματα για μαλλιά μικρών κοριτσιών παρουσιάζουν μεγαλύτερη ελευθερία. Υπάρχουν οι δυό απλές κοτσίδες για τις ρομαντικές πιτσιρίκες που προτιμούν αυτό που σήμερα ονομάζουμε cottagecore, μακριά φορέματα με σούρες στη φούστα, δαντελίτσες λεπτές, φαρδιά καπέλα στολισμένα με λουλούδια κλπ. 

Μετά υπάρχουν τα πολύ σικάτα καρέ, συχνότερα με κοντές ίσιες αφέλειες σε απολύτως ίσο τελείωμα και σπανιότερα με χωρίστρα στο πλάι και μακριά φράντζα. 

Τέλος για τα πολύ μικρά κορίτσια ανοιχτή είναι η επιλογή του αγορίστικου κουρέματος. Παρα το ότι αυτό είναι το πιο πρακτικό κούρεμα για ηλικίες 2-6, ειδικά στις αγροτικές περιοχές που τα παιδιά γυρίζουν ελεύθερα όλη μέρα στο ύπαιθρο, το απέφευγαν οι αγρότισσες και το προτιμούσαν οι αστές μητέρες.

1924, La mode illustrée

 

Τρυφερό απογευματινό φόρεμα από περιοδικό La mode illustrée του 1924. Ένα σατέν φόρεμα σε σκούρα καφέ απόχρωση, διπλό, από μέσα η βάση σε ίσιο απλό πατρόν, από πάνω το κοντότερο φόρεμα με τα ντραπέ στα οστά τις λεκάνης και το ελεύθερο πανό της αριστερής πλευράς. τα ντραπέ διακοσμούνται με μεγάλες καρφίτσες, ενώ και τα μανίκια έχουν κάτι να πούν με το τριπλό αραιό βολάν στους καρπούς (τα βολάν είναι απλές φάσες, αλλά κομμένες λοξά πάνω στο ύφασμα). 

 

Η φωτό του σκίτσου είναι ρετουσαρισμένη και στολισμένη από την σελίδα μας. Το αυθεντικό σκίτσο περιείχε μόνο το ρούχο. 

02/1947 Modes et Travaux

 

Μια σειρά από απογευματινά ρούχα, για βόλτα, τσάι ή και κάτι πιο επίσημο, βλέπουμε σε αυτήν την σελίδα του περιοδικού Modes et travaux. 

Αριστερά το παλτό σε μάλλλινο βελούδο, με βάτες στους ώμους, στενό στην μέση χάρη στις κάθετες πιέτες που ενώνονται με Χ. Γιακάς και μανσόν, από γούνα. 

Δίπλα το μαύρο παλτό, κι αυτό σε γραμμή στενή με τονισμένους ,ωμους, ένα γιακά από γούνα με πέλος αρκετά κοντό ώστε να δημιουργήσει ντραπέ. 

Το επίσημο φωτεινό σύνολο για φαγητό και κοκτέιλ. Ως εξωτερικό ένδυμα η βερυκοκκί μάλλινη ζακέτα που είναι τελείως ριχτή, χωρίς κούμπωμα, φοδραρισμένο εξολοκλήρου από μάυρο βελούδο -το οποίο είναι ορατό στον γιακά και τις μόστρες.   Ταιριαστό το φόρεμα δίπλα της που είναι σε βελούδο, κομμένο λοξά, με φαρδιές τιράντες από σιφόν, κεντημένες με μαύρες  παγιέτες και χάντρες από μαύρο ζάντ. 

Το ντε-πιές για φαγητό, φτιάχνεται από ύφασμα ματ κρεπ κι αποτελείται από φούστα και τυνίκ με διπλή ασύμμετρη μπάσκα από την μέση και κάτω. Ντεκολτέ σε γραμμή χαμόγελο, κοντά ζαπονέ μανίκια και το απαραίτητο κοκτέιλ καπέλο (που δεν αφαιρείται σε εσωτερικούς χώρους) συμπληρώνουν το κομψό αυτό σύνολο. 

(φωτό σκίτσων La mode de Pinktag)

1964, "Γυναίκα" mise en plis

Από το τεύχος Απριλίου 1964 του περιοδικού Γυναίκα, σκίτσα οδηγιών για τρεις mise en plis (μιζ-αν-πλι) δηλαδή φορμάρισμα με ρόλεϊ, για μαλλιά μεσαίου μήκους. Στα σκίτσα περιλαμβάνονται βελάκια με την κατεύθυνση των ρόλεϊ.

Η τακτική που ακολουθούμε είναι απλή: λούζουμε τα μαλλιά, τα στεγνώνουμε λίγο με πετσέτα, βάζουμε προϊόν φορμαρίσματος, τα τυλίγουμε σε ρόλει και τα αφήνουμε να στεγνώσουν. Όταν στεγνώσουν τα ξετυλίγουμε, βουρτσίζουμε καλά και voila, το όμορφο χτένισμα που κρατάει τουλάχιστον τρεις μέρες καλά, είναι έτοιμο. 

(φωτογραφίες σκίτσων και επεξεργασία La mode de Pinktag)

 

1949, βασιλικό Μωβ

 

Απο τεύχος 11/1949 του περιοδικού Jardin des modes, παίρνουμε καθαρή εικόνα για την απόχρωση του μωβ που ήταν της μόδας εκείνη την σαιζόν. 

Πρώτη φωτογραφία μοντέλο του Christian Dior, ένα μάλλινο φόρεμα σε στενή γραμμή, με ζαπονέ ώμους και φαρδύ γιακά-πελερίνα, που κουμπώνει λοξά στον κορμό. Ακριβώς από κάτω, μια ιδέα για όμορφο γιακά από σκληρό ταφτά, πρόσθετο σε μια μπλούζα σιφόν.

Δεύτερη φωτογραφία το  άνετο μαντώ της Jeanne Lafaurie, με τα εντυπωσιακό τεράστια κουμπιά. Oπως μάς λέει το περιοδικό στην περιγραφή είναι ραμμένο σε ύφασμα μάλλινο, χοντρό και τριχωτό,  φαρδύ και ταυτόχρονα τόσο μακρύ ώστε μόλις να διακρίνεται στο τέλος του η στενή φούστα της γυναίκας. 

(φωτό σκίτσων κι επεξεργασία La mode de Pinktag)

 

1952 Carnet des modes

 

Απο το ελληνικό φιγουρίνι Carnet des modes, τεύχος Χειμώνας 1952, δυό φορέματα κι ένα ταγιέρ με απαιτητικές λεπτομέρειες, κατάλληλα για ράψιμο σε μοδίστρα. 

