Μια από τις απορίες που τριγυρνάνε στο μυαλό μας κάθε τρεις και τόσο είναι η εξής: πώς φτάσαμε να φοράμε τις πιο άσχημες τάσεις της μόδας, αυτές που δεν κολακεύουν κανένα σώμα, π.χ. τα jeggings;
Η απάντηση είναι απλή, βήμα-βήμα.
Είναι λογικό οι άνθρωποι να βαριούνται τα ρούχα τους, το χτένισμά τους, το αυτοκίνητό τους, τα έπιπλα στο σπίτι τους, τα φαγητά που μαγειρεύουν, τον τόπο που πάνε διακοπές, τα κλαμπ στα οποία διασκεδάζουν. Η αλλαγή στην εμφάνιση ειδικώς, είναι απαραίτητη γιατί μας φτιάχνει το κέφι.
Στις φωτογραφίες μας σχεδόν το ίδιο φόρεμα, στην 1η φωτό από Modes et Travaux 10/1966, στην 2η δυό χρόνια αργότερα, τον 10/1968.
Όπως βλέπουμε στην πρώτη φωτό το πράσινο μάλλινο φόρεμα έχει μανίκι ίσιο και 7/8 αφήνοντας ελεύθερους τους καρπούς. Είναι σε γραμμή αμπίρ, δηλαδή κομμένο κάτω από το στήθος κι έχει ένα όμορφο γεωμετρικό σχέδιο ακριβώς στο αμπίρ. Στην συνέχεια περνάει χαλαρά γύρω από το σώμα, ίσιο, χωρίς να ανοίγει. Το μήκος του καλύπτει το γόνατο. Ετσι μας δίνει ένα ρούχο που εξισορροπεί τους ώμους με την περιφέρεια, χωρίς να τονίζει καθόλου την κοιλιά -για όποια της περισσεύουν πόντοι σε αυτό το δύσκολο σημείο. Το πράσινο χρώμα είναι μοιρασμένο παντού ομοιόμορφα.
Μπορείτε λοιπόν να δείτε μόνες σας εστιάζοντας στον όγκο του πράσινου ων εικόνων, πώς από την κομψή δεκαετία των 60s, φτάσαμε στην χειρότερη δεκαετία όλων των εποχών, στα 70s. Απλούστατα, βήμα-βήμα.
(φωτογραφίες περιοδικών La mode de Pinktag)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου