ΣΟΡΜΠΕ ΣΕ ΟΠΑΚ ΓΥΑΛΙ

Το καλοκαίρι είναι κοντά, τα ρούχα γίνονται ελαφρύτερα, τα χρώματα στο ντύσιμο μας ανοιχτότερα και τα κοσμήματα ακολουθούν τον ίδιο κανόνα, αφού συμπληρώνουν το ντύσιμο. 

Ενα κολιέ και τα σκουλαρίκια του φτιαγμένο με λίγες μεγάλες γυάλινες χάντρες από αμμοβολημένο γυαλί, μπορεί να συμπληρώσει πολλά παστέλ σύνολα. Είναι πλούσιο γιατί έχει τρεις σειρές χάντρες, αλλά λιτό επειδή οι χάντρες είναι αραιά βαλμένες πάνω στο ατσάλινα σύρματα. Μοιάζει με σορμπέ παγωτού, δροσερό και ήρεμο πάνω σε ένα λευκό ή γκρι ανοιχτό ή παστελ  πουκάμισο, ενώ οι δυο-τρεις σκούρες βυσσινί και πράσινες διάφανες χάντρες του, είναι το σιροπάκι πάνω από το σορμπέ. 

Μπορεί να φορεθεί χωρίς τα σκουλαρίκια του ή και με αυτα, η κατασκευή τους είναι ένας απλός όγκος γυαλιού περίπου 3 εκατοστά μήκος σε γαλάζιο που δεν απασχολεί πολύ το μάτι ώστε το σύνολο να γίνεται υπερβολικό. Τα σκουλαρίκια μπορούν να φορεθούν μόνα τους με ένα γαλάζιο ανοιχτόχρωμο τζην κι ένα οποιοδήποτε μονόχρωμο μπλουζάκι. 

(σχεδιασμός, κατaσκευή και φωτογραφίες La mode de Pinktag)

ΠΕΡΛΕΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Όλες γνωρίζουμε τις πέρλες. Αληθινές ή απομίμηση, με την απαλή τους επιφάνεια αντανακλούν ένα θαμπό συννεφάκι από φως στο πρόσωπο, χωρίς να δημιουργούν σκληρές δεσμίδες φως όπως το γυαλί (ή το μπριγιάν) που καμιά φορά τονίζουν μικρά προβλήματα της επιδερμίδας κι αντί να μας ομορφαίνουν, μας εκθέτουν.  Είναι επίσης ένα τρυφερό στο μάτι υλικό, δεν έχουν την ψυχρότητα και την βιομηχανική όψη του μετάλλου.

 Γι αυτό, δεν είναι άσχημη ιδέα ένα κουτάκι με μια μικρή συλλογή από πέρλες σε διάφορα χρώματα, στο μέγεθος και το σχήμα που προτιμάει η κάθε μια. Οι πιο συνηθισμένες πέρλες κι οι πιο ευκολοφόρετες είναι οι απλές μπίλιες σε μεσαίο μέγεθος, χωρίς καμία πρόσθετη διακόσμηση εκτός από το υλικό τους. Ταιριάζουν με οτιδήποτε, από το απλούστερο τζην και μακό μπλουζάκι έως το πιο επίσημο βραδινό φόρεμα, κι αυτή τους η διακριτικότητά τις καθιστά ένα κομψότατο κόσμημα σε κάθε περίπτωση. 

Εξαιτίας της απλότητάς τους οι πέρλες μπορούν να φορεθούν σε διαφορετικά χρώματα σε κάθε αυτί, π.χ. μια κόκκινη και μία μπλε για ένα ντύσιμο σε κόκκινο και μπλε, παραμένοντας ακόμα κι έτσι διακριτικές, επομένως κομψές. 

Νομίζω πως αυτό το κουτάκι είναι μια πολύ πρακτική λύση για το σπίτι, για τις διακοπές και ειδικά για το γραφείο, αφού μπορεί να προσφέρει μια λύση κάθε φορά που δεν προλαβαίνουμε να αποφασίσουμε /να ψάξουμε/ να βρούμε ακριβώς ποια σκουλαρίκια θα φορέσουμε με το σύνολό μας. 

(φωτογραφία από κουτάκι με 11 από τα 12 ζευγάρια πέρλες, λείπουν οι άσπρες δηλαδή, La mode de pinktag)

ΚΟΛΙΕ ΣΕ 3D

Καθώς περνούν τα χρόνια, ο σχεδιασμός των κοσμημάτων μπαίνει σε νέους δρόμους, μερικές φορές εξερευνώντας τις φόρμες, άλλες χρησιμοποιώντας αντισυμβατικά υλικά κι άλλες φορές δοκιμάζοντας πιο πολλές διαστάσεις από τις συνηθισμένες, όπως αυτό εδώ το κολιέ που είναι τρισδιάστατο.