Το ταγιέρ σε χρώμα κάμελ έχει κλασική γραμμή με στενή μέση, διπλό πέτο γιακά και μόνο οι τσέπες με τις φανταιζί πατ ξεχωρίζουν πάνω του. Συνδυάζεται με έντονη κόκκινη μπλούζα, γάντια και γόβες, που ζωντανεύουν αυτό το τόσο ήσυχο χρώμα. 

Το φόρεμα στα δεξιά σε υποτονικό γαλάζιο καλύπτεται με γαζωμένες πιετούλες από τα πλευρά έως τους γοφούς, ενώ από την ζώνη του ξεκινούν ιδιότροπες τρισδιάστατες τσέπες.

 

Το κόκκινο φόρεμα στην μέση που βλέπουμε την μπροστινή και πίσω πλευρά του, είναι σταυρωτό και σταυρώνει λοξά από το στήθος έως τους γοφούς, περιλαμβάνοντας αληθινά κουμπιά και κουμπότρυπες στο μπροστινό μέρος, διακοσμητικά κουμπιά στην πλάτη. Ελεύθερο πανό στο πίσω μέρος της φούστας και μία μοναδική τσέπη στολισμένη με κορδόνι σουτάς. 

Όμορφη λεπτομέρεια οι κάλτσες με ραφή στο σκίτσο. 

(φωτό δισέλιδου La mode de Pinktag)

12/1938 Marie Claire

 

Μια πολυτελής βραδινή μικρή κάπα κάπα με από τον Robert Piguet.

Είναι ραμμένη από χοντρό ταφτά σε χρώμα ροζ τροπικό, μήκος που καλύπτει τα μπράτσα, διπλή πλάτη και κουκούλα. Ενα μικρό πανωφόρι για επίσημες εμφανίσεις, που σίγουρα μένει αξέχαστο.

(φωτό σκίτσoυ La mode de Pinktag)

1938 Marie Claire, διακόσμηση με πουά

 

Ορισμένες γυναίκες μοιράζονται τον υπνοδωμάτιό τους με έναν άντρα, άλλες όμως ζουν μόνες. Οι δεύτερες μπορούν να διακοσμήσουν το υπνοδωμάτιό τους όπως τους αρέσει, π.χ. με πολύ κομψά πουά υφάσματα. 

Στην φωτογραφία μας το Marie Claire προτείνει πουά σε πιο σκούρο και πιο ανοιχτό φόντο για το ντύσιμο του παραβάν, της καρέκλας ή της μπερζέρας, του σκαμπό της τουαλέτας που δεν απεικονίζεται και τις πλαϊνές κουρτίνες του υπνοδωματίου.  

Πουά λοιπόν, γιατί όχι; Μια κομψή κυρία, μπορεί να είναι και λίγο εκκεντρική -αν θέλει. 

(φωτό κι επεξεργασία σκίτσων La mode de Pinktag)

1952 Ελληνικά πατρόν

 

Στην Ελλάδα το ράψιμο στο χέρι θριάμβευσε έως και τις αρχές της δεκαετίας του 80. Εκτός από τις εγχώριες υφασματοβιομηχανίες, υπήρχαν πολλά καταστήματα που πουλούσαν υλικά ραπτικής, πατρόν του εξωτερικού μέσω αποκλεισιτκών αντιπροσώπων και ταυτόχρονα πολλά πατρόν ελληνικά, από δικές μας πατρονίστ. 

Στην φωτογραφία μας το δίγλωσσο ελληνικό φιγουρίνι Carnet des modes των εκδόσεων Philmodes, ιδιοκτησίας κ. Φιλιπίδη, Περικλέους 56, Αθήνα. Στην φωτογραφία ένα από τα ελάχιστα απλά πατρόν των Philmodes, που ειδικεύονταν στο πολύπλοκο πατρόν, με φανταιζί λεπτομέρειες -αυτό δηλαδή που επιθυμούσαν οι πελάτισσες.

DIY old jewelry repurposed

 

Με τα παλιά μπιζού μπορούμε να κάνουμε δυο πράγματα, α) να τα πετάξουμε, β) να τα μεταποιήσουμε με τρόπο ώστε να ταιριάζουν στο σήμερα. 

Ψηφίζω την μεταποίησή τους πάντα, σε όλες τις περιστάσεις. Δεν είναι σωστό να καταναλώνονται τόσες εργατοώρες, τόση σκέψη, τόσα υψηλής ποιότητας υλικά για την κατασκευή τους, πωλητές που τα δειγμάτισαν σε εμπόρους, γυναίκες που ήδη έδωσαν χρήματα για να τα αγοράσουν (αφού σε πολλές περιπτώσεις τα κληρονομούμε) κι όλα αυτά να πηγαίνουν  στα σκουπίδια. 

Στην φωτογραφία είναι μια καρτέλα εμπορικού αντιπροσώπου που αγόρασα σε δημοπρασία στο e-Bay. Έχει  δείγματα για σκουλαρίκια πέρλες από εργοστάσιο της Gablonz στην παλιά Τσεχοσλοβακία. Η περιοχή αυτή ειδικεύθηκε στα κρυστάλλινα μπιζού  και τις γυάλινες πέρλες από το 1860 και μετά, κι εκεί γεννήθηκε ο Ντανιέλ Σβαρόφσκι.  

Η καρτέλα ενδέχεται να είναι πριν το 1900, έχει κωδικούς γραμμένους στο χέρι, με πένα. Και μόνο για την μυρωδιά βανίλιας του χαρτιού της και τα γράμματα, άξιζε τα χρήματα που έδωσα. Τα σκουλαρίκια ήταν πέρλες λευκές, γκρι ανοιχτό, ροζ ανοιχτό και γαλάζιο. Είχαν γδαρσίματα στο χρώμα τους. Τις ξέβαψα με διαλυτικό, τις γυάλισα και τις ξανάβαψα με μανό νυχιών (βάζοντας μετά ακρυλικό βερνίκι χειροτεχνίας). 

Μανό νυχιών; Ναι, γιατί όχι; Είναι πολύ διασκεδαστικό κι όποτε θέλω μπορώ να βγάλω το μανό και να ξαναβάψω τις πέρλες σε άλλα χρώματα, το υλικό τους δεν χαλάει, έζησε ήδη τουλάχιστον 120 χρόνια. 

DIY λοιπόν, σκουλαρίκια του 1900 που ζουν 100% μέσα στο 2022, σε γραμμή κλασική, αλλά χρώματα παλαβούτσικα. Κάντε το κι εσείς, έχει γούστο. 

