Τάσεις για τον Χειμώνα 2023-2024

 

Οι χειμερινές συλλογές των σχεδιαστών μόδας έχουν παρουσιαστεί εδώ και πολλούς μήνες, οπότε γνωρίζουμε καλά ότι κρύβουν μέσα τους εκπλήξεις και καινούργιες τάσεις. Στο καινούργιο μας βίντεο διαλέξαμε και σας παρουσιάζουμε ορισμένες  από τις τάσεις που παρουσιάστηκαν στα défilés για τον Χειμώνα 2023-2024, κάποιες επειδή θέλουμε να γίνουν μόνιμη κατάσταση (το basic luxury) και κάποιες επειδή είναι πολύ φρέσκιες και κεφάτες (τα χρωματιστά καλσόν). Ελπίζω ότι μέσα από το βίντεο, θα ανακαλύψετε μία τουλάχιστον τάση θα είναι κατάλληλη για εσάς. 

Dior 1950s

 

Christian Dior φόρεμα κοκτέηλ σχεδιασμένο στην δεκαετία του 50. Έχει στενό κορσάζ, βαθύ ντεκολτέ και μανίκια 3/4, ενώ η φούστα του είναι εφαρμοστή με ένα μικρό λοξό νταπέ κάτω από την μέση. Το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που φορέματος είναι η δεύτερη φούστα που καλύπτει κυρίως το πίσω μέρος του σώματος και σταματάει στα οστά της λεκάνης, επιδεικνύοντας σε κάθε ευκαιρία την πανέμορφη φόδρα της σε ροζ αντίκ απόχρωση. τα γάντια που συνοδεύουν το ρούχο είναι ομοίως ροζ αντίκ. 

1926, πρωινά φορέματα

 

Mirroir des modes (Ο καθρέφτης των τάσεων) και Φεβρουάριος του 1926. Η Art-Deco βρίσκεται στο απόγειό της κι όλα τα ρούχα μοιάζουν να σχεδιάστηκαν με χάρακα. 

Στην εικόνα μας 3 φορέματα πρωινά από μαλλί, για γυναίκες δραστήριες. Είναι μακρόταλα, ίσια στον κορμό και φαρδιά με πιέτες στην φούστα. Τα δύο από αυτά έχουν ζωνάκι από το ίδιο ύφασμα στα οστά της λεκάνης, ενώ δεν λείπουν και οι γραβάτες που ήταν πολύ της μόδας τότε. Τα φορέματα φοριούνται με μικρά καπελάκια που δεν εμποδίζονται από τον όγκο των μαλλιών, επειδή τα μαλλιά είναι  κοντά κομμένα. Παρατηρείστε ότι η μεσαία κοπέλα φοράει κάλτσες μεταξωτές, αλλά σε απόχρωση γκρι που ταιριάζουν με το σύνολό της. 

Οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά, όπως πάντα.

(φωτογραφία σελίδας και διακόσμηση La mode de Pinktag)

Story time: το χειμωνιάτικο κίτρινο

 

Κάποιον Νοέμβριο πριν πολλά χρόνια κι ενώ ήμουν ακόμη μαθήτρια Γυμνασίου, περπατούσα μια βροχερή μέρα στους γκρίζους δρόμους της Αθήνας, όταν -ξαφνικά- το  μάτι μου έπιασε μια λάμψη φωτός με την περιφερειακή του όραση. Χαμογέλασα χωρίς καν να ξέρω γιατί. Σταμάτησα, κοίταξα γύρω μου κι εντόπισα την πηγή του φωτός: κοντά μου βρισκόταν μια Σουηδή τουρίστρια που φορούσε κίτρινες χειμωνιάτικες μπότες. Η κοπέλα ήταν ψηλή κι η μπότα κατάλληλη για την δικιά της μακριά γάμπα, δηλαδή έπιανε αρκετό χώρο στο συνολικό πεδίο. Ακολούθησα την γυναίκα από την Ομόνοια έως το Σύνταγμα, απλώς και μόνο για να βλέπω αυτό το ολόφωτο κίτρινο που έφερνε τον ήλιο σε μια κατά τα άλλα ολότελα μουντή μέρα. Ήταν τελείως διαφορετικό από τα λοιπά γκρι, μαύρα, καφέ σκούρα ρούχα και παπούτσια που έβλεπα μπροστά μου. 

Από τότε το χειμερινό κίτρινο μού έγινε έμμονη ιδέα. Δεν έχω περάσει ποτέ Χειμώνα χωρίς κίτρινο πανωφόρι, πλεχτά, τσάντα και γόβες. Τα φοράω ειδικά όταν βρέχει και σκέφτομαι ότι κάποιοι άλλοι ενδέχεται να χαμογελούν ασυναίσθητα καθώς το κίτρινο χρώμα μπαίνει στον οπτικό τους ορίζοντα, πλημμυρίζοντας τα πάντα με το κέφι και την αισιοδοξία του. 

Στην εικόνα μας, κίτρινο μάλλινο ταγιέρ του 1967 σε ψαθωτό ύφασμα και σπορ γραμμή :μίνι φούστα, κοντή ζακέτα, 3/4 μανίκια, εξώγαζα, ξύλινα κουμπιά κατά μήκος του κορμού. Ένα νεανικό ταγιέρ, γεμάτο κίνηση και δροσιά. 

( από Modes et Travaux 05/1967, φωτό και ρετούς La mode de Pinktag)

11/1942, έξυπνες ρόμπες δωματίου

 

Λίγο πριν την έναρξη του Χειμώνα και ειδικά του Χειμώνα της Γερμανικής κατοχής του 1942, το περιοδικό Modes et Travaux  προτείνει στις φίλες του μια σειρά από ρόμπες δωματίου, που θα τις βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν το κρύο. 

Οι ρόμπες είναι φτιαγμένες σε μάλλινη τσόχα ή βαμβακερό βελούδο. Επειδή είναι ως επί το πλείστον μακριές έως τους αστραγάλους, προστατεύουν όλο το σώμα ταυτόχρονα από τα ρεύματα αέρος.  Έχουν γιακά για να προφυλάσσεται ο αυχένας και πολλές φορές κουμπώνουν με σταυρωτό κούμπωμα ώστε να ο θώρακας να καλύπτεται από περισσότερα στρώματα υφάσματος. Οι μεγάλες τσέπες θεωρούνται απαραίτητες, τα μανίκια καταλήγουν ίσια, χωρίς ρεβέρ. 

Οι ρόμπες μας εκτός από πρακτικές, είναι και κομψές, ακολουθούν τις τάσεις της μόδας. Εχουν  τονισμένους ώμους που στα ρούχα δωματίου επιτυγχάνονται χωρίς βάτες, μόνο με την προσθήκη σουρωμένων λωρίδων υφάσματος εσωτερικά στην μανικοκόλληση. Είναι αρκετά φαρδιές στην μέση κι έτσι το διάβασμα στον καναπέ είναι βολικό, έχουν όμως δυό λωρίδες που δένουν κόμπο ή μισή ζώνη με κουμπάκια στην πλάτη, για την περίπτωση που χτυπήσει την πόρτα ο γείτονας -οπότε θέλουμε να μας δει με ωραία σιλουέτα και λεπτή μέση. 

Στο σκίτσο φαίνεται το πίσω μέρος από τις δύο ρόμπες, γιατί εκεί βρίσκεται το σημείο που αλλάζει μορφή, δηλαδή το φάρδος που με κάποιο τέχνασμα μαζεύεται. Στα μικρά σκίτσα κάτω δεξιά, βλέπετε το μπροστινό μέρος των μοντέλων. 

(φωτό και ρετούς La mode de Pinktag)

1935, βραδινά φορέματα

 

Από το περιοδικό Eclair Coupe  Paris Χειμώνας 1935, αυτά τα 4 βραδινά φορέματα  στην γραμμή πού ήταν εκείνη την χρονιά στην μόδα, δηλαδή όλα με στενό κορσάζ και φαρδιά φούστα. 

Τα δύο πρώτα μοντέλα σε ροζ αντίκ και παστέλ γαλάζιο κόβονται στο λοξό του υφάσματος ώστε να αγκαλιάζουν το σώμα  χωρίς να το εμποδίζουν. Το λοξό κόψιμο δίνει άνεση ελαστικότητας στο ρούχο, χωρίς να χρησιμοποιηθεί ελαστικό ύφασμα. Όμορφη λεπτομέρεια το γεωμετρικό ντεκολτέ με το χοντρά εξώγαζα, που αψηφά την βαρύτητα καθώς κοιτάζει προς τον ουρανό, ενώ το μοτίφ των γαζιών επαναλαμβάνεται στα ιδιαίτερα μανίκια που στέκονται όρθια, ανεξάρτητα από το μπράτσο.

Το τρίτο φόρεμα είναι ραμμένο σε μαύρο σατέν ως υπόβαθρο κι έχει από πάνω του το διακοσμητικό μαύρο τούλι, στον μεν κορμό στολισμένο με διαγώνια γαζιά, στην δε φούστα σε 6 φύλλα το ένα πάνω στο άλλο. Το ντεκολτέ της πλάτης κατεβαίνει έως χαμηλά, σχεδόν αγγίζοντας την μέση.

Τέλος το ροζ εμπριμέ με την πολύ πλούσια φούστα, έχει πιέτες που ξεκινούν πάνω από την μέση και μαζεύουν το φάρδος έως και το τέλος των γοφών, αναδεικνύοντας μια σιλουέτα γοργόνας. Πυκνό βολάν από τούλι γύρω στο ντεκολτέ. 

Τολμάμε χτενίσματα στο σπίτι

 

Τα μακριά μαλλιά παρουσιάζουν κάποιο μπελά στην περιποίησή τους, όμως δίνουν την ευκαιρία για άπειρα χτενίσματα σε εκείνες που προσπαθούν να χτενιστούν πολύπλοκα μόνες τους. Το μόνο μυστικό της επιτυχίας είναι η διατήρηση της καλής υγείας των μαλλιών και το τακτικό βούρτσισμα, έτσι ώστε όλες οι τρίχες να λάμπουν και να μπαίνουν εύκολα σε τάξη. Απο εκεί και πέρα, πειραματισμός και πρακτική εξάσκηση δίνει το επιθυμητό  αποτέλεσμα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι κομμώτριες, με δυό χέρια και μερικά τσιμπιδάκια πετυχαίνουν τα χτενίσματα στις πελάτισσες τους. Δυο χέρια έχει η καθεμία μας. 

Στις δυό φωτογραφίες μας (που πάρθηκαν πολύ πρόχειρα σε καθρέφτη ασανσέρ) ένα καθημερινό χτένισμα γραφείου ή βόλτας, που έγινε μέσα σε 5 λεπτά, χωρίς καθρέφτη, στο λεωφορείο: διπλό σινιόν στα μαλλιά, το ένα σινιόν στο πίσω μέρος του κεφαλιού, το άλλο λίγο ψηλότερα. Το συγκεκριμένο χτένισμα φαίνεται πολύ  ωραίο με κλασσικά ρούχα, ενώ δίνει μια πινελιά αριστοκρατικότητας στο τζην ντύσιμο. 