 Τα περισσότερα κοσμήματα έχουν δύο μόνο διαστάσεις ουσιαστικά, διότι απλώνονται πάνω στο σώμα και το συνοδεύουν στην κίνησή του. Ενα κόσμημα που πετάει πραγματικά έξω από το σώμα όπως αυτό το κολιέ, δημιουργεί πρόβλημα στην ένδυση: χρειάζεται τα κατάλληλα εξωτερικά ενδύματα και το σωστό περιβάλλον για να φορεθεί. Δεν μπορεί να επικαλυφθεί από ρούχα, ούτε μπορεί να φορεθεί στο γραφείο ας πούμε, που θα μπερδευτεί με το καλώδιο του τηλεφώνου.

Ωστόσο η πρακτικότητα δεν είναι το μοναδικό μας κίνητρο όταν ντυνομαστε ή όταν σχεδιάζουμε ρούχα και αξεσουάρ. Πρέπει να μένει χώρος για το όνειρο, πάντα.  Κολιέ λοιπόν χειροποίητο με μια σειρά από μεγάλες γυάλινες ασύμμετρα κομμένες χάντρες, που πάνω τους κρεμιούνται τσαμπιά από ατσάλινα σύρματα γεμάτα με μικρές στρογγυλές χαντρούλες, κι εκτινάσσονται από το ντεκολτέ προς τα έξω και προς όλες τις κατευθύνσεις -ακόμα και προς τα πάνω, αψηφώντας τους νόμους της βαρύτητας. 

Τα ατσάλινα σύρματα στις άκρες τους έχουν ειδικές στρογγυλές μπίλιες stop (όχι πλακέ), που κλείνουν εκ των υστέρων φυλακίζοντας μέσα τους ολόκληρο το αιχμηρό άκρο του σύρματος. Δεν θέλουμε να πιαστεί το κολιέ στο σακάκι του συντρόφου μας ή να γδάρουμε το σαγόνι μας, θέλουμε μόνο να αναδείξουμε τον λαιμό μας. Σωστά; 

(σχεδιασμός, κατασκευή και φωτογραφίες La mode de Pinktag)

ΑΙΝΙΓΜΑ ΣΕ ΑΣΠΡΟ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ

Αυτή η σπάνια καρφίτσα είναι αγορασμένη σε δημοπρασία και αχρονολόγητη. Είναι κατασκευασμένη πριν το 1940, μπορεί και το 1900 ή ακόμα πιο νωρίς, πάντως είναι εξ ολοκλήρου χειροποίητη. Τα άσπρα της κομμάτια είναι πορσελάνη, τα μαύρα μαύρος ιαδίτης (black jade), η βάση από τσίγκο κομμένο κομματάκι-κομματάκι, τα μέρη όλα κολλημένα μεταξύ τους με καμινέτο και μετά βαμμένα μαύρα. 

Oπως βλέπετε όλα τα μέρη ιαδίτη ή πορσελάνης στερεώνονται στην βάση καρφωτά (όπως λένε στην κοσμηματοποιία), με δοντάκια (prongs). Αυτό εξασφαλίζει την μακροβιότητα του κοσμήματος. Η ομορφιά της καρφίτσας αυτής δεν μπορεί να αποτυπωθεί στην φωτογραφία. Στο ημερήσιο φως τα άσπρα μέρη είναι κατάλευκα και τα μαύρα έχουν βαθύ σκούρο  μπλε αποχρώσεις, ανάλογα πώς πέφτει το φως. Στο σκοτάδι, τα άσπρα παραμένουν κατάλευκα, ενώ τα μαύρα γίνονται αόρατα με μονάχα κάποιες γαλαζωπές κουκκίδες φως να περνούν μέσα τους πού και πού. Ένα πολύ αινιγματικό κόσμημα λοιπόν που του αξίζει να φωτογραφηθεί πάνω σε μια συλλογή αστυνομικών διηγημάτων της Dorothy Sayers, σε αυθεντική έκδοση του 1961. 

(φωτό La mode de Pinktag)

DIY AΝΑΝΕΩΣΗ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙΩΝ

Κάθε φορά που βγαίνω στα καταστήματα να ψωνίσω, υπάρχει έαν τουλάχιστον πραγματακι που δεν έπρεπε να αγοράσω, κυρίως μανό και κραγιόν. Φαίνεται πως ο φωτισμός των καταστημάτων ή ο τρόπος που εκτίθενται με ξεγελάει πάντα. 

Δεν πειράζει, αυτά τα φανταιζί μανό που δεν κάνουν καθόλου για τα ρούχα μου, κάνουν για χειροτεχνίες όπως αυτή εδώ. 

Ενα παλιό ζευγάρι μεγάλα σκουλαρίκια από μαύρο ξύλο, ανανεώνεται παίρνοντας μια πολύ χαρούμενη όψη, με ένα μανό διαφανές που έχει μέσα του πολύχρωμα μικρά κομφετί σε φούξια, ροζ και πορτοκαλί. Έχει μια νότα καρναβαλιού τώρα αυτό το σκουλαρίκι, ό,τι πρέπει για να ζωντανέψει ένα σοβαρό μαύρο κοστούμι.  Συμφωνείτε; 

(φωτό και κατασκευή La mode de Pinktag)

ΠΡΟΒΗΓΚΙΑ Eau Fraiche

Εχετε ποτέ σκεφτεί να φτιάξετε κολόνια και μάλιστα για έναν άντρα, π.χ.τον μόνιμο σύντροφο της ζωής σας; Δεν είναι δύσκολο να το πετύχετε, οι παλιές τεχνικές της αρωματοποιίας που απαιτούσαν εργασία χεριού, είναι ακόμα έγκυρες. Το μόνο που χρειάζεται είναι μερικά υψηλής ποιότητας υλικά και λίγη υπομονή.

Αυτή η κολόνια λέγεται Province, επειδή το κύριο συστατικό είναι η λεβάντα, λουλούδι που φύεται στην περιοχή Province της Γαλλίας. Η μυρωδιά της είναι απόλυτα κομψή (γίνεται αντιληπτή όταν πλησιάσεις λιγότερο από 50 πόντους τον άνδρα) και αγαπημένη σε όλους,  μυρίζει απλούστατα καθαριότητα. Βρίσκεται στην κατηγορία Eau Fraiche, δηλαδή στην ελαφρότερη δυνατή συγκέντρωση αρωματικών υλών. Αυτή είναι η συνταγή της:

***********************

Eau Fraiche Province 

ΥΛΙΚΑ

ένα μπουκάλι 200ml με βιδωτή βαλβίδα σπρέη.

2 κουταλάκια του γλυκού βότκα 70 βαθμών

2 σταγόνες αιθέριο έλαιο vetivert (ως βάση)

2 σταγόνες αιθέριο έλαιο φασκόμηλο (ως μέση)

20 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας (ως κορυφή)

140 gr. απιονισμένο νερό.

Ι χωνάκι (για να χύσουμε τα έλαια και την βότκα στο μπουκάλι)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ

Στην βότκα ρίχνουμε τα αιθέρια έλαια και ανακατεύουμε έως ότου διαλυθούν. Με το χωνάκι, μεταφέρουμε το διάλυμα στο μπουκάλι. Ζυγίζουμε καλά και προσθέτουμε το νερό. Κλείνουμε το καπάκι, ανακατεύουμε με δύναμη και αφήνουμε από 3-5 μέρες σε σκοτεινό σημείο το eau fraiche, ως που να ωριμάσει το άρωμα. Διακοσμούμε αν θέλουμε με ένα όμορφο αυτοκόλλητο (εδώ, δυό κούπες καφέ πάνω σε έναν κορμό δένδρου) και το προσφέρουμε στον σύντροφο.

Μην παραλείψετε τις 2 σταγόνες vetivert και φασκόμηλο, γιατί παίζουν ρόλο στο "δέσιμο" της μυρωδιάς και στην διάρκειά της, χωρίς αυτές η κολόνια θα μυρίζει μόνο 10 λεπτά.

Ενημερώστε τον σύντροφο πως το eau fraiche είναι πολύ αραιό, γι αυτό βγαίνοντας από το μπάνιο το φοράμε παντού, από τον λαιμό μέχρι τα πόδια. Με  αυτόν τον τρόπο θα μυρίζει καθαριότητα ο ίδιος ο άντρας, τα ρούχα του, τα σεντόνια, τα μαξιλάρια, οι πυτζάμες του κλπ. Υπάρχει πιο ωραία μυρωδιά από της καθαριότητας; 

(φωτογραφία και παρασκευή κολόνιας La mode de Pinktag)

(αιθέρια έλαια κατάστημα  Sensities)

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΩΜΑ;

Τι είναι το άρωμα, η κολόνια, το splash κλπ; Είναι ένα αρωματικό μείγμα που παρασκευάζεται από τον συνδυασμό αρωματικών ελαίων σε αλκοόλη ή σε αλκοόλη και νερό.

Ανάλογα με το ποσοστό αρωματικών ελαίων που περιέχονται στο τελικό αποτέλεσμα, έχουμε:
Parfum, 15% -30% αρωματικές ύλες διαλυμένες σε αλκοόλη.