01/1958 Votre mode

 

Votre Mode Ιανουάριος του 1958, ένα παλτό με όμορφη πλάτη. Το μπροστινό μέρος έχει κι αυτό το ενδιαφέρον του, όμως το πίσω υπερέχει σαφώς. 

(φωτό σκίτσου La mode de Pinktag)

1921 L' ART ET LA MODE

 

L' art et la mode 1921, σκίτσο για δυό φόρμες αεροπλοϊας. Μα είναι δυνατόν; Πετούσαν ως πιλότοι οι γυναίκες; Ναι, ορισμένες γυναίκες τόσο παλιά όσο το 1921, μάθαιναν να οδηγούν αεροπλάνο, έπαιρναν το δίπλωμα και μετά έκαναν βόλτες ψηλά στα σύννεφα. Η Αμέλια Έρχαρντ μάλιστα την ίδια χρονιά έκανε τα πρώτα της πλήρη μαθήματα μετά από 10χρονη επιμονή του πατέρα της,  το 1922 απέκτησε δικό της αεροπλάνο, ώσπου κάποτε έκανε Υπερατλαντική πτήση. 

Σύμφωνα με την περιγραφή του περιοδικού, αριστερά βλέπουμε μια ολόσωμη φόρμα από δέρμα σε χρώμα του καπνού, διακοσμημένη με γούνα κάστορα. 

Δεξιά φόρμα από γκρί μάλλινο ύφασμα, διακοσμημένη με ρέλια κι ένθετες δερμάτινες τρέσες σε κόκκινο χρώμα. 

(φωτό του μαυρόασπρου σκίτσου, επιχρωματισμένη μερικώς από την σελίδα μας La mode de Pinktag)

1958 ταγιέρ του Votre Mode

 

Ιανουάριος του 1958, το Votre Mode βάζει στο εξώφυλλό του το πατρόν που προσφέρει δωρεάν στις αναγνώστριές του. 

Ραμμένο σε  αδιόρατο καφέ καρώ, έχει χαλαρό και κοντό σακάκι με δερμάτινη λεπτή ζώνη στην μέση, φούστα ίσια με 3 κουφόπιετες γαζωμένες ως τους γοφούς. Μπλούζα και γάντια σε αρκετά σκούρο πράσινο των φύλλων, προσφέρουν λίγη ζωντάνια παραπάνω στο ήσυχο σύνολο. 

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

1933, Burberrys

 

Modes et Travaux του 1933, κι εξώφυλλο με σκίτσο ρούχων Burberrys. Tαγιέρ για την κυρία σε λεπτό μάλλινο ύφασμα, γραμμή ίσια, με μπόλικες τσέπες, ενώ για τον κύριο σακάκι τουήντ, παντελόνι μελανζέ και πλεχτές κάλτσες. Το κείμενο λέει πως για τα σύνολα έχουν επιλεγεί "χρώματα του κυνηγιού", δηλαδή των φύλλων, των κορμών και των βράχων ανάμεσά τους. 

Για όσους αποδοκιμάζουν το κυνήγι ως βάρβαρο, και πάλι τα ρούχα είναι χρήσιμα για μια βόλτα στην εξοχή μέσα σε πλήρη άνεση.   

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

1937, οικονομία και κομψότητα

 

Το Marie Claire ήταν περιοδικό που απευθυνόταν στην μεγάλη τάξη γυναικών με μέτριο ή χαμηλό εισόδημα. Εδώ προτείνει μια μικρή γκαρνταρόμπα με 4 κομμάτια που συνδυάζονται μεταξύ τους και με ήδη υπάρχοντα κομμάτια, δημιουργώντας 3 φρέσκα πλήρη σύνολα για την πόλη. 

Τα κομμάτια είναι (6) μία φούστα λοξή κι εβαζέ σε σκούρο κόκκινο μάλλινο, (5)από το ίδιο κόκκινο μπλούζα με όρθιο γιακά και μπάσκα στην μέση, (7) ελαφρύ κοντό σακάκι σε κοντράστ χρώμα, και (8) η αμπιγιέ μπλούζα με ντραπέ μανίκι και γιακά από ροζ ύφασμα με κόκκινα πουα. 

Τα δυό κόκκινα κομμάτια φορεμένα μαζί σχηματίζουν την εικόνα ενός ενιαίου φορέματος. Με το σακάκι μαζί εξυπηρετούν για βόλτα στην πόλη, ενώ η φούστα με την αμπιγιέ μπλούζα και το διαχρονικό βραδινό πανωφόρι της γυναίκας σε βελούδο ή γούνα -όπως στο σκίτσο μας- κάνει και για κοκτέηλ έξοδο. 

Ναι, είναι αλήθεια. Οι φτωχές γυναίκες δεν μπορούν να αγοράζουν πολλά ρούχα κάθε χρόνο, αλλά βαριούνται όπως όλες να φορούν τα ίδια ξανά και ξανά. Η ανανέωση λοιπόν χρειάζεται. 

1922 La mode du jour

 

Απο το περιοδικό  Mode du Jour Ιουλίου 1922, λεπτομέρειες για δυό μανσέτες που θα ήταν της μόδας την επόμενη σαιζόν. 

Επάνω βλέπουμε ένα σκληρό πλισέ γαζωμένο στο ίδιο το μανίκι με φορά προς το μπράτσο. 

Kάτω ένα απλικέ από σκούρο ύφασμα ραμμένο στο τελείωμα του ίσιου μανικιού, με επιπρόσθετο απλικέ διάφανο λουλούδι.

Το δεύτερο μοντέλο χρησιμοποιήθηκε πολύ σε ρούχα που είχαν μια φάσα σκούρα πριν το στρίφωμα και όμοια λουλούδια, δηλαδή έφτιαχνε ένα μικρό σύνολο διακόσμησης επί του φορέματος. 

(φωτό σκίτσων και επιχρωματισμός La mode de Pinktag)

1951, απογευματινά φορέματα

 

Απο το Revue de la Mode του Χειμώνα του 1951, 4 φορέματα για απογευματινές εξόδους. Σας μεταφέρω τα λόγια του περιοδικού:

 89082,  μοντέλο με κάθετες πιέτες, κολακευτικό για τις πληθωρικές σιλουέτες. 

89083, σκούρο φόρεμα με λευκό γιακά οβάλ που οι άκρες του ανασηκώνονται σχηματίζοντας έναν ιδιότροπο φιόγκο. 

89084, φόρεμα σταυρωτό, με ένα μόνο γιακά κεντημένο στο χέρι και στην ίδια μεριά της φούστας, ελεύθερο πανώ που σχηματίζει ελαφρύ ντραπέ βγαίνοντας έξω από το σώμα. 

