Κάλτσες Plaza, 1950

 

Διαφήμιση για κάλτσες νάιλον Plaza της δεκαετίας του 1950, μια από τις πολλές με συμπρωταγωνιστή ένα σκυλάκι.

1963

Τον Ιούλιο του 1963, το περιοδικό "Γυναίκα" προσφέρει τρία πατρόν στις φίλες του.

Εδώ το φόρεμα σάκος που κουμπώνει στην πλάτη, σε μια παραλλαγή: ριχτή πλάτη με Βε ντεκολτέ, αλλά το μπροστινό μέρος με μια λεπτή ζώνη διαγράφει τη μέση ολοφάνερα.

 

Εσώρουχα

 

Εσώρουχα από τετράκλωνο μετάξι βαμμένο στο χέρι, τούλι και δαντέλα, φτιαγμένα στο μικρό εργαστήριο της σχεδιάστριας Clare Bare στο Μπρούκλιν.

Τα βρήκα και τα φωτογράφησα απο τις σελίδες του βιβλίου για μόδα με ανακυκλωμένα υλικά "Refashioned" του Sass Brown

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ-ΜΙΣΕΛ...

 

Στην προχθεσινή εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο για την επέτειο 48 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, υπήρξαν πολλές καλεσμένες ντυμένες ανάρμοστα. Μεταξύ αυτών η ευρωβουλευτής της Ν.Δ Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου που φόρεσε το κόκκινο φόρεμα της 1ης φώτο.

Το κόκκινο είναι χρώμα του πάθους και από την φύση του, επιβάλλεται στο οπτικό πεδίο όσων μας βλέπουν. Είναι κατάλληλο χρώμα ρούχων για στιγμές που φλερτάρουμε κι έχουμε μια παιχνιδιαρικη διάθεση, π.χ. για ραντεβού, για μια βόλτα στο Καζίνο, για ένα πολυτελές πάρτι. Είναι εντελώς ακατάλληλο για ντύσιμο καλεσμένης σε γάμο (διότι καμία καλεσμένη δεν επιτρέπεται να ανταγωνίζεται την νύφη σε προσοχή) κι είναι καθαρή ασέβεια σε κηδεία.

Το φόρεμα της Άννας Μισέλ είναι φορτωμένο με επιπλέον σεξουαλικότητα εξαιτίας της στενής γραμμής του και του αποκαλυπτικού ντεκολτέ. Η σεξουαλικότητα δεν είναι χαρακτηριστικό που πρέπει να προβληθεί από γυναίκα με κρατικό αξίωμα στην γιορτή της αποκατάστασης της Δημοκρατίας - εκτός κι αν δεν έχουμε καταλάβει την σοβαρότητα της στιγμής.

...ΚΑΙ Η ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ

Για το ντύσιμο της Άννας Μισέλ έκανε μια μικρή ανάρτηση η δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα, βάζοντας δίπλα από την φωτό της Ασημακοπούλου, το παρόμοιο κόκκινο φόρεμα της Τζούλια Ρόμπερτς από την ταινία Pretty woman. Οι εφημερίδες που πρόσκεινται στην Ν.Δ. έσπευσαν να κατηγορήσουν την Ακρίτα για σεξισμό. Ειπαν ότι παραλληλίζει την Άννα Μισέλ με πόρνη, γιατί η Ρόμπερτς ήταν πόρνη στην ταινία.

Φυσικά ο ισχυρισμός των εφημερίδων είναι εντελώς υποκριτικός. Η Ακρίτα με ευγενικό και χιουμοριστικό τρόπο απλώς υπέδειξε την πηγή έμπνευσης της Άννας Μισέλ, που εμφανώς προσπαθούσε να ενσαρκώσει στην ουσία της την όμορφη γυναίκα - με απόλυτη αποτυχία όμως.

"Αποτυχία" επειδή το φόρεμα της Τζούλια Ρόμπερτς είναι πολύ κομψότερο. Εχει μικρά ντραπέ στα μανίκια, δεύτερο ντραπέ στους γοφούς, είναι αεράτο με την φαρδιά του φούστα από το ντραπέ και κάτω, ενώ συνοδεύεται από βραδινά σατέν γάντια σε opera length και μικρή στολισμένη τσάντα minaudière.

Και "απολυτη" αποτυχία διότι η Τζούλια Ρόμπερτς το φοράει στην σωστή περίσταση -πηγαίνει στην όπερα, όχι στην επέτειο του τέλους της Χούντας.

Το δικό μου συμπέρασμα είναι οτι η Έλενα Ακρίτα ήταν εξαιρετικά ήπια στην κριτική της. Στην θέση της θα επικεντρωνόμουν στην απρεπή εμφάνιση της Ασημακοπούλου για μια τέτοια περίσταση.

Η φούστα -δήλωση του Μπραντ Πιτ

 

Ο Μπραντ Πητ παραβρέθηκε στο Βερολίνο στην επίσημη πρεμιέρα της νέας ταινίας του Bullet train, φορώντας ένα καφε λινο ταγιερ με ροζ πουκαμισο. Η προσοχή έπεσε στην φούστα του που χαρακτηρίστηκε ως φούστα-δήλωση. Υποθέτω ότι έτσι δήλωνε την πρωτοπορία της σκέψης του, όμως αυτό το ντύσιμο είναι κυρίως ένα παράδειγμα κακού γούστου, για τους εξής λόγους:

1) Το σύνολο είναι ανάρμοστο για την περίσταση, δηλαδή την αρκετά επίσημη στιγμή. Το λιγότερο που έπρεπε να κάνει ήταν να φορέσει ένα κοστούμι.

2) Έχει ανακατέψει δύο αντίθετες σαιζόν στο ντύσιμο του και μάλιστα στις χειρότερες στιγμές τους, το καυτό καλοκαίρι στα ρούχα, τον βαρύ χειμώνα στα παπούτσια.

3) Η γενική εμφάνιση αγνοεί την ισορροπία στις αναλογίες. Τα παντα ειναι boxy κι ασουλούπωτα. Μοιαζει σαν να φορεσε τρία σακιά για πατάτες το ένα πάνω στο άλλο. Το ανθρώπινο σώμα δεν διακρίνεται καθόλου κάτω από όλα αυτά.

4) Τα παπούτσια όχι μόνο είναι χειμωνιάτικα αλλά είναι και λάθος χρώμα για το ξεθωριασμένο καφέ + ροζ αντίκ των ρούχων. Το μαύρο και το καφέ δεν φοριούνται μαζί, ειδικώς όταν το μαύρο καταλαμβάνει τόσο μεγάλη επιφάνεια.

Θα μπορούσε ο Μπραντ Πητ να κάνει την δήλωση του αλλά κομψά;

Όχι βέβαια στην πρεμιέρα, αλλά μια μέρα που θα έβγαινε για καφέ, θα μπορούσε να κάνει την δήλωση του με αυτές τις μικρές αλλαγές:

1) Το σακάκι του ταγιέρ παραλείπεται

2) Η φούστα ή μακραίνει ή κονταίνει. Το γόνατο είναι από τα χειρότερα σημεία του αντρικού σώματος, μια ανώμαλη επιφάνεια όλο εξογκώματα - όμως είναι αποδεκτή αν συνοδεύεται από την θέα ενός μυώδους μηρού.

3) Το πουκάμισο μπαίνει μέσα από την ζώνη της φούστας ώστε να διακρίνεται η γραμμή του σώματος και να τονίζεται η διαφορά μέσης με πλάτη.

4) Τα μποτάκια παραλείπονται. Στην θέση τους διαλέγουμε πέδιλα σε καφέ χρώμα ή σε ροζ ή σε πράσινο σκούρο, που ταιριάζουν με το σύνολο. Εναλλακτικά φοράμε εσπαντρίγες, ένα καλοκαιρινό παπούτσι τόσο όσο και το λινό ύφασμα των ενδυμάτων.

5) Ο Πητ θα μπορούσε να προσθέσει ορισμένα αξεσουάρ με χρώμα, π.χ. μια τσάντα ταχυδρόμου σε ροζ καστόρι αν θέλει να κρατήσει το ντύσιμο "αντρικό" ή μια δερμάτινη καρφίτσα λουλούδι/ φύλο, αν θέλει να δώσει μια πιο γυναικεία νότα στο ντύσιμο του.

Πώς θα ήταν ο Μπραντ Πιτ με μια πιο κοντή φούστα, το πουκάμισο μέσα από αυτή, μια κυπαρισσί τσάντα κι εσπαντρίγες ροζ ριγέ; Νομίζω πολύ κομψότερος.

Με λίγα λόγια η πρωτοπορία μπορεί να συνδυαστεί με την κομψότητα, επειδή οι κανόνες κομψότητας δεν αφορούν συγκεκριμένο στυλ ή τάσεις της μόδας. Αφορούν αναλογίες, συνδυασμούς χρωμάτων, κλιματολογικές συνθήκες και περίσταση. Τίποτα άλλο.

1949, φόρεμα με διπλή φούστα κι η ζακέτα του

 

Πάνω σε μια από τις δημοφιλείς τάσεις του 1949, φόρεμα πουά με διπλή φούστα, όπου το δεύτερο πανό είναι ελεύθερο και φαρδύ, σε αντίθεση με την γραμμή του κυρίως φορέματος. Από πάνω ζακέτα πολύ κοντή που κουμπώνει σταυρωτά με δυό κουμπιά πάνω από την μέση, αφήνοντας το πανό να φαίνεται συνεχώς. 

Μια που το ύφασμα εδώ είναι πουά, πιθανόν η φόδρα της 2ης φούστας είναι στο χρώμα των πουά. 

(φωτογραφία κι επεξεργασία σκίτσου  La mode de Pinktag)

DIY 1960ς επιζήσαντα υλικά

Ενα κολιέ φτιαγμένο στο σπίτι, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν οι παραλληλόγραμμες πλαστικές και πολυεδρικές μώβ χάντρες που επέζησαν από κολιέ της δεκαετίας του 1960. 

Οι χάντρες δεν είναι αρκετές για να δημιουργήσουν κολιέ μόνες τους και είναι πάρα πολλές για βραχιόλι. Γι αυτό τις συνδυάζουμε με λεπτή αλυσίδα στην οποία περνάμε κατά διαστήματα  πλακέ τετράγωνες χάντρες με ασημί περίγραμμα, συν ορισμένα διάτρητα ασημί μοτίφ.  Και voila, το μακρύ κολιέ που φτάνει ως την μέση, είναι έτοιμο. Οι χάντρες του 60 βρίσκονται όλες μαζί στην αριστερή πλευρά. 

(κατασκευή και φωτογραφία La mode de Pinktag, φωτογραφία σε μαντήλι σιφόν του 60 επίσης)

1958 οι σιφόν κορδέλες

 

05/1958, περιοδικό "Γυναίκα" και ιδέες για διακόσμηση ρούχων χειροποίητες, φτιαγμένες στο σπίτι, με σιφόν κορδέλες. Το σιφόν είναι ένα διαφανές ύφασμα, που "στέκεται" αρκετά, γι αυτό κάνει και για υφασμάτινα λουλούδια. 

Αριστερά ένα μεγάλος φιόγκος τοποθετημένος στο κλείσιμο μιας λευκής μπλούζας που προστίθεται ή αφαιρείται κατά βούληση.  Δίπλα, τρία βολάν από σιφόν ραμμένα πρόσθετα σε ένα φουρώ λευκό όπως το ρούχο φυσικά. Κάτω ένα λουλούδι πάνω σε σινιόν κι άλλο ένα καρφιτσωμένο στο φουρώ του ρούχου το οποίο φαίνεται μόνο πού και πού, την ώρα που χορεύουμε. 

Το πορτοκαλί των 60s

 

Το πορτοκαλί χρώμα των 60s ήταν ένα πολύ καθαρό και φωτεινό πορτοκαλί που ξεχώριζε από μακριά, ακόμα και σε μικρές ποσότητες. Στην φωτογραφία μας ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με κλιπ, επομένως σχετικά μικρό, με βάση από μπρούτζο, και πάνω του αδιαφανές σμάλτο (ψημένο γυαλί) σε πορτοκαλί και κίτρινο. 

Η πρωτότυπη συσκευασία των σκουλαρικιών ήταν επίσης όμορφη, ένα κουτί ντυμένο σε ριγέ βελούδο πορτοκαλί και καφέ, δυστυχώς φθαρμένο από τον χρόνο. 

1963 φόρεμα με ντεκολτέ στην πλάτη

 

Φόρεμα εμπνευσμένο από τα λιτά ρούχα της Τζάκυ Μπουβιέ (Κένεντι -Ωνάση), σε γραμμή σάκος, ζώνη υφασμάτινη και προαιρετική που σχηματίζει εφέ μπουφάν, κοντά μανίκια κι όμορφο γιακά εν-φορμ ξεχειλωτό, που καταλήγει σε μύτες στην πλάτη.  Φορεμένο με τα κομψά λευκά υφασμάτινα γάντια, που ήταν τόσο πολύ της μόδας τότε. 

1929, σατέν καπέλο

 

Από το περιοδικό Le Petit Echo de la mode 03/1929, πολυτελέστατο καπέλο περιπάτου από χοντρό σατέν. Το πάνω μέρος του (κορόνα) είναι ντραπαριστό με σφηκοφωλιά, ολόγυρα έχει μπρο που προστατεύει τον αυχένα, δεξιά ασύμμετρο κρύβει τελείως το πρόσωπο. Ενα καπέλο ιδανικό για τσάι σε έναν κήπο ή μια βόλτα στην πόλη. 

(φωτό La mode de Pinktag)

1990, προβλέψεις τάσεων.

 

Η γαλλική εταιρεία Paris profile του σχεδιαστή Jimmy Gibbez έφτιαχνε πατρόν για μοδίστρες και λευκώματα με προβλέψεις για τις τάσεις μόδας την επόμενη χρονιά, δηλαδή 12 μήνες μετά. Κυκλοφορούσε 12 λευκώματα τον χρόνο, 6 ανά σαιζόν με προβλέψεις για φορέματα, παντελόνια, σακάκια, πανωφόρια, μπλούζες, γούνες ή μαγιό. Το χαρτί ήταν χοντρό κανσόν, μέγεθος Α3, σπιράλ πλαστικό στο πάνω μέρος και τα σκίτσα μαυρόασπρα. 

Εδώ βλέπουμε μια σελίδα με φορέματα που θα ήταν της μόδας το 1991 κι έδιναν έμφαση στο πίσω μέρος του ρούχου. Αριστερά η τάση των γεωμετρικών με δομημένους ώμους και ντεκολτέ μόνο στην πλάτη, δεξιά τα πιο απαλά φορέματα από μαλακά υλικά, δαντέλα με φεστόνια και ζέρσεη για ντραπέ. 

(φωτό La mode de Pinktag)

1963 ενυδάτωση ποδιών

 

Καλοκαίρι του 1963, ίδιες ανάγκες με το Καλοκαίρι του 2022. Ολοσέλιδη διαφήμιση ενυδατικής λοσιόν για φτέρνες κι αγκώνες. Για πόδια που φαίνονται όμορφα με πέδιλα και σαγιονάρες, τα κατεξοχήν παπούτσια του Καλοκαιριού

1963 φόρεμα και μπολερό

Ταφταδένιο φόρεμα με στενό κορσάζ και φαρδιά φούστα, που χρησιμοποιεί αντί για ζακέτα, ένα κοντό μπολερό με κουμπιά στην πλάτη. Η καταλληλη λύση για ρούχα που το ενδιαφέρον τους  βρίσκεται από την μέση και κάτω: δυο μεγάλες τσέπες, ένα ντραπέ γοφών, μια σειρά λουλουδιών κοντά στο στρίφωμα. 

(φωτό La mode de Pinktag)

Αντιγόνη Βαλάκου

 

Η εκλεκτή ηθοποιός Αντιγόνη Βαλάκου στο εξώφυλλο του περιοδικού "Εικόνες", τον Μάρτιο του 1958. Πανέμορφη, κομψότατη, με κύρος. 

(φωτό La mode de Pinktag)

Αναπολώντας την δεκαεία του 1960

 

Η δεκαετία του 60 πέρασε,  αλλά μας άφησε κληρονομιά. Σε αυτήν την δεκαετία αντιληφθήκαμε ότι κομψό κόσμημα, δεν είναι απαραιτήτως το πολύτιμο ή εκείνο που μιμείται το πολύτιμο. Σκουλαρίκια, κολιέ και βραχιόλια φτιαγμένα σε πλαστικό ή από μικρές γυάλινες χαντρούλες, μπορούν να εξυπηρετήσουν με άριστο τρόπο ακόμα και το ακριβότερο σύνολο Υψηλής Ραπτικής, εάν αυτό είναι το κατάλληλο για πλαστικά σκουλαρίκια -π.χ. ένα Christian Dior ροζ λινό φόρεμα. 

Στην φωτογραφία μας δυό ζευγάρια σκουλαρίκια που τόσο η γραμμή τους όσο και τα υλικά τους, αντιγράφουν τα 60s. 

Αριστερά το πλαστικό σε 2 χρώματα και τρεις απλούς γεωμετρικούς όγκους, ελαφρύ κι ευχάριστο στο αυτί και στο μάτι. 

Δεξιά οι μακριές φούντες από γυάλινες ψιλές χαντρούλες σε ροζ τροπικό κι ανοιχτό τυρκουάζ, κατάλληλες περισσότερο για βραδινή έξοδο εξαιτίας της λάμψης τους. 

(φωτό σημερινών μπιζού La mode de Pinktag)

1949, ρούχα για το ταξίδι

 

Ασυνήθιστο για τα σημερινά δεδομένα το ντύσιμο ταξιδιού στο εξώφυλλο Le jardin des modes 06/1949. Κάνει για όλων των ειδών τα ταξίδια, για αεροπλάνα, τραίνα, αυτοκίνητο.

Σπορ ταγέρ από καφέ ποπλίνα με σακάκι σε φαρδιά γραμμή, κουφόπιετα στην πλάτη, ζώνη εξωτερική υφασμάτινη. Φούστα φαρδιά. Αξεσουάρ κίτρινα και αποσκευές υφασμάτινες καρό, με δερμάτινα τελειώματα.

Τις βασικές αρχές του ντυσίματος ταξιδιού στα 1949, μπορούμε να εφαρμόσουμε και σήμερα, εάν αλλάξουμε την φούστα με ένα παντελόνι. Ποιές αρχές; Να, ποιές:

Υφασμα βαμβακερό σε μεσαίο πάχος, για να αναπνέει και να κρατάει την φόρμα του. 

Χρώμα σκούρο, αλλά όχι μαύρο που δείχνει και τον παραμικρό κόκκο σκόνης. 

Σακάκι έξω από μια μπλούζα, που μπορεί να χρησιμέψει όπου κι όποτε η θερμοκρασία γίνει χαμηλή, ενώ μπορεί να αφαιρεθεί εάν κάνει πραγματικά ζέστη. 

Καπέλο για τις στάσεις στο ταξίδι ή για μια ξαφνική βροχή, ανάμεσα. Πιστεύω ότι η τσάντα χεριού της κυρίας εμπεριέχει μια σπαστή ομπρέλα, για παν ενδεχόμενο.

Γάντια για κομψότητα αλλά και προστασία από τα μικρόβια (ένα πρόβλημα που δεν μας αφήνει ποτέ ήσυχους).

Αποσκευές οικονομικές, όμορφες κι αναγνωρίσιμες, η μεγάλη βαλίτσα που χωράει όλα τα ρούχα ενεός ζευγαριού ή το μικρότερο σακ βουαγιάζ που εξυπηρετεί την τριήμερη απόδραση.

Πώς μας φαίνεται αυτό το ντύσιμο; Ενα κοστούμι βαμβακερό σε καφέ ή σε μπλε σκούρο, θα μας εξυπηρετούσε περισσότερο από αυτό που συνήθως φοράμε όταν ταξιδεύουμε; 

1929 Πρωινό καπέλο Liane

 

Εως τώρα έχουμε δει ορισμένα σκίτσα από καπέλα ασύμμετρα, δηλαδή διαφορετικά στο δεξί τους μέρος από ό,τι στο αριστερό -μια μεγάλη τάση μόδας στο τέλος του 20, Τι είχαν όμως αυτά τα καπέλα για διακόσμηση; Συνήθως δεν τα βλέπουμε σκi

τσαρισμένα από την έξω πλευρά. 

Τα ασύμμετρα καπέλα δεν είχαν καμία διακόσμηση στο πιο μακρύ μέρος τους, ή είχαν κάτι πολύ διακριτικό, όπως αυτός ο στενός πλακέ φιόγκος από γκρο που βλέπουμε στο καπέλο Liane. Το αξιοπρόσεκτο πάνω τους ήταν το ίδιο το πατρόν τους κι από εκεί ξεχώριζε η καλή καπελού, όχι ο στολισμός τους. 

Φωτο κι επιχρωματισμός του καπέλου Liane από κυκλικά υφασμένη ψάθα, La mode de Pinktag.

1952 ρούχα για την εξοχή

 

Από το περιοδικό Femmes d' aujourd'hui 06/1952, ρούχα για το βουνό, τόσο για όσες κατοικούν μόνιμα σε χωριά, όσο και για εκείνες που κάνουν ήσυχες διακοπές κάτω από την δροσιά των δένδρων -αντί για τις καυτές παραλίες. 

Η πλάτη και οι ώμοι παραμένουν καλυμμένοι γιατί στο βουνό η θερμοκρασία είναι χαμηλότερη. Τα υφάσματα είναι πιο χοντρά  και η γραμμή των ρούχων γενικώς άνετη -η μέση των γυναικών είναι το μόνο σημείο που τονίζεται με λεπτά ζωνάκια. 

Αριστερά η μονόχρωμη φόρμα από χοντρό τουίλ, έχει εξωτερικές τσέπες και τιράντες που το μήκος τους αλλάζει κατά βούληση. Φοριέται με όλων των ειδών τα πουκάμισα και μαζί με ένα ζευγάρι κολεγιακά φτιάχνει ένα δίδυμο δυνατό για βόλτες ή για μια μπυρίτσα στην τοπική πάμπ το βράδυ. 

Δεξιά το σύνολο από μονόχρωμο πουκάμισο και καρώ φούστα, κομμένη λοξά. Το σύνολο είναι σοβαρό με μπλε πουκάμισο, χαρούμενο με άσπρο και παιγνιδιάρικο με κόκκινο. Οι κοντές ως την μέση πλεχτές μπλούζες, επίσης ταιριάζουν πολύ σε αυτήν την φούστα. 

Στην μέση το  κομψό φόρεμα, κατάλληλο για βόλτα το βράδι ή και για την Εκκλησία την Κυριακή το πρωί. Αφηρημένο εμπριμέ,  ντεκολτέ σε σχήμα τραπέζιου και δυό βαθιές εξωτερικές τσέπες για το αεράτο πατρόν που δεν περιορίζει καθόλου το σώμα, ενώ πλένεται και στεγνώνει μέσα σε δυό ώρες. 

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

1929 Καπέλα κοκτέηλ

 

03/1929, Le Petit Echo de la Mode και ειδικό τεύχος για καπέλα, ένα από τα δύο τεύχη που κυκλοφορούσαν κάθε χρόνο και ενημέρωναν τις κομψές Γαλλίδες για τις νέες τάσεις στην πιλοποιία. Εδώ βλέπουμε δυό μοντέλα κοκτέηλ. 

Το καπέλο κοκτέηλ που σήμερα παραγεται μόνο στην Αγγλία, είναι το μοναδικό είδος καπέλου που παραμένει στο κεφάλι σε εσωτερικούς χώρους, διότι η χρήση του είναι μόνο διακοσμητική. Δεν σκοπεύει να μας προφυλάξει από την ήλιο, γι αυτό δεν έχει φαρδύ μπορ γενικότερα, ούτε χρειάζεται να μας προφυλάξει από το κρύο αφού ο χώρος είναι ήδη θερμαινόμενος.  Τι πρέπει να κάνει το καπέλο; Να στολίσει την ιδιοκτήτριά του, χωρίς να εμποδίζει με άσκοπες εκτάσεις υλικού την ορατότητα ταυτών που βρίσκονται γύρω από την γυναίκα.

