Μια ζυπ κυλότ με 2 τρόπους

 

Πριν από 2 μέρες φόρεσα το ροδαλό σύνολο με την πλισέ ζυπ κυλότ και σε σχόλιο μια φίλη της σελίδας μου πρότεινε να το φορέσω με κόκκινα παπούτσια που θα ήταν πιο ζωντανά.

Αυτό μου έδωσε μια ιδέα για καινούργιο styling στην ίδια ζυπ κυλότ που νομίζω ότι δίνει πιο δυναμικό αποτέλεσμα.

Πράσινη μπλούζα και ζώνη αντί για τα ροζ, κόκκινα σκουλαρίκια του 2960 και 2 δαχτυλίδια μαζί που έχω φτιάξει μόνη μου, ενώ στα πόδια μου φόρεσα τα καταπληκτικά μου παπούτσια με λεπτά κόκκινα λουράκια + δερμάτινα λουλούδια με μικροσκοπικά στρας πάνω τους.

Νομίζω το 1ο σύνολο ήταν τρυφερό, το 2ο ζωντανό και πιο δυναμικό. Εσείς τι λέτε;

Στρατηγική για κομψό Φθινόπωρο

 

Ενα ροδαλό πλισέ

 

Ασυνήθιστο υλικό το πλισέ, πιο ασυνήθιστο όταν ράβεται σε ζυπ-κυλότ.

Στις φωτογραφίες λοιπόν ένα πολύ αεράτο ρούχο σε πλισέ και λουλουδάτο εμπριμέ ροζ, φούξια, κίτρινο, που ράφτηκε σαν μακριά ζυπ κυλότ. Σε ακινησία μοιάζει με φούστα, σε κίνηση φαίνεται πως πρόκειται ουσιαστικά για ένα φαρδύ παντελόνι. Σε κίνηση βρίσκεται μόνο στην τελευταία φωτογραφία.

Μαζί με την φούστα μια σωμόν μικρή τσαντούλα με διπλό λουράκι, μπεζ πέδιλα, μακριά σκουλαρίκια σε σκούρο σωμόν και κίτρινο.

Νομίζω ότι όλο μαζί το σύνολο είναι πολύ θηλυκό και τρυφερό.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Florida Water, μια κολόνια με ιστορία.

Υπάρχουν χιλιάδες κολόνιες στην αγορά, όμως κάποιες από αυτές είναι πολύ παλιές. Επιβιώνουν επί χρόνια δια δύο λόγους: 1) μυρίζουν όμορφα, σε όλες τις μόδες μυρωδιάς που επικρατούν απόδεκαετία σε δεκαετία, 2) έχουν πολλαπλές σημασίες για τους αγοραστές τους.  

Η κολόνια  Florida Water  είναι μαζί με την 4711 οι παλιότερες κολόνιες στην Γη. Η 4711 δημιουργήθηκε το 1799 και το Florida Water το 1803, με συνταγή παρόμοια, δηλαδή τα εσπεριδοειδή. Η διαφορά τους είναι ότι η 4711 εστιάζει στο λεμόνι και το περγαμόντο, ενώ το Florida Water στο γλυκό πορτοκάλι. 

Στον καιρό τους οι δυό αυτές κολόνιες προτείνονταν ως τέλεια λύση για νεαρούς και νεαρές της λευκής φυλής,  επειδή οι βαριές κολόνιες θεωρούνταν ακατάλληλες για την νεότητα, πολύ επιδεικτικές και προκλητικές, γεμάτες με σεξουαλικά υπονοούμενα. Έκαναν λοιπόν θραύση σε Ευρώπη και Αμερική. Από την δεκαετία του 1960 και μετά όπου οι νέοι έγιναν σημαντική καταναλωτική ομάδα με δικά τους προϊόντα παρόμοια με των ενηλίκων, άρχισε να φθίνει το ενδιαφέρον για την 4711 και το Florida Water. 

Ωστόσο το Florida Water έχει κάτι ακόμα διαφορετικό, περιβάλεται με έναν μυστικισμό, με πολλούς θρύλους που λένε πως δημιουργήθηκε με νερό από την "Πηγή της νεότητας", η οποία  βρίσκεται στη Καλιφόρνια. Αυτό πίστευαν και ακόμη πιστεύουν  οι απόγονοι των μαύρων Γιορούμπα της Κεντρικής Αφρικής που βρέθηκαν στην Βόρεια και Νότια Αμερική ως σκλάβοι των λευκών και Ισπανών κατακτητών. 

Στις φωτογραφίες της ανάρτησης μπορείτε να δείτε το δικό μου Florida Water, διαφημίσεις της κολόνιας από το παρελθόν και τέλος μια εικόνα με καλαθάκι στο Περού που προρίζεται για τελετή εξαγνισμού του πνεύματος, όπου μεταξύ των άλλων υλικών υπάρχει και το μπουκάλι της κολόνιας.  

First dive in Bourgundy video

 

27 Αυγούστου 1957...

 

*********************

...και ενημέρωση για τις τάσεις της μόδας του Χειμώνα από έναν άντρα.

Το άρθρο ονομάζεται "Αν ήμουν εσείς" και ο Μωρίς μας δηλώνει τι θα έκανε. Θα φορούσε οπωσδήποτε ένα μικρό καπέλο από γούνα. Τα καινούργια πανωφόρια από γούνα, ο ίδιος θα τα επέλεγε σε δέρμα ή δέρμα με μικρό πέλος και θα έβαζε μόνο τον γιακά γούνινο. Θα μεταμόρφωνε ένα παλτό σε κάπα, κόβοντας τα μανίκια και αφήνοντας δυό λοξά ανοίγματα για να βγαίνουν τα χέρια μπροστά. Θα φορούσε ένα φιόγκο πλακέ στο στην βάση του ντεκολτέ στο βραδινό φόρεμα.

Ο Μωρίς προσπαθεί να δώσει ιδέες στις γυναίκες μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων, για μεταποιήσεις στα ρούχα τους ή προσθήκες μικρών αξεσουάρ, που θα μεταμορφώσουν την γκαρνταρόμπα τους σε εντελώς καινούργια. Όπως λέει κι αυτός:

"Από την 1η μέρα επιστροφής από τις διακοπές, πείτε πως είστε κιόλας στον Χειμώνα του 1957".

Εχει δίκιο, η προετοιμασία βοηθάει πολύ στο καλό ντύσιμο.

(φωτό La mode de Pinktag)

1959, Femmes d'aujourd'hui

 

***************************

Από το τεύχος Μαρτίου 1959, ένα ταγιέρ με μακριά ζακέτα σε μήκος 7/8 και δίπλα το φαρδύ παλτό με τις πιετες κάτω από τον ωμίτη. Και τα δύο ρούχα δεν προδίδουν καθόλου την σιλουέτα κι είναι εξαιρετικά άνετα στην χρήση.

Συνολο "Βουτιά στο Βουργουνδί"

 

Αφιέρωμα στους φιόγκους

 

Σε ορισμένους ανθρώπους οι φιόγκοι δεν αρέσουν καθόλου, άλλοι τους λατρεύουν , εγώ είμαι από αυτούς που τους λατρεέουν. Όλη την μέρα θα δούμε φιόγκους πάνω σε αξεσουάρ κι όχι σε ρούχα. Το ρούχο με φιόγκο είναι θεαματικό, αλλά περιοριστικό, το αξεσουάρ παρουσιάζει μεγαλύτερη ευελιξία, ειδικά εάν το φτιάξεις με τα χέρια σου. 

Τσάντες, κολιέ, βραχιόλια, στέκες μαλλιών, φιογκάκια σε κότσους, όλα είναι πράγματα μικρά που μπορούν να μπουν στο ντύσιμο και να το μεταμορφώσουν.  

1948, Elle

**********
Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1948 κυκλοφόρησε το τεύχος της εικόνας μας του Elle, με αυτό το εκτυφλωτικό χρώμα: κατακόκκινο μάλλινο παλτό, φαρδύ κάτω, μονοκόμματα με τον κορμό μανίκια ζαπονέ, με ζώνη να τονίζει την μέση. Κάτω από τον γιακά, με κουμπάκια στερεώνεται προαιρετικά η κουκούλα.

Δεν μπορώ να βρω κανένα μειονέκτημα σε τούτο το κόκκινο παλτό. Είναι τέλειο.
(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

Τάση 2024: Βουργουνδί (Βίντεο)

 

Κλασικό ντύσιμο, χωρίς κάλτσες

 

Όπως βλέπετε το άρθρο ρωτάει "ξεκάλτσωτος με κοστούμι, γίνεται;" δείχνοντας μας κάποιον γνωστό άνδρα με κλασικό ντύσιμο, χωρίς κάλτσες.

Κι η άμεση απάντηση στην ερωτηση είναι η εξής:

"Αυτό στην εικόνα δεν είναι κοστούμι, είναι σακάκι και ξεχωριστό παντελόνι, οπότε γίνεται". 

 

Βέβαια το σημαντικό δεν είναι το κοστούμι αλλά η γραβάτα. Πρέπει καταρχάς να λείπει η γραβάτα, ώστε το σώμα να είναι ομοίως γυμνό στην αρχή και το τέλος του. Γενικώς κάθε εμφάνιση μας πρέπει να έχει συνοχή και λογική από πάνω μέχρι κάτω, όπως δεν φοράμε ποτέ ζιβάγκο με σορτς και σαγιονάρα γιατί σοκάρουμε τον θεατή με 2 σαιζόν πάνω μας, έτσι δεν φοράμε γραβάτα με γυμνό αστράγαλο. 

 

 

Στην συνέχεια σημαντικά ειναι τα παπούτσια, που κι αυτά πρέπει να είναι κατάλληλα για γυμνούς αστραγάλους, δηλαδή loafers με καμπαρντίνα παντελόνι και σακάκι, εσπαντρίγα με λινό παντελόνι και σακάκι, κλπ.

 

 

Υπάρχουν δετά παπούτσια με τρυπούλες και κορδόνια, δηλαδή Οξφορντ και Ντέρμπι που φοριούνται χωρίς κάλτσες; Ναι υπάρχουν, τα λινά. Αυτές οι δύο γραμμές παπουτσιού παράγονται σε καλοκαιρινή εκδοχή απο ύφασμα, κυρίως σε χρώμα λευκό, γαλάζιο, μπεζ, σωμόν (τα χρώματα που ταιριάζουν στο στυλ Γαλλική Ριβιέρα και Ιταλική Ριβιέρα, αντίστοιχα). Φοριούνται άνετα χωρίς κάλτσες.

 

Αραγε πόσο κοντό πρέπει να είναι το παντελόνι ώστε να αποκαλύπτεται ο αστραγάλος; Σαν του κυρίου στην εικόνα, δηλαδή μήκος flood;

Για εμενα, όχι, του κυρίου είναι πιο κοντό από όσο πρέπει. Γενικώς το flood* είναι λάθος μήκος για κάθε περίσταση, flood σημαίνει πλημμύρα, πήρε το όνομά του από τους ψαράδες που ανεβάζουν το πατζακι για να τραβήξουν πιο έξω τις βάρκες τους στην παλίρροια. Ποιος είναι ψαράς από εμάς; 

 

Το κατάλληλο μήκος παντελονιού είναι το half break* που "τσακίζει" λίγο πάνω στο κουτουπιέ. Half break σημαίνει "μισό κύμα" και το όνομα του το πήρε από τις περιγραφές των σέρφερς για τα κύματα. Half break είναι το μήκος όπου το πατζάκι κάνει μια μικρή καμπύλη σαν μικρό κύμα προς το οστό του ποδιού ακουμπώντας στο κουτουπιέ, ενώ full break* αυτό το μήκος που το πατζάκι κάνει βαθύτερη καμπύλη, όπως κάνει το μεγαλύτερο κύμα.

Half break λοιπόν είναι το σωστό μήκος, διότι ο αστράγαλος μπορεί να αποκαλυφθεί εάν το λοιπό ντύσιμο το επιτρέπει, αλλά και πάλι μόνο όταν κάθεται ο άντρας, όχι όταν είναι όρθιος και περπατάει. 

 

Υπάρχει τρυκ ώστε να ξεπεραστεί το πρόβλημα του μήκους και να φανεί σε όλες τις στάσεις σώματος ο αστραγάλος; Βεβαίως υπάρχει, το γυρισμένο πατζάκι προς τα έξω, και δεν εννοώ με επίσημο ρεβέρ του ράφτη, αλλά με γύρισμα πρόχειρο χειρός (rolled-up hem). Στο λινό παντελόνι, στο τσινο και στο τζην, μπορείτε να γυρίσετε το πατζακι μόνοι σας προς τα έξω, να φορέσετε το πουκάμισο σας κι ένα ελαφρύ σακάκι από πάνω, και να είστε τέλειοι. 

Και μάλιστα, εαν τυχόν το πλήρες σύνολο ξεκινάει από πάνω με σακάκι Σαχαριέν, δεν μπορώ να σκεφτώ τελειότερο τελείωμά του προς τα κάτω από το ξεκάλτσωτο πόδι!

 

 

 

Τα είπαμε όλα για τον γυμνό αστράγαλο; Νομίζω ναι. Αν ξέχασα κάτι, συμπληρώστε το στα σχόλια. Οι φωτογραφίες δείχνουν τι είναι σωστό ή λάθος και γιατί. Ελπίζω να σας αρέσει η πληροφορία περι του τι σημαινουν τα μήκη flood, half break, full break. Είναι ένα από τα μικρά περίεργα της ένδυσης και σχετικώς άγνωστη λεπτομέρεια

Τα χρωματιστά trainers

 

Δεν με έχετε δει ποτέ με αθλητικά παπούτσια κι αυτό συμβαίνει επειδή απλούστατα, δεν τα φοράω πουθενά εκτός από τις αθλητικές δραστηριότητες.

Ωστόσο, σήμερα έβαλα για ειδικούς λόγους αυτά τα Adidas σε ροζ και πορτοκαλί, οπότε να με τι τα συνδύασα:

* το πρωτοποριακό μου σύνολο από μπουφάν -παντελόνι σε άσπρο που έχει ελεύθερα πανό με κενά τετράφωνα πάνω του,

* μακό μπλούζα ροζ σκούρο

*μια απίθανη τσάντα colorblock που έχω φωτογραφήσει μόνη της, στον ήλιο, ώστε να φανεί η ομορφιά της.

Νομίζω όλα ταιριάζουν μεταξύ τους, είναι ομοίως χαρούμενα και πρωτότυπα. Ελπίζω να σας αρέσει το σύνολο.

 

 

1940, η σημασία του styling

 

Το ακούμε από παντού: Τα ρούχα έχουν μια κάποια αξία μόνα τους, αλλά χωρίς styling δεν μπορούν να ανεβούν ψηλά στην σκάλα της κομψότητας. Και ορίστε, ένα πολύ καλό παράδειγμα στην εικόνα μας.

1940, μια εποχή με μεγάλη περιποίηση στο ντύσιμο. Όλες οι εμφανίσεις είχαν ρούχα + styling. Εδώ φόρεμα πουά + 3 σειρές πέρλες + καπέλο με λουλούδια +λευκά γάντια + κόκκινο κραγιόν + επιμελημένο χτένισμα. Τι άλλο να προσθέσει κανείς στο ντύσιμο για να πούμε ότι έκανε styling;

(φωτογραφία @lamodedepinktag από το εξώφυλλο του περιοδικού Marie Claire, 03/1940)

Soir de paris (parfum ads)

 

Μαύρο + κοραλλί (ή το "ρούχο -Φόντο")

 

Το σημερινό σύνολο είναι μαύρο και κοραλλί. Αποτελείται από μαύρο πολύ φαρδύ παντελόνι (που σε αρκετές στιγμές μοιάζει με μάξι φαρδιά φούστα), κοντή και αρκετά στενή πλεχτή μπλούζα σε μαύρο χρώμα με αραιό κέντημα στο κορσάζ, παπούτσια μαύρα, σκουλαρίκια και τσάντα κοραλλί.

Χρησιμοποιώ την ευκαιρία του συγκεκριμένου συνόλου για να μιλήσουμε σήμερα για το "Ρούχο-φόντο". Έτσι λέγεται ένας συγκεκριμένος τύπος ρούχου που δεν τραβάει καθόλου την προσοχή, γι αυτό μπορεί να χρησιμέψει ως φόντο πάνω στο οποίο θα αναδειχθούν άλλα ρούχα ή αξεσουάρ μας.

Το ρούχο φόντο πρέπει να είναι:

1) ραμμένο σε υλικό λείο (χωρίς υφή), επιφάνεια ματ ( όχι γυαλιστερή ή με πέλος) και χρώμα ουδέτερο: μαύρο, γκρι, μεσαίο μπεζ, σκούρο καφέ, σκούρο μπλε.

2) σε γραμμή που δεν διαγράφει το σώμα παρά μόνο αρκετά χαλαρά και πατρόν χωρίς διακοσμητικές λεπτομέρειες.

Από αυτά τα δύο συνάγεται πως ένα ριχτό παντελόνι γκρι μπορεί να είναι ρούχο-φόντο, ένα στενό όχι. Μια μάξι φούστα μαύρη μπορεί να είναι ρούχο- φόντο, μια φούστα φούξια, όχι. Ένα μπλε ίσιο φόρεμα μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο, ένα ασύμμετρο φόρεμα δεν μπορεί.

Να σημειώσουμε εδώ ότι τα ρούχα- φόντα υπάρχουν στην αγορά ήδη, γι αυτό κάποιος μπορεί να τα αγοράσει και να τα χρησιμοποιήσει έτσι κι αλλιώς αφού έχουν τις βασικές ιδιότητες της ένδυσης. Εάν όμως δεν τα χρησιμοποιήσει ως φόντα, δηλαδή ως μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου, αλλά απλώς ως κύρια ρούχα, τότε δεν θα πετύχει την καλή χρήση τους. Όπως είπαμε πριν, είναι χρήσιμα αλλά μόνα τους δεν είναι άξια λόγου.

Ποιό είναι το δικό μου "οργανωμένο σχέδιο" στο σημερινό ντύσιμο; Είναι η δημιουργία ενός συνόλου μαύρου που πάνω του θα φαίνεται πολύ το λίγο κοραλλί που θα περιέχει, ενώ όλο μαζί θα στρέφει το μάτι του θεατή προς το πρόσωπό μου.

Τα παπούτσια είναι το σκουρότερο κομμάτι του ντυσίματος, δηλαδή εδώ ίδιο χρώμα με το παντελόνι (μαύρα)

Το παντελόνι έχει και σκούρο χρώμα που δεν αντανακλά το φως, και φαρδιά γραμμή που δεν τονίζει καθόλου την σιλουέτα, γι αυτό το μάτι ωθείται προς τα πάνω.

Η πλεχτή μπλούζα αυθεντική 60ς κι αυτή ίδιο χρώμα με το παντελόνι, είναι σχετικά εφαρμοστή, αλλά όχι τόσο ώστε να διαγράφεται πολύ το στήθος, ενώ το ντεκολτέ της είναι τελείως κλειστό, γι αυτό το μάτι συνεχίζει την ανοδική του αναζήτηση.

Επί της μπλούζας, πάνω από το στήθος και προς τον λαιμό αναπτύσσεται ένα αραιό χειροποίητο κέντημα σε ανοιχτό κοραλλί, σκούρο πράσινο και μουσταρδί, επομένως εισάγεται ήδη το κοραλλί στο οπτικό πεδίο του θεατή που μόλις δει λίγο χρώμα, κοντοστέκεται. Η αναλογία μαύρου-κοραλλί στα ρούχα είναι ήδη 11:1, με φορά προς το πρόσωπο. Το πρόσωπο θα τραβήξει στην συνέχεια την προσοχή υποχρεωτικά, επειδή είναι ανοιχτότερο από όλα.

Τα σκουλαρίκια που ακουμπάνε στον λαιμό, λίγο ακόμα κοραλλί στην εικόνα.

Τέλος για εκείνον που βλέπει το σώμα μόνο πλάγια ή από πίσω (π.χ. όταν περπατάω στον δρόμο) το κοραλλί προστίθεται με την τσάντα.

Άραγε πέτυχα τον σκοπό του "οργανωμένου σχεδίου μου". Νομίζω ναι.

Θα μπορούσα όμως εύκολα να το καταστρέψω, με μια μικρή αβλεψία, π.χ με τις εξής:

1) εάν φορούσα τα κοραλλί παπούτσια (που έχω) "για να σπάσω λίγο την μαυρίλα" όπως λένε κάποιοι, και δημιουργούσα πάνω μου 3ο μέρος με κοραλλί -πού να πρωτοκοιτάξει το μάτι;

2) εάν φορούσα μια μεγάλη κοραλλί τσάντα (που έχω) αντί για την μικρή και άλλαζα το σημείο στο οποίο θα άρχιζε να εμφανίζεται κοραλλί, θα το πήγαινα στους γοφούς.

3) εάν το παντελόνι ήταν κάπως εφαρμοστό, οπότε κάποια βλέμματα θα εστίαζαν στα οπίσθιά μου αντί για το πρόσωπό μου

4) εάν η μπλούζα είχε ντεκολτέ βαθύ, οπότε κάποια βλέμματα θα κοιτούσαν κυρίως το στήθος, ειδικά όσων με έβλεπαν από ψηλότερα ενώ θα ήμουν καθιστή.

Σας έχω πει πολλές λεπτομέρειες και πιθανόν σας ζάλισα, πάντως ήθελα να αναπτύξω λίγο αυτό το θέμα του ρούχου -Φόντου και εσείς κρατήστε ετούτο: το ρούχο φόντο έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και μπορεί να είναι αποτελεσματικότερο από κάθε άλλο παρόμοιό του, εαν πραγματικά δώσουμε σημασία στο πώς θα το φορέσουμε.

Soir de Paris, 1957 ad

 

Από το περιοδικό   Marie-Claire 04/1957 η ολοσέλιδη διαφήμιση του αρώματος Soir de Paris της εταιρείας Bourjois, όταν ακόμα είχε το μπλε σκούρο και ασημί μπουκάλι. 

Layering + αξεσουάρ.

 

Το περιοδικό Marie-Claire  μηνός Απριλίου του 1940 μας δείχνει την νέα τάση για την Άνοιξη του 1940 (τα καρό) και μαζί μας δίνει μια ωραία εικονογράφηση τόσο για το ντύσιμο σε στρώματα -το layering όπως λέμε σήμερα- όσο και για την αξία των αξεσουάρ.

Οι 8 εικονογραφημένες γυναίκες στην μεταβατική περίοδο της Άνοιξης που μοιάζει με το Φθινόπωρο σε θερμοκρασίες και πιθανότητα βροχής, είναι ντυμένες με αληθινή σοφία και πρόνοια για παν ενδεχόμενο: από κάτω το φόρεμα, από πάνω σακάκι ή μαντό, στον λαιμό για να τον προφυλάξουμε από το κρύο πάντα ένα μαντήλι, στο κεφάλι καπέλο ώστε να προστατεύεται και αυτό, στο χέρι η ομπρέλα. Η κάθε γυναίκα ουσιαστικά φοράει μια πανοπλία ξεκινώντας από το σπίτι της το πρωί και μπορεί να αφαιρέσει όποια κομμάτια της πανοπλίας θέλει κατά την διάρκεια της ημέρας, προσαρμόζοντας τελείως το ντύσιμο της στην θερμοκρασία. 

 Επιπλέον όλα τα σύνολα έχουν στην μέση ζώνη, στα χέρια γάντια,  και μαζί βέβαια τσάντα, σκουλαρίκια, καρφίτσες,  συν τα μαντηλάκια τσέπης για τις περιπτώσεις που φοράμε σακάκι. Εάν από τις γυναίκες αφαιρέσουμε όλα τα αξεσουάρ κι αφήσουμε απλώς το φόρεμα συν το μαντό, ή το μαύρο ταγιέρ στο τέλος με το άσπρο του πουκάμισο, το κάθε σύνολο μετατρέπεται σε κάτι κοινό κι ασήμαντο. Τι είναι ένα μαύρο ταγιέρ με άσπρο πουκάμισο; Ντύσιμο για κηδείες. Όμως εάν του προσθέσουμε πράσινο καπέλο και κόκκινο μακρύ φουλάρι ( ή γιλέκο), είναι ένα σύνολο που παίρνει 10 με τόνο, σε κομψότητα και στυλ. 

Φίλες μου κοιτώντας τις εικόνες μπορούμε να πάρουμε έμπνευση για το δικό μας ντύσιμο. Τα χρώματα είναι συγκλονιστικά.  Το κίτρινο μαντό στο μέσον που φοριέται πάνω από μαυρόασπρο πτι καρό και κόκκινη ζώνη-φουλάρι, μας αποδεικνύει πόσο χρήσιμο μπορεί να γίνει ένα πανωφόρι σε έντονο χρώμα, όταν συνδυάζεται με πολύ βασικά ρούχα, σε τελείως ουδέτερες αποχρώσεις. Πώς θα ήταν αυτό το μαυρόασπρο φόρεμα συνδυασμένο με μια απλή μαύρη καμπαρντίνα; Σχεδόν ανάξιο λόγου, ρούχο για άτομο που έχει παραιτηθεί. 

Νομίζω έχουμε πολλά να διδαχθούμε από τις κυρίες του 1940, κοιτώντας και μελετώντας τες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι τα έτη 1925- 1955 θεωρούνται τα κομψότερα στην Ιστορία της Μόδας.