89085, διπλός γιακάς κομμένος σε δυό κομμάτια, το κάτω μέρος αναδιπλώνεται στον εαυτό του. 

Τέσσερα φορέματα, όλα ήσυχα κι όλα αξέχαστα, το καθένα για διαφορετικές λεπτομέρειες στο πατρόν. 

(φωτό κι επεξεργασία των σκίτσων La mode de Pinktag)

1938 Marie Claire

 

Marie Claire Δεκεμβρίου του 1938, τρία αμπιγιέ σύνολα για διαφορετικές βραδινές εκδηλώσεις. 

Αριστερά κατάλληλο για θέατρο, μπροκάρ φούστα, μεταξωτή μπλούζα και μονόχρωμη ζακέτα σε βελούδο. 

Στην μέση για δείπνο, φόρεμα κρεπ και μαντώ από μπροκάρ κεντημένο (rebrodé), από το ίδιο ύφασμα η ζώνη του φορέματος. 

Δεξιά για τον μεγάλο χορό, φόρεμα από οργάντζα με μεγάλο ντραπέ στο κορσάζ και πολύ πλούσια φούστα,  κάπα κλος από βελούδο. 

Τα τρία σύνολα παίζουν στην αντίθεση μπλε ιωδίου με βυσσινί και λίγο άσπρο, το άσπρο  κοντά στο πρόσωπο. Αυτός ο συνδυασμός είναι πολύ ασυνήθιστος σήμερα, κρίνεται ως πολύ σοβαρός. Προσωπικώς τον βρίσκω μεγαλοπρεπή και επιβλητικό. 

(φωτόσκίτσων La mode de Pinktag)

1951, η γραμμή Υ.

 

Από το φιγουρίνι για μοδίστρες Revue de la Mode Χειμώνας 1951, δυό μοντέλα για απογευματινό ντύσιμο, σε γραμμή που τονίζει κυρίως τους ώμους - γνωστή ως Υ. 

Αριστερά ένα trois pièces (τρουα πιές) δηλαδή σύνολο με τρία κομμάτια, μπλούζα, φούστα, σακάκι. Είναι ραμμένο σε κρεπ σατέν, ύφασμα βαρύ που πέφτει όμορφα προς τα κάτω και από την μια μεριά είναι ματ, ενώ από την άλλη σατέν. Συνήθως χρησιμοποιείται με τρόπο ώστε πού και πού να φαίνεται η γυαλιστερή σατέν πλευρά του, όπως εδώ στον γιακά, τις μανσέτες και την ζώνη. Το σύνολο είναι σε γενικές γραμμές ίσιο, οι μπροστινές πιέτες στην φούστα χαρίζουν άνεση στο βάδισμα χωρίς να καταστρέφουν την γραμμή Υ της σιλουέτας που ήταν τότε της μόδας. 

Δεξιά το βυσσινί φόρεμα είναι κι αυτό σε γραμμή Υ, με τα ρεγκλάν μανίκια του να σχηματίζουν ένα εφέ μπαλούν στο μπράτσο, ενώ το καρέ ντεκολτέ περιβάλλεται από μια ντραπέ φάσα που καταλήγει σε πλούσιο διπλό φιόγκο.  

(φωτό σκίτσων La mode de Pinktag

1921 Femina, το μυστήριο της Ανατολής

 

Διαφήμιση του 1921 του ταξιδιωτικού πρακτορείου Companie Générale Transantlatique με μεγάλο κοντράστ στα χρώματα που γράφει:

"Πρέπει να επισκεφθείτε το Μαρόκο για να γνωρίσετε όλη την γοητεία της Ανατολής".

Ωστόσο, οξύμωρη η επιλογή των ελκυστικών παραστάσεων της χώρας: η θάλασσα, το λιμάνι και μια γυναίκα στην ταράτσα της τυλιγμένη από πάνω μέχρι κάτω σε πέπλα. Το μόνο πράγμα που δεν μπορούσε να γνωρίσει κανείς στο Μαρόκο ήταν τις γυναίκες του. Μουσουλμανική χώρα, κρατούσε τις γυναίκες κλειδωμένες στο σπίτι, ιδιοκτησία του πατέρα τους πρώτα, του συζύγου μετά. 

(φωτογραφία σελίδας La mode de Pinktag)

Μακιγιάζ Revlon, Χειμώνας 1962

 

Στο περιοδικό Τέχνης Réalités τεύχος 12/1962 εμφανίστηκε η ολοσέλιδη διαφήμιση για μακιγιάζ  της εταιρείας Revlon για την νέα σαιζόν.

Το μοντέλο φοράει ντραπέ στράπλες φόρεμα στο διάσημο χρώμα γκρεζ (μεταξύ του μπεζ και το γκρι), κραγιόν και μανό "Sphinx Pink" Σφίγγας", eye liner  και μάσκαρα "à la carte" σε απόχρωση μαύρη, μέηκαπ Touch and glow, άρωμα Intimate, κοσμήματα Van Cleefs et Arpels. 

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

1965, αντρικά σακάκια

 

Μόδα για άντρες του 1965 από τον κατάλογο Sears. 

 

Σακάκια από καθαρό μαλλί, σε σχέδιο λίγο πιο μοντέρνο από το κλασικό δίκουμπο σακάκι (δηλαδή, λίγο πιο ριχτό και λίγο πιο κοντό). Η γραμμή τους είναι τέτοια που μπορούν να συνδυαστούν τόσο με καλύτερα πουκάμισα, όσο και με λεπτά ζιβάγκο, ενώ δεν φαίνονται παράταιρα με ένα σπορ παντελόνι από κοτλέ ή τζην. Η εταιρεία Sears τα προσφέρει σε 5 χρώματα: μαύρο, γκρι ανθρακί, μπλε μαρέν, πράσινο κυπαρισσί και μπεζ καρό.

 

Ξεχωριστά πωλούνται τα παντελόνια, επίσης από μάλλινο ύφασμα αλλά λεπτότερο,  φοδραρισμένα έως το γόνατο -όπως όλα τα καλά παντελόνια. 'Οποιος θέλει αγοράζει συμπληρωματικά το παντελόνι, δημιουργώντας κοστούμι. 

 

Επιπρόσθετα πωλείται το γιλέκο, στα ίδια χρώματα με το σακάκι συν κόκκινο και μπεζ. Προσθέτει είτε μια σταγόνα χρώμα στο ντύσιμο (όπως το κόκκινο γιλέκο που βλέπουμε με το μπλε κοστούμι), είτε ανεβάζει κι άλλο τον πήχη της κομψότητας, πηγαίνοντάς μας στην Χρυσή εποχή του αντρικού ντυσίματος,  το 1930 και τα διάσημα "κοστούμια τριών κομματιών". 

 

Σε κάθε περίπτωση ένα σακάκι που έχει όλα τα απαραίτητα και τίποτα περιττό, το οποίο θα μπορούσε να φορεθεί  κάλλιστα και φέτος. 

(φωτό σελίδας καταλόγου La mode de Pinktag)

1956 Votre Mode

 

Ενα πατρόν, δυό φορέματα με το πατρόν σε παραλλαγές από το τεύχος 10/1956 του Votre Mode. 

Το φόρεμα είναι στενό και κουμπώνει μπροστά με κουμπιά ως την μέση και βοηθητικό μικρό φερμουάρ στην πλαινή ραφή. Εχει ραφές κατακόρυφες σε όλο το μπροστινό μέρος και μανίκι ίσιο. Φοριέται με στενή ζώνη ντυμένη από το ίδιο ύφασμα. Προσφέρεται σε δυο παραλλαγές: αριστερά με φαρδύ γιακά από λευκό πικέ που σχηματίζει πλαστρόν και το ίδιο πικέ στις μανσέτες με ρεβέρ, τσεπάκια στο στήθος. Δεξιά, πιο αυστηρό, μικρότερος γιακάς με ρέλι, όμοιο με το ρέλι της μανσέτας, με τσέπες εξωτερικές στους γοφούς αυτή την φορά. 

(φωτό σκίτσου La mode de Pinktag)

1937 , παπούτσια André

 

Διαφήμιση του 12/1937 για βραδινά παπούτσια της εταιρειας  André, του "υποδηματοποιού που ξέρει από υπόδηση" (le chausseur sachant chausser) όπως έλεγαν οι διαφημίσεις του. 

Επάνω το μοντέλο σε σατέν μαύρο ή άσπρο, με στρογγυλεμένη μύτη και τακούνι Λουδοβίκου 15ου. 

Κάτω το μοντέλο σε σατέν μαύρο ή άσπρο κι αυτό με πιο βαθύ ντεκολτέ και δυό λεπτά λουράκια. 

Οι σατέν γόβες είναι κατάλληλες για το βράδι, αλλά δεν μπορούν να φορεθούν σε ανοιχτό χώρο ποτέ. Δεν έχουν αρκετά ανθεκτικό υλικό για βάδισμα σε πεζοδρόμια ή κάτω από βροχή και καταστρέφονται πολύ εύκολα (ειδικά οι άσπρες φοριούνται μόνο μία φορά π.χ, στον γάμο μας). Γι αυτόν τον λόγο, ακόμα και το 1937 που ήταν πολύ της μόδας τα σατέν φορέματα, πολλές γυναίκες τα φορούσαν με χρυσές ή ασημί σεβρώ γόβες που λάμπουν όπως το σατέν αλλά είναι από δέρμα. 

(φωτό κι επιxρωματισμός  La mode de Pinktag)

1937 Marie Claire

 

Τον Ιανουάριο του 1937 το Marie Claire προτείνει στα πατρόν του ένα ντε-πιες σε ροζ αντίκ μάλλινο ύφασμα, με φόρεμα και σακάκι που το καθένα μπορεί επίσης να φορεθεί μόνο του. 

Το σακάκι ταιριάζει με κάποιες φούστες  ή παντελόνια της γκαρνταρόμπας, ενώ το φόρεμα με το δικό του σακάκι φτιάχνει ένα ζεστό σύνολο για τις πολύ κρύες μέρες του Χειμώνα και με πλεχτή ζακέτα ή εσάρπα γίνεται κατάλληλο για τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο. 

Το σύνολο είναι αρκετά απλό στο μάτι, έχει όμως τα μυστικά του. Το στενό φόρεμα με τα ρεγκλάν μανίκια, έχει μια ολόκληρη κουφόπιετα από τον λαιμό ως το γόνατο, γαζωμένη έως τους γοφούς κι ελεύθερη από εκεί και κάτω ώστε να επιτρέπει ελευθερία στο βάδισμα. 

Το σακάκι στενό και κοντό, με εξώγαζα στις μπροστινές ραφές,  είναι γαρνιρισμένο με μπορντό βελούδο στον γιακά, τις διπλές μανσέτες και τις ημικυκλικές τσέπες. Τα κουμπιά του είναι ντυμένα με το ίδιο ύφασμα. 

Όσο για το styling, η κυρία αριστερά φοράει τα γάντια της, καπέλο, φουλάρι και παπούτσια σε διαφορετικό χρώμα από το σύνολο, και τα παπούτσια της μοιάζουν με το 1ο μοντέλο της εταιρείας Cecil που είδαμε προχτές (βάζω την φωτογραφία στα σχόλια για να το θυμηθείτε). Δεξιά δερμάτινη ζώνη με πόρπη ίδια με την καρφίτσα στον λαιμό, παπούτσια χαμηλά ανοιχτόχρωμα. 

(φωτό σκίτσου La mode de Pinktag)

Το πρόβλημα του σωστού καπέλου

 

Η Άγκαθα Κρίστι είναι Αγγλίδα συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Στα βιβλία της αναφέρεται πολλές φορές στο ντύσιμο των ηρώων της, ειδικώς του Ηρακλή Πουαρό,  με πολύ απολαυστικές παραγράφους. Εδώ διαβάζουμε την εισαγωγή από το μυθιστόρημα του 1973 "Οι ελέφαντες θυμούνται". Η Αριάδνη Ολιβερ, συγγραφέας κι η ίδια αστυνομικών μυστηρίων, είναι καλεσμένη σε επίσημη εκδήλωση και πρέπει να φορέσει καπέλο. Ποιο όμως από όλα τα καπέλα της;

" Η Μίσες Όλιβερ κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Έριξε ένα γρήγορο λοξό βλέμμα στο ρολόι πάνω στο μάρμαρο του τζακιού, που είχε την αόριστη υποψία ότι πήγαινε είκοσι λεπτά πίσω. Ύστερα άρχισε να μελετάει την κόμμωσή της. Το δύσκολο με την Μίσες Όλιβερ ήταν-και το παραδεχόταν ειλικρινά- ότι άλλαζε διαρκώς χτένισμα. Είχε δοκιμάσει σχεδόν όλους τους τρόπους. Κάποτε χτενιζόταν με το αυστηρό στυλ Πομπαντούρ. Αργότερα χτένιζε τα μαλλιά της προς τα πίσω, πράγμα που άφηνε ελεύθερο ένα μέτωπο διανοούμενης , ήλπιζε, τουλάχιστον, ότι είχε μέτωπο διανοούμενης. Είχε δοκιμάσει τις σφιχτά δεμένες μπούκλες κι ύστερα ένα είδος καλλιτεχνικής αχτενισιάς. Έπρεπε όμως να παραδεχτεί ότι σήμερα δεν είχε και τόση σημασία τι χτένισμα θα είχε, γιατί σήμερα θα έκανε κάτι που σπάνια συνήθιζε: θα φορούσε καπέλο. 

Στο ράφι της ντουλάπας της η Μίσες Όλιβερ είχε τέσσερα καπέλα. Το ένα προοριζόταν σαφώς για τους γάμους. Όταν πηγαίνει κανείς σε γάμους το καπέλο είναι απαραίτητο. Αλλά και γι αυτήν την περίπτωση η Μίσες Όλιβερ είχε δύο καπέλα. Το ένα, σε μια στρογγυλή καπελιέρα, ήτα όλο φτερά. Έμπαινε καλά στο κεφάλι και στεκόταν, αν τύχαινε να πιάσει ξαφνικά ένα ανεμοβρόχι την ώρα που έβγαινε κανείς από το αυτοκίνητο για να μπει στον ιερό χώρο της εκκλησίας ή -όπως ήταν μάλλον η συνήθεια σήμερα- στο γραφείο του ληξίαρχου. 

Το άλλο, πιο περίτεχνο αυτό, προοριζόταν αποκλειστικά για γάμους που γίνονταν Σάββατο απόγευμα το καλοκαίρι. 'Ήταν στολισμένο με λουλούδια και κορδέλες και σκεπασμένο με κίτρινο βέλο που το συγκρατούσαν μιμόζες. 

Τα άλλα δυο καπέλα που ήταν στο ράφι είχαν πιο... γενική αποστολή. Το ένα ήταν αυτό που η Μίσες Όλιβερ έλεγε "το καπέλο μου της εξοχής" κι ήταν από ανοιχτοκίτρινο καστόρι, κατάλληλο για να φοριέται με τουήντ κάθε είδους, και με μπορ που γύριζε είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω. 

Η Μίσες Όλιβερ είχε ένα πουλόβερ από κασμήρι για τα κρύα κι ένα λεπτό για τις ζεστές μέρες, με χρώματα που ταίριαζαν με το καπέλο. Ενώ όμως τα πουλόβερ φοριόταν πολύ συχνά, το καπέλο δεν είχε φορεθεί σχεδόν καθόλου. Γιατί,  πέστε μου -ποιός ο λόγος να φορέσετε καπέλο στην εξοχή, για να πάτε να φάτε με φίλους; "

11/1956 Votre mode

 

Από το τεύχος Νοεμβρίου 1956 του περιοδικού Votre Mode παίρνουμε την σελίδα με τα σκίτσα για πανωφόρια και ταγιέρ χειμωνιάτικα. 

Ραμμένα από βαριά μάλινα σε τουήντ, ψαροκόκκαλο, ντιαγκονάλ, βρισκονται σε δυό γραμμές που κι οι δυό επιδιώκουν την ισορροπία: Στενό κορσάζ με φαρδιά φούστα, ή ριχτό πάνω μέρος με στενή φούστα. Ταιριάζουν επίσης σε πολλούς σωματότυπους, υπάρχει κολακευτικό ρούχο για γυναίκες με κοιλιά (το καφέ πορτοκαλί), αλλά και γι αυτές με την λεπτή μέση (το βεραμάν ταγιέρ). 

Τα χοντρά εξώγαζα τονίζουν ορισμένες ραφές και προσθέτουν γεωμετρικό ενδιαφέρον στο πατρόν. Τα μανίκια είναι πολλές φορές ασυνήθιστα, επέκταση τμήματος του κορμού. Τα κρυφά κουμπώματα με πατιλέτες, επικρατούν το 1956. Τα αξεσουάρ ταιριάζουν όλα μεταξύ τους και βρίσκονται σε αντίθεση με το κύριο χρώμα του ρούχου.

Η σελίδα με τα σκίτσα ήταν μαυρόασπρη και την βλέπετε ολόκληρη επιζωγραφισμένη από την σελίδα μας. Ακολουθεί τον κανόνα του Christian Dior που περίπου τότε έγραψε το Mικρό λεξικό της μόδας "Ενα χρώμα ανά εμφάνιση είναι αρκετό. Το δεύτερο μόνο ως πινελιά (accent color), κυρίως στα αξεσουάρ. Τρία είναι πολλά".

Στο πρώτο σχόλιο βρίσκεται το μαυρόασπρο σκίτσο. 

(φωτό κι επεξεργασία σκίτσων La mode de Pinktag)

1967, πλεχτά Courtelle στην Ελλάδα

 

Φωτογραφία από τον χειμερινό κατάλογο του 1967 των πλεχτών Courtelle που εισήγαγε  και διέθετε στην Ελλάδα η εταιρεία Τσιροζίδης. Ο κατάλογος προσφέρονταν δωρεάν στα καταστήματα Τσιροζίδη. 

Αριστερά το μοντέρνο σύνολο (ντε-πιές, deux pièces) σε γαλαζωπό γκρί με ρίγες σε υποτονικό λαχανί και μουντό κίτρινο, χαλαρό στο σώμα με μικρό γιακά σχολείου και φούστα σούπερ μίνι. Συνδυάζεται με α-διαφανές καλσόν και μπότες. Η κοπέλα μας έχει τα μαλλιά της ελεύθερα και φυσικά, μια τάση που ανέβαινε όσο ανέβαινε το μήκος της φούστας. Το μακιγιάζ της αντιθέτως είναι έντονο,  δίνοντας έμφαση στα μάτια, πολύ eye-liner, σκιά σκούρα στην πτυχή του βλέφαρου και άφθονη μάσκαρα -έτσι ήταν η μόδα τότε για τις κοπέλες.  

Δεξιά το κλασικό φόρεμα για κυρίες σε μπλε μαρέν με άσπρες ρίγες εγκλωβισμένες σε κίτρινο. Κι αυτό ακολουθεί την μόδα του μίνι αλλά πιο συντηρητικά, είναι λίγο πάνω από το γόνατο, όμως φοριέται με διαφανές καλσόν καταλληλότερο για χαμηλές κομψές  γόβες. Τα μαλλιά χτενισμένα προσεκτικά σε μισή αλογοουρά με ελαφρό πουφ στο πίσω μέρος του κεφαλιού, στα αυτιά μεγάλα μπουλ σκουλαρίκια σε έντονο κίτρινο. Μακιγιάζ διακριτικό κι αρκετά φυσικό. 

Δυο γυναίκες που φοράνε ρούχα άνετα κι όμορφα, τα πλεχτά της εταιρείας Courtelle. 