Τα δυο καπέλα μας με τα ονόματα Hildergarde και Miramonde,  είναι από επικερωμένη μαύρη ψάθα, γι αυτό φαίνονται σχεδόν σαν λουστρινένια από κοντά, σφιχτά κολλημένα γύρω από το κρανίο, το ένα με μακρύτερο το δεξί του μέρος που καλύπτει το μάγουλο, το άλλο με φιόγκο σε κοντράστ υλικών, δηλαδή φτιαγμένο από μαύρο βελούδο με στρας.

(φωτό σκίτσων επιχρωματισμένες, La mode de Pinktag) 

1967 βραδινά μίνι

 

Από το περιοδικό ραπτικής Neue Moden του 1967, 3 φορέματα βραδινά και μίνι. Το μήκος και στα τρία ξεκινάει μια παλάμη πάνω από το γόνατο, η γραμμή είναι ριχτή και τα παπούτσια που τα συνοδεύουν, σε χαμηλό τακούνι. 

Αριστερά το παστέλ εμπριμέ για όσες έχουν όμορφη πλάτη, έχει βαθύ ντεκολτέ πίσω και ένα πλακέ φιόγκο πάνω από την βαθιά κουφόπιετα. 

Στην μέση το ροζ φόρεμα με τα απλικέ δαντελένια μοτίφ κατα μήκος του στριφώματος και του όρθιου γιακά. 

Δεξιά το μονόχρωμο φόρεμα που τελειώνει με σατέν σκουρότερες κορδέλες ολόγυρα κι ένα όμορφο τριαντάφυλλο ως στολίδι στο βαθύ ντεκολτέ. 

Για γάμους, βαφτίσια ή για το κλαμπ, το μίνι ριχτό βραδινό φόρεμα παραμένει έως σήμερα μια ευχάριστη λύση.  

1949 βαμβακερές τουαλέτες

 Τα βραδινά ρούχα σήμερα φτιάχνονται από πολυέστερ και - για όσες έχουν περισσότερα χρήμα- από μεταξωτά. Ομως, κάποτε ράβονταν από υφάσματα κατάλληλα για την κάθε εποχή, τον χειμώνα από βελούδο ή χοντρό μεταξωτό, το καλοκαίρι από λεπτό μεταξωτό ή βαμβακερό. Στο Le Jardin des modes του 1949, τρεις βραδυνές τουαλέτες με πρωτότυπα πατρόν και φιλικά προς την ζέστη υφάσματα.

Ψηλά την σελίδα, το ασύμμετρο φόρεμα που παίζει γενικά με την γεωμετρία, ως το μέσον της γάμπας μπροστά, μάξι και με μικρή ουρά πίσω, με στράπλες ντεκολτέ και δυό μεγάλες εξωτερικές τσέπες. 

Στο μέσον στράπλες βαμβακερό φόρεμα με διπλή φαρδιά φούστα, η 2η ελεύθερη από ριγέ σατέν , συν δυό κοφτές τσέπες.

Τρίτη τουαλέτα δίχρωμη, κορσάζ σε μαύρο ύφασμα, φούστα από άφθονη οργαντίνα σε πολλά στρώματα. Δυο μαντήλια τρίγωνα που τελειώνουν με φράτζες τυλίγονται το ένα γύρω από τους ώμους σαν μικρό μπολερό, το άλλο στην μέση, φτιάχνοντας μια εικόναπου θυμίζει φλαμένγκο. 

Κι ορίστε, τα πλούσια ρούχα που είναι κατάλληλα για επίσημο χορό στον κήπο ενός σπιτιού είναι έτοιμα: ο αέρας περνάει ανάμεσα στις πτυχώσεις του υφάσματος, οι ώμοι και το ντεκολτέ είναι έξω: με το κατάλληλο ζευγάρι πέδιλα μπορούμε να χορεύουμε όλη νύχτα. 

(φωτό σκίτσων La mode de Pinktag)

Yφασματινες γόβες του '60

Ήταν πάντα στην μόδα οι υφασμάτινες γόβες φτιαγμένες κατά παραγγελία σε τεχνίτες και από το ίδιο ύφασμα με κάποιο σπουδαίο ρούχο -ειδικά για τα βραδινά φορέματα. Όμως στο τέλος της δεκαετίας του 60, μια λατρεία για τα ψυχεδελικά εμπριμέ που εμπνευστής τους ήταν ο Emilio Pucci, συνεπήρε όλο τον δυτικό κόσμο. Μπορούσες να βρεις παντού γόβες, πέδιλα και μποτάκια σε πολύχρωμα εμπριμέ υφάσματα. 

Στις φωτογραφίες μας αυθεντικές γόβες της δεκαετίας του 60, εσωτερικώς δερμάτινες, εξωτερικώς από σατέν εμπριμέ,  με χαμηλό τακούνι 3,5 εκατοστών, ντεκολτέ καρέ, μύτη τετραγωνισμένη, τελείωμα με μονόχρωμα μωβ ρέλι γκρο ολόγυρα. Ενα παπούτσι κατάλληλο για μονόχρωμα σύνολα σε κάποιο από τα χρώματα του εμπριμέ

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

 

1946 Καλοκαιρινά πέδιλα

Η εταιρεία υποδημάτων Rousset έφτιαχνε παπούτσια υψηλών απαιτήσεων κι εδώ βλέπουμε 3 μοντέλα της για την πόλη.  

Αριστερά μια δίχρωμη πρωϊνή πλατφόρμα με ντυμένο τακούνι, σόλα προφίλ και σόλα από κρεπ. 

Δίπλα, μία ακόμα πλατφόρμα σε λουστρίνι, κατάλληλη για πρωί ή απόγευμα. 

Στο πάνω μέρος της σελίδας και δεξιά, το λεπτό βραδινό πέδιλο: φτιαγμένο από λεπτά λουράκια που πλέκονται αριστοτεχνικά μεταξύ τους, με τακούνι που προσφέρεται σε διάφορα ύψη. Ένα παπούτσι κόσμημα. 

Και τα τρία μοντέλα διαθέτουν εσωτερική σόλα ανατομική και περφορέ στα δάκτυλα και την φτέρνα, ώστε να μην ιδρώνει το πόδι.

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

1952 Φορέματα περιπάτου,

 

Από το περιοδικό Femmes d' aujourd;hui 06/1952 πατρόν για 4 πολύπλοκα φορέματα, που δίνουν έμφαση στα ασυνήθιστα ντεκολτέ. Είναι φτιαγμένα για τα πολύ κοντά μαλλιά που ήταν της μόδας εκείνη την σαιζόν ή για τις αλογοουρές των έφηβων κοριτσιών 

Αριστερά ένα ασυνήθιστο καρέ ντεκολτέ που σχηματίζεται από πρόσθετο γιακά, έξτρα λεπτομέρεια η μεγάλη τσέπη στην μπλούζα του ντε-πιες, που μας φέρνει στον νου μια ποδιά κηπουρικής. Δίπλα το πουα φόρεμα σε ντεκολτέ με φεστόνια, τα οποία επαναλαμβάνονται στο μισό κορσάζ και το μανίκι. Σκούρο καρώ για βαθύ οβάλ ντεκολτέ κάτω από μικρό ορθιο γιακαδάκι.  Στο τελευταίο μοντέλο άσπρο πικέ για τον γιακά και τις τσέπες που είναι απροσδόκητα τοποθετημένες πάνω από το στήθος. 

1952Η Μαρινιέρα και το παντελόνι της

 

Μαρινιέρα λέγεται γαλλικά η μπλούζα που θυμίζει τους ναυτικούς. Η κλασική της εκδοχή είναι σε άσπρο ζέρσεη με ρίγες οριζοντιες μπλε, ριχτή,  με μανίκι 7/8 ισιο. Εδώ την συναντάμε στο δωρεάν πατρόν του περιοδικού Femmes d' aujourd' hui 06/1952, με κοντό μανίκι, εξωτερικές τσέπες και μυερό γικά, να κλείνει με φερμουάρ από πάνω μέχρι κάτω στο μπροστινό μέρος. 

Το παντελόνι είναι κοντό ως την μέση της γάμπας με ρεβέρ, μικρή πιέτα και τσάκιση στην μέση, δυό λοξές και κοφτές τσέπες, στενεύει ελαφρώς προς το τελείωμα και κλέινει με φερμουάρ στο πλάι της μέσης.