Χειμώνας 1952-1953, κλος παλτό

 

Στο εξώφυλλο του περιοδικού ραπτικής Eclair Coupe Paris για την σαιζόν Χειμώνας 1952-1953, ένα μεγαλειώδες παλτό, εξολοκλήρου κλος, με μικρή κάπα και δεύτερο φύλλο κοντύτερο πάνω από το κυρίως σώμα. Τελειώματα σε γούνα. 

1950 Eclair Coupe Paris

 

Το φιγουρίνι Eclair Coupe Paris κυκλοφόρησε για την σαιζόν Φθινόπωρο- Χειμώνας 1950 με αυτό το εξώφυλλο: μια κυρία με γκρι φυμέ παλτό, καπέλο και γάντια, κάνει βόλτα το σκυλάκι της. 

Το παλτό είναι απαιτητικό στο πατρόν του όπως όλα όσα περιέχονται σε επαγγελματικά φιγουρίνια της εποχής. Οι πελάτισσες αν ήθελαν κάτι απλό και βασικό, μπορούσαν να απευθυνθούν στα μεγάλα καταστήματα. Έτσι λοιπόν βλέπουμε η γραμμή του να ξεκινάει από μετρίως εφαρμοστή στους ώμους, να στενεύει πολύ στην μέση και να φαρδαίνει δραματικά από εκεί και κάτω, καταλήγοντας σε μεγάλα "λούκια". Οι μανσέτες στα μανίκια είναι εντυπωσιακές καθώς διπλώνουν σε φαρδιά ρεβέρ και κουμπώνουν με διακοσμητικά κουμπιά. Οι τσέπες ομοίως εντυπωσιακές, επαναλαμβάνουν τρόπον τινά την γραμμή της μανσέτας, ενώ τα καπάκια τους (πατ) στολίζονται με μαύρο αστρακάν, όπως κι ο γιακάς. 

Η κυρία της εικόνας μας έχει άψογο γούστο κι είναι επινοητική: δεν αφήνει το μουντό γκρι χρώμα να σκοτεινιάσει το πρόσωπό της. Συμπληρώνει το ντύσιμό της με κατακόκκινο φουλάρι δεμένο φιόγκο κάτω από τον γιακά, κόκκινα γάντια και δυό πομ-πον με φτερά μαραμπού στο καπέλο της. Ένας περίγυρος ό,τι πρέπει ώστε να βάλει στο μακιγιάζ της ένα ζουμερό κόκκινο κραγιόν.

(φωτό La mode de Pinktag)

08/1959 Modes et Travaux

 

Φθινοπωρινό πρωινό σύνολο για βόλτες, καφέ και φαγητό στην πόλη, από το περiοδικό Modes et Travaux 08/1959. Το φόρεμα είναι φτιαγμένο σε μάλλινη καμπαρντίνα, με κοντό μανίκι, Βέ ντεκολτέ, πατ  κουμπώματος μπροστά και  ζώνη ντυμένη από το ίδιο ύφασμα. Το πανωφόρι, κι αυτό σε μάλλινη καμπαρντίνα, είναι λίγο πιο μακρύ από το φόρεμα, ριχτό, με μανίκι 3/4 και μεγάλες εξωτερικές τσέπες. Όμορφη λεπτομέρεια η φανταιζί εμπριμέ φόδρα ( που επιλέγεται σε καρό). 

Καταλαβαίνουμε ότι το σύνολο είναι πρωινό κι όχι βραδινό, επειδή τα βραδινά γυναικεία ρούχα, είτε δεν έχουν τσέπες καθόλου, είτε έχουν τσέπες κρυμμένες μέσα στις ραφές. Οι τσέπες εξυπηρετούν πρακτικούς λόγους, π.χ. φιλοξενούν το εισιτήριο του λεωφορείου. Οι κυρίες το βράδι στοχεύουν μόνο στην διασκέδαση, οι πρακτικοί λόγοι είναι εκτός παιχνιδιού. 

(φωτό και ρετούς του σκίτσου La mode de Pinktag)

06/1892, Βικτωριανά μαγιό και μπουρνούζια

 

Το θαλάσσιο μπάνιο ήταν ήδη αρκετά διαδεδομένο στην Ευρώπη και την Αμερική σε όλη την Βικτωριανή περίοδο (1837-1901). Τα μαγιό για γυναίκες είχαν από την αρχή τον τύπο του κοστουμιού που αποτελείται από μπλούζα και παντελόνι, γι αυτό το μαγιό ακόμα σήμερα ονομάζεται στα αγγλικά "Bathing suit". Η μόνη διαφορά από την αρχή έως το τέλος της Βικτωριανής εποχής ήταν το μήκος των παντελονιών και των μανικιών. Το 1840 κάλυπταν όλο το πόδι και το χέρι. Έως το 1900 το παντελόνι είχε ανέβη στο γόνατο και το μανίκι είχε εξαφανιστεί τελείως. 

Για το μπάνιο στην θάλασσα μικρών και μεγάλων θηλυκών προορίζονται τα ρούχα της φωτογραφίας μας που παρουσιάστηκαν στο Harper's Bazar τον Ιούνιο του 1892. 

Αριστερά, μαγιό-κοστούμι για κυρία με μπλούζα εσωτερική, παντελόνι μπλούμερ και κάπα θαλάσσης, η κάπα από ύφασμα πετσετέ. Δίπλα μαγιό-κοστούμι για νεαρή με παντελόνι ίσιο που καλύπτει το γόνατο, και εξωτερική μπλούζα  σε ασύμμετρο κούμπωμα,  που έχει πλαστρόν στην πλάτη με κεντημένες άγκυρες. Τέλος μια παιδική  ολόσωμη φόρμα-μαγιό  που κουμπώνει μπροστά με κουμπιά , ώστε ακόμα και στην ηλικία των 6-8 ετών ένα κοριτσάκι να μπορεί να την φορέσει χωρίς βοήθεια. 

(φωτό από βιβλίο για την μόδα 1868-1898 La mode de Pinktag)

1933, τουαλέτες σε μαύρο-άσπρο

 

Από περιοδικό Le petit Echo de la Mode του 1933 τρεις βραδινές τουαλέτες μόνο σε μαύρο κι άσπρο, ένα πολύ κομψό και ταυτόχρονα αυστηρό συνδυασμό χρωμάτων. 

Τα φορέματα είναι εφαρμοστά έως τα γόνατα, ενώ ανοίγουν αρκετά από εκεί και κάτω ώστε να επιτρέπουν τον χορό. Τα λοξά βολάν (που κόβονται κυκλικά στο ύφασμα) επιτρέπουν ίσια ραφή χωρίς σούρες επί του φορέματος, ενώ πετούν ελεύθερα καθώς πλησιάζουν το δικό τους στρίφωμα. Το κάθε μοντέλο έχει κάποιο δικό του γεωμετρικό παιγνίδι, άλλοτε με την εσάρπα που ξεπηδάει μόνο από την μία μεριά του στήθους και διπλώνει γύρω από τους ώμους, άλλοτε με διχρωμία στο βολάν μανικιού και ντεκολτέ, και άλλοτε με μια καθαρή γραμμή μαύρου υλικού που μαρκάρει με έντονο κοντράστ  το μέσον της φούστας και  το μισό ντεκολτέ. 

Για όλα τα μοντέλα ως πανωφόρι προτείνεται η κοντομάνικη ζακέτα (δεξιά) από λευκό σατέν,  με κοντή κλος κάπα ώμων και γαρνίρισμα γούνας. 

(Το σκίτσο ήταν όλο μαυρόασπρο και η σελίδα μας το επιχρωμάτισε, για να φαίνονται πιο έντονα οι λεπτομέρειες των πατρόν)

Τι είναι το κλασικό ντύσιμο;

 

Η φράση "κλασικό ντύσιμο" ακούγεται συχνά. Άραγε μπορούμε να ορίσουμε ακριβώς τι είναι κλασσικό ντύσιμο, ώστε να καταλάβουμε π.χ. τις διαφορές του με το "στυλάτο"; Ναι, μπορούμε. Υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά στα υλικά, την γραμμή, τα χρώματα, τα οποία εξασφαλίζουν ότι το ρούχο και το σύνολο που δημιουργεί είναι κλασικό, τα εξής:

1) Κλασσικό είναι το ντύσιμο που περιλαμβάνει ρούχα και παπούτσια των οποίων η γραμμή φοριέται τουλάχιστον τα τελευταία 50 χρόνια, σχεδόν αναλλοίωτη. Για την ακρίβεια τα περισσότερα κλασικά ρούχα επινοήθηκαν από το 1920  έως το 1929.
2) Τα ρούχα είναι σχεδιασμένα σε απλές γραμμές, χωρίς διακοσμητικές λεπτομέρειες. 
3) Τα κομμάτια είναι από μετρίως εφαρμοστά έως φαρδιά, ποτέ στενά. 
4) Το μήκος στα φορέματα και τις φούστες ξεκινάει από στον αστράγαλο κι ανεβαίνει έως την μέση του γόνατου, όχι παραπάνω.
5) Οι γιακάδες, οι μανσέτες, οι τσέπες είναι μετρίου μεγέθους και σε σημείο που εξυπηρετούν την πραγματική χρήση. 
6) Τα υφάσματα που χρησιμοποιούνται είναι από φυσικές ύλες (βαμβάκι, λινό, μεταξωτό, μαλλί, κασμίρ) χωρίς καμία προσθήκη τεχνητού υλικού, ειδικώς ελαστάν. 
7) Τα χρώματα είναι βασικά ή μετρίας έντασης: μαύρο, γκρι, μπεζ, κόκκινο, πράσινο σκούρο, ροζ, γαλάζιο, κίτρινο, πορτοκαλί ανοιχτό. Τα εμπριμέ βρίσκονται σε μικρή κλίμακα (πουά, ριγέ, μικρά λουλούδια) ή δεν είναι καν εμπριμέ αλλά αποτέλεσμα ύφανσης (πτι-καρό, πιέ-ντε-πουλ, ταρτάν, πρενς-ντε-γκαλ). 

8)Τα ρούχα είναι σε κάθε περίπτωση σιδερωμένα, τα στριφώματα ραμμένα, τα κουμπιά όλα στην θέση τους. Τα παπούτσια κι οι τσάντες καθαρά και γυαλισμένα.

Εάν φανταστούμε τα παραπάνω 8 σημεία συγκεντρωμένα όλα μαζί σε ένα σύνολο, μπορούμε επίσης να φανταστούμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι κάπως βαρετό ή τουλάχιστον όχι εντυπωσιακό. Ναι, είναι αλήθεια, το κλασικό ντύσιμο δεν μπορεί ποτέ να γίνει εντυπωσιακό σε βαθμό τέτοιο ώστε να τραβάει αυτό την προσοχή. Ο στόχος του είναι να στρέψει την προσοχή του θεατή στην προσωπικότητα του ατόμου κάτω από τα ρούχα.  

 

Είναι επίσης αλήθεια πως το κλασικό ντύσιμο προσφέρει τουλάχιστον την βεβαιότητα ότι δεν είμαστε ποτέ  κακοντυμένες. Για την ακρίβεια, απαιτείται ειδική προσπάθεια για να ντυθείς κακόγουστα όταν έχεις μόνο κλασικά ρούχα στην ντουλάπα σου: τα πάντα πάνε σχεδόν με τα πάντα. 

 

Διαλέγουμε κλασικό ντύσιμο, ναι ή όχι;  Το διαλέγουμε για όλες τις ώρες; για τις περισσότερες περιπτώσεις; για κάποιες φορές; Εξαρτάται από τον καθένα ξεχωριστά, δηλαδή από το πόσο αντέχει να ακολουθεί αυστηρούς κανόνες και πόσο ικανός είναι να επινοεί νέους τρόπους styling των κομματιών που φοράει επί 20 χρόνια. Ο δρόμος του κλασικού ντυσίματος δεν είναι εύκολος, πάντως δεν είναι αδύνατος. 

Προσωπικώς μπορώ να σας εγγυηθώ αυτό: οι άνθρωποι που ντύνονται κλασικά, όταν γίνονται 80 χρονών και κοιτάνε τις φωτογραφίες της προηγούμενης ζωής τους, ποτέ δεν βρίσκουν μία που να πουν "Μα,  το φορούσα εγώ αυτό;". 

(Στην φωτογραφία σύνολο με ρούχα, χτένισμα, κοσμήματα και μανικιούρ, όλα κλασικά, της Bonnie Cashin του 1960 από το Vogue)

Σεπτέμβριος 1964, το μαντό φραμπουάζ

 

Για τον Σεπτέμβριο του 1964, το περιοδικό μόδας Modes et Travaux προτείνει στις αναγνώστριές του ένα μαντό από χειμερινό ύφασμα (μάλλινο) αλλά σε καλοκαιρινό χρώμα της φράουλας. 

Το μαντό είναι τελείως ριχτό, με γιακά μικρό μυτερό και πρόσθετο από αστρακάν που μπαίνει προαιρετικά όταν θέλουμε, ενώ στην πλάτη έχει ένα γεναιόδωρο σταύρωμα στην μεσαία ραφή, το οποίο δημιουργεί ένα αεράτο άνοιγμα που επιτρέπει κάθε είδους βάδισμα ή σκαρφάλωμα, χωρίς ποτέ να προδίδει το εσωτερικό των μηρών (στην μικρή φωτο πάνω αριστερά φαίνεται η πλάτη του μαντό.)

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

1967, Chantelle

 Στην δεκαετία του 50 και του 60 ήταν δημοφιλή τα σουτιέν -κορσάζ, μια που ήταν κατάλληλα να υποστηρίξουν το σώμα κάτω από  φορέματα με εφαρμοστό κορσάζ και φαρδιά φούστα. Καθώς άλλαξε η μόδα και έως το 1980 επικράτησαν ολοκληρωτικά τα εβαζέ και τα ριχτά φορέματα, αυτά τα εσώρουχα εξαφανίστηκαν. Επανήλθαν τα τελευταία 10 χρόνια που η τάση για το βραδινό ντύσιμο τουλάχιστον είναι πάλι το εφαρμοστό κορσάζ. 

Στην φωτογραφία μια διαφήμιση του 1967 για σουτιέν-κορσάζ της γαλλικής εταιρείας Chantelle. 

(φωτό από Modes et Travaux 05/1967, La mode de Pinktag)

1957, ταγιέρ Bettina

 

Την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου το 1957, κυκλοφόρησε το περιοδικό Votre Mode με πολλά μοντέλα στις σελίδες του και αυτό το πατρόν δωρεάν στις αναγνώστριες, το ταγιέρ Bettina.

Αφορά ένα στενό ταγιέρ από μάλλινη φανέλα. Το σακάκι είναι ολόκληρο στενό κι έχει δυό κοφτές τσέπες, ενώ τα τελειώματά του φτιάχνονται με πλεχτό ρέλι. Η φούστα επίσης στενή έως και το στρίφωμα, έχει κουφόπιετα σε όλο το μήκος της πίσω μεσαίας ραφής, ώστε ακόμα κι όταν ανεβαίνει σκαλιά η γυναίκα να μην αποκαλύπτονται οι μηροί της.

Το επιτυχημένο ταγιέρ σχεδιάστηκε αρχικά από τον Jaques Fath το 1953 για την κολεξιόν του Υψηλής ραπτικής (γι αυτό έχει όνομα, όπως όλα τα μοντέλα υψηλής ραπτικής) και παρουσιάστηκε σε φωτογράφηση του περιοδικού Officiel. Τα ρέλια του ήταν φαρδύτερα και άσπρα. Aναπαράχθηκε μαζικά από πολλούς κατασκευαστές ετοίμων ενδυμάτων. Το ψώνιζες στα καταστήματα ζητώντας το απλώς ως "ταγιέρ Bettina".

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

1936, βραδινό ταγιέρ

 

Σε δυό σελίδες του περιοδικού Le Petit Echo de la Mode 03/1936 παρουσιάζονται βραδινά ρούχα, μεταξύ των οποίων ένα ταγιέρ για κοκτέηλ και φαγητό έξω. Το ταγιέρ είναι προτείνεται σε κρεπ-σατέν ή ύφασμα με χρυσές ίνες στην ύφανση (εκτός των ματ). Έχει φούστα μίντι εβαζέ λοξά κομμένη και κοντή ζακέτα με φουσκωτά μανίκια έως τον αγκώνα. Η μπλούζα του από μετάξι εμπριμέ, έχει τονισμένους ώμους που εκτείνονται λίγο έξω από το σώμα και μεγάλο ντεκολτέ τραπέζιο. Τα κοσμήματα γι αυτό το σύνολο είναι μια φαρδιά ζώνη με τριπλή πόρπη, ενώ η ζακέτα κουμπώνει με καρφίτσα στο μοτίφ της πόρπης. 

Ενα σύνολο που λεπταίνει την σιλουέτα ανεβάζοντας το βλέμμα των θεατών προς το λαιμό και το πρόσωπο της γυναίκας. 

(φωτό από το περιοδικό, με πλήρες ρετούς, κολάζ εικόνων, διακόσμηση κλπ από την σελίδα La mode de Pinktag)

1922 Alice Bernard

 

Η ευκολότερη εποχή από όλες για το ντύσιμο ήταν η δεκαετία του 20. Κανένας περιορισμός στο σώμα, ρούχα καλυπτικά και αρκετά μακριά που προστάτευαν την γυναίκα σε οποιαδήποτε στιγμή. Από την άλλη μεριά, τα ρούχα διακοσμημένα με γαζιά ή κεντήματα, πολύ ευχάριστα για το μάτι. Τα μαλλιά κοντά κι ευκολοχτένιστα (σγουρά ή ίσια, ομoίως αποδεκτά στις τάσεις της μόδας) και τα παπούτσια με χαμηλό τακούνι. 

Στην εικόνα μας ένα παλτό κι ένα ταγιέρ χειμωνιάτικο, σχεδιασμένα από την Alice Bernard το 1922. Πέφτουν ίσια, πολύ χαλαρά έξω από το σώμα κι έχουν όμορφες ραφές ή κέντημα που κάνουν όμορφο παιχνίδι με το ύφασμα. 

(φωτό και πλήρες retouche των σκίτσων που βρίσκονται σε βιβλίο για την Art-deco, La mode de Pinktag)

1957 Votre Mode ριχτό παλτό

 

Από το περιοδικό Votre Mode Φεβρουαρίου 1957, ένα μοντέλο του σχεδιαστή Alex Μaguy, δηλαδή το αληθινά ριχτό παλτό που δεν ακουμπάει πουθενά το σώμα εκτός από τους ώμους. Παρά το πολύ φωτεινό του χρώμα, είναι ραμμένο σε χειμωνιάτικο ύφασμα, δηλαδή σε μάλλινο βελούδο. Εκτός από τις πατ στις τσέπες, δεν έχει καμία άλλη ορατή λεπτομέρεια που να αποσπά την προσοχή του θεατή από την ανυπέρβλητη ομορφιά του υφάσματος. 

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

1953 διαφήμιση υφασμάτων Wiblaine

 

Τις δεκαετίες που οι γυναίκες έραβαν τα ρούχα τους σε μοδίστρες ή μόνες τους, οι βιομηχανίες υφασμάτων δημιουργούσαν ολοσέλιδες διαφημίσεις των νέων τους προϊόντων οι οποίες κυκλοφορούσαν σε όλα τα σπουδαία περιοδικά μόδας. Οι διαφημίσεις είχαν περίπου την ίδια μορφή: περιμετρικά στην σελίδα κοντινές φωτογραφίες δειγμάτων υφάσματος, δίπλα λεζάντα με προτάσεις για την σωστή χρήση του και στην μέση μια κομψή εικονογράφηση με την τελευταία λέξη της μόδας. 

Στην εικόνα μας διαφήμιση του 1953 της εταιρείας Wiblaine που ειδικευόταν σε μάλλινα. Από αριστερά προς τα δεξιά βλέπουμε: 

1)ύφασμα ριγέ και βελουτέ (επινγκλίν) κατάλληλο για φαρδιά φορέματα και διαθέσιμο σε 12 χρώματα,  

2)λεπτή μάλλινη φανέλα για φορέματα που διατίθεται σε 9 αποχρώσεις, 

3)τουηντ για ταγιέρ και μαντό σε 9 χρώματα, 

4)χνουδωτό με ειδική επεξεργασία επιφάνειας κατάλληλο για σακάκια και μαντό σε 9 χρώματα, 

5)μπουκλέ για σακάκια και μαντό σε 6 χρώματα. 

Στα σχόλια υπάρχει μεγάλη φωτό όλης της σελίδας.

(φωτό La mode de Pinktag από σελίδα του Elle 09/1953)

1963 Jaque Griffe

 

1963, βραδινό φόρεμα και μαντό με κουκούλα φτιαγμένο από κεντημένο τούλι -το οποίο με αυτόν τον τρόπο μεταμορφώνεται σε δαντέλα. Είναι σχεδιασμένο για την κολεξιόν Υψηλής Ραπτικής του Jaques Griffe. Ο δημιουργός το παρουσίασε ως πρωτοποριακό νυφικό.

Στην 2η φωτογραφία ο Jaques Griffe εν ώρα εργασίας.

1953 Elle

 

Ο Μάρτιος μοιάζει πολύ στο ντύσιμο με τον Σεπτέμβριο, είναι και οι δυό μήνες που προσπαθούμε να μην κρυώνουμε, αλλά ούτε να ζεσταθούμε πολύ. Στο εξώφυλλο του περιοδικού Elle 03/1953 ριχτό και απλό το σακάκι που μόλις καλύπτει τους γοφούς, φτιαγμένο σε  ψιλόριγο κοτλέ λαμπερού κόκκινου χρώματος. Από μέσα, ζέρσεη απλό φόρεμα ίσιο σε γκρι σινέ απόχρωση, που μοιάζει πολύ με μακρυμάνικο t-shirt και παίρνει το σχήμα του σώματος με την βοήθεια μιας φαρδιάς ζώνης στην μέση. 

Ένα χαρούμενο και ευκολοφόρετο σύνολο, ό,τι πρέπει για τις πρώτες βροχές του χρόνου -ή, τις τελευταίες. 

(φωτό La mode de Pinktag)

1961, η "Αρμονία χρωμάτων" Coty

 

Το 1961 η εταιρεία καλλυντικών Coty πλασάρισε την νέα σειρά προϊόντων μακιγιάζ της μαζί με έναν πίνακα που λεγόταν "Αρμονία Χρωμάτων". Μπορούμε να πούμε ότι ο πίνακας αυτός ήταν μια πρώιμη Color Analysis στο μακιγιάζ. 

Στον πίνακα υπήρχαν γυναίκες με 4 αποχρώσεις δέρματος (μεσαίο μελαχρινό, ροζ, ανοιχτόχρωμο και αλάβαστρος) και 3 αποχρώσεις κραγιόν για το κάθε δέρμα ανάμεσα στο κόκκινο και το πολύ σκούρο ροζ. Πίσω από κάθε φωτογραφία ως υπόβαθρο το χρώμα ρούχων που ταίριαζε πολύ με το κραγιόν. 

Στην λεζάντα κάθε φωτογραφίας, υπάρχουν  πληροφορίες για τα χρώματα ρούχων που ταιριάζουν στην συγκεκριμένη απόχρωση κραγιόν, εκτός από το κύριο που βλέπουμε στο φόντο. Επειδή όλες οι πληροφορίες είναι εντελώς σωστές, σας μεταφέρω τι γράφει η μεσαία εικόνα στην 1η γραμμή που έχει το πιο ουδέτερο χρώμα ρούχων, το μπεζ:

"Το Κόκκινο που μαγνητίζει (magnet red) , δείχνει τα χείλη σας γεμάτα όταν φοράτε ρούχα σε καστανό του φουντουκιού, συναρπαστικά όταν φοράτε μπλε σκούρο, είναι ο τέλειος παρτενέρ του πράσινου του παπαγάλου και είναι χαρούμενο με ρούχα γκρι".

1964 διαφήμιση κραγιον της εταιρείας Cover Girl

 

1964,  διαφήμιση μανό της εταιρείας Cover Girl σε παστέλ ροζ απόχρωση

1957 διαφήμιση μανό

1957 διαφήμιση μανό της εταιρείας Dura Gloss, στο χρώμα "Κόκκινο ανγκορά", γι αυτό και η γάτα Αγκύρας με το εξωπραγματικό κοκκινο τρίχωμα
 

1962 , οι νέες φθινοπωρινές τσάντες.

 

Στις σελίδες του περιοδικού Marie -France 09/1962 παρουσιάζονται τσάντες για νέες κοπέλες που ταιριάζουν στο Φθινόπωρο, τόσο σε χρώμα όσο και σε υλικό. Βρίσκονται όλες μέσα στην τάση του 1962 για μικρά τσαντάκια (προ ολίγων ημερών είδαμε την μικρή αμπιγιέ τσάντα της σαιζόν). 

Ψηλά η τσάντα σε λείο δέρμα κι απόχρωση πάπρικας που θυμίζει τα πεσμένα φύλλα των δένδρων. Απο κάτω η τσαντούλα σε δυό αποχρώσεις του τουήντ, πρωτότυπο κόψιμο στα υφάσματα και χρυσή αλυσίδα αντί για χερούλι. Τελευταία η  μαύρη λουστρίνι, με τελείωμα σε χρυσό μέταλλο. 

Προσέξτε πως η χαμηλή γόβα που συνοδεύει τις τσάντες και βλέπουμε πάνω δεξιά στην εικόνα, έχει ντεγκραντέ χρώμα: ξεκινάει στην μύτη από καφεκόκκινο, περνάει στο μέσον του παπουτσιού σε θαμπό γκρι και καταλήγει στην φτέρνα σε μαύρο. Ενα παπούτσι που ασφαλώς θα ήταν αξέχαστο, για όποια τυχερή το φορούσε.

(φωτό La mode de Pinktag)

1962, η μικρή τσάντα

 

Το 1962 για τις πολύ νέες κοπέλες ήταν της μόδας οι μικρές τσάντες με κοντό χερούλι, που έμοιαζαν πιο πολύ με κόσμημα, παρά με χρηστικό αντικείμενο. Βέβαια, οι καιροί ήταν πιο εύκολοι τότε, η γυναίκα έπρεπε να βάλει στην τσάντα της μόνο  ένα πορτοφολάκι με κέρματα, ένα κραγιόν, μια πούδρα και τα κλειδιά της. 

Στην φωτογραφία μας κουκλίστικη τσάντα σε μαύρο λουστρίνι, που ταιριάζει τόσο πολύ με το μαυρόαπρο σύνολο και το κομψό σινιόν με φιόγκο βελούδινο.

(photo La mode de Pinktag,από σελίδα του Marie-France)

1967, το κατάξανθο ξανθό της Garnier

 

1967, ολοσέλιδη διαφήμιση για το νέο χρωμοσαμπουάν της Garnier, Cristal color, που μπορεί να δώσει κατάξανθο-ξανθό χωρίς να καταστρέφει τα μαλλιά.

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

1962, κάλτσες Chesterfield

 

Γαλλική διαφήμιση για τις κάλτσες Chesterfield

(φωτό από περιοδικό Jour de France του 1962,  La mode de Pinktag)

1960 - κομψές Radio days.

 

Στην φωτογραφία μας, οι ηθοποιοί Μελίνα Μερκούρη, Δέσποινα Διαμαντίδου και Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ερμηνεύουν ζωντανά για το Κρατικό Ραδιόφωνο το θεατρικό έργο "Ο Ορφέας στον Άδη" του Τένεσι Γουίλιαμς.

Οι πολύ σπουδαίοι ηθοποιοί μας δεν βρίσκονται στο σανίδι του θεάτρου ή μπροστά από τις κάμερες του κινηματογράφου, κανείς δεν τους βλέπει, ακούγεται μόνο η φωνή τους. Κι όμως το ντύσιμο τους είναι επιμελημένο: οι κυρίες φορούν προσεγμένα φορέματα, γόβες και κοσμήματα, ενώ ο άνδρας κοστούμι.

Αραγε ντύνονται τόσο προσεκτικά από σεβασμό προς το ίδιο το θεατρικό έργο ή απο σεβασμό προς οποιονδήποτε θαυμαστή τους συναντήσει μέσα στο Ραδιο-Μεγαρο της ΕΙΡ; Μπορεί και τα δύο, αλλά μπορεί κι από σεβασμό στον εαυτό τους. Οι άνθρωποι επί χιλιετίες ξυπνούσαν το πρωί κι έκαναν ο,τι περνούσε από το χέρι τους ώστε να φαίνονται τακτοποιημένοι και κύριοι του εαυτού τους. Οι φτωχοί και οι πλούσιοι εξίσου, κάθε φορά που έβγαιναν από το σπίτι προσπαθούσαν να έχουν μαλλιά χτενισμένα, ρούχα καθαρά και σιδερωμένα, παπούτσια γυαλισμένα, πρόσωπο ξυρισμένο (οι αντρες) Η προσωπική περιποίηση ανεβάζει την αυτοεκτίμηση και την ψυχική ευεξία. Οι παλιότεροι το ήξεραν και το τηρούσαν.

1962, πέδιλα για το Καλοκαίρι

 1962, λεπτά πέδιλα για το Καλοκαίρι. Αφήνουν σχεδόν όλο το πέλμα ελεύθερο, όχι όμως προτού το στολίζουν με κάποιο γεωμετρικό μοτίβο του πέδιλου.

 

1962, λεπτά πέδιλα

 

1962, λεπτά πέδιλα πάλι, όμως φτιαγμένα περισσότερο για την πόλη και με τον νου στις μεγαλύτερες γυναίκες, γι αυτό έχουν όμορφες λεπτομέρειες που γίνονται συο παπούτσι με κόπο, π.χ. τα μικρά κουμπάκια στο 2ο μοντέλο ψηλά, αριστερά.

(Φωτογραφίες από το Jour de France 6/1962 La mode de Pinktag)

1959, Lournay.

 

Το κοκκινο κραγιόν Flamengo της εταιρείας Lournay

Parallèle , εμπριμέ δερμάτινες γόβες

 

Θεαματικές γόβες της εταιρείας Parallèle Paris, με λεπτό τακούνι. Είναι φτιαγμένες από τυπωμένο δέρμα στις αρχές της δεκαετίας του 90. Κατάλληλες για τις γυναίκες που έχουν μονόχρωμες γόβες, σε αρκετά χρώματα. 

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

Tre Jur, πουδριέρες-έργα Τέχνης

 Αυτές οι πουδριέρες της εταιρείας φτιάχτηκαν το 1931 οι δύο πρώτες, το 1932 αυτή με το ελαφάκι. Ο σχεδιασμός τους είναι λιγότερο γραμμικός, πιο τρυφερός και ρομαντικός από τα Αρτ-Ντεκό μοτίφ που επικρατούσαν εκείνα τα χρόνια στις πουδριέρες της Tre Jur. 

Tre Jur, 1930s θήκες πούδρας διακοσμημένες με σμάλτο

Τα πιο καθαρά σχέδια Art-deco που παράχθηκαν σε μαζική παραγωγή (κι όχι επί παραγγελία σε διάσημους τεχνίτες) εμφανίστηκαν πάνω στις πούδρες Tre Jur στην δεκαετία του 1920 και 1930. Στην ανάρτησή μας τα 5 πρώτα μοντέλα δημιουργήθηκαν το 1931 και ανήκουν στην σειρά French Enamel. Πολύ πιθανόν πραγματικά να κατασκευάζονταν στην Γαλλία και να αποστέλλονταν στην συνέχεια στις ΗΠΑ.

Τα υπόλοιπα 3 μοντέλα δημιουργήθηκαν το 1932 και τα παρήγαγε για την Tre Jur η εταιρεία The Bridgeport Metal Goods Manufacturing Company C1932.

Tre Jur: Θήκες πούδρας που είναι έργα τέχνης

 

Οι θήκες πούδρας που βλέπουμε στις φωτογραφίες έχουν επιφάνεια από σμάλτο, κατασκευάζονταν στις .Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής από την εταιρεία The Rex Products

Corporation of New Rochelle, NY. Τα συγκεκριμένα μοντέλα είναι του 1932.