 (φωτό του καταλόγου La mode de Pinktag)

1956 Votre Mode νυχτικά

 

Για τον ύπνο, κάποιες γυναίκες εξυπηρετούνται με πυτζάμες και κάποιες μόνο με τα νυχτικά. Μια σελίδα λοιπόν από το Votre Mode 12/1956 αφιερωμένη στα νυχτικά του Χειμώνα. 

Τα μοντέλα προτείνονται σε μεταξωτό ή σε φανέλα, ανάλογα με το επίπεδο κεντρικής θέρμανσης του σπιτιού. Είναι όλα μάξι, με φαρδιά μανίκια, ενώ σε ορισμένα το φάρδος της μέσης μαζεύεται με ζωνάκι κυρίως προς την πλάτη.

Να πούμε εδώ πως το ζωνάκι δεν φοριέται στον ύπνο, μόνο όταν περπατάει η γυναίκα στο σπίτι, π.χ. για να πιεί το γάλα της μετά το ξύπνημα. 

1938, παπούτσια

 

Η καθημερινή κομψότητα βρίσκεται στις λεπτομέρειες και τα  συμπληρώματα της ένδυσης, π.χ στα κατάλληλα παπούτσια για το κάθε σύνολο. Στο  Marie Claire Δεκεμβρίου του 1938 υπάρχει η διαφήμιση για παπούτσια της εταιρείας Cecil. Όπως λέει το διαφημιστικό, "Η Cecil οδεύει προς την τελειότητα". 

1)Αριστερά η καθημερινή σπορ γόβα Radio, σε καφέ δέρμα μοσχαριού, γαρνιρισμένη με ανάγλυφα γαζιά σε ανοιχτότερη απόχρωση, κλείνει με κορδόνια στο κου-ντε-πιέ. Τακούνι μπότας καλυμμένο με δέρμα.

2)Στην μέση η απογευματινή γόβα Danella, σε μαύρο καστόρι, με φανταιζί ντεκολτέ που σχηματίζει βολάν και ρέλια από δέρμα σεβρώ (κατσικιού). Το μοντέλο προσφέρεται και σε καφέ χρώμα. 

3)Τελευταία η γόβα Diane, συνδυάζει την πρακτικότητα με την κομψότητα, με τακούνι ούτε χοντρό, ούτε λεπτό, κι είναι φτιαγμένη από καστόρι με απλικέ κομμάτια από πολύ γυαλιστερό δέρμα. Προσφέρεται σε μαύρο και μπορντό. 

Τρία παπούτσια από την εταιρεία Cecil, για βόλτες στην εξοχή ή στην βροχή (1), για βραδινή έξοδο (2) και για ένα απόγευμα σε καφέ της πόλης (3). Εάν είχαμε και τα τρία σε καφέ, μαύρο και μπορντό διαδοχικά, θα καλύπταμε πολλές ανάγκες μας -ακόμα και σήμερα. 

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

 

1938 , φορέματα για βράδι

 

Φεβρουάριο του 1938, το περιοδικό Marie Claire φιλοξενεί ορισμένα βραδινά φορέματα για τις μεγάλους χορούς  που γίνονται στο τέλος του μήνα. Πάνω η λεζάντα γράφει "Ο θρίαμβος της θηλυκότητας". 

Αριστερά η κλασική επιλογή του Ζαν Πατού, φόρεμα σατέν μαύρο, δεύτερη φούστα φαρδιά από οργάντζα, όλη την πλάτη έξω και βολάν από δαντέλα που κατεβαίνουν ολόγυρα στο ντεκολτέ και ακολουθούν την ίδια καθοδική πορεία στους μηρούς. 

Δεύτερο το φόρεμα του Λυσιέν Λελόνγκ, σε λευκό κρεπ κεντημένο με φανταιζί μαύρα μοτίφ, κι εσάρπα από οργάντζα στα χρώματα του ουράνιου τόξου, που φτάνει ως το πάτωμα. 

Τρίτο το φόρεμα της Ζαν Λανβέν σε γραμμή γοργόνας, εσωτερικά στενό σατέν, εξωτερικά διπλή φαρδιά φούστα από μουσελίνα, όμορφη λεπτομέρεια το ένα μόνο κοντό μανίκι (βολάν που ράβεται στην τιράντα). 

Τελευταίο το λευκό φαρδύ φόρεμα του οίκου Γουόρθ, από άσπρη μουσελίνα με απλικέ σατέν τουλίπες, κοντάστ ζώνη και τελειώματα με πράσινη σκούρα σατέν κορδέλα.   

Η λεζάντα λοιπόν είναι σωστή, από την ενήλικη με το κλασικό γούστο(1) ως την ώριμη κυρία με αγάπη στην πρωτοπορία(2), από την λεπτή κοπέλα (3) έως εκείνη με τις πλούσιες καμπύλες (4), όλες ο γυναίκες μπορούν να βρουν το ρούχο που θα αναδείξει την θηλυκότητά τους.  

(φωτό σκίτσων και ρετούς La mode de Pinktag)

02/1938 Jean Patou

 

Στα σκίτσα του Φεβρουαρίου 1938 του περιοδικού Marie-Claire με τα νέα μοντέλα για την Άνοιξη βρίσκουμε αυτήν την μπλούζα του σχεδιαστή Jean Patou. 

Θα μπορούσε κάποια να ρωτήσει "Μα τι παραπάνω θα προσφέρει ο σχεδιαστής στην απλή άσπρη μπλούζα;". Θα προσφέρει αυτό που δεν μπορεί να δώσει το βιομηχανικό και βιοτεχνικό ρούχο, το κάτι παραπάνω σε επιμελημένη δουλειά: τα άπειρα νερβύρ στο κορσάζ και το βολάν που πηγαίνει προς τα πάνω, αψηφώντας τους νόμους της βαρύτητας. 

Νερβύρ (nervures) λέγονται οι πολύ μικρές πιέτες που μοιάζουν με νεύρα φύλλων. Είναι γαζωμένες, όχι σιδερωμένες και ποικίλουν σε πάχος από 1 χιλιοστό έως 3, δηλαδή είναι πάντα πολύ στενές. 

Όπως βλέπουμε το κορσάζ είναι καλυμμένο με ομάδες των τεσσάρων νεβρύρ κι επιπλέον υπάρχουν στην μπλούζα αυτά τα μικρά πυκνά βολάν που κοιτάζουν τον ουρανό στα μανίκια και τον γιακά, ενώ στο κούμπωμα βγαίνουν έξω από το σώμα. Ενας αφρός από άσπρους κυματισμούς περιβάλλει τα μπράτσα και τον λαιμό της όμορφης, που -πολύ σωστά- έχει μαζέψει τα μαλλιά της για να αναδείξει τόσο την ωραία λεπτομέρεια του ρούχου, όσο και τον λεπτό λαιμό της. 

