Tuck-in (πώς το κάνουμε)

Μια από τις τελευταίες προσθήκες στο styling  είναι το tuck-in στις πλεχτές μπλούζες, δηλαδή η στερέωση του μπροστινού μέρους μιας μπλούζας μέσα από την ζώνη του παντελονιού, ενώ τα πλαϊνά και το πίσω μέρος της παραμένουν έξω από το παντελόνι. 

Στην πραγματικότητα, στο tuck-in ο σκοπός δεν είναι απλώς να βάλουμε την μπλούζα μέσα από το παντελόνι , αλλά να δημιουργήσουμε ένα εφέ συγκεκριμένο, ένα τύπο φουφούλας που θα μικραίνει από το κουμπί του παντελονιού προς τα πίσω. Αναγνωρίζω πως το tuck-in είναι κατάλληλο για casual ντύσιμο και δεν φοριέται με κάτι πιο επίσημο, ωστόσο έχει το γούστο του, γι αυτό σκέφτηκα να πούμε 2-3 βασικά έτσι ώστε σε όσες από εμάς αρέσει, να το κάνουμε πάντα επιτυχημένα. 

Όπως σε όλα τα εφέ που αφορούν τον χειρισμό του υφάσματος (fabric manipulation), π.χ. το ντραπέ, τα βολάν, το πλισέ, για να πετύχουμε το εφέ μας, χρειαζόμαστε 2 προϋποθέσεις, α) το κατάλληλο ύφασμα, β) το κατάλληλο πατρόν στο ρούχο.

Για το tuck-in κατάλληλο είναι το πλεχτό ύφασμα που είναι λείο, απαλό και μετρίου πάχους.  Αυτό σημαίνει πως δεν έχει ρίγες στην ύφανση ή κοτσίδες ή εξογκώματα, δεν είναι λεπτό όσο το μακό μπλουζάκι, δεν είναι χοντρό όσο το φούτερ, δεν είναι σκληρό και άκαμπτο όπως το βαμβακερό πλεχτό. Μας κάνει το πλεχτό από κασμίρ ή μαλλί που έχουν  χνούδι, και βέβαια κάποια μίξη κασμίρ + κάτι ακόμα που είναι οικονομικότερο.

Το πατρόν της μπλούζας (πράσινο πλαίσιο στην φωτό) πρέπει να μοιάζει με μεγάλο τετράγωνο όταν απλώνουμε την μπλούζα σε τραπέζι, δηλαδή  να έχει πεσμένη μανικοκόλληση, να είναι κατάισιο από την μανικοκόλληση έως το στρίφωμα χωρίς να καμπυλώνει καθόλου στην μέση, να μην έχει πλέξη λάστιχο στο στρίφωμα και να έχει φάρδος στο τελείωμα λίγους πόντους παραπάνω από την περιφέρεια. 

 Το εφέ που επιδιώκουμε είναι ένα ένα ίσιο κομμάτι υφάσματος που

1) θα πέφτει κάθετα σαν καταρράκτης από το στήθος προς την ζώνη του παντελονιού κι επομένως δεν θα ακουμπάει το σώμα πουθενά (στην φωτό είναι το διάστημα από μπλε οριζόντιο τόξο, σε μπλε οριζόντιο τόξο). 

2) στην ζώνη θα σχηματίζει ένα μικρό μπουφάν πάνω στο κουμπί του παντελονιού, 

3) στην συνέχεια θα κυλάει προς τα πλάγια διαρκώς αυξανόμενο σε μήκος αριστερά/δεξιά του μπουφάν, με σημείο πλήρους επαφής με το σώμα το μέσον των οπισθίων στην πλάτη. Σε όλο το μπροστινό μέρος του σώματος (στην φωτό μπλε καμπυλωμένο τόξο) δεν βλέπουμε το στρίφωμα του πλεχτού πουθενά, βλέπουμε μόνο μια καμπύλη που μικραίνει. 

Εάν πετύχουμε αυτά τα 3 έχουμε πετύχει το tuck-in που είναι τώρα στην μόδα. 

Δεν έχω κάτι άλλο να σας πω, πάρτε μια ίσια αληθινά oversize μπλούζα, από μέτριου πάχους λείο πλεχτό ύφασμα μη-βαμβακερό και κάντε δοκιμές. Θα το πετύχετε. 

AVON εναλλασσόμενο μενταγιόν-σκουλαρίκια

 

Τα εναλλασσόμενα μπιζού, αυτά δηλαδή που σε κάποιο σκελετό μπαίνουν πέτρες με διαφορετικά χρώματα ανάλογα με τα ρούχα της ημέρας, είναι μια επινόηση του 1950. Στις δεκαετίας του 1950 και 1960, ήταν πολύ δημοφιλής. Το σετ φω-μπιζού προσφερόταν σε κουτάκι που περιείχε τους μεταλλικούς σκελετούς κι όλες τις πέτρες μαζί. Η γυναίκα μπορούσε να πάρει το κουτάκι μαζί της σε ένα  σύντομο ταξίδι ή στις διακοπές της και να έχει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα διαθέσιμα το κατάλληλο χρώμα μπιζού για το ντύσιμό της. 

Η ιδέα των εναλλασσόμενων μπιζού ζει ακόμα κα σήμερα, αλλά παράγεται μόνο από εταιρείες που έχουν εκατομμύρια πελάτισσες, επειδή έχει εμπορικό ρίσκο. Στην φωτογραφία μας σετ των τελευταίων ετών της εταιρείας AVON. Ο σκελετός μοιάζει με χρυσό κλουβί και στην κορυφή του ανοίγει για να υποδεχθεί γυάλινες μπίλιες σε κοραλλί, πετρόλ ή μαύρο. Ξανακλείνει εύκολα επειδή διαθέτει μαγνήτη στο κλείστρο του. Ένα σετ που μπορεί να φιλοξενήσει επίσης πέτρες αγορασμένες ιδιωτικά, ενώ παρουσιάζει οπτικό ενδιαφέρον ακόμα και χωρίς τις μπίλιες του. 

(φωτό La mode de Pinktag)

1957 Μόδα από την Λετονία

 

Το εξώφυλλο από το τριμηνιαίο φιγουρίνι Rigas Mode του Χειμώνα 1957-1958, φιλοξενεί ένα όμορφο σκίτσο  στημένο πάνω σε πρωτότυπο γραφιστικό παιγνίδι.

Σε ασπρόμαυρη φωτογραφία μεγάλου δρόμο της Ρίγας της Λετονίας, ανάμεσα στα γκρίζα κτήρια και τους μουτζούφλικα ντυμένους άντρες, περπατάει μια πολύ κομψή κυρία έγχρωμη. Η γυναίκα μοιάζει με τριαντάφυλλο που ξεπήδησε από το τσιμέντο. Φοράει: κλός φόρεμα με μανίκια 3/4 και αν-φορμ γιακά σε κόκκινο της φράουλας, καπέλο μανιτάρι σε κόκκινο, μαύρο τσαντάκι και γόβες, άσπρα γάντια. 

Οπωσδήποτε ένα εξώφυλλο που μένει στην μνήμη. 

Kαλά Χριστούγεννα από τον Οίκο Chanel

 

Η μπουτίκ Chanel στο 21 της οδού Faubourg Saint-Honoré, στολισμένη χριστουγεννιάτικα, με ένα γιγάντιο εμβληματικό κολιέ Chanel με πέρλες, φιόγκους και μικρά μοτίφ με σμάλτο.

1962, εσώρουχα Gossard

 

Gossard διαφήμιση εσωρούχων του 1962, που μοιάζει πολύ με σημερινή. Αυτή η σειρά της Gossard παραγόταν σε πολλά βιταμινούχα χρώματα και η γραμμή τους είναι αρκετά αόρατη ώστε να φοριούνται κάτω από λεπτά πλεκτά ή σατέν πουκάμισα.

12/1939, μάλλινα φορέματα

 

Από το περιοδικό Le Petit Echo de la Mode 12/1939, δυό μάλλινα φορέματα που καλύπτουν πλήρως τον λαιμό, τα χέρια και το σώμα, δηλαδή είναι ζεστά, όμως στηρίζουν την γοητεία τους στις χρονοβόρες διακοσμήσεις του υφάσματός τους. 

Μια σειρά από εξώγαζα προσεκτικά μελετημένα και εκτελεσμένα, μετατρέπουν το φόρεμα σε ενδιαφέρον γραφιστικό παιγνίδι. Το ύφασμα παραμένει μονόχρωμο, επομένως φοριέται με λοιπά ρούχα σε πληθώρα άλλων χρωμάτων, όμως το φόρεμα είναι πολύ πιο ενδιαφέρον για το μάτι από το να ήταν ραμμένο χωρίς τα εξώγαζα. Εκτός αυτού τα γαζιά δημιουργούν κάθετες γραμμές που ψηλώνουν ελαφρώς το σώμα, ή κόβουν τον κορμό σε πολλά τμήματα, τρυκ με δοκιμασμένη επιτυχία για κυρίες που είναι εύσωμες στον άνω μέρος του σώματος. 

(φωτογραφία La mode de Pinktag) 

Δεκέμβριος 1939, Le Petit Echo de la Mode

 

Το εξώφυλλο του περιοδικού Le Petit Echo de la Mode για τον 12/1939, εποχή που ήδη είχε ξεκινήσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ήδη βρίσκεται μέσα στο πνεύμα της οικονομίας, το οποίο πρυτάνευσε έως και το 1945. 

Το περιοδικό μας παρουσιάζει ρούχα όσο γίνεται πιο χρηστικά όπως το βελούδινο φόρεμα με το ενσωματωμένο γιλέκο (το φόρεμα-chausuble, στα γαλλικά) που φοριέται με πολλές μπλούζες ή πουλόβερ και είναι λειτουργικό από την αρχή του Φθινοπώρου έως την μέση της Άνοιξης. 

Χρηστικό επίσης το παλτό, ελαφρώς φαρδύ, με μεγάλο γιακά, το οποίο δεν έχει πουθενά σπατάλη υλικού όπως θα γινόταν από το 1947 και μετά με το New Look του Κριστιάν Ντιόρ, έχει όμως εξαίρετο υλικό κι όλες τις χρήσιμες λεπτομέρειες, π.χ. φαρδιές τσέπες για να βάζουμε τα χέρια μας ή ένα εισιτήριο του Μετρό, μεγάλο γιακά που σηκώνεται όρθιος γύρω από τον λαιμό όταν φυσάει.

Βεβαίως στις κυρίες μας δεν λείπει η κοκεταρία: τα όμορφα γάντια, το καπέλο, το φουλάρι λαιμού, το κόκκινο κραγιόν, είναι όλα μέσα στην εικόνα που βλέπουν όσοι τις κοιτάζουν. Χωρίς αυτές τις λεπτομέρειες, τα δυο ρούχα θα ήταν βέβαια χρήσιμα, αλλά όχι όμορφα. 

Και πάντα έτσι γίνεται, η κομψότητα εξαρτάται από την προσωπική επιμέλεια, όχι από την οικονομική επιφάνεια του καθενός μας. 

(φωτό La mode de Pinktag)

Chain mail, 100% χειροποίητη αλυσίδα

 

Chain mail  ονομάζεται μια παλιά τεχνική χρήσης του μετάλλου, για την ακρίβεια των μεταλλικών κρίκων, με αρχικό σκοπό την δημιουργία πανοπλίας των στρατιωτών, συγκεκριμένα τους θώρακες με τα πολλά κρικάκια που σήμερα βλέπουμε στις ταινίες του Μεσαίωνα. Οι λέξεις σε μετάφραση σημαίνουν περίπου "πλεχτό με αλυσίδες".  

Το Chain mail ξεκίνησε περίπου τον 1ο αιώνα π. Χ και έως το 300 μ. Χ. είχε ήδη αντικαταστήσει τους βαρύτερους θώρακες των Ρωμαίων από χυτό και σφυρήλατο μέταλλο, που ήταν αποτελεσματικοί αλλά είχαν σημαντικό βάρος. Εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλους τους Στρατούς της Ευρώπης και στην συνέχεια στην Ασία. Αρκετοί θώρακες από κρίκους, σώζονται σε Μουσεία, ενώ η παλιότερη απεικόνισή τους βρίσκεται σε άγαλμα που απεικονίζει πολεμιστή του 1ου αιώνα π. Χ.

Έχετε ξαναδιαβάσει στην σελίδα μας ότι είμαστε υπέρ του χειροποίητου, με μίνιμουμ εξοπλισμό. Πεποίθηση της σελίδας είναι πως εάν κάτι το έφτιαχναν στην Αρχαιότητα με ελάχιστα τεχνικά μέσα, σίγουρα μπορούμε να το φτιάξουμε κι εμείς σήμερα, πάλι με ελάχιστα μέσα. 

Στην εικόνα μας μια αλυσίδα λαιμού Chain mail σε πλέξη-ύφανση Box Chain. Είναι φτιαγμένη από απλό ανοξείδωτο σύρμα, αλλά 100% χειροποίητη. Αυτό σημαίνει πως το σύρμα που ήταν σε μεγάλη κουλούρα τυλίχτηκε με το χέρι γύρω από μια μεταλλική ράβδο ώστε να σχηματίσει κύκλους, κόπηκε με κόφτη σε κρίκους, οι άκρες τους λειάνθηκαν με μικρή λίμα και στην συνέχεια οι κρίκοι πλέχτηκαν σε αλυσίδα. 

Δεν θυμάμαι καθόλου πόσες μέρες χρειάστηκε η δημιουργία της αλυσίδας, πάντως όσες και να χρειάστηκε, άξιζε τον κόπο. 

(κατασκευή και φωτογραφίες La mode de Pinktag)

Τα χειμωνιάτικα καπέλα

 

Όπως γνωρίζουμε όλες μας το κάλυμμα κεφαλής, χειμωνιάτικο και καλοκαιρινό, είναι πραγματικά λειτουργικό αξεσουάρ: τον Χειμώνα κρατάει την ζέστη στο σώμα μας, το καλοκαίρι μας προστατεύει από την ήλιο -ειδικά το λεπτό δέρμα του προσώπου μας που γερνάει γρηγορότερα από τις ακτίνες του ήλιου. Εκτός αυτού το κάλυμμα κεφαλής προσθέτει και κάποιους πόντους κομψότητας στο ντύσιμο.

 Για όλα τα στυλ ντυσίματος και όλες τις προσωπικότητες γυναικών- ανδρών, υπάρχει το κατάλληλο κάλυμμα κεφαλής: σκουφάκι, μπερές, καπέλο ψάθινο ή καπέλο τσόχινο, όλα είναι κατάλληλα να μας  προστατεύσουν κι όλα έχουν την γοητεία τους. Προτείνω λοιπόν αυτόν τον Χειμώνα να φορέσουμε καπέλο, σκουφάκι και όλες τις νοστιμιές, ώστε να είμαστε κάθε μέρα ζεστοί, κομψοί -κομψές και περιποιημένοι όσο τα μοντέλα στα περιοδικά. Εσείς τι λέτε; 

(στην φωτό καπέλο τσόχινο της υπέροχης Κατερίνας Καρούσου και στο 1ο σχόλιο τα άνω ενδύματα που φορέθηκαν με αυτό το καπέλο, δηλαδή ένα γκρι σακάκι σε χοντρό ψαροκόκαλο, μουσταρδί πουλόβερ και καρφίτσα με καλλιεργημένα μαργαριταράκια)

Οι καρφίτσες

 

Το ξέρουμε: το κόσμημα έχει γενικά υποβιβαστεί στο γυναικείο ντύσιμο, και μερικοί τύποι κοσμημάτων έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, π.χ. οι καρφίτσες. Οι πολύ νέες γυναίκες δεν έχουν καμία καρφίτσα στα συρτάρια τους επειδή δεν τους περνάει από τον νου να αγοράσουν, κι όσες κληρονόμησαν κάποιες από μαμάδες-γιαγιάδες, κρίνουν ότι δεν υπάρχει τρόπος να τις φορέσουν. Οι περισσότερες λένε πως τους αρέσουν στο μάτι ή φορεμένες από άλλους,  όμως δεν έχουν τα κατάλληλα ρούχα, όποιο στυλ και μέγεθος κι αν έχει η καρφίτσα τους. 

Έχουν δίκιο, δεν έχουν τα κατάλληλα ρούχα. Απλούστατα, δεν υπάρχει ρούχο στην fast fashion και στις τωρινές τάσεις πραγματικά κατάλληλο για αυτό το κόσμημα. Γιατί; 

Επειδή η καρφίτσα χρειάζεται τρεις προϋποθέσεις για να βγει από το κουτί της:

1) Ένα ρούχο καλύτερο από φόρμα γυμναστικής και μπουφάν puffer.

2) Σύνολο με κομμάτια αρκετά ήσυχα, ώστε το σύνολο να μην καταντήσει κραυγαλέο. 

3) Υλικό αρκετά πυκνοϋφασμένο, χοντρό και από φυσικό υλικό που θα αντέξει το βάρος της

Ναι, κυρίες και κύριοι, οι καρφίτσες δεν ταιριάζουν σε τίποτα από athlesure, και σχεδόν σε τίποτα από casual. Δεν φοριούνται με αθλητικά παπούτσια και μποτάκι, ούτε με τρακτερωτά κολεγιακά. Απλούστατα, η λεπτοδουλειά πάνω στην καρφίτσα, δεν αφορά τον αθλητισμό, και δεν ταιριάζει οπτικά με την επίτηδες χοντροκομμένη εικόνα (τρακτερωτά loafer). 

Άραγε έχουν όλες οι καρφίτσες λεπτοδουλειά, ακόμα και οι γεωμετρικές; Ναι, έχουν όλες. Σε μια μικρή επιφάνεια 3*3 εκατοστά ή και 11*11 εκατοστά, μπαίνουν του κόσμου τα μικροπραγματάκια, πολύς σχεδιασμός, υπολογισμός χρωμάτων και υλικών κλπ. Ότι και να γίνει, μια καρφίτσα περιέχει πολύ περισσότερη σκέψη από ένα πλήρες ρούχο.

Και ναι, χρειάζονται ένα σύνολο με ήσυχα ρούχα για να φορεθούν κομψά, δηλαδή μονόχρωμο ή το πολύ σε δύο χρώματα, χωρίς άλλα αξεσουάρ, χωρίς τσάντες εντυπωσιακές από πρόβατο του Καζακστάν ή μαϊμού της Βόρνεο βαμμένη κίτρινη. Ένα σύνολο που είναι ήδη εντυπωσιακό, οι καρφίτσες το μετατρέπουν σε Αποκριάτικο. 

Πάνω από όλα όμως μπορούν να καρφιτσωθούν μόνο πάνω σε καλό, παχύ και φυσικό υλικό. Το λεπτό καλό υλικό, π.χ. το κασμίρ πουλόβερ, υποχωρεί και κρεμάει από το βάρος της καρφίτσας. Το χοντρό αλλά πολυέστερ, π.χ. τα κοστούμια που πωλούνται στο ZARA , κάνει τρύπα μόνιμη εκεί που μπει η καρφίτσα. Ποιός θέλει να καταστρέψει το σακάκι του -έστω το πολυέστερ, αφού μέχρι εκεί είχε οικονομική δυνατότητα να αγοράσει; Νομίζω κανείς. 

Φυσικά υπάρχουν κάποιες καρφίτσες πανάλαφρες, κατάλληλες να στερεωθούν ακόμα και σε μακώ φανελάκι. Είναι οι ακρυλικές που έχουν παραχθεί έτσι ώστε να μοιάζουν με μέταλλο, παρόμοιου υλικού με τα "χρυσά" κουμπιά στα γυναικεία σακάκια, τα οποία σήμερα πια δεν είναι από  μεταλλικά. Γι αυτές τις φτηνές καρφίτσες δεν θα μιλήσουμε καθόλου, επειδή δεν λύνονται τα προβλήματα κομψότητας με κινέζικα μπιζού του 1 ευρώ. 

Αραγε, δεν υπάρχει ελπίδα μια σημερινή γυναίκα με περιορισμένο προϋπολογισμό για ντύσιμο να φορέσει μια αληθινή καρφίτσα, σπουδαία, άξια λόγου; Ναι, υπάρχει, με άλλα ρούχα, όσο γίνεται πιο μακριά από την fast Fashion. Τα καταστήματα μεταχειρισμένων ειδών vintage είναι μια λύση οικονομική για ρούχα από καλά υφάσματα. Το ράψιμο στο σπίτι είναι μια ακόμα λύση, μπορεί και πιο οικονομική. Οι μελετημένες αγορές που γίνονται μετά από αποταμίευση και όπου αντί για 3 ρούχα αγοράζουμε μόνο 1 αλλά πολύ καλύτερης ποιότητας, είναι η τελευταία λύση. 

Φίλες μου η κομψότητα παλιότερων δεκαετιών δεν είναι θέμα styling, για αυτό δεν μπορεί να αναπαραχθεί με τα ευτελή ρούχα του σήμερα.  Αν επιθυμείτε μεγάλες δόξες στο ντύσιμο, πρέπει να λάβετε υπόψη σας τις προϋποθέσεις που γεννάνε τις δόξες. 

(φωτό μεγάλης πολύχρωμης καρφίτσας πάνω σε ένα χειμωνιάτικο μπουκλέ πανωφόρι του 1960, La mode de Pinktag. Στο 1ο σχόλιο κοντινή φωτογραφία στο πανωφόρι και τα πλούσια χρώματά του)

Bernard Blossac pour Christian Dior

 

Ο Bernard Blossac  ήταν Γάλλος εικονογράφος που εργάστηκε από το 1940 έως το 1970 για τους μεγαλύτερους σχεδιαστές της Γαλλίας. Εικονογράφησε τις δημιουργίες τους για τα περιοδικά μόδας, χρησιμοποιώντας  λεπτή πένα και ακουαρέλες. Είναι διακριτός ο τρόπος που εικονογραφεί και η ιδιαίτερη αγάπη του για τα πολύ αυστηρά χρώματα, το μπεζ και το γκρί. 

Στην φωτογραφία μας έργο του Blossac για την κολεξιόν Υψηλής ραπτικής Άνοιξη 1947 του Christian Dior

1953, πανωφόρια

 

Από το φιγουρίνι Eclair Coupe Paris του Χειμώνα 1953-1954, βλέπουμε 4 πανωφόρια για πολύ κομψές κυρίες, κατάλληλα να φορεθούν με φορέματα, για μεσημεριανό φαγητό και απογευμαιτνή επίσκεψη. 

Τα 4 πανωφόρια είναι μάλλινα, ζεστά, με τελειώματα από γούνα ή βελούδο (το γαλάζιο). Τα πατρόν καλύπτουν  όλα τα γούστα, περιέχουν το τελείως ριχτό και εβαζέ σαν το κόκκινο των μούρων μπροστά, τα στενά με φαρδιά φούστα όπως το λαδί και το γαλάζιο πίσω, ή το αρκετά στενό και με σπουδαία διακοσμητική λεπτομέρεια, όπως το βυσσινί που με τα δύο πανώ του στις πλάγιες ραφές, σχηματίζει σταύρωμα κai ουρά γούνας κάτω από τα οπίσθια. 
Αξέχαστα ρούχα, για γυναίκες που έχουν καλύψει τις βασικές τους ανάγκες προ πολλού.
(φωτό La mode de Pinktag)

Ατυχήματα με τα φορέματα

 

Τα φορέματα τελευταία ανεβαίνουν σε δημοτικότητα, γι αυτό κάθε χρόνο βλέπουμε όλο και πιο πολλά στα καταστήματα. Επειδή όμως  λείπει σε όλες μας μια πραγματική γνώση του φορέματος, συνεχής, όπως αυτήν που είχαν οι γυναίκες της δεκαετίας του 60, κι επειδή συμβαίνουν πολλά ατυχήματα φορώντας φόρεμα σε όσες μεγάλωσαν μόνο με παντελόνια, σκέφτηκα να γράψω αυτό το κείμενο που λέει πέντε βασικές πληροφορίες για το ζήτημα. 
Το φόρεμα για να είναι κολακευτικό σε μια γυναίκα χρειάζεται 2 προϋποθέσεις:
1) το κόψιμό του να είναι κατάλληλο για τον σωματότυπό της 
2) να είναι ραμμένο και φοδραρισμένο με το ενδεδειγμένο ύφασμα για το πατρόν του.

Αρκετές γυναίκες μπορούν να εξασφαλίσουν την 1η προϋπόθεση , διότι σήμερα πια με τόσα βίντεο στο Youtube λίγο-πολύ γνωρίζει η κάθε μία τον σωματότυπο της. Το έχουμε καταλάβει: ό,τι είναι μεγάλο πάνω μας δεν το τονίζουμε, ότι είναι λεπτότερο  κι όμορφο, το επιδεικνύουμε -η περίφημη "ισορροπία" στην εικόνα.

Η 2η προϋπόθεση όμως, δηλαδή το κατάλληλο ύφασμα για κάθε τύπο φορέματος, μας είναι κυριολεκτικά άγνωστο πεδίο. Ουσιαστικά πιστεύουμε ότι οι κατασκευαστές, ως επαγγελματίες, θα βάλουν σίγουρα το σωστό ύφασμα για το ρούχο, πράγμα που είναι 100% λάθος. 

Το σωστό ύφασμα είναι πολύ δαπανηρό γενικότερα για μαζική παραγωγή ή και δεν υπάρχει πια πουθενά. Τα σημερινά υφάσματα της υφαντουργίας είναι λεπτότερα κι ελαφρότερα από τα παλιά, ειδικά τα λινά που όλοι παραπονιούνται ότι "τσαλακώνουν πολύ" και τα μεταξωτά. Αυτά που παλιότερα χρησιμοποιούσαν οι βιοτεχνίες για τα πουκάμισα, σήμερα γίνονται φορέματα. Υλικά απαράδεκτα τελείως για την ένδυση όπως το ελαστικό δίχτυ (mesh) ράβονται και φούστες και φορέματα και τοπ και παντελόνια (μόνο σε παλτό δεν τα είδαμε) 

Αποτέλεσμα: τα σημερινά φορέματα είναι πολύ ελαφριά, ή πολύ διαφανή, ή και ελαφριά και διαφανή μαζί. 

Επιπλέον, τα φορέματα δεν προσφέρονται πια φοδραρισμένα. Η φόδρα είναι ένα ενδιαμέσο στρώμα μεταξύ του κυρίως υφάσματος και του κορμιού, που δεν μπορεί να λείψει σχεδόν σε κανένα φόρεμα, για τους εξής λόγους. 

1)Απορροφά την πίεση του σώματος όταν καθόμαστε κια τεντωνόμαστε 

2) Απορροφά τον ιδρώτα και τις κρέμες σώματος.

3) Πάνω της μπορούν να ραφτούν στηρίγματα για το στήθος αντί του σουτιέν κι επομένως αποφεύγουμε τις τιράντες και τα λάστιχα σουτιέν που φαίνονται έξω από το ρούχο . Θα το γνωρίζετε υποθέτω ότι τα ραμμένα βραδινά φορέματα και όλα τα υψηλής ραπτικής, φοριούνται μόνο με σλιπ γιατί έχουν όλα τα υπόλοιπα υποστηρικτικά βοηθήματα στερεωμένα στην φόδρα τους. 

4) Στα φαρδιά φορέματα και στα μάλλινα, η φόδρα ράβεται πάνω στο εξωτερικό ύφασμα, είτε με στιλάκια στερέωσης, είτε από ραφή σε ραφή κι ολόγυρα στο στρίφωμα, γι αυτό βαραίνει το φόρεμα επιπρόσθετα και το  υποχρεώνει να πέφτει προς το πάτωμα.

5) Εάν τυχόν παρόλα αυτά υπάρχει κίνδυνος να σηκωθεί το φόρεμα μας με ένα δυνατό αέρα, π.χ. επειδή είναι κλος, π.χ. επειδή γνωρίζουμε ότι με αυτό θα κατεβούμε σκάλα αεροπλάνου, τότε επί της φόδρας μπορούμε να στερεώσουμε μικρά βαρίδια ραπτικής. Τα βαρίδια είναι μικρά κομμάτια μόλυβδου από 15-25 γραμμάρια, που πρώτα ντύνονται τα ίδια με φόδρα και μετά στερεώνονται ανάμεσα στην πλήρη φόδρα και το εξωτερικό ύφασμα, κοντά στο στρίφωμα. 

Ένα πολύ καλό παράδειγμα γυναίκας που παρά την οικονομική της δυνατότητα, δεν τα καταφέρνει καλά με τα φορέματα είναι η Κέητ Μίντλετον. Από το 2011 έως το 2023, υπάρχουν 13 φωτογραφίες της στο ίντερνετ, μία για κάθε χρόνο,  σε επίσημες εκδηλώσεις,  όπου σε όλες έχει σηκωθεί το φόρεμά της ψηλά, ενώ  σε αρκετές φαίνονται τα οπίσθιά της -κι αυτά μερικώς γυμνά, λόγω πολύ μικρών εσωρούχων.  Σε όλες τις περιπτώσεις το ρούχο της είναι από πολύ ελαφρύ ύφασμα, ακατάλληλο για φόρεμα και επιπρόσθετα είναι αφοδράριστο, ακόμα κι όταν είναι χειμωνιάτικο. 

Επομένως ανακεφαλαιώνοντας λέμε:

Δεν αγοράζουμε φορέματα από ύφασμα τόσο λεπτό που θα μπορούσε να γίνει μπλούζα.

Δεν αγοράζουμε φορέματα αφοδράριστα -εκτός από τα βαμβακερά πικέ* 

Όσα φορέματα ήδη έχουμε χωρίς φόδρα, είτε τα πηγαίνουμε στην μοδίστρα να τα φοδράρει, είτε τα φοράμε πάντα με κομπιναιζόν. 

Με κομπιναιζόν; 

Ναι, με κομπιναιζόν. Σε περίπτωση τυφώνα, να φανεί το κομπιναιζόν,  όχι ο ποπός μας. 

*βλέπετε ότι δεν έγραψα "πικέ και λινά" κι ο λόγος είναι ότι λινά φορέματα/ φούστες/ μαντό/ σακάκια/ ταγιέρ φοδράρονται επίσης. 

1953, σύνολο για πολλές χρήσεις.

 

Από το περιοδικό Modes et Travaux 12/1953, ένα κόκκινο μάλλινο ντες-πιές που μετατρέπεται σε ταγιέρ με έξυπνες προσθήκες υφάσματος. Στο κορσάζ προστίθεται ένα πλαστρόν από ψεύτικη γούνα με γιακά, στα μανίκια δυό μεγάλες μανσέτες επίσης από γούνα, ενώ η ζώνη αφαιρείται. Το ταγιέρ μπορεί να φορεθεί όπως έχει με ένα ζιβάγκο εσωτερικά, ή να μπεί κάτω από χοντρότερο μακρύ πανωφόρι (το overcoat, όπως λέμε). 

Φυσικά, το κάθε κομμάτι του ντε πιες μπορεί να συνδυαστεί με άλλα ρούχα και να φορεθεί ανεξάρτητα. Η φούστα θα ήταν όμορφη με μπλέ και γκρι άνω ενδύματα, το σακάκι τέλειο με καρό ταρτάν φούστες ή και μαύρα παντελόνια (για τις πρωτοποριακές του 1953). 

Φωτογραφία, ρετούς, στολισμός εικόνας  La mode de Pinktag

The French Twist

 

Ο Γαλλικός κότσος (french twist) είναι ένα κλασικό κομψό χτένισμα, που από την εμφάνιση του "ακατάστατου κότσου" (messy bun) και μετά, η χρήση του περιορίζεται σε νύφες και επίσημες εκδηλώσεις. Κι όμως είναι ένα απίστευτα εύκολο χτένισμα που μετά από μικρή εξάσκηση γίνεται με κλειστά μάτια. Αξίζει τον κόπο να κάνει την εξάσκηση όποια έχει μακριά μαλλιά, γιατί τον βαθμό κομψότητας που προσφέρει το french twist, δεν τον προσφέρει κανένα άλλο χτένισμα.

Στις φωτογραφίες μας γαλλικός κότσος, φτιαγμένος πρόχειρα με τα δάκτυλα και 5 τσιμπιδάκια μαλλιών, μέσα στο πρωινό λεωφορείο. Δεν είναι τέλειος όπως αυτός που φτιάχνει το κομμωτήριο, αλλά είναι αρκετά καλός και εντελώς δωρεάν.

(Selfie πιο κοντά και πιο μακριά στο παράθυρο του γραφείου

1920, Φθινόπωρο

 

O εμπορικός κατάλογος των καταστημάτων Au Bon Marché για το Φθινόπωρο του 1920, μας επιδεικνύει στο σωστό περιβάλλον των πεσμένων φύλλων, ένα βελούδινο ριχτό παλτό πετρόλ, με γούνα στον γιακά και τα τελειώματα.

Η πανέμορφη σατέν φόδρα ταιριάζει στην σαιζόν. Το καπελάκι κρίνεται απαραίτητο.

Εικονογράφηση του Renè Merval.

1967 Sears, γυναικεία ρολόγια της μόδας

 

Στον εμπορικό κατάλογο Sears 1967 βλέπουμε μια σειρά από γυναικεία ρολόγια που δεν έχουν παραδοσιακή γραμμή: είναι αρκετά μεγάλα, αντί για λουράκια έχουν μπρασελέ, κι αυτό μοιάζει με βραχιόλι, εκτός από το μοντέλο 8 που βγαίνει σε φαρδύ δερμάτινο λουράκι αλλά παστέλ χρώμα.  Αρκετά δημοφιλή και τα ρολόγια-μενταγιόν, με μεγάλη περίμετρο και μακριές αλυσίδες που κατεβαίνουν κάτω από το στήθος.

Οπωσδήποτε δεν είναι άσχημα. Μια νότα πρωτοτυπίας στο γενικότερα κλασσικό τύπο ρολογιού. 

(φωτό La mode de Pinktag)

ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΡΥΑ

Φίλες και φίλοι μου φαίνεται πως ο καιρός ψύχρανε για τα καλά. Με τι να συνεχίσουμε το ντύσιμο μας, τι να αφήσουμε και τι να διαλέξουμε για την συνέχεια;

Μήπως να συνεχίσουμε με μαύρο;

Μάλλον όχι, το μαύρο αν και το συναντάμε πάντα στα καταστήματα, είναι χρώμα για βαθύ Χειμώνα, μόνο του είναι πολύ σκούρο, γι αυτό χρειάζεται κάποιο ακόμα χρώμα χτυπητό (κόκκινο,φούξια, πράσινο, ρουά), οπότε φτιάχνει σύνολα μεγάλης έντασης. Αυτήν την στιγμή ο καιρός είναι μέτριας έντασης, γι αυτό καταλληλότερο μου φαίνεται το μπεζ ως βάση στα σύνολα μας.

Μπεζ + λίγο πράσινο

Μπεζ × βυσσινί

Μπεζ + λαδί

Μπεζ + θαμπό τυρκουάζ

Μπεζ + πορτοκαλί

Μπεζ + γαλάζιο υποτονικό

(Και πάντα)

Μπεζ + κόκκινο, έναν συνδυασμό που τον σκεφτόμαστε σπάνια, κι όμως είναι πολύ αρμονικός.

Στην εικόνα μας το μοντέλο φοράει ενα μπεζ παλτό αφοδράριστο, ρούχο αρκετά λεπτό και κατάλληλο για τώρα.

Η μπεζ καμπαρντίνα είναι καλή εναλλακτική λύση για αυτήν την στιγμή και τα αστικά περιβάλλοντα στα οποία ζούμε σχεδόν όλοι μας. Προφυλάσσει από το κρύο αρκετά κι έχει χώρο για ένα πουλόβερ από μέσα ή ζακέτα + πουκάμισο.

Τα παπούτσια είναι πιο σημαντικά κυρίως επειδή από τα πόδια ξεκινάει το ντύσιμο. Τα κολεγιακά, οι γόβες και τα κοντά μποτάκια σε όλα τα χρώματα είναι ικανοποιητικά για την στιγμή, οι μπότες όχι τόσο αν ειναι μαύρες, επειδή πιάνουν μεγάλη επιφάνεια και βάζουν σε μεγάλη έκταση το απόλυτο σκούρο μέσα στο σύνολο μας. Οι μπεζ μπότες κι οι καφέ φοριούνται άνετα.

Τα μαντήλια και τα κασκόλ έχουν την τιμητική τους, τα μαντήλια περισσότερο, τα κασκόλ πιο λίγο προς το παρόν, ειδικά τα χοντρά κασκόλ με ριγέ (ribbed) ύφανση. Αυτά θα τα αφήσουμε για τα χοντρά πανωφόρια.

Τα γάντια φυσικά ταιριάζουν στην σαιζόν, όμως προς το παρόν τα αφοδραριστα δερμάτινα ή υφασμάτινα (για τις vintage κυρίες). Τα πλεκτά γάντια θα τα φορέσουμε με τα χοντρά κασκόλ και το φοδραρισμένο παλτό, σε ένα μήνα.

Τα καπέλα είναι λεπτό θέμα που πρέπει η καθεμία κι ο καθένας να κρίνει κατά περίπτωση, μόνος του. Υπάρχουν καπέλα για όλες τις σαιζόν, ωστόσο το Φθινόπωρο και την Άνοιξη δεν είναι τελείως απαραίτητα, γι αυτό φαίνονται κάπως θεατρικά. Μπορεί το πρωί να κάνει κρύο, αλλά στις τρεις το μεσημέρι θα έχει καυτό ηλιο, επομένως το τσόχινο καπέλο που φορέσαμε θα φαίνεται παράταιρο, ενώ το βαμβακερό από καμπαρντίνα επειδή φοριέται επίσης το καλοκαίρι, δεν θα μοιάζει με καπέλο καθόλου. Ορισμένα χνουδωτά μαλακά καπέλα που διπλώνουν στα δύο και μπαίνουν στην τσάντα, είναι μια μέση οδός για όποια θέλει να προσθέσει το κάτι τι στο ντύσιμο.

Κοσμήματα; Πολλά, φυσικα, όλες οι εποχές είναι κατάλληλες για κοσμήματα. Αυτήν την στιγμή φοριούνται κατ' αποκειστικότητα οι υφασμάτινες καρφίτσες, οι ξύλινες, οι μπρούτζινες, με σμάλτο, με κεχριμπάρι, με σκούρες πέρλες. Τόσο οι τσόχες με τα κεντήματα τους, όσο και τα άλλα φυσικά υλικά που δεν γυαλίζουν, ταιριάζουν ειδικά στο Φθινόπωρο.

Αρώματα; Ναι. Επιτέλους ήρθε η ώρα να αφήσουμε τα καλοκαιρινά splash του Καλοκαιριού που έχουν μικρό ποσοστό αρωματικές ύλες και να φορέσουμε το κανονικό eau de toilette μας το πρωί, eau de parfum το βράδι.

Κραγιόν; Ένα κάπως σκούρο κόκκινο αν μπορούμε, ζωντανεύει πολύ αποτελεσματικά τα μπεζ (και λάδι και μουσταρδί και ροζ αντίκ κλπ που αναφέραμε πιο πάνω). Όχι nude σας παρακαλώ, αν είναι να μοιάζουμε με νεκρές μπορούμε να το πετύχουμε και χωρίς κραγιόν.

Και voila, συζητήσαμε όλες τις λεπτομέρειες για το ντύσιμο στα πρώτα κρύα, όχι τις βασικές γραμμές που τις ξέρουμε όλες, αλλά τα ψιλολόγια που δεν τα αναφέρουμε ποτέ. Ελπίζω σε κάτι να σας φανεί χρήσιμο το κείμενο.

Σας εύχομαι πολλά κομψά σύνολα!

(Pinktag)

Ζουλιας 2023-2024 Β΄

 

Ταγιέρ και πέδιλα με πλατφόρμα σε γκρι-πράσινο-άσπρο πιε ντε πουλ. Τουλάχιστον επί 20 χρόνια μπορούν να φορεθούν τα ρούχα της φωτογραφίας μας, δεν έχουν κάποια λεπτομέρεια που να τα τοποθετεί σε κάποιο έτος -ούτε καν σε συγκεκριμένη δεκαετία. Δημιουργίες του Βασίλη Ζούλια. 

Ζούλιας 2023-2024

 

Από την καινούργια συλλογή του Βασίλη Ζούλια 2023-2024, πιε ντε πουλ φούστα Artemis, καρφίτσα, τσάντα και παπούτσια, όλα σε διαχρονική γραμμή. 

1953, Φθινοπωρινά μαντό

 

Φιγουρίνι Eclair Coupe Paris Φθινόπωρο 1953 και πανωφόρια ζεστά, κατάλληλα για το κρύο της εποχής στο Παρίσι (ίδιο με τον δικό μας Χειμώνα). 

Η γραμμή σε όλα τα πανωφόρια είναι από ριχτή έως πολύ φαρδιά και το μήκος φτάνει την μέση της γάμπας, επομένως το σώμα της γυναίκας μόνο το υποψιάζεται κανείς κάτω από το ρούχο. Διαφορετικός βαθμός πολυτέλειας από μοντέλο σε μοντέλο, ξεκινάμε από τα απλά και πιο οικονομικά που έχουν μόνο ύφασμα και προχωράμε στα στολισμένα με γούνες -πού τότε ήταν όλες αληθινές. Στο κεφάλι παντού καπελάκια, στα χέρια γάντια, ενώ στα πόδια μόνο γόβες -οι μπότες και τα μποτάκια, άγνωστες για την γυναίκα της πόλης.

Λύσεις πολύ κομψές και ζεστές για τις κυρίες που θέλουν να πιούν κομψά το καφεδάκι τους το πρωί στην πόλη.

(φωτογραφία του μαυρόασπρου σκίτσου, ρετούς και μερικός επιχρωματισμός, La mode de Pinktag) 

1964, εσώρουχα Vassarette Hollywood

 

Εικονογραφημένη διαφήμιση του 1964 της  Vassarette Hollywood, για την σειρά εσωρούχων "Shy Violet" , "ντροπαλή Βιολέττα". 

Στο σκίτσο απεικονίζεται μια μοντέρνα γυναίκα του 1964 με κοντό μαλλί α λα γκαρσόν, που όμως διαλέγει εσώρουχα σε τρυφερό χρώμα, δηλαδή το δαντελένιο σουτιέν σε απόχρωση μωβ απαλό και μισό κομπιναιζόν με φαρδύ τελείωμα σε δαντέλα, στην ίδια απόχρωση με το σουτιέν. 

Το ντύσιμο της Grande dame

 

Η ηθοποιός Έλεν Μίρεν με τουαλέτα και πλούσιο μαντό σε τρεις αποχρώσεις του τυρκουάζ, φορτωμένη κοσμήματα, μας επιδεικνύει τι είναι το ντύσιμο της Grande dame. 

Grande dame ονομάζεται η γυναίκα που συγκεντρώνει ταυτόχρονα πολλά έτη ζωής και υψηλό κύρος. Το ντύσιμό της λοιπόν μπορεί να είναι μεγαλειώδες ή ακόμα και υπερβολικό, σε βαθμό που στα νεότερα άτομα δεν επιτρέπεται. 

Η Μεγάλη Κυρία μπορεί να φορέσει φορέματα με πολλά μέτρα ύφασμα, σε ποσότητα τόση που οι νεότερες γυναίκες φορούν μόνο στον γάμο τους -ποτέ σε άλλες επίσημες εκδηλώσεις. Μπορεί επίσης να φορέσει πολλά, μεγάλα κοσμήματα, ειδικώς αληθινά. Για την γυναίκα που είναι μεγαλύτερης ηλικίας, δεν υπάρχει θέμα επίδειξης όταν φοράει πολλά κοσμήματα, δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα σε κανέναν  επειδή είναι γνωστή η αξία της  -όποια είναι αυτή. Στην νεότερη γυναίκα τα πολλά ή μεγάλα κοσμήματα θεωρούνται το λιγότερο κακόγουστα, συνήθως ναρκισσισμός και αλαζονεία. 

Όπως είπαμε και παλιότερα, στην μεγάλη κυρία επιτρέπονται έως και 7 σειρές μαργαριτάρια ταυτόχρονα, στο 18 χρονο κορίτσι το πολύ ένα ζευγάρι μικρά μαργαριτάρια στα αυτιά. 

Χειμώνας 1960, κομψές προτάσεις

 

Από τον κατάλογο 3 Suisses Χειμώνας 1960, κομψές προτάσεις που καλύπτουν ενδυματολογικά την κομψή γυναίκα σε διάφορες περιστάσεις. 

1) Μοντέλο "Ταγκό", το μαύρο μικρό φόρεμα από πλεχτό ύφασμα σε μαλλί και βισκόζη και υφή πικέ. Είναι ένα φόρεμα ίσιο, που δεν στενεύει στην μέση, με κοντό μανίκι, τελειώματα σε σατέν ρέλι και διαθέτει μεγάλο φιόγκο κάτω από τον αριστερό ώμο από το ίδιο σατέν ρέλι. Προσφέρεται με υφασμάτινη ζώνη, για εκείνη που θέλει πού και πού να τονίζει την μέση της.

2) Μοντέλο Αλέγκρο" , ταγιέρ ραμμένο από μάλλινο τουήντ σε μαύρο-άσπρο-γκρί. Ζακέτα ίσια, με λαιμόκοψη, δυό τσεπάκια  και μαύρο ρέλι μάλλινο στα τελειώματα, φούστα ίσια με κουφόπιετα στην μεσαία ραφή. Η ζακέτα δεν έχει κουμπιά, προσφέρεται όμως μαζί με την χρυσή καρφίτσα, η οποία κρατάει το ρούχο κλειστό, επιτρέποντας στην μπλούζα από μέσα να φαίνεται. 

3) Μοντέλο "Nocturne" σε χρώμα σκούρο μπρονζέ, ραμμένο από πλεχτό ύφασμα σε μαλλί και λυρέξ (το λυρέξ είναι οι χρυσαφί κλωστές). Ίσιο, μακρόταλο, με φαρδιά υφασμάτινη ζώνη και φαρδύ φιόγκο αριστερά στον γοφό και κοντό μανικάκι. Σχεδιασμένο έτσι ώστε να κάνει μικρό εφέ μπουφάν πάνω από την ζώνη.

4) Μοντέλο "Menuet", το ίσιο φόρεμα  από γαλάζιο μάλλινο ύφασμα, με τους πεσμένους ώμους, το ίσιο μανίκι 7/8 που καταλήγει σε ρεβέρ με εξώγαζα και το κούμπωμα μπροστά που κλείνει με κουμπιά ντυμένα με το γαλάζιο μάλλινο του φορέματος. Ζώνη φαρδιά ντυμένη με το ύφασμα, τόσο το μήκος της, όσο κι η αγκράφα της. 

Όλα τα μοντέλα φοδραρισμένα με βαμβακερή φόδρα. 

(φωτoγραφίες La mode de Pinktag)

Τι είναι τα "αποκλειστικά" κοσμήματα;

 

Στην εικόνα μας το ζευγάρι χειροποίητα σκουλαρίκια που φοράω σήμερα, με ρούχα φούξια/ πράσινα. Είναι φτιαγμένα με ξύλινους κύβους σε φούξια και μεσαίο πράσινο και κατασκευάστηκαν  συγκεκριμένα για ένα ρούχο που ήταν γραμμικό κι είχε μόνο αυτά τα δύο χρώματα πάνω του -είναι δηλαδή σκουλαρίκια "αποκλειστικά".

Αποκλειστικά ονομάζονται τα αξεσουάρ (σκουλαρίκια, τσάντες, παπούτσια, ζώνες, στολίδια κεφαλής) που κατασκευάζονται επί παραγγελία ειδικά για να συμπληρώσουν ένα ρούχο ή ένα σύνολο. Αυτό σημαίνει πως στα σκουλαρίκια και τα κολιέ έχουν τα ακριβή χρώματα του συνόλου και το ύφος που χρειάζεται, ενώ στα παπούτσια και τις τσάντες κατασκευάζονται από το ίδιο ύφασμα με το φόρεμα. 

Το κύριο μειονέκτημα των αποκλειστικών είναι το κόστος τους, στοιχίζουν πολύ ή λιγότερο (πάντως στοιχίζουν κάτι) και φοριούνται ελάχιστα. 

Το κύριο πλεονέκτημά τους είναι ότι ταιριάζουν τέλεια με κάποιο ρούχο, οπότε κάνουν μια δουλειά που κανένα άλλο αξεσουάρ  παρόμοιο ή και πασπαρτού,  δεν μπορεί να κάνει. 

Κατά την γνώμη μου αξίζουν τον κόπο και το κόστος, αφού τίποτα άλλο δεν τα αντικαθιστά επαρκώς, ούτε καν πλησιάζει εκείνο το παραπάνω στοιχείο που προσφέρουν. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, να καταλάβετε ακριβώς τι προσφέρουν, παίρνοντας τα σκουλαρίκια της φωτό: 

Είναι φωτεινά και κάπως λιτά. Είναι επίσης γεωμετρικά και ματ, έχουν μόνο μια αδιόρατη λάμψη.

Θα μπορούσαν να αντικατασταθούν επάξια με κρίκους χρυσούς ή ασημένιους; Όχι, οι κρίκοι είναι πολύ ψυχροί και συνηθισμένοι σε σχέση με ετούτο το σκουλαρίκι. 

Να αντικατασταθούν με σκουλαρίκια γυάλινα μόνο σε φούξια; Όχι, μας λείπει αυτό που δίνει το 2ο χρώμα. 

Να αντικατασταθούν με κρύσταλλα κρεμαστά σε φούξια και πράσινο μαζί; Οχι, τα κρύσταλλα δεν φοριούνται το πρωί όπως φοριέται το ματ ξύλο -γυαλίζουν. 

Να αντικατασταθούν με  "πολυελαίους" από πλαστικές ματ χαντρούλες; Όχι, οι πολυέλαιοι έχουν φορτωμένο σχήμα που δεν ταιριάζει με γραμμικά ρούχα. 

Μα τέλος πάντων, με τι μπορούν να αντικατασταθούν; Με τίποτα. Είναι ένα συγκεκριμένο σκουλαρίκι, για μια συγκεκριμένη δουλειά. Για την ακρίβεια είναι φτιαγμένο για μια colorblock λινή ζακέτα που είχα  παλιότερα, η οποία ήταν μισή φούξια και μισή πράσινη. Οπως θα δείτε στο 1ο σχόλια που έχει φωτό από το πλήρες ζευγάρι, το καθένα από τα δυό σκουλαρίκια έχει τέτοια διάταξη των κύβων, ώστε στα κάθε μέρος της colorblock ζακέτας να ακουμπάει το αντίθετο χρώμα κύβου. 

Η σελίδα Pinktag λέει ναι στα αποκλειστικά αξεσουάρ.

1960 3 Suisses, καμπαρντίνες για παιδιά.

 

1960, 3 Suisses, καμπαρντίνες για παιδιά από κερωμένη ποπλίνα ή ύφασμα Tergal. 

Η αγορίστικη είναι ίσια, με δυό κοφτές τσέπες, κουφόπιετα από την αρχή της πλάτης και μισή ζώνη πίσω που μαζεύει το φάρδος κατά βούληση, εξώγαζα με χοντρή κλωστή στα τελειώματα.

Η κοριτσίστικη είναι εβαζέ (πιο στενή στους ώμους, πιο φαρδιά προς τους γοφούς, έχει ζώνη υφασμάτινη, κι από το ίδιο ύφασμα μαντήλι κεφαλιού για την βροχή. 

Προσφέρονται στα μεγέθη 8-14 ετών. 

Ρούχα γι αυτούς που μαθαίνουν σιγά-σιγά πώς χτίζεται η κομψότητα.

(φωτό και ρετούς La Mode de Pinktag)

Οκτώβριος 1942, το χρώμα της Ντάλιας

 

Στο Harper's Bazaar τον Οκτώβριο του 1942, εικονογράφηση για διαφήμιση πολυκαταστήματος, φιλοτεχνημένη με χρώματα φθινοπωρινών αντιθέσεων και με μια ποιητικότατη λεζάντα. Η γυναίκα φοράει παλτό στο χρώμα της ντάλιας από φλής, με λεοπάρ γούνινο γιακά και μόστρες (ασορτί λεοπάρ τα όξφορντ δετά παπούτσια της),   κραγιόν στο χρώμα της ντάλιας, μέηκ-απ σε απόχρωση που ονομάζεται "ντάλια"  και γενικώς κινείται στο πνεύμα αυτού του ζεστού γοητευτικού χρώματος, που τόσο πολύ ταιριάζει στο Φθινόπωρο.

Μια θηλυκή αξέχαστη διαφήμιση, γεμάτη πάθος, 80 χρόνια πριν!