Κοραλλί και μωβ σκούρο, Ένας συνδυασμός από την μακρινή Κίνα.

 

Η επίδραση των χρωμάτων της Άπω Ανατολής, ειδικά της Κίνας, ήταν πολύ έντονη στους Γάλλους σχεδιαστές υψηλής ραπτικής ήδη από το τέλος της δεκαετίας του ΄70 . Πρώτος ο Yves Saint Laurent τον Χειμώνα του 1977 στην συλλογή του "Les Chinoises", εξερεύνησε το κόκκινο συνδυασμένο με μωβ σκούρο. Ακριβώς 10 χρόνια αργότερα ο Christian Lacroix, στην δική του πρώτη κολεξιόν Υψηλής Ραπτικής επανέφερε στο προσκήνιο αυτόν τον πολύ τολμηρό συνδυασμό χρωμάτων. Απο εκεί και πέρα όλες οι αποχρώσεις του κόκκινου μαζί με αληθινό μωβ χρησιμοποιήθηκαν από πολλούς σχεδιαστές, τόσο σε εξωτικά εμπριμέ σατέν, όσο και σε μάλλινα καρό που πριν δεν υπήρχαν.

Στην εικόνα μας ένα σύνολο αστικό, φτιαγμένο με χτυπητό κόκκινο κοραλλί και μωβ σκούρο (purple). Το σακάκι είναι μάλλινο τουΐντ, εφαρμοστό, με δυο τσέπες και 3 κουμπιά ντυμένα. Το παντελόνι καμπάνα σε σκούρο μωβ. Το ζιβάγκο, οι Chelsey μπότες με τακούνι και η τσάντα, βρίσκονται σε αποχρώσεις του κόκκινου. Σίγουρα ένα σύνολο άριστης ποιότητας και ραφής, που δεν περνάει απαρατήρητο, ενώ εξαιτίας της λιτής γραμμής του είναι κατάλληλο ακόμα και για γραφείο. 

Στο 1ο σχόλιο ένα σύνολο YSL από κολεξιόν του 2020, με δερμάτινο παντελόνι, μάλλινο σακάκι και μπροκάρ μπλούζα. 

Ταγιέρ κομποζέ για Φθινόπωρο-Χειμώνα 1950

 

Τα ταγιέρ κομποζέ είναι αυτά που δημιουργούνται με δύο υφάσματα από το ίδιο υλικό, αλλά το ένα μονόχρωμο, το άλλο καρό ή ριγέ ή με λουλούδια κλπ. Η υφή και το πάχος των δύο υφασμάτων δεν αφήνουν αμφιβολία πως μπήκαν στο ίδιο σύνολο επίτηδες. η ποικιλία στην εμφάνισή τους δημιουργεί ρούχα λιγότερο επίσημα από όσο το μονόχρωμο ύφασμα, αλλά πιο ευέλικτα και ενδιαφέροντα για το μάτι. 

Στην φωτογραφία μας δυο προσεγμένα ταγιέρ κομποζέ. Ψηλά σε βυσσινί και μπεζ, με καρό φούστα, μονόχρωμη ζακέτα, καρό γιακά και πατ τσέπης στην ζακέτα. Δεξιά, λαδί και βυσσινί το ταγιέρ με καρό φούστα που κλείνει με ντυμένα κουμπιά μπροστά, ενώ η μονόχρωμη ζακέτα του έχει ξεχωριστά πανό καρό που φοριούνται κατά βούληση, καθώς και δεύτερο πρόσθετο γιακά καρό που ενώνεται στην ζακέτα με κόπιτσες. 

Τα δυο φορέματα δεν είναι κομποζέ, είναι όμως κι αυτά αριστουργήματα  με το όμορφο πατρόν τους και την έξυπνη χρήση του υφάσματος που χρησιμοποιούν. 

(φωτό από Eclat Coupe Paris, La mode de Pinktag)

ακολουθοι 2/12/2023

 

Καλωσορίζω τους νέους φίλους της σελίδας Σταύρος Γκουγκουλούδης , Nikos Servetas , Jannis Giotakis, Alexandros Koukias Stefania Bitopoulou Nikos Makridakis Σταύρος Γκουγκουλούδης Μιχαήλ Μέλλιος Μαρινα Γαλανη Χρήστος Καραγκούνης και Γεώργιος Σιαμανδούρας .

Σας ευχαριστώ πολύ για την προτίμηση.

ακολουθοι 22/11/2023

 Καλωσορίζω τους νέους φίλους της σελίδας, Andreas Eleftheriadis, Iliopoulou Georgia, Aris Lia-Nos, Spiros Kordopatis, Αλίκη Σταυρακάκη, δημητρα λαχανα, Ηλίας Λαγομάτης και Lina Velimachiti.

Σας ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή σας.

για Στέαφανο Πετρόπουλο

 

27 12 2023

 Καλωσορίζω τους νέους φίλους της σελίδας Ορφέας Αθανασίου, Σταύρος Πέτρου, Γεωργια Σκορδα, Mousdrakas Sakis Where is the cat?

Σας ευχαριστώ πολύ για την προτίμηση.

18 12 2023

 Καλωσορίζω τους νέους φίλους της σελίδας Γεωργια Σκορδα, Χρήστος Τρίχας, Χριστίνα Μουμουλιδου, Kostis Agrafiotes, Diamantia Lomi, OraGentleman, Petit Atelier, Michail Chandrinos, Menelaos Probonas, Fani Zerva.

Σας ευχαριστώ πολύ για την προτίμηση!

Πριν 80 χρόνια

 Στις 27 Δεκεμβρίου του 1953, δηλαδή 80 χρόνια πριν, το περιοδικό Le Petit Echo d ela Mode εύχεται στις φίλες του Καλή Χρονιά, με εξώφυλλο μια κυρία με κόκκινο φόρεμα και περίτεχνο καπελάκι  (toque) που μόλις καλύπτει την κορυφή του κεφαλιού της.

(φωτό La mode de Pinktag)

Γύρω από μια τσάντα

 

Ορισμένες φορές χτίζω σύνολα όχι για να πετύχω έναν χρωματικό συνδυασμό, ή να αναδείξω κάποιο ρούχο μου, αλλά για να αναδείξω κάποιο σπουδαίο αξεσουάρ της γκαρνταρόμπας μου. Τις πιο πολλές φορές αυτό το κάνω για μεγάλες καρφίτσες vintage, καμιά φορά όμως για κάποια ασυνήθιστή τσάντα, όπως σήμερα. 

Η τσάντα είναι φτιαγμένη επί παραγγελία σε γνωστή μου κυρία κι ανήκει στην κατηγορία "δομημένες τσάντες" structured bags. Είναι πλεγμένη με το βελονάκι με υλικό ένα κορδόνι σε μεσαίο πλούσιο μωβ χρώμα, τοποθετημένη έξω από μια σκληρή βάση από πλαστικό δίχτυ και στο χερούλι της έχει ραμμένα ημιπολύτιμα  πετρώματα. Το χρώμα κι η υφή της της είναι μαγευτικά, η διακόσμησή της με αληθινά πετρώματα ασυνήθιστη, γι αυτό νομίζω ότι της αξίζει ένα σύνολο φτιαγμένο γύρω της. 

Το σύνολο έχει καταρχάς ένα κατάμαυρο μπουκλέ κοντό πανωφόρι, με υφή ανάγλυφη, ώστε να ταιριάζει οπτικά με την τσάντα. Από μέσα πουλόβερ με γιακά, βαθύ ντεκολτέ και επίσης ανάγλυφη υφή, σε ανοιχτότερη μωβ απόχρωση. Κάτω ένδυμα ένα μαύρο παντελόνι από χοντρή ματ καμπαρντίνα. Μεγάλο φουλάρι-εσάρπα  στον λαιμό και ώμους, από ριγέ ύφασμα ανάγλυφο, δηλαδή με ρίγες λείες και φρου-φρού, σε πολλές αποχρώσεις του μωβ και του τυρκουάζ. Επειδή το φουλάρι έχει τυρκουάζ, φοράω μακριά σκουλαρίκια τυρκουάζ, που είναι ορατά τόσο πάνω στα σκούρα μαλλιά μου, όσο και πάνω στον μωβ γιακά του πλεχτού. 

Και voila, ένα σύνολο ρούχων που νομίζω ότι συμπληρώνει ικανοποιητικά την τσάντα μου,  χωρίς να αποσπά καθόλου την προσοχή του θεατή από αυτήν. 

(η τελευταία φωτό είναι βγαλμένη σε εξωτερικό χώρο, για να δείτε τα χρώματα σε φυσικό φως) 

Lilacs on the beach

 

Αποχρώσεις του μωβ και του μπεζ για το σημερινό σύνολο που σκοπό του έχει να αναδείξει μια σπάνια σύμπτωση: ένα μαντήλι που έχει πάνω του το ίδιο εμπριμέ με την τσάντα. Κυνηγάω γενικά τα σπάνια σύνολα κι όπου τα βρίσκω, τα αγοράζω. Βεβαίως όχι φούστα και μπλούζα στο ίδιο ντεσέν που είναι απλώς το ίδιο ύφασμα κομμένο σε διαφορετικά ρούχα, αλλά κομμάτια σε διαφορετικό υλικό, με ίδιο μοτίφ: τσάντα-μαντήλι τυπωμένα όμοια,  τσάντα-παπούτσια με το ίδιο κέντημα, φούστα-μαντήλι με το ίδιο εμπριμέ. 

Ευτυχώς, έχω συλλέξει αρκετά και κάθε τρεις και τόσο καθώς περιδιαβαίνω στο Pinterest, βλέπω μια καινούργια εικόνα που μου θυμίζει αυτά τα σύνολα, την οποία προσπαθώ να μιμηθώ. Η πρόσφατη εικόνα που χρησιμοποίησα για ετούτο το ντύσιμο είναι ένας πίνακας ακριλικός που λέγεται Lilacs on the beach (πασχαλιές στην παραλία) κι υπάρχει στην τελευταία φωτό. 

Το σύνολο αποτελείται από απλά, ίσια κομμάτια, μονόχρωμα. Εξωτερικά κοντό και στενό μπουφάν από vegan δέρμα σε ανοιχτό λιλά. Παντελόνι σε χοντρή καμπαρντίνα ίσιο και  cropped στην ίδια απόχρωση, χωρίς στρίφωμα. Εσωτερικά ένα φαρδύ ζιβάγκο λεπτό και μάλλινο,  σε μεσαίο μπεζ. Τα ρούχα είναι ο καμβάς που πάνω τους θα αναδειχθεί το μεγάλο μαντήλι με τα τριαντάφυλλα σε αποχρώσεις από ανοιχτό μωβ έως μελιτζανί και λίγο μαύρο, που έχει 2-3 λουλούδια τυρκουάζ, καθώς και η τσάντα με ακριβώς το ίδιο ντεσέν τυπωμένο πάνω της. Ορισμένα από τα τριαντάφυλλα έχουν περλέ φινίρισμα και στα δύο αξεσουάρ, ενώ όλα είναι ανάγλυφα πάνω στο κυρίως υλικό -μπορείς να τα αισθανθείς κάτω από τα δάκτυλά σου. 

Την Άνοιξη και το Φθινόπωρο φοράω αυτό το παστέλ μπουφάν και το παντελόνι με παπούτσια επίσης ανοιχτόχρωμα: μπεζ ή ροζ αντίκ.   Όμως τον Χειμώνα όχι, γιατί ενώ τα ρούχα είναι αρκετά χοντρά και ζεστά, είναι πολύ ανοιχτόχρωμα. Εάν συμπληρωθούν με παστέλ παπούτσια η εντύπωση που δημιουργείται είναι πως ήρθα στο σήμερα  από άλλη σαιζόν. 

"Για όλα φταίνε τα κάλαντα!" σύνολο

 

Είπαμε πως οι αναρτήσεις με τα σύνολα θα γίνονται Τετάρτη και Σάββατο, όμως σήμερα συνέβη κάτι που με υποχρέωσε να αλλάξω το ντύσιμο μου την τελευταία στιγμή και δεν θέλω να σας παρουσιάσω το σύνολο ως "Κόκκινο και γκρι" σε ένα μήνα, γιατί θα λέω ψέματα. Γιατί να πω ψέματα; 

 

Συνέβη το εξής: ετοίμασα απο χτες το βράδι το σύνολο μου για βόλτα με τον σύζυγο σήμερα, σε γκρι και κίτρινο λεμονί. Όμως από την ώρα που ξύπνησα, παιδιά χτυπούσαν το κουδούνι μας για να πουν τα κάλαντα. Όλα φορούσαν καπελάκια κόκκινα του Αη-Βασιλη. Έτσι, με παρέσυραν. Είπα να ντυθώ κι εγώ πιο Χριστουγεννιάτικα κι άλλαξα το ντύσιμο μου, ο,τι πριν ήταν κίτρινο το αντικατέστησα με κόκκινο. Πανω από όλα, πρόσθεσα ένα από τα κόκκινα καπελάκια μου, γιατί τα καπελάκια των παιδιών ήταν αυτά που έκαναν κλικ στο κεφάλι μου.

 

Επομένως για την βόλτα σήμερα, γκρι καρό παλτό, σταυρωτό κοντό και αμπιρ, με δυο πιέτες κάτω από το στήθος. Γκρι παντελόνι φαρδύ. Κόκκινο ζιβάγκο, τσάντα, γόβες, ζώνη, καπέλο.

Το παλτό είναι χοντρό κι ασυνήθιστο, σε ύφασμα με τρίχες στο εξωτερικό του -γι αυτό το βάζω κοντινή φώτο να το δείτε.

Οι ίσιες γόβες είναι ένα σούπερ περιποιημένο παπούτσι, ο κυρίως κορμός τους σε λείο δέρμα και ο πλούσιος φιόγκος σε καστόρι, γι αυτό βάζω κι αυτές σε φώτο. 

 

Μοιάζω καθόλου Χριστουγεννιάτικη; Ελπίζω πως ναι.

"Εντύπωση του Κάπρι στον Χειμώνα" σύνολο

 

Η έμπνευση για το σημερινό σύνολο είναι μια  διαφημιστική αφίσα του 1960 για το θέρετρο Κάπρι, της Ιταλίας, η οποία υπάρχει στην τελευταία φωτό της ανάρτησης. Η αφίσα έχει  αποχρώσεις σε γαλάζιο θαμπό σκούρο κι ανοιχτότερο, ιβουάρ και ώχρα. Το σχέδιό μου είναι να οργανώσω ένα σύνολο που να δίνει αληθινά καλοκαιρινή εντύπωση ως προς τα χρώματα,  αλλά να είναι φτιαγμένο με ζεστά χειμωνιάτικα ρούχα.

Τυχαίνει να έχω πουλόβερ  της δεκαετίας του 60, με όρθιο γιακά και φερμουάρ στον αυχένα,  που το εμπριμέ του θυμίζει κοράλια στο βυθό της θάλασσας κι έχει ακριβώς τις αποχρώσεις στο τμήμα της αφίσας  κοντά στον ήλιο. Θα το συνδυάσω με το κοντό μου πανωφόρι από βραστό μαλλί σε απόχρωση των βουνών της αφίσας. Απο τα ανοιχτόχρωμα παντελόνια μου, περισσότερο ταιριάζει το barrel-leg ιβουάρ τζην που έχει την απόχρωση των σπιτιών και μπορώ να γυρίσω προς τα έξω το πατζάκι του, ώστε να είναι ανέμελο -αφού για το θερινό θέρετρο μιλάμε, όχι για χειμερινό. Άραγε εάν τα φορέσω όλα μαζί, θα πετύχω αυτήν την εντύπωση του καλοκαιριού μέσα στον Χειμώνα; Πολύ πιθανόν.

Ορίστε λοιπόν το σύνολό μου, συμπληρωμένο με τσάντα ιβουάρ και μποτάκια ιβουάρ που έχουν ένα διάφανο τακούνι από πλεξιγκλάς -τα οποία μου φάνηκαν πολύ ενδιαφέροντα όταν τα πρωτοείδα, αν και δεν είχα σκεφτεί ούτε δευτερόλεπτο τι θα τα κάνω.

Μπορώ εύκολα να φανταστώ τον εαυτό μου σήμερα 23 Δεκεμβρίου 2023, στο Κάπρι, να πίνω τον καφέ μου κοιτώντας την θάλασσα. Μου φαίνεται πως με αυτά τα ρούχα θα ήμουν  κατάλληλα ντυμένη τόσο για το τοπίο, όσο και για τις καιρικές συνθήκες. 

Ελπίζω να σας αρέσει το σημερινό σύνολο. Θα τα πούμε σε λίγες μέρες με ένα  καινούργιο. 

Sears 1967, βραδινό ταγιέρ

 

Από τον Χριστουγεννιάτικο κατάλογο Sears 1967, ένα βραδινό ταγιέρ, κατάλληλο για δείπνο, κοκτέηλ, ή βραδινή επίσκεψη σε σπίτι φίλων. Η φούστα είναι στενή έως το γόνατο, η ζακέτα κοντή και ίσια, με μανίκια 3/4,  όρθιο γιακά και ασύμμετρο κούμπωμα.  Ενα ταγιέρ που δείχνει την επίδραση της Τζάκι Κένεντι στο ντύσιμο των Αμερικανίδων, η οποία ήταν συνολικά θετική. 

Προτείνεται με το pillbox καπελάκι που βλέπετε στην διπλανή φωτογραφία

(κλικ La mode de Pinktag)

Χριστούγεννα 1969, ασημί τουαλέτα και εσάρπα

 

Από το περιοδικό Modes et Travaux Δεκεμβρίου του 1969, μια κομψή πρόταση για το ρεβεγιόν. Αμπίρ τουαλέτα από σατέν ντυσές σε γκρι αρζάν απόχρωση (σχεδόν ασημί), κλειστή στο ντεκολτέ έως ψηλά τον λαιμό, ανοιχτή στην πλάτη έως το κούμπωμα του σουτιέν,  με εβαζέ φούστα που έχει σκίσιμο έως το γόνατο στην μεσαία μπροστινή ραφή. Το πολυτελές φόρεμα συνοδεύεται από φαρδιά και μακριά εσάρπα που καταλήγει σε φτερά μαραμπού. Ένα ρούχο καθηλωτικό όταν είσαι καθιστή, εντυπωσιακό όταν χορεύεις. 

(φωτό La mode de Pinktag)

Animal-print του 1959

 

Αυτό είναι το καλό μου εξωτερικό ένδυμα σε άνιμαλ πριντ, δηλαδή μια  καμπαρντίνα του 1959. Είναι χοντρή, βαμβακερή, ντιαγκονάλ, ριχτή, με ρεγκλάν μανίκια, κοφτές τσέπες με πατ, κι έχει κρυφό κούμπωμα.  

Υπάρχουν πολλές YouTubers που θα συνδύαζαν ετούτη την καμπαρντίνα με χρωματιστά ρούχα -σε ροζ, λαχανί, μπλε ρουά. Εγώ, όχι. Σέβομαι πάρα πολύ τον καιρό της και την άψογη γραμμή της, για να την ανακατέψω με σημερινές πρωτοτυπίες. Την φοράω κάθε φορά με διαφορετικά κομμάτια, πάντως όλα θα μπορούσε να τα είχε διαλέξει η αρχική ιδιοκτήτριά της το 1959. 

Για την σημερινή μου εμφάνιση σκέφτηκα να κάνω το εξής: να φορέσω εξωτερικά την καμπαρντίνα μόνη της, χωρίς κανένα αξεσουάρ πάνω της εκτός από μια μαύρη τσάντα σε δέρμα σαύρας, επίσης της δεκαετίας του 50. Θέλω τα μάτια των θεατών να προσηλώνονται στην καμπαρντίνα μόνο, χωρίς να λοξοδρομούν προς μαντήλι ή καρφίτσα ή καπέλο κλπ. Μετά να δημιουργήσω στο εσωτερικό μια μορφή που θα μοιάζει αρκετά με μαύρο άγαλμα, επιβλητική και χωρίς χρώμα. Για να φτιάξω την μορφή φόρεσα ζιβάγκο, ίσιο παντελόνι με 2 πιετες, μποτάκια με τακούνι που κρύβουν τον αστράγαλο και δερμάτινα γάντια που ανεβαίνουν πάνω από τον καρπό, όλα σε μαύρο-κατάμαυρο. Έτσι από τα μαλλιά στο κεφάλι μου  έως τα δάκτυλα των ποδιών μου, όλα είναι μαύρα εκτός από το πρόσωπό μου. Εάν φορέσω το σύνολο σε μια καφετέρια ή για ποτό, μπορώ να μην βγάλω τα γάντια και να διατηρήσω την μαύρη εντύπωση διαρκώς. 

Μια και μιλήσαμε πρόσφατα για τα μεγάλα κοσμήματα με πέρλες, πρόσθεσα ένα πλούσιο κολιέ με πέρλες και κρύσταλλα σε χρυσό και διάφανο, που ξεκινάει από δυό μεγάλα μενταγιόν στους ώμους. Είναι φτιαγμένο με κομμάτια από πολλά μπιζού του 1950 και του 60. Κατά την γνώμη μου το σύνολο στέκεται εξίσου καλά και χωρίς το κολιέ. 

Η έμπνευσή μου για το σημερινό σύνολο ήταν η Miss Cartilage, ηρωίδα που κάνει ένα ωραίο χορευτικό νούμερο με τον Jerry Lewis κι υπάρχει φωτό από αυτό το χορευτικό στο 1ο σχόλιο. 

Αυτά από εμένα, θα τα πούμε πάλι το Σάββατο. 

Animal-print Cavalli

 

To animal-print, δηλαδή η αναπαράσταση της γούνας των ζώων σε υφάσματα, είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιγνίδι: μια τρίχα χωρίζει την κακογουστιά και το κιτς από την κομψότητα. Στην εικόνα μας ένα μαντήλι που διαθέτει τα εχέγγυα της πρωτοπορίας: είναι μόνο αξεσουάρ κι έχει ένα ασυνήθιστο χρώμα που ολοφάνερα δεν ανήκει σε ζώο: επομένως τρόπον τινά αμφισβητεί ή και ειρωνεύεται την κλασσική μόδα. Ακριβώς η πινελίτσα που χρειάζεται ένα πολύ συνηθισμένο βαρετό κλασικό ταγιέρ, για να γίνει μοντέρνο. 

Από μένα είναι ναι σε αυτό το τρυκουάζ παντήλι του Roberto Cavalli. 

(ευχαριστώ για την φωτό την ιδιοκτήτριά του Elektra karakatsani)

1925 Atelier Bachwitz

 

Βραδινό φόρεμα από σατέν ύφασμα σε βεραμάν απόχρωση, ριχτό, αμάνικο και με μήκος σχεδόν έως τον αστράγαλο.  Ο κύριος στολισμός του δημιουργείται  με μια σειρά από φάσες τοποθετημένες διαγώνια στην φούστα, που είναι λοξά κομμένες οι ίδιες ώστε να δημιουργούν ελαφρύ βολάν. Από το στήθος ξεκινάει μια εσάρπα που τυλίγεται στους ώμους και καταλήγει σε φράντζα από φτερά στρουθοκαμήλου. Όμοια φτερά στον αριστερό γοφό. 

Δημιουργία του Atelier Bachwitz, το 1925

1922 Βροχή και κρύο

 

Ανώνυμου καλλιτέχνη η εικονογράφηση του 1922 γυναίκας που αγωνίζεται να κρατήσει την ομπρέλα της ανοιχτή, φορώντας μακρόταλο πουλόβερ από λωρίδες γούνας, με όρθιο γιακά και μανίκια-ρεβέρ, συν μια μάλλινη φούστα. 

(φωτογραφία σελίδας από βιβλίο αφιερωμένο στην Art-Deco, La mode de Pinktag)

1957 Πανωφόρια με ζώνες μαρτινγκάλ

 

Από το φιγουρίνι Eclair Coupe Eclat Χειμώνας 1957, μια σελίδα με πανωφόρια για την πόλη. Είναι όλα ριχτά και ορισμένα χρησιμοποιούν πολύ επιδέξια τις μισές ζώνες που ονομάζουμε  μαρτινγκάλ (Martingale). 

Οι μαρτινγκάλ είναι ζώνες που στερεώνονται στο ρούχο και τα δυό μέρη τους με κουμπί πάνω στο ύφασμα. Βρίσκονται όπου υπάρχει μια κουφόπιετα ή αρκετό φάρδος, κι έχουν σκοπό να περιορίσουν το φάρδος της περιοχής περισσότερο, λιγότερο ή και καθόλου (όταν αφαιρούνται τελείως), ανάλογα με την διάθεση της στιγμής. 

Στο 1ο μοντέλο η ζώνη μαρτινγκάλ βρίσκεται στην πλάτη σε κουφόπιετα. Στο 3ο στην πλάτη σε φαρδύ κόψιμο (που αφήνεται ελεύθερο να φανεί όταν τα δύο κουμπιά της ζώνης κουμπώνουν σε παραπέρα σημείο. Στο 4ο μοντέλο οι ζωνίτσες βρίσκονται στις πλαϊνές ραφές που είναι σχεδιασμένες με κουφόπιετα και όταν αφαιρούνται το παλτό γίνεται πολύ πιο φαρδύ. 

Αυτές λοιπόν είναι οι ζώνες μαρνινγκάλ, που είχαν την δυνατότητα να μεταμορφώνουν το ρούχο, αλλά σήμερα ράβονται διακοσμητικές, σταθερές και δεν εξυπηρετούν τίποτα.

(φωτό La mode de Pinktag)

Total oversize look

 

Πριν λίγες μέρες μιλήσαμε για την τάση που όλο κι εξαπλώνεται, το oversize. Είπαμε ότι σε όλη την Δύση οι YouTubers και οι bloggers προτείνουν αυτό το look ως συνδυασμό που περιλαμβάνει ένα μεγάλο ρούχο + κάποιο άλλο αρκετά στενό. Από την άλλη μεριά στην Ιαπωνία το φοράνε ως πλήρες look, σε Total oversize, στυλ που μου αρέσει πολύ. Βρίσκω λοιπόν την ευκαιρία να βάλω σε ανάρτηση ένα σύνολο  Total oversize, να το δείτε σε καθημερινό ανώνυμο άτομο και φωτογραφία κινητού, για να συζητήσουμε για τις αρετές και τα μειονεκτήματα του.

Ιδού λοιπόν ένα σπορ σύνολο σε χακί, πορτοκαλί και κρεμ, που όλα του τα ρούχα είναι μεγάλα σε μέγεθος. 

Το μπουφάν με  κουκούλα είναι κατασκευασμένο από νάιλον στο χακί τμήμα του  και  από  χνουδωτό υλικό που θυμίζει προβιά στο κρεμ κομμάτι του. Εχει ρέλια, μανσέτες και φερμουάρ σε πορτοκαλί. Είναι πραγματικά μεγάλο, η μανικοκόλληση φτάνει σχεδόν στον αγκώνα μου.

Το ζιβάγκο πουλόβερ είναι έντονο πορτοκαλί  όπως τα ρέλια κι όχι πολύ φαρδύ, τουλάχιστον όχι όταν φοριέται μέσα από το παντελόνι. 

Το χακί παντελόνι από χοντρό ντένιμ με σκληρή υφή, είναι ο τύπος που ονομάζουμε barrel leg denim.  Είχε ήδη φαρδύ πατρόν με πιέτες στην μέση,  το αγόρασα κι εγώ σε ακόμα μεγαλύτερο νούμερο, οπότε του πρόσθεσα σούρες, οπότε ακουμπάει το σώμα μου μόνο στην μέση εξαιτίας της ζώνης.

Φτάνουμε στο ακανθώδες θέμα, στα παπούτσια. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να εξευγενίσουμε και θηλυκο-ποιήσουμε το oversize λουκ με  λεπτές μπότες, μπότες-κάλτσα, ή ακόμα χειρότερα, με μπότες που έχουν τακούνι κλπ. Υπάρχουν άλλα ρούχα κατάλληλα για τα λεπτά παπούτσια. Ένα χοντροκομμένο στυλ όπως το oversize χρειάζεται ανάλογα παπούτσια, επίσης χοντροκομμένα, γι αυτό  βρίσκω  κατάλληλα τα κολεγιακά παπούτσια με τρακτερωτή σόλα. 

Το τελευταίο κομμάτι στο σύνολο είναι η τσάντα,  μια τσάντα υψηλής ποιότητας, δερμάτινη, χακί, σε σπορ γραμμή, φορεμένη διαγώνια. 

Ας δούμε πρώτα τα μειονεκτήματα αυτού του στυλ. Άραγε μπορεί να  ονομαστεί κομψό; Όχι, δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να ονομαστεί "κομψό"  αφού χάσαμε τελείως από τα μάτια μας το περίγραμμα του σώματος. Μοιάζει με δυό μεγάλα κουτιά το ένα πάνω από το άλλο. 

Μπορεί να ονομαστεί "σέξι"; Οχι, δεν μπορεί, παρά μόνο για άντρα που έχει φετίχ με τον αστράγαλο -μόνο ο αστράγαλος είναι εκτεθειμένος σε κοινή θέα.

Μπορεί να ονομαστεί "διαχρονικό", δηλαδή να ψωνίσουμε oversize ελπίζοντας πως θα φοριούνται για πολλά χρόνια; Όχι, δεν είναι διαχρονικό, αν και για μερίδα γυναικών το oversize είναι πάντα στην μόδα, ξεκινάνε φορώντας πουκάμισα του πατέρα τους και συνεχίζουν όλη τους την ζωή φορώντας μεταξύ άλλων ΚΑΙ μεγάλα ρούχα.

Ας δούμε και τα πλεονεκτήματά του total overize στυλ.

Είναι άνετο; Ναι, σαφέστατα είμαστε μπροστά στην επιτομή του άνετου.

Παχαίνει οπτικά την γυναίκα που το φοράει; Οχι. Οι γραμμές των ρούχων δεν είναι ικανές ούτε να παχύνουν, ούτε να αδυνατίσουν κανέναν. Πολλά μαζί τρυκ του ντυσίματος, ενδέχεται να έχουν μια μικρή επίδραση στην τελική εικόνα του βάρους κάποιου, πάντως δεν κάνουν σημαντική διαφορά -το πώς είναι το κάθε σώμα, γενικά, γίνεται ευρέως αντιληπτό.  

Υπάρχει σε καλά υλικά; Υπάρχει και μάλιστα για όποιον μπορεί να πληρώσει αρκετά χρήματα, υπάρχει σε όλους τους μεγάλους σχεδιαστές μόδας. Για την ακρίβεια, μπορεί να βρεθεί και με λίγα χρήματα σε second hand πωλητές όλης της γης, τόσο σε κοινές εταιρείες ρούχων, όσο και σε πολύ μεγάλους σχεδιαστές (Πιέρ Καρντέν, Γιόζι Γιαμαμότο, Ισέι Μιγιάκε) που το αγκάλιασαν με πάθος). Τα oversieze πανωφόρια του 1958-1960 είναι ό,τι πιο όμορφο σχεδιάστηκε έως σήμερα.

Έχει ηλικιακό περιορισμό σε αυτούς που θα το φορέσουν; Οχι,  κανένα στυλ δεν έχει ηλικιακό περιορισμό. Μερικές λεπτομέρειες που μπορεί να βρεθούν σε όλα τα στυλ, προορίζονται για παιδάκια κι ανήλικα άτομα, π.χ. τα κερασάκια, ενώ άλλες λεπτομέρειες απευθύνονται μόνο σε μεγάλες γυναίκες, π.χ. το animal print. Όμως ολόκληρο το στυλ δεν έχει περιορισμό, απευθύνεται σε όποιο άτομο νομίζει ότι θα νιώθει ο εαυτός του φορώντας το. 

Κατά την γνώμη μου το total oversize είναι γενικότερα νεανικό, επειδή είναι αεράτο κι αποπνέει σβελτάδα. Στρέφει την προσοχή του θεατή περισσότερο στο πνεύμα εκείνου που το φοράει, παρά στο σαρκίο του. Αυτός είναι κι ο λόγος που το προτιμώ. Δοκιμάστε το κι εσείς με ένα ρούχο αληθινά μεγάλο, δανεισμένο από αγαπημένο σας άντρα -σύζυγο, boyfriend. Εάν νιώθετε ωραία,  αγοράστε ένα δικό σας oversize ρούχο. Στο κάτω -κάτω της γραφής, χωρίς πειραματισμό, το ντύσιμό μας βαλτώνει. Ποιός θέλει να είναι βαρετός; 

1947, Χρώματα και γραμμές για κάθε γούστο

 

Για κάθε σιλουέτα ή γούστο, το κεντρικό δισέλιδο του Modes et Travaux 11/1947 με φορέματα και πανωφόρια για το κρύο του Χειμώνα.  Δεν ξέρει τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στα σκίτσα.

Η ποικιλία των χρωμάτων που είχαν στην διάθεση τους οι γυναίκες είναι εντυπωσιακή, ξεκινάει από το πιο απλό μπεζ ή γκρι και φτάνει στο κίτρινο της μουστάρδας, το μπλε του ζαφειριού, το κόκκινο της ντομάτας. 

Η ποικιλία στις γραμμές ομοίως εντυπωσιακή, τα πατρόν ξεκινούν από εφαρμοστά και μάλιστα με τρόπο που δεν εκθέτουν ποτέ την σιλουέτα (το σκούρο γκρι πλισέ φόρεμα πάνω δεξιά) και φτάνουν στο εντελώς ριχτό και γεωμετρικό (κόκκινο ημίπαλτο μέσον).

Οι λεπτομέρειες ραπτικής στο κάθε ρούχο, εξαιρετικές: καπιτονέ χειρός, γκάνς, εξώγαζα, ντραπέ, προσθήκη γούνας ή βελούδου κατά τόπους. 

Όσο για τα αξεσουάρ, τα γάντια, τα καπέλα, τα μανσόν που συνοδεύουν τα σύνολα είναι αυτονόητα για όλες τις δημόσιες εμφανίσεις, κι έχουν στολισμό που δεν ντρέπεται καθόλου να επιδεικνύει μια υπερβολική κομψότητα που μένει αξέχαστη.

(φωτό δισέλιδου La mode de Pinktag)

1942, τα πολύ θηλυκά μικρά καπέλα.

 

Απο παρουσίαση των καινούργιων καπέλων του περιοδικού Modes et Τravaux 05/1942, παίρνουμε αυτά τα 3 σκίτσα για μικρά και θηλυκά καπέλα. Το καθένα έχει την γοητεία του: το κόκκινο έχει ένα μεγάλο φτερό κόνδορα και εσάρπα που τυλίγεται γύρω από τον λαιμό, το μαύρο έχει μικρό βέλο και φιόγκο, το μπεζ δυό φιόγκους από εμπριμέ ταφτά και στάχια.

Ποιό είναι το ομορφότερο;

(φωτό και ρετούς La mode de Pinktag)

Κόκκινο + Μαύρο. Είναι το απόλυτο κλασσικό;

 

Ας ξεκινήσουμε τις αναρτήσεις συνόλων με έναν χρωματικό συνδυασμό που είναι γνωστός ως το "απόλυτα κλασικό", το κόκκινο συν μαύρο, με ρούχα κι αυτά κλασικά. Στην εικόνα μας κόκκινη καμπαρντίνα και ζιβάγκο, μαύρο ίσιο παντελόνι, μαύρες χαμηλές γόβες με διπλό φιόγκο από γκρο κορδέλα και μαύρη τσάντα  -όλα καλής ποιότητας και σε γραμμές διαχρονικές, η τσάντα αυθεντική της δεκαετίας του 1960. Όπως βλέπουμε το κόκκινο + μαύρο παραμένει ως εικόνα ακόμα κι όταν βγάλουμε την καμπαρντίνα, γιατί εμπεριέχεται σε ίσες αναλογίες στα εσωτερικά ενδύματα. 

Από άποψη χρωματικού συνδυασμού, αρκετοί θα χαρακτήριζαν αυτό το σύνολο κομψό, ή ακόμα και ασφαλή λύση (safe). Ορισμένοι όμως θα έλεγαν πως ναι μεν δεν μπορούν να κατηγορήσουν το κόκκινο +μαύρο για κάτι συγκεκριμένο, παρόλα αυτά δεν τους αρέσει και δεν θα μπορούσαν ποτέ να το φορέσουν με οποιοδήποτε στυλ ρούχων.  Προσωπικώς, τους καταλαβαίνω όλους και βρίσκω τον συνδυασμό κομψό, αλλά ακατάλληλο για κάποιες προσωπικότητες, καθώς επίσης και ακατάλληλο για ορισμένα περιβάλλοντα -ανεξάρτητα της προσωπικότητας εκείνου που το φοράει.  

Απλούστατα, τα χρώματα έχουν και εικόνα που βλέπει το μάτι, αλλά και συμβολισμό που αντιλαμβάνεται η ψυχή. Το κόκκινο + μαύρο δίνει εικόνα γεμάτη αντίθεση και ένταση, επομένως δεν ταιριάζει σε ανθρώπους εσωστρεφείς, που δεν θέλουν να τραβούν πολύ την προσοχή. Επιπλέον το κόκκινο συμβολίζει την ζωή που γεννιέται, το μαύρο τον θάνατο, γι αυτό τα δύο μαζί αποπνέουν ένα μήνυμα επιθετικό, κατάλληλο για δυναμικούς, μαχητικούς χαρακτήρες, ακατάλληλο για πολύ ήπια άτομα, χαμηλού προφίλ. 

Κι αν θέλουμε να το λεπτολογήσουμε λίγο περισσότερο, με βλέπετε στην φωτό: φοράω τον συνδυασμό αυτόν με μεγάλη άνεση. Κι όμως τον αποφεύγω τελείως και τον βρίσκω ακατάλληλο ειδικά για το εργασιακό μου περιβάλλον, τόσο διότι ξεχωρίζει υπερβολικά μέσα στον χώρο (δηλαδή στα σημερινά γραφεία που είναι γεμάτα γκρι ανοιχτά έπιπλα), αλλά και επειδή κρίνω ότι δημιουργεί μια κάποια ένταση. 

Από την άλλη μεριά βρίσκω το κόκκινο + μαύρο ιδανικό για καφετέριες, ρεστοράν, κλαμπ, δηλαδή για τις περιστάσεις που μέσα σε ένα μεγάλο ετερόκλητο πλήθος θέλουμε να διακριθούμε τουλάχιστον μια σταλιά, έστω οπτικά. Εκεί το φοράω κι εγώ. 

Επομένως στην ερώτηση του τίτλου απαντάω "Οχι, το κόκκινο συνδυασμένο με μαύρο δεν είναι το απόλυτο κλασικό, είναι ένα κλασικό, αλλά υπάρχουν κι άλλα"

Δεν είμαι φίλη του μαύρου, είμαι όμως του κόκκινου. Στην επόμενη ανάρτηση θα δούμε μαζί ένα ευκολότερο και ήπιο τρόπο να χρησιμοποιήσουμε αυτό το ζωντανό, πανέμορφο χρώμα. Θα τα πούμε το ερχόμενο Σάββατο. 

(στα σχόλια κοντινές φωτό από την τσάντα κι τις γόβες)

Θέλετε να μιλήσουμε για πραγματικά ρούχα;

 

Εδώ και καιρό σκέφτομαι να μοιραστώ μαζί σας ορισμένα από τα σύνολα που φοράω κάθε μέρα. Οι φωτογραφίες θα είναι πολύ ερασιτεχνικές και με κινητό, πάντως τα ρούχα θα φαίνονται. Θα  αναρτώ κάθε σύνολο στην σελίδα, θα σας λέω λίγα λόγια για το τι σκέφτηκα όταν το οργάνωνα και εσείς μπορείτε να μου γράψετε εάν έχετε χρησιμοποιήσει το ίδιο σκεπτικό με εμένα έως σήμερα, να μου προτείνετε κάποια διαφορετική λεπτομέρεια στο styling κλπ. Μπορούμε δηλαδή να συζητήσουμε το κάθε ντύσιμο ή και να μου δώσετε κάποια συμβουλή . 

Οφείλω πρώτα να σας πω λίγα λόγια για την γκαρνταρόμπα μου. 
Η ντουλάπα μου έχει κατά 90% ρούχα κλασικά, στην πλειοψηφία τους χειροποίητα και ανάμεσά τους περίπου 90 κομμάτια αυθεντικά vintage (από το 1968 και πιο πριν). Το υπόλοιπο 10% αποτελείται από κομμάτια σύγχρονα έως εκκεντρικά, δηλαδή γεωμετρικά, πρωτοποριακά και oversize -το οποίο φοράω ως στυλ όλη μου την ζωή, είτε είναι της μόδας, είτε δεν είναι. Τα παπούτσια, οι τσάντες, τα μαντήλια, τα μπιζού, είναι κι αυτά παρόμοια σε αναλογία, 90% κλασικά, 10% μοντέρνα. 

Επειδή τα ρούχα μου είναι κυρίως κλασικά και θέλω να φαίνονται σύγχρονα,  τα ανακατεύω με μοντέρνα κομμάτια και πολύ χρώμα. Επομένως με αφορμή τα σύνολα που θα αναρτώ, μπορούμε να πούμε πολλά για τις διαφορετικές σιλουέτες ρούχων και να εμβαθύνουμε πραγματικά στο χρώμα. 

Άραγε μπορείτε να περιμένετε από τις αναρτήσεις σύνολα κομψά; Όχι, αυτό δεν μπορώ να το υποσχεθώ. Κάποιες φορές ο στόχος μου είναι η κομψότητα, ενώ άλλες είναι η πρωτοπορία κι ο πειραματισμός -που μόνο συμπτωματικά μπορεί να συναντηθούν με την κομψότητα. 

Μπορείτε όμως να περιμένετε σύνολα επιμελημένα , αυτό μπορώ να το υποσχεθώ 100%. Όλες τις μέρες του χρόνου, ανοίγω την ντουλάπα μου από το προηγούμενο βράδι, και με βάση κάποιο σχέδιο που έχω στον νου μου διαλέγω τα ρούχα που ταιριάζουν  στο σχέδιο, τα παπούτσια, την τσάντα, το φουλάρι, τα σκουλαρίκια, το άρωμα κλπ. Ξανασιδερώνω όποιο ρούχο χρειάζεται, δοκιμάζω δυο-τρεις τρόπους δεσίματος στο φουλάρι του συνόλου να δω ποιός ταιριάζει ακριβώς στην περίσταση, απλώνω τα μπιζού στο γραφείο μου, κρεμάω τα ρούχα με κρεμάστρες έξω από την ντουλάπα μου, γεμίζω την τσάντα με ό,τι χρειάζεται κι είμαι εντελώς έτοιμη για την επόμενη μέρα το πρωί όπου πραγματικά θα φορέσω το σύνολο. 

Το "σχέδιο" που ανέφερα προηγουμένως, είναι πραγματικό σχέδιο, πολλές φορές γραμμένο σε χαρτί. Δεν κρατάω στον νου μου ούτε capsule wardrobes, ούτε outfit recipes (όπως λένε οι Youtubers), τα ρούχα είναι το χόμπι μου -δεν τα βαριέμαι ποτέ.  Η σαιζόν και η θερμοκρασία υπαγορεύουν το πάχος των υφασμάτων που θα φορέσω, όμως τα χρώματα και το ύφος κάθε συνόλου υπαγορεύονται από μια συγκεκριμένη εικόνα που με έχει εμπνεύσει. Με εμπνέουν έργα τέχνης νέων καλλιτεχνών, φωτογραφίες με πουλιά και λουλούδια ή φωτό με σελίδες διακόσμησης. Κρατάω  αυτές τις εικόνες στο κινητό μου και  προσπαθώ να τις μεταφέρω στο ντύσιμο μου. Εάν νομίσω πως το κατάφερα, τις διαγράφω, αν όχι, ξαναπροσπαθώ. Δεν ξαναφοράω κανένα σύνολο 2η φορά μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος, τα ξεχωριστά κομμάτια ταιριασμένα με άλλα ρούχα ναι, το πλήρες σύνολο όχι. 

Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω, θα σας περιμένω αρχικά δυό φορές την βδομάδα (Τετάρτη και Σάββατο) να συζητήσουμε μια καινούργια ή παλιά σιλουέτα, έναν τύπο αξεσουάρ που μόλις εμφανίστηκε ή είναι από καιρό ξεχασμένος, κάποιο χρωματικό συνδυασμό κλασικό ή ασυνήθιστο.