Οι καρφίτσες

 

Το ξέρουμε: το κόσμημα έχει γενικά υποβιβαστεί στο γυναικείο ντύσιμο, και μερικοί τύποι κοσμημάτων έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, π.χ. οι καρφίτσες. Οι πολύ νέες γυναίκες δεν έχουν καμία καρφίτσα στα συρτάρια τους επειδή δεν τους περνάει από τον νου να αγοράσουν, κι όσες κληρονόμησαν κάποιες από μαμάδες-γιαγιάδες, κρίνουν ότι δεν υπάρχει τρόπος να τις φορέσουν. Οι περισσότερες λένε πως τους αρέσουν στο μάτι ή φορεμένες από άλλους,  όμως δεν έχουν τα κατάλληλα ρούχα, όποιο στυλ και μέγεθος κι αν έχει η καρφίτσα τους. 

Έχουν δίκιο, δεν έχουν τα κατάλληλα ρούχα. Απλούστατα, δεν υπάρχει ρούχο στην fast fashion και στις τωρινές τάσεις πραγματικά κατάλληλο για αυτό το κόσμημα. Γιατί; 

Επειδή η καρφίτσα χρειάζεται τρεις προϋποθέσεις για να βγει από το κουτί της:

1) Ένα ρούχο καλύτερο από φόρμα γυμναστικής και μπουφάν puffer.

2) Σύνολο με κομμάτια αρκετά ήσυχα, ώστε το σύνολο να μην καταντήσει κραυγαλέο. 

3) Υλικό αρκετά πυκνοϋφασμένο, χοντρό και από φυσικό υλικό που θα αντέξει το βάρος της

Ναι, κυρίες και κύριοι, οι καρφίτσες δεν ταιριάζουν σε τίποτα από athlesure, και σχεδόν σε τίποτα από casual. Δεν φοριούνται με αθλητικά παπούτσια και μποτάκι, ούτε με τρακτερωτά κολεγιακά. Απλούστατα, η λεπτοδουλειά πάνω στην καρφίτσα, δεν αφορά τον αθλητισμό, και δεν ταιριάζει οπτικά με την επίτηδες χοντροκομμένη εικόνα (τρακτερωτά loafer). 

Άραγε έχουν όλες οι καρφίτσες λεπτοδουλειά, ακόμα και οι γεωμετρικές; Ναι, έχουν όλες. Σε μια μικρή επιφάνεια 3*3 εκατοστά ή και 11*11 εκατοστά, μπαίνουν του κόσμου τα μικροπραγματάκια, πολύς σχεδιασμός, υπολογισμός χρωμάτων και υλικών κλπ. Ότι και να γίνει, μια καρφίτσα περιέχει πολύ περισσότερη σκέψη από ένα πλήρες ρούχο.

Και ναι, χρειάζονται ένα σύνολο με ήσυχα ρούχα για να φορεθούν κομψά, δηλαδή μονόχρωμο ή το πολύ σε δύο χρώματα, χωρίς άλλα αξεσουάρ, χωρίς τσάντες εντυπωσιακές από πρόβατο του Καζακστάν ή μαϊμού της Βόρνεο βαμμένη κίτρινη. Ένα σύνολο που είναι ήδη εντυπωσιακό, οι καρφίτσες το μετατρέπουν σε Αποκριάτικο. 

Πάνω από όλα όμως μπορούν να καρφιτσωθούν μόνο πάνω σε καλό, παχύ και φυσικό υλικό. Το λεπτό καλό υλικό, π.χ. το κασμίρ πουλόβερ, υποχωρεί και κρεμάει από το βάρος της καρφίτσας. Το χοντρό αλλά πολυέστερ, π.χ. τα κοστούμια που πωλούνται στο ZARA , κάνει τρύπα μόνιμη εκεί που μπει η καρφίτσα. Ποιός θέλει να καταστρέψει το σακάκι του -έστω το πολυέστερ, αφού μέχρι εκεί είχε οικονομική δυνατότητα να αγοράσει; Νομίζω κανείς. 

Φυσικά υπάρχουν κάποιες καρφίτσες πανάλαφρες, κατάλληλες να στερεωθούν ακόμα και σε μακώ φανελάκι. Είναι οι ακρυλικές που έχουν παραχθεί έτσι ώστε να μοιάζουν με μέταλλο, παρόμοιου υλικού με τα "χρυσά" κουμπιά στα γυναικεία σακάκια, τα οποία σήμερα πια δεν είναι από  μεταλλικά. Γι αυτές τις φτηνές καρφίτσες δεν θα μιλήσουμε καθόλου, επειδή δεν λύνονται τα προβλήματα κομψότητας με κινέζικα μπιζού του 1 ευρώ. 

Αραγε, δεν υπάρχει ελπίδα μια σημερινή γυναίκα με περιορισμένο προϋπολογισμό για ντύσιμο να φορέσει μια αληθινή καρφίτσα, σπουδαία, άξια λόγου; Ναι, υπάρχει, με άλλα ρούχα, όσο γίνεται πιο μακριά από την fast Fashion. Τα καταστήματα μεταχειρισμένων ειδών vintage είναι μια λύση οικονομική για ρούχα από καλά υφάσματα. Το ράψιμο στο σπίτι είναι μια ακόμα λύση, μπορεί και πιο οικονομική. Οι μελετημένες αγορές που γίνονται μετά από αποταμίευση και όπου αντί για 3 ρούχα αγοράζουμε μόνο 1 αλλά πολύ καλύτερης ποιότητας, είναι η τελευταία λύση. 

Φίλες μου η κομψότητα παλιότερων δεκαετιών δεν είναι θέμα styling, για αυτό δεν μπορεί να αναπαραχθεί με τα ευτελή ρούχα του σήμερα.  Αν επιθυμείτε μεγάλες δόξες στο ντύσιμο, πρέπει να λάβετε υπόψη σας τις προϋποθέσεις που γεννάνε τις δόξες. 

(φωτό μεγάλης πολύχρωμης καρφίτσας πάνω σε ένα χειμωνιάτικο μπουκλέ πανωφόρι του 1960, La mode de Pinktag. Στο 1ο σχόλιο κοντινή φωτογραφία στο πανωφόρι και τα πλούσια χρώματά του)