(Φωτό σκίτσου και ρετούς La mode de Pinktag)

03/1929, Le petit Echo de la mode

 

Aπό τεύχος Μαρτίου του 1929 του περιοδικού Le Petit echo de la mode, καπέλο βασικό σε χρώμα κόκκινο καφέ της σκουριάς. 

Είναι φτιαγμένο από τσόχα, με μπορ αρκετά φαρδύ, συμμετρικό, που καλύπτει τα μάτια. Σε εγκοπή στην τσόχα περνάει η σατέν κορδέλα που δένεται σε απλό φιόγκο. Ένα λιτό καπέλο κατάλληλο για γεωμετρικό ντύσιμο. 

(φωτό σκίτσου κι επιχρωματισμός του, La mode de Pinktag)

1929 Le Petit Echo de la Mode

 

Στο τεύχος 9/1929 του Le Petit Echo de la Mode, δυο μπλούζες φτιαγμένες από κρεπ-ντε-σιν, ριχτές,  με γιακά-γραβάτα που περιβάλλεται από ένα μικρό βολάν, μανίκια κάπως φαρδιά, με μανσέτες διακοσμητικές, που στο τελείωμά τους έχουν κι αυτές βολανάκι. Αεράτες κι άνετες, οι μπλούζες μας ήταν διαρκώς στην μόδα από το 1929 έως σήμερα, με πολύ μικρές παραλλαγές στο πατρόν τους. 

1920's Swag

 

Οι περισσότερες από εμάς πιστεύουμε πως ζούμε στην πιο προοδευτική στιγμή της Ιστορίας για τις γυναίκες. Κι όμως πέρασαν εποχές που κάποιες μερίδες γυναικείου πληθυσμού ζούσαν αρκετά προοδευτικά, όπως φαίνεται από φωτογραφίες και ταινίες της εποχής.  Ναι, υπήρχε η πεπατημένη, αλλά υπήρχαν κι άλλοι δρόμοι, όχι αδύνατον να τους περπατήσεις. 

π.χ. Αν παρατηρήσει κανείς τις ταινίες πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν προωθείται πουθενά η εικόνα της μητρότητας ως μοναδικό πεπρωμένο των γυναικών, η αναζήτηση του Ενός και μοναδικού άλλου μας μισού,  να μην αναφέρω πως ακόμα και σε ταινίες μιούζικαλ βλέπουμε δυνατές γυναίκες σε συνδικάτα, εργαζόμενες σε εφημερίδες ή διαφημιστικές που κυνηγάνε με λύσσα την καριέρα κλπ. 

Οι φωτογραφίες των αληθινών ανθρώπων του παρελθόντος μας ωφελούν. Βλέπουμε πράγματα που κανένας δεν μας αφηγείται, γιατί δεν ταιριάζουν με τη κυρίαρχη αφήγηση των παραμυθιών. 

Swag στα αγγλικά λέγεται ο άνθρωπος με αυτοπεποίθηση και στυλ. Εδώ τρεις φίλες της δεκαετίας του 20 που σίγουρα θα έκαναν και σήμερα πολλά φρύδια να υψωθούν επικριτικά, με τις γραβάτες τους  το τσιγαράκι τους και το ζόρικο ύφος. Σίγουρα swag κι οι τρεις τους. 

1966 Pierre Cardin

 

Pierre Cardin στολή για τις Αεροπορικές Γραμμές του Πακιστάν, δηλαδή μακριά τυνίκ και στενό παντελόνι σε ανοιχτο γαλάζιο και υποτονικό λαχανί. Ενα σύνολο που θα μπορούσε να φορεθεί στο Σαιν Τροπέ. Μια απόδειξη ότι η κομψότητα μπορεί να συνδυαστεί με οποιεσδήποτε θρησκευτικές αντιλήψεις. . 

1963 Renè Gruau

 

Από το περιοδικό Τέχνης  Réalitées Δεκεμβρίου1962, διαφήμιση για σοκολατάκια φτιαγμένη από τον θρυλικό εικονογράφο René Gruau. Οι διαφημίσεις, οι πίνακες, οι λιθογραφίες του περιοδικού αυτού που είχε σχήμα Α3 σημερινού χαρτιού,  ήταν τυπωμένες στην μία μόνο πλευρά, σε χοντρό ματ χαρτόνι. Επομένως αν κάποιος ήθελε, μπορούσε να τις καδράρει.

 

Η γυναίκα του Gruau με το ίσιο καρέ χτένισμα και τις χαμηλές μαύρες γόβες, φοράει ένα απλό φόρεμα Αλφα που δεν ακουμπάει το σώμα της παρά μόνο στους ώμους. Eίναι στολισμένο  με φαρδιά φάσα από φτερά στρουθοκαμήλου στο στρίφωμα και μαύρο πλακέ φιόγκο στο κορσάζ. 

Ενα ρούχο βολικό και κομψό, κατάλληλο για κάθε διασκέδαση της νύχτας, φαγητό, ποτό ή χορό. 

1924, βραδινή κάπα.

 

Απο το περιοδικό La mode illustrée του 1924 και το τμήμα των αμπιγιέ ρούχων, βλέπουμε μια βραδινή κάπα σε χρώμα παστέλ μωβ. Συνοδεύει ένα φόρεμα μάλλον από οργάντζα, κεντημένο διακριτικά με χάντρες στην ίδια απόχρωση (ton sur ton).

 

Η κάπα είναι ραμμένη σε βελούδο, έχει γραμμή  τουλίπας με πολλές σούρες γύρω από τον λαιμό και μεγάλο αναδιπλούμενο γιακά στολισμένο με οριζόντιες πιέτες. Πέφτει ριχτή από τον λαιμό και κάτω και δεν έχει κανένα στολίδι εκτός από το θαυμάσιο ύφασμά της.

Το βελούδο είναι το ιδανικό υλικό για πατρόν με πιέτες και σούρες, διότι με οποιαδήποτε κίνηση το πέλος του αλλάζει ελαφρώς απόχρωση -επομένως φαίνεται συνέχεια λες και οι ίνες του βρίσκονται σε δική τους αυτόβουλη δράση. 

 

Βραδινή κάπα λοιπόν και φόρεμα  σε μωβ παστέλ, η επιτομή της διακριτική κομψότητας για επίσημες περιστάσεις. 

 

(φωτό σκίτσου και επεξεργασία του La mode de Pinktag)