Η κάπα της γιαγιάς

Όπως σας αποκάλυψα πριν ορισμένες μέρες, τελευταία με έχει πιάσει πυρετός πλεξίματος. Όχι απλώς πλέκω συνεχώς καινούργια πράγματα, αλλά ψάχνω τρόπους να φορέσω τα παλιά μου πλεχτά, πολλά από τα οποία είναι παρωχημένων εποχών, γιατί τα έφτιαξα για τα vintage σύνολά μου (ορισμένα μάλιστα για κάποια σύνολα της Βικτωριανής εποχής τα οποία φοράω, αραιά και πού).

Σήμερα που κάνει πολύ κρύο, βλέπουμε μια τέτοια προσπάθεια. Θέλω να φορέσω μια μικρή κάπα που έπλεξα παλιότερα με το βελονάκι, μαζί με μοντέρνα ρούχα.

Η κοντή κάπα, (πελερίνα, λέγεται στον κόσμο της ραπτικής) είναι χοντρή και ζεστή, φτιαγμένη από χοντρό μαλλί μελανζέ σε κύρια γκρι απόχρωση. Την φοράω με μια ψεύτικη γούνα σε ροζ τροπικό, πουλόβερ κασμιρένιο σε ροζ λίγο ανοιχτότερο, παντελόνι ίσιο λίγο σκουρότερο, τσάντα πολύ μοντέρνα σε φούξια και τυρκουάζ με στολίδια, και το μοναδικό άλλο γκρι χρώμα πάνω μου είναι τα κολεγιακά μου παπούτσια σε λουστρίνι. Στην τελευταία φωτογραφία μπορείτε να δείτε κοντινό πλάνο του πλεκτού μου, με τις λεπτομέρειές του.

Το σύνολο μού φαίνεται επιτυχημένο, επειδή το βλέπω όλο μαζί ως μοντέρνο, με την πελερίνα να παίζει τον ρόλο της πολύ εκκεντρικής λεπτομέρειας. Σίγουρα αντιπροσωπεύει τις επιθυμίες μου και το κέφι μου αυτήν την στιγμή.

Ελπίζω να κρίνω σωστά και να μην γίνομαι αστεία. Όμως - για να είμαι ειλικρινής- ακόμα κι αν είμαι αστεία, θα συνεχίσω να φοράω όλα αυτά τα πλεχτά μου έως ότου βαρεθώ. Προτιμώ να ντύνομαι ως ο εαυτός μου, παρά ως κάποια άλλη.