Στην δεκαετία του 1950 η μόδα έδωσε μεγάλη έμφαση στα χρώματα που ομόρφαιναν τα γυναικεία πρόσωπα. Το μαύρο χρώμα, παρα τα όσα λέγονται σήμερα, θεωρήθηκε κατάλληλο για χρήση στις πολύ επίσημες εκδηλώσεις που γίνονταν κάτω από τεχνητά φώτα ηλεκτρισμού, ενώ δεν υπήρχε καθόλου σε παλτό ή ταγιέρ πρωινού κι απογευματινού ντυσίματος, με εξαίρεση φυσικά τις γυναίκες που βρισκόταν σε πένθος.
Έτσι στην δεκαετία του 50 οι δρόμοι γέμισαν από παλτά κίτρινα, μωβ, κόκκινα, πράσινα και φυσικά κάμελ. Υιοθετήθηκε επίσης ο κανόνας "3 χρώματα το πολύ ανά ντύσιμο" που βασικά ήταν δύο, το τρίτο ήταν μια πινελιά, το accent color.
Τα παπούτσια των γυναικών ήταν χαμηλά (αυτό που λέμε sensible shoes) ή με μέτριο τακούνι έως δύο ίντσες, 5 πόντους.
Οι τσάντες μικρές, περιείχαν ένα πορτοφόλι, μιά πουδριέρα, ένα κραγιόν και ένα μαντήλι χειρός.
Τα μαλλιά των γυναικών κόπηκαν κοντά και σε σπάνιες περιπτώσεις διατηρούσαν το μήκος τους που ήταν όμως αθέατο καθώς χτενίζονταν σε απλά σινιόν.
Τα κοσμήματα ήταν μικρά και διακριτικά, ενώ τα στρας κι άλλα υλικά που αντανακλούσαν το φως θεωρήθηκαν κατάλληλα για το βράδι.
Τα ρούχα έδιναν έμφαση στην μέση, στους καρπούς και στον λαιμό, ενώ τα ανοιχτά ντεκολτέ και τα στράπλες ήταν σπάνια ακόμα και το βράδι -πολλά βραδινά ρούχα έχουν ντεκολτέ στην πλάτη. Κάτω από τα φορέματα και τις μπλούζες υπήρχαν εσώρουχα που δεν αύξαναν το μέγεθος του στήθους.
Η γενικότερη σκέψη των σχεδιαστών μόδας ήταν πως το ντύσιμο όφειλε να ωθεί τους θεατές να επικεντρώνονται στο πρόσωπο της γυναίκας και να αναζητούν τα μάτια της.
Η σελίδα αυτή του Revue de la mode αντιπροσωπεύει πολύ καλά τις αντιλήψεις περί κομψού ντυσίματος το 1951, σε όλες της τις λεπτομέρειες.
(φωτογραφία La mode de Pinktag)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου