Σε όλη την δεκαετία του 40 και του 50 το λεοπάρ φορέθηκε σε μικρές ποσότητες πάνω στο ρούχο και σε συνδυασμό με υφάσματα σε πράσινο σκούρο και κόκκινο σκούρο. Εκείνη την εποχή έκριναν πως ήταν μεγάλη υπερβολή ένα ολόκληρο παλτό από λεοπάρ.
Στις αρχές της δεκαετίας του 60 ο αληθινός πλούτος, δηλαδή οι αληθινές γούνες λεοπάρδαλης, αλλά και οι απομίμηση του πλούτου δεν ήταν πια ντροπή. Κυκλοφόρησαν κοντές ζακέτες αλλά και μακριά πανωφόρια εξ ολοκλήρου από γούνες, μεταξύ άλλων από λεοπάρ.
Στην δεκαετία του 70, φτάσαμε στο σημείο μηδέν και χάθηκε κάθε μέτρο: λεοπάρ σε συνδυασμό με χρυσό δέρμα, και μάλιστα το δέρμα κολλητό στο σώμα, ορισμένες φορές μάξι.
H δική μου συμβουλή στην χρήση των εξωτικών δερμάτων είναι μία: μέτρο. Η κομψή γυναίκα δεν μπορεί να κυκλοφορεί στην πόλη σαν αιλουροειδές. Τα αιλουροειδή συναντώνται στην ζούγκλα.
(φωτό La mode de Pinktag)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου