Το πλεξιγκλάς στα κοσμήματα του ΄60

 

Στην δεκαετία του 1940 και του 1960 έγιναν πρωτοποριακά βήματα στην κατασκευή μπιζού. Το 1940 αυτό έγινε λόγω έλλειψης υλικών, δηλαδή από ανάγκη. Το 1960 όμως έγινε από κέφι. διερευνήθηκαν ασυνήθιστα υλικά, ανάμεσα στα οποία και το πλεξιγκλάς. Αυτό το  σκληρό πλαστικό που είναι διάφανο όπως το γυαλί, όμως πολύ ελαφρύτερο, κρίθηκε ιδανικό για κάποια μπιζού που με το σχέδιό σου προωθούσαν την καθαρή γραμμή και τον τεράστιο όγκο. Στις φωτογραφίες μας ένα δακτυλίδι σε γαλάζιο πλεξιγκλάς, εντυπωσιακό με το μέγεθός του και συγκλονιστικό στην απλότητα του. Αν και δεν φαίνεται από μακριά, εντούτοις είναι μαγευτικό από κοντά.

(φωτογραφία La mode de Pinktag) 

Η μεγάλη αντίθεση χρωμάτων της Art Deco.

 

Την Art Deco, την ονόμασαν "Art Deco", δηλαδή  "Τέχνη διακοσμητική"  κι όχι κάπως αλλιώς, επειδή ήταν πολύ διακοσμητική, δραματική, τα έργα της δεν περνούσαν καθόλου απαρατήρητα. Κυριάρχησε από το 1921 έως και το 1935, φθίνοντας έως το 1935. 

Στα ρούχα συγκεκριμένα που είχαν ήδη λιτά πατρόν, χρησιμοποιήθηκαν όλα τα άλλα κόλπα της ραπτικής, προκειμένου να δημιουργηθούν εντυπωσιακά σύνολα: οι παγιέτες, το κέντημα, ο συνδυασμός διαφορετικών υλικών στο ίδιο ένδυμα, το μεγάλο κοντράστ χρωμάτων. 

Στην εικόνα μας ένα πανωφόρι του 1922 του Atelier Bachwitz σε κρεμ μάλλινο με τελειώματα σε σκούρο κόκκινο, συν μικρό εφέ πλεξίματος λωρίδων σε κρεμ και κόκκινο. Το φόρεμα που βλέπουμε μέσα από το πανωφόρι επαναλαμβάνει τα ίδια χρώματα στο κέντημα του κορσάζ, σε διαφορετικό μοτίφ. 

(φωτο από βιβλίο για την Art deco , La mode de Pinktag)

Τα εμπριμέ του ΄60

 

Μία από τις φετινές τάσεις της μόδας είναι τελικά τα ψυχεδελικά εμπριμέ του 60 και τα σχεδόν ιμπρεσιονιστικά λουλούδια-που δεν τα είδαμε σε κολεξιόν των σχεδιαστών, αλλά πλημμύρισαν ήδη τις βιτρίνες των καταστημάτων. Δεν μας ενοχλεί καθόλου, είναι πολύ όμορφα. 

Στην φωτογραφία μας η Μαρίζα Mπέρενσον σε εξώφυλλο του αμερικάνικου Vogue Ιανουάριος του 1967 -μας δείχνει πώς ακριβώς είναι το σωστό εμπριμέ του ΄60.

Η ακρίβεια του Georges Βarbier

 

O Ζωρζ Μπαρμπιέ το 1922 ζωγραφίζει το κίτρινο φόρεμα Worth, τοποθετώντας την ηρωίδα του στην ακτή του Αμάλφι, γνωρίζοντας όπως πάντα πολύ καλά τι κάνει. Το τοπίο είναι τέλειο για το φόρεμα και το φόρεμα τέλειο για το τοπίο. 

Το Αμάλφι είναι παραθαλάσσια περιοχή στην Ιταλία, κοντά στο ηφαίστειο του Βεζούβιου. Είναι  μια σειρά λόφων που κόβονται απότομα στην θάλασσα, επομένως όχι επίπεδο. Τα κτήρια του δεν είναι λευκά όπως στο Αιγαίο, αλλά σε διάφορες αποχρώσεις του κίτρινου, από ανοιχτό κίτρινο βανίλιας, έως έντονη ώχρα. Η βλάστηση επίσης λιτή, λεμόνια, νεράντζια, ελιές, δάφνη, που όλα χρησιμοποιούνται και ως διακόσμηση των δρόμων. Συνηθισμένες είναι επίσης οι κληματαριές στις ταράτσες. 

Επομένως, σε αυτή την εικονογράφηση του Μπαρμπιέ βλέπουμε να απεικονίζεται με ακρίβεια και ποιητικά όχι μόνο το φόρεμα (πράγμα που έχουν κάνει κι άλλοι εικονογράφοι) αλλά ολόκληρο το περιβάλλον στο οποίο  βασιλεύει και κυριαρχεί η γυναίκα. 

1900

 

"Κομψή στις αποβάθρες του Σηκουάνα" του Βικτόρ Γκαμπριέλ Ζιλμπέρ.

Πραγματικά, πολύ κομψή -ειδικά η δαντελίτσα στο μεσοφόρι της.

Λεπτομέρειες

 Κουμπιά όλο φαντασία, ικανά να διακοσμήσουν από πολύ σοβαρά ταγιέρ και μαντό (όπως τα μονόχρωμα γεωμετρικά της 4ης σειράς), έως και παιδικά μπουφάν (οι μαργαρίτες).

Τα πολύπλοκα vintage πατρόν

 

Είναι κοινό μυστικό ότι τα παλιότερα πατρόν ήταν πολύπλοκα κι απαιτούσαν καλή γνώση ραπτικής, αλλά και ικανό πατρονίστ. Σήμερα ανάλογη πολυπλοκότητα πατρόν συναντάμε στο Ιαπωνικό ρεύμα πατρόν Bunka και στην υψηλή ραπτική. Καμιά φορά όμως εμφανίζονται πολύπλοκα vintage πατρόν σε αναδημοσίευση στο περιοδικό ραπτικής Burda.

Στις φωτογραφίες μας το πατρόν μπλούζας του 1950, που προσφέρθηκε στο τεύχος Burda 05/2014. Το δεξί μέρος του κορσάζ έχει ένα κυλινδρικό τούνελ υφάσματος, ενώ το αριστερό καταλήγει στην μέση του στήθους σε ένα φαρδύ και μακρύ πανό, που περνάει εν μέρει μέσα από το τούνελ, σχηματίζοντας τον ιδιότροπο μισό φιόγκο. Μπορείτε να δείτε στις δύο τελευταίες φωτογραφίες πώς σχηματίζεται το εφέ.

 Photos from Burda 05/2014, La mode de Pinktag

1960, μαρινιέρα σε μπλε-ρουά

 

Στο ίδιο ύφος με την προηγούμενη ανάρτηση κι αυτή η μαρινιέρα από χοντρό βαμβακερό, με την πρωτότυπη πλάτη και το λαμπερό χρώμα του μεσογειακού ουρανού στο ύφασμά της -ίσως περισσότερη κατάλληλη για περίπατο στις Κάνε,  την Νίκαια ή το δικό μας Πασαλιμάνι..

Κρεμ κοντη ζακετα

 

Απρίλιο του 1960 το περιοδικό Modes et Travaux μας παρουσιάζει μια σειρά από κοντά πανωφόρια σπορ, κατάλληλα για βόλτα στην πόλη ή Σαββατοκύριακο στην εξοχή. Είναι όλα ριχτά, στενεύουν στους γοφούς κι έχουν εξώγαζα ή εξωτερικές τσέπες που προσθέτουν την ειδική σπορ πινελιά στο ρούχο. Στην εικόνα μας το κρεμ δερμάτινο πανωφόρι με τις εντυπωσιακές ραφές και ντυτά κουμπιά.

 (φωτό La mode de Pinktag)

08/1955 Charles of the Ritz αντηλιακό

 

Στο τεύχος 08/1955 του περιοδικού Le jardin des Modes, βρίσκουμε την ολοσέλιδη διαφήμιση αντηλιακού της εταιρείας Charles of the Ritz. Το προϊόν διαφημίζεται ως λοσιόν, δηλαδή δεν μοιάζει  με τα λάδια ή τα ακόμη παχύτερα αντηλιακά που  λέρωναν τα ρούχα και το πρόσωπο.

Η εταιρεία Charles of the Ritz είχε μια πολύ επιτυχημένη πορεία στα καλλυντικά υψηλής ποιότητας, ειδικά στις πούδρες, επί 70 χρόνια. Διακρίθηκε εξίσου για τα αρώματά της, λανσάροντας 40 διαφoρετικές μυρωδιές που ακόμα σήμερα παράγονται (από την εταιρεία Revlon). Τα αυθεντικά vintage Charles of the Ritz προϊόντα μακιγιάζ και κολόνιες, πωλούνται στο e-bay ακόμη και χωρίς περιεχόμενο, μόνο η συσκευασία τους. Δίκαια. Είναι κομψοτεχνήματα.

Ιούνιος 1965, φορέματα μίνι

 

Τον Ιούνιο του 1965 στο περιοδικό "Γυναίκα" προσφέρονται δωρεάν τα πατρόν για αυτά τα 3 νεανικά φορέματα, τα οποία είναι φτιαγμένα για διαφορετικές στιγμές και περιστάσεις. 

Αριστερά το ρομαντικό φόρεμα για απογευματινή βόλτα ή φαγητό, με το στρογγυλό γιακαδάκι και τα ίσια μανίκια σε εμπριμέ μουσελίνα (ενώ το υπόλοιπο παραμένει μονόχρωμο. 

Στο μέσον με τετράγωνο ντεκολτέ, βολικό κούμπωμα με κουμπιά στο μπροστινό μέρος και τιράντες, το μοντέλο που είναι κατάλληλο για καφέ στην παραλία το πρωί. Ραμμένο από χοντρό εμπριμέ πικέ, μπορεί να φορεθεί ακόμα και πάνω από το μαγιό.

Δεξιά το επίσημο βραδινό για ποτό και χορό, με μανίκια 7/8 γεμάτα δαντελίτσες ή αμάνικο, έχει ένα όμορφο βαθύ ντεκολτέ και θα τραβήξει όλα τα βλέμματα.

Ποιό από τα 3 είναι πιο όμορφο; 

(κλικ La mode de Pinktag)

1967 Modes et travaux

 

1967, Modes et Travaux, σύνολο από κοντό ίσιο ταγιερ και μονόχρωμη μπλούζα με en-forme γιακά. Κομψή λεπτομέρεια, η ζακέτα έχει ως φόδρα το ύφασμα της μπλούζας.

 

1967, Modes et Travaux

 

1967, Modes et Travaux, δύο ρούχα που θα
μπορούσαν να φορεθούν ακόμη και σε αρκετά επίσημη περίσταση, π.χ. σε βαφτίσια ή φαγητό ή σε κοκτέιλ.

Φόρεμα μεταξωτό εμπριμέ, κομμένο σε απλή Άλφα γραμμή ώστε να αναδεικνύεται το ντεσέν του.

Μαντό μονόχρωμο στην ίδια γραμμή και ντεκολτέ, στολισμένο απλώς με χρυσά κουμπιά.

Ευχάριστο κι οχι φορτωμένο, η συνταγή της επιτυχίας.

 

ΜΑΪΟΣ 1967

Τέσσερα μοντέλα από τις κολεξιόν του καλοκαιριού των μεγάλων σχεδιαστών, που ο καθένας ακολουθεί το δικό του όραμα.

1) Μίνι φόρεμα του Πιερ Καρντέν στο γεωμετρικό και κάπως διαστημικό (space age) ύφος που του αρέσει για όλη την σαιζόν, με τρισδιάστατο ρολό υφάσματος στον λαιμό και το στρίφωμα.

2) Πρωινό ρούχο της Μάγκι Ρουφ, με μονοκόμματο άνω κορσαζ και μανίκι, χοντρά εξώγαζα και ντυτά κουμπιά. Στην ίδια σαιζόν παρουσίασε πολλά μοντέλα με μανίκια μπαλούν.

 

3) Σούπερ-σικ το ταγιέρ του Λουί Φερώ που όλη η κολεξιόν του ήταν αφιερωμένη στα λουλούδια αλλά και τους κηπουρούς, με φούστα στην οποία υπάρχει ένα ξεχωριστό κομμάτι σαν πέταλο λουλουδιού (μπροστά και πίσω).

4) Ο οίκος Μολυνέ δεν απομακρύνεται καθόλου από την κλασική κομψότητα, εδώ φόρεμα που το πίσω μέρος σχηματίζει δύο μυτερά πανό που δένουν χαλαρά στην μέση, ενώ θρυλικό έμεινε από την ίδια κολεξιόν το παντελόνι του με σουρες στον αστράγαλο για τις διακοπές, με μάξι πουκάμισα από βουάλ ριγέ.

Αν και όλα τα μοντέλα έχουν κάποια κοινά σημεία, π.χ είναι μίνι, εντούτοις εξυπηρετούν διαφορετικού χαρακτήρα πελάτισσες κι οι σχεδιαστές τους συνεχίζουν ο καθένας την παράδοση του δικού του Οίκου. Ανάμεσα στο 1ο μοντέλο και το 4ο δεν υπάρχει καμία συγγένεια, εκτός από το άψογο ράψιμο.

 

1953 Echo de la Mode

 

Μάρτιος 1953, τέσσερις μπλούζες και οι φούστες τους από το περιοδικό Le petit Echo de la Mode. Κάποιες φούστες είναι σκούρες, άλλες ανοιχτόχρωμες και δεν λείπει ούτε το παιχνίδισμα (π.χ. στην μαύρη φούστα με την ζιγκ-ζαγκ κορδέλα), ούτε η αυστηρότητα (π.χ. στην ροζ φούστα με τα κουμπιά στις πλαϊνές τσέπες. Όσο για τις μπλούζες, άσχετα με την γραμμή τους, είναι όλες ανοιχτόχρωμες για να φωτίζουν το πρόσωπο. 

 

(φωτό σκίτσων La mode de Pinktag)

3 Suisses 1967

 

Διαφημιστικό φυλλάδιο για τις κάλτσες 3 Suisses, που περιλαμβάνεται στον κατάλογο της εταιρείας για τον Χειμώνα 1962-1963.

 

Όπως βλέπετε το φυλλάδιο εξηγεί τα πλεονεκτήματα της κάλτσας 3 Suisses έναντι των υπολοίπων της αγοράς κι έχει καρφιτσωμένο ένα μικρό δείγμα. Η εταιρεία παρακινεί τις πελάτισσες να τρυπήσουν το δείγμα με την καρφίτσα, για να διαπιστώσουν ότι δεν δημιουργείται "πόντος". 

 

Δεν μπορώ να σας περιγράψω την συγκίνηση μου όταν πέφτω πάνω σε κάποιο αντικείμενο του παρελθόντος που είναι πολύ λεπτεπίλεπτο κι όμως επέζησε, π.χ. μια δαντέλα του 1900 φτιαγμένη με βελόνα ραψίματος, παγιέτες κατασκευασμένες στο χέρι από αληθινό ζωμό βοδινού κρέατος, ένα φύλλο απο πατρόν ριζόχαρτο με χειρόγραφες σημειώσεις του 1880. Θαυμάζω την δεξιότητα εκείνων που το έφτιαξαν και την νοικοκυροσύνη των γυναικών που το διατήρησαν ανέπαφο έως σήμερα.

1967, πατρόν για εγκύους

 

Από κατάλογο Butterick του 1967 πατρόν για εγκύους,  μελετημένα ώστε να προσαρμόζονται στο σώμα που αλλάζει, αλλά κατάλληλα και για την περίοδο μετά τον τοκετό, χωρίς τροποποιήσεις. Η γραμμή των ρούχων είναι Αλφα, που κατά σύμπτωση ήταν της μόδας το 1967. Το πατρόν τους στερείται λεπτομερειών που θα το έκαναν αξιοπρόσεκτο, γι αυτό μπορούν να φοριούνται πολλές φορές τον μήνα χωρίς να γίνονται κουραστικά. Στηρίζουν την ομορφιά τους κυρίως στα πολύ όμορφα υφάσματα, τα οποία επιλέγονται σε διαχρονικά μοτίφ (καρό, μικρό λουλούδι, μονόχρωμο αλλά χαρούμενο).  

