Η φράση "κλασικό ντύσιμο" ακούγεται συχνά. Άραγε μπορούμε να ορίσουμε ακριβώς τι είναι κλασσικό ντύσιμο, ώστε να καταλάβουμε π.χ. τις διαφορές του με το "στυλάτο"; Ναι, μπορούμε. Υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά στα υλικά, την γραμμή, τα χρώματα, τα οποία εξασφαλίζουν ότι το ρούχο και το σύνολο που δημιουργεί είναι κλασικό, τα εξής:
1) Κλασσικό είναι το ντύσιμο που περιλαμβάνει ρούχα και παπούτσια των οποίων η γραμμή φοριέται τουλάχιστον τα τελευταία 50 χρόνια, σχεδόν αναλλοίωτη. Για την ακρίβεια τα περισσότερα κλασικά ρούχα επινοήθηκαν από το 1920 έως το 1929.
2) Τα ρούχα είναι σχεδιασμένα σε απλές γραμμές, χωρίς διακοσμητικές λεπτομέρειες.
3) Τα κομμάτια είναι από μετρίως εφαρμοστά έως φαρδιά, ποτέ στενά.
4) Το μήκος στα φορέματα και τις φούστες ξεκινάει από στον αστράγαλο κι ανεβαίνει έως την μέση του γόνατου, όχι παραπάνω.
5) Οι γιακάδες, οι μανσέτες, οι τσέπες είναι μετρίου μεγέθους και σε σημείο που εξυπηρετούν την πραγματική χρήση.
6) Τα υφάσματα που χρησιμοποιούνται είναι από φυσικές ύλες (βαμβάκι, λινό, μεταξωτό, μαλλί, κασμίρ) χωρίς καμία προσθήκη τεχνητού υλικού, ειδικώς ελαστάν.
7) Τα χρώματα είναι βασικά ή μετρίας έντασης: μαύρο, γκρι, μπεζ, κόκκινο, πράσινο σκούρο, ροζ, γαλάζιο, κίτρινο, πορτοκαλί ανοιχτό. Τα εμπριμέ βρίσκονται σε μικρή κλίμακα (πουά, ριγέ, μικρά λουλούδια) ή δεν είναι καν εμπριμέ αλλά αποτέλεσμα ύφανσης (πτι-καρό, πιέ-ντε-πουλ, ταρτάν, πρενς-ντε-γκαλ).
2) Τα ρούχα είναι σχεδιασμένα σε απλές γραμμές, χωρίς διακοσμητικές λεπτομέρειες.
3) Τα κομμάτια είναι από μετρίως εφαρμοστά έως φαρδιά, ποτέ στενά.
4) Το μήκος στα φορέματα και τις φούστες ξεκινάει από στον αστράγαλο κι ανεβαίνει έως την μέση του γόνατου, όχι παραπάνω.
5) Οι γιακάδες, οι μανσέτες, οι τσέπες είναι μετρίου μεγέθους και σε σημείο που εξυπηρετούν την πραγματική χρήση.
6) Τα υφάσματα που χρησιμοποιούνται είναι από φυσικές ύλες (βαμβάκι, λινό, μεταξωτό, μαλλί, κασμίρ) χωρίς καμία προσθήκη τεχνητού υλικού, ειδικώς ελαστάν.
7) Τα χρώματα είναι βασικά ή μετρίας έντασης: μαύρο, γκρι, μπεζ, κόκκινο, πράσινο σκούρο, ροζ, γαλάζιο, κίτρινο, πορτοκαλί ανοιχτό. Τα εμπριμέ βρίσκονται σε μικρή κλίμακα (πουά, ριγέ, μικρά λουλούδια) ή δεν είναι καν εμπριμέ αλλά αποτέλεσμα ύφανσης (πτι-καρό, πιέ-ντε-πουλ, ταρτάν, πρενς-ντε-γκαλ).
8)Τα ρούχα είναι σε κάθε περίπτωση σιδερωμένα, τα στριφώματα ραμμένα, τα κουμπιά όλα στην θέση τους. Τα παπούτσια κι οι τσάντες καθαρά και γυαλισμένα.
Εάν φανταστούμε τα παραπάνω 8 σημεία συγκεντρωμένα όλα μαζί σε ένα σύνολο, μπορούμε επίσης να φανταστούμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι κάπως βαρετό ή τουλάχιστον όχι εντυπωσιακό. Ναι, είναι αλήθεια, το κλασικό ντύσιμο δεν μπορεί ποτέ να γίνει εντυπωσιακό σε βαθμό τέτοιο ώστε να τραβάει αυτό την προσοχή. Ο στόχος του είναι να στρέψει την προσοχή του θεατή στην προσωπικότητα του ατόμου κάτω από τα ρούχα.
Είναι επίσης αλήθεια πως το κλασικό ντύσιμο προσφέρει τουλάχιστον την βεβαιότητα ότι δεν είμαστε ποτέ κακοντυμένες. Για την ακρίβεια, απαιτείται ειδική προσπάθεια για να ντυθείς κακόγουστα όταν έχεις μόνο κλασικά ρούχα στην ντουλάπα σου: τα πάντα πάνε σχεδόν με τα πάντα.
Διαλέγουμε κλασικό ντύσιμο, ναι ή όχι; Το διαλέγουμε για όλες τις ώρες; για τις περισσότερες περιπτώσεις; για κάποιες φορές; Εξαρτάται
από τον καθένα ξεχωριστά, δηλαδή από το πόσο αντέχει να ακολουθεί αυστηρούς κανόνες και πόσο ικανός
είναι να επινοεί νέους τρόπους styling των κομματιών που φοράει επί 20
χρόνια. Ο δρόμος του κλασικού ντυσίματος δεν είναι εύκολος, πάντως δεν είναι αδύνατος.
Προσωπικώς μπορώ να σας εγγυηθώ αυτό: οι άνθρωποι που ντύνονται κλασικά, όταν γίνονται 80 χρονών και κοιτάνε τις φωτογραφίες της προηγούμενης ζωής τους, ποτέ δεν βρίσκουν μία που να πουν "Μα, το φορούσα εγώ αυτό;".
(Στην φωτογραφία σύνολο με ρούχα, χτένισμα, κοσμήματα και μανικιούρ, όλα κλασικά, της Bonnie Cashin του 1960 από το Vogue)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου