Singing in the rain

 

Για εμένα η βροχή είναι πηγή έμπνευσης, μάλλον επειδή μπορώ να φορέσω αρκετά ρούχα ταυτόχρονα + κάποια από τις ωραίες ομπρέλες μου. Σίγουρα όμως η γενική αγάπη μου για την βροχή οφείλεται στην επίδραση του κινηματογράφου πάνω μου, γιατί την είχα από παιδάκι στο Δημοτικό, όταν έβγαινα από το σπίτι με τα ίδια κομμάτια συνεχώς και χωρίς προστασία.

Η αγάπη μου για την καταρρακτώδη βροχή και τις ομπρέλες οφείλεται στην ταινία Singing in the rain, με την απίθανη σκηνή όπου ο Τζην Κέλι χορεύει κάτω χοροπηδώντας στις λακκούβες με νερό.

Η αγάπη μου στις κλασικές καμπαρντίνες (από τις οποίες έχω 19 κι ανάμεσά τους 5 μπεζ) οφείλεται φυσικά στην Ώντρεη Χέμπορν η οποία στο Breakfast at Tiffany's ψάχνει απεγνωσμένα την γάτα της, ανάμεσα σε λούκια που ρίχνουν σε ένα αδιέξοδο ποταμάκια βρόχινου νερού.

Σήμερα λοιπόν είναι μια από τις πιο τυχερές μου μέρες: αν και είμαστε στην μέση του Μάϊου, βρέχει από τότε που ξύπνησα.

Τι να πω! Πάντα τέτοια!

(στην εικόνα μας η αγαπημένη μου ομπρέλα σε ροζ αντίκ)