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

Μάρτιος 1953, ρούχα για μέτριες θερμοκρασίες

 

Ο Μάρτιος και ο Απρίλιος (όπως βλέπουμε κι εμείς για άλλη μια χρονιά) είναι μήνες που ο καιρός κάνει πολλά παιγνίδια. Η θερμοκρασία ανεβοκατεβαίνει ανά έξι ώρες και δεν είσαι σίγουρος ότι δεν θα βρέξει. Γι αυτό το Modes et Τravaux προτείνει για τον Μάρτιο του 1953 ρούχα σε ζωντανά χρώματα, αλλά ζεστά υφάσματα. 

Αριστερά ένα μάλλινο φόρεμα στενό στο κορσάζ, με πλισέ φούστα, ραμμένο σε ύφασμα γκρι αρζάν με κόκκινα πουά ( που προσωπικώς ποτέ δεν έχω συναντήσει στα καταστήματα), το οποίο συνοδεύεται από κόκκινο μαντό. 

Δίπλα το ταγιέρ-σάκος σε μεσαίο μάλλινο τουήντ, όμως σε απόχρωση κίτρινο ανοιχτό (που επίσης δεν έχω συναντήσει στην αγορά). 

Δεξιά το ταγιέρ σε χοντρό γκρο και χρώμα μπλε ρουά, με τις πολύ ασυνήθιστες στρογγυλές τσέπες να πετούν όρθιες, έξω από το σώμα. 

Θα αντάλλασσα ευχαρίστως τα κόκκινα, ροζ, πράσινα ταγιέρ από πολυέστερ που ψώνισα τα τελευταία 10 χρόνια (δηλαδή, αυτά που υπάρχουν στα μαγαζιά) με το κίτρινο ταγιέρ. Νομίζω πως θα  φορούσα την ζακέτα του για 20 χρόνια συνεχόμενα με τζην, με φούστες στενές, φούστες φαρδιές, φορεματάκια μικρούλικα, φορέματα σοβαρά κλπ, κλπ. 

Το επιτυχημένο αποκαλυπτικό ντύσιμο

 

Μια πανέμορφη γυναίκα, η Λωρήν Χάτον, στην φωτογραφία μας καταφέρνει να φοράει ένα πολύ αποκαλυπτικό φόρεμα και να παραμένει μια οπτασία. Δεν υπάρχει τίποτα φτηνό στην εικόνα της. Πώς το πετυχαίνει αυτό;

Το καταφέρνει διατηρώντας το μακιγιάζ και τα μαλλιά της όσο γίνεται φυσικά: απαλές μπούκλες χωρίς ορατά σημάδια τεχνικών εργασιών και κομμωτών, μακιγιάζ σχεδόν διαφανές, μια υποψία κραγιόν στα χείλη και ροζ-μπεζ σκιές, όλο της το πρόσωπο πολύ μακριά από τις ψεύτικες βλεφαρίδες, το overline στα χείλη και τα ζωγραφισμένα φρύδια. 

Χάρη στην φυσικότητα του μακιγιάζ και του χτενίσματός της, η  Λωρήν Χάτον δεν θυμίζει σε τίποτα τις πρωταγωνίστριες του πορνό. Είναι μια όμορφη γυναίκα που απλώς έτυχε να φορέσει ένα φόρεμα με βαθύ ντεκολτέ. 

Echo de la Mode 03/1955

 Μοντέλα για την Άνοιξη από το περιοδικό Echo de la Mode Μαρτίου 1955. Αριστερά το κοντομάνικο φόρεμα σε γκρι μάλλινο με την φαρδιά φούστα, δεξιά το παστέλ σατέν σύνολο με στενό φόρεμα και ριχτή κοντή ζακέτα σε αφηρημένο ντεσέν. Κάτι για όλες τις σιλουέτες κι όλα τα γούστα.

(φωτογραφίες σελίδων La mode de Pinktag)

1963, προγνωστικά υφασμάτων

 

Δεκαετία του 60, το χειροποίητο ρούχο σε μοδίστρες ή στο σπίτι βρίσκεται σε μεγάλες δόξες. Γι αυτό, τον Απρίλιο του 1963 το περιοδικό Γυναίκα μας ενημερώνει για τα υφάσματα που θα είναι της μόδας το Καλοκαίρι. Λινά, βαμβακερά και μεταξωτά σε δυό χρωματικές ομάδες: α) πολύ ζεστά κίτρινα, πορτοκαλί και κόκκινα, β) χαρούμενα ψυχρά σε τυρκουάζ, πράσινο και μπλε.

 

Το ρεπορτάζ της "Γυναίκας" στα δικά μας σημερινά μάτια δύσκολα φαίνεται κατατοπιστικό, τι να καταλάβεις από μια φωτογραφία; Κι όμως η Γυναίκα με την πολύ καλή περιγραφή της εξηγεί τι είναι της μόδας και τι δεν είναι, π.χ. είναι της μόδας ως εμπριμέ τα γεωμετρικά σχήματα και τα ακανόνιστα, επομένως δεν είναι της μόδας οι ρεαλιστικές αναπαραστάσεις λουλουδιών -που ήταν μόδα το 1962. Όπως βλέπουμε κι εμείς στα δείγματα υφάσματος, τα λουλούδια είναι γεωμετρικά ή αφηρημένα και μοιάζουν πιο πολύ με χρώμα που χύθηκε σε κύκλους (το εμπριμέ σε τυρκουάζ, κίτρινο, μπεζ) ή ακόμα και με μεγάλους ήλιους ( το εμπριμέ σε φούξια, πορτοκαλί και μπλε ρουά). 

 

Άραγε εκτός από τα χρώματα, ποια ακριβώς είναι η υφή των υφασμάτων; Η Γυναίκα με τις φωτογραφίες της που είναι άψογες, μας δείχνει λεπτομέρειες από τα νήματα που δημιουργούν το κάθε ύφασμα. Στην 3η φωτό θα καταλάβετε τι εννοώ.

Μάρτιος 1955, Echo de la mode

Το εξώφυλλο του περιοδικού Echo de la Μode Μαρτίου 1955:  Στενό ταγιέρ από λεπτό γκρί μάλλινο κι από κάτω η λεζάντα που διαφημίζει το περιεχόμενο, δηλαδή 120 μοντέλα της φρέσκιας ανοιξιάτικης μόδας, σε σκίτσα. 

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

styling tip: 2 ουδέτερα + 1 χρώμα

 

Ξυπνάτε το πρωί, δεν έχετε ετοιμάσει κανένα σύνολο ρούχων για την εργασία σας  από την προηγούμενη μέρα και βρίσκεστε σε αμηχανία: Ορίστε ένα εύκoλο και δοκιμασμένο tip: συνδυάστε 2  κομμάτια σε ουδέτερες αποχρώσεις, συν λίγο χρώμα. Οχι 1 ουδέτερο κι ένα χρώμα (επειδή είναι αρκετά δύσκολο να πετύχει ισορροπημένη αναλογία επιφάνειας ουδέτερης, με επιφάνεια χρωματιστή), αλλά 2 ουδέτερα και μια πινελίτσα χρώμα. Το σύνολο που δημιουργείται είναι 100% ασφαλές και σοβαρό εξαιτίας των ουδέτερων, ενώ δεν είναι βαρετό αφού μπαίνει στην εικόνα και το χρώμα. 

Στις φωτογραφίες μας βλέπετε ένα συνδυασμό σε μαύρο, μπεζ συν μια σταγόνα κόκκινο. 

Θα μπορούσε να είναι γκρι ανοιχτό, καφέ σκούρο και γαλάζιο θαμπό.

Ή μπεζ σκούρο, καφέ σκούρο και ροζ τροπικό. 

Ή γκρι μεσαίο, μπλε μαρέν και λίγο κίτρινο λεμονί.

Βασικά, μην το σκέφτεστε πολύ, αρπάξτε δυό κομμάτια από τα ουδέτερά σας και βάλτε μαζί κάτι χτυπητό. Όποιον συνδυασμό κι αν κάνετε θα είναι αρκετά καλός. 

1923 πρωινά σύνολα

 

Από περιοδικό Echo de la Mode του 1923, δυό σελίδες με πρωινά σύνολα για την πόλη. Από μέσα  ίσια φορέματα μακρόταλα σε κρεπ-ντε-σιν, με όμορφα ντραπέ  και ασύμμετρες λεπτομέρειες στο κόψιμο. Απέξω ίσια πανωφόρια από μέτριου πάχους μαλλί, σε επίσης ίσια γραμμή, με όμορφους γιακάδες και μανσέτες. 

Η δεκαετία του 1920 ήταν η πιο εύκολη εποχή από όλες για το ντύσιμο, έως σήμερα. Δεν είχε κανενός είδους περιοριστικά για το σώμα ρούχα, δεν απαιτούσε κανενός είδους μακιγιάζ εκτός ίσως από μια υποψία κραγιόν, τα τακούνια ήταν λογικά, οι τσάντες είχαν ήδη επινοηθεί, τα κουρέματα επέτρεπαν στο styling στο σπίτι. Μπορούσες να μπεις σε εξαιρετικούς κόπους για την εμφάνισή σου, όμως δεν ήταν απαιτητό από τις τάσεις της εποχής. Τέτοιες βολικές μέρες, μάλλον δεν θα ξαναδούμε ποτέ.

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

1956, καμπαρντίνα σε γραμμή Άλφα

 Το 1955 ήταν η πρώτη χρονιά που εμφανίστηκε η γραμμή εβαζέ στα ρούχα των μεγάλων σχεδιαστών μόδας. Αμέσως τον επόμενο χειμώνα, η γραμμή εβαζέ, δηλαδή το ρούχο που έχει στενούς ώμους κι ανοίγει προς το στρίφωμα χωρίς πουθενά ζώνη, έγινε πολύ δημοφιλής ειδικά για πανωφόρια.

Στην φωτογραφία μας διαφήμιση γυναικείας καμπαρντίνας Blizzand, σχεδιασμένη το 1956 από τον René Gruau. Σε υποτονικό καφέ-γκρι και μήκος κάτω από το γόνατο, η καμπαρντίνα ταιριάζει με στενά και φαρδιά φορέματα, ενώ δείχνει όμορφη με κόκκινο, γαλάζιο, κίτρινο, πράσινο, λιλά, κρέμ, μαύρο κλπ.

Blizzand και René Gruau, μια πολυετής συνεργασία που ακόμα απολαμβάνουμε τα κομμάτια της.

Καμπαρντίνες 1962

 

Κομψότητα του 1962 για κυρίους στην βροχή: μια καλή καμπαρντίνα, ομπρέλα και καπέλο.

Ο René Gruau σκιτσάρει την λιτή διαφήμιση της εταιρείας Blizzand κι εδώ μας δείχνει το μοντέλο "Πόλη", ενώ γι αυτήν την σαιζόν σχεδιάστηκε κι η καμπαρντίνα "Σπορ". Η υπογραφή Blizzand εγγυάται την υψηλή ποιότητα του ρούχου κι η υπογραφή του Gruau την απόλαυση του θεατή ακόμα κι 60 χρόνια μετά.

1967, μάθημα στην ασυμμετρία

 

Ο Bert Stern φωτογραφίζει τηνTwiggy  το 1967 για το εξώφυλλο του περιοδικού Vogue. Κοιτώντας τα σκουλαρίκια της Twiggy  παίρνουμε ένα πολύ κατανοητό μάθημα για το πώς η ασυμμετρία μπορεί να φτάσει στα άκρα, χωρίς να γίνει ενοχλητική: το μόνο που χρειάζεται είναι να έχει χαρούμενο αποτέλεσμα.