Eau de parfum,  8%-15% αρωματικές ύλες διαλυμένα σε 90 βαθμούς αλκοόλη (χωρίς νερό).

Eau de toilette,  4%- 8% αρωματικές ύλες σε αλκοόλη 70 βαθμών και νερό.

Eau fraiche (splash) 1%-3% αρωματικά ή αιθέρια έλαια σε αλκοόλη και νερό - το πιο ελαφρό μείγμα από όλα. 

Ξεχωριστά αναφέρουμε το eau de cologne που είναι μια συγκεκριμένη παλιά συνταγή, με 2% -5% έλαια σε 70 βαθμούς αλκοόλη και νερό. Το πρωτότυπο γεννήθηκε στην Ιταλία από τον  θρυλικό αρωματοποιό Giovanni Maria Farina στις αρχές του 1700, όμως γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Κολωνία της Γερμανίας με το όνομα Eau de Cologne 4711. Η μυρωδιά του περιέχει πολλών ειδών εσπεριδοειδή (λεμόνι, πορτοκάλι, μανταρίνι, νερολί, κλημεντίνη,  περγαμόντο, γκρέιπ φρουτ, σανγκουίνι και λάιμ). 

Τα περισσότερα αιθέρια έλαια παράγονται από λουλούδια, φύλλα φυτών και μέρη φρούτων, ορισμένα όμως είναι ζωικής προέλευσης π.χ. το musk. 

Σήμερα στην εμπορική αρωματοποιία χρησιμοποιούνται κυρίως συνθετικές αρωματικές ύλες  κι όχι αιθέρια έλαια. Ωστόσο οι παλιές τεχνικές είναι ακόμα έγκυρες φυσικά, γι αυτό εάν κάποιος το επιθυμεί, μπορεί να χρησιμοποιήσει παλιές τεχνικές αρωματοποιίας και να φτιάξει δικά του αρώματα στο σπίτι. 

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

Η νυχτερινή δροσιά το καλοκαίρι του 1936

Τα βραδινά καλοκαιρινά φορέματα είναι φτιαγμένα από ελαφριά υφάσματα και πιο αποκαλυπτικά από ό,τι τον χειμώνα, μια που ο καιρός το επιτρέπει. Τι γίνεται όμως αν το συγκεκριμένο βράδυ της εξόδου -από ένα καπρίτσιο του καιρού- κάνει λίγη ψύχρα; Θα φορέσουμε ένα άλλο φόρεμα,  πιο ζεστό; Σήμερα ίσως, όμως τι γινόταν πριν 80 χρόνια;

Τα βραδινά ρούχα το 1936 ήταν πολύ δαπανηρά. Χρειαζόταν πολλή σκέψη για να αποφασίσει η γυναίκα σωστά το πατρόν και το ύφασμα στο οποίο θα έραβε το φόρεμά της, το οποίο πιθανότατα θα ήταν το μοναδικό επίσημο ένδυμα στην ντουλάπα της για δύο-τρία χρόνια, επομένως έπρεπε να την εξυπηρετεί σε πολλές περιστάσεις. Σε αυτό το τεύχος του Petit echo de la Mode, οι σχεδιαστές προτείνουν τρεις λύσεις για μικρά ενδύματα που φοριούνται μαζί με το φόρεμα και προστατεύουν τους ώμους από την νυχτερινή δροσιά. Έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε η γραμμή του φορέματος να μην αλλάζει, είναι δηλαδή πολύ κοντά, τα δύο σαν πελερίνες, το τρίτο σαν μπολερό. Τα πρώτα είναι φτιαγμένα από το ίδιο ύφασμα, το τρίτο σε κοντράστ. Μια κομψή λύση που μπορούμε κι εμείς να υιοθετήσουμε, μεριμνώντας την ώρα που αγοράζουμε ένα ακριβό βραδινό φόρεμα, για να μην αναγκαστούμε να φορέσουμε κάτι άλλο τελικά, μια νύχτα με ψύχρα. 

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

Σοκολατακια για τα Χριστούγεννα του 1908

Από το επετειακό τεύχος Χριστουγέννων του περιοδικού Femina 1908 -τεύχος που ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στις τέχνες- είναι παρμένη αυτή η κομψή διαφήμιση που έχει αρκετό κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Προτείνει ως δώρο Χριστουγέννων ένα καλάθι μικρό ή μεγαλύτερο, πλούσια στολισμένο με μεγάλους σατέν φιόγκους και σατέν επένδυση στο εσωτερικό του, που περιέχει σοκολατάκια διαφόρων τύπων. 

Μεταξύ των προτάσεων της διαφήμισης βρίσκεται η εκλεκτή ποικιλία της σοκολάτας σε τρούφες. Οι τρούφες επινοήθηκαν μόλις το 1895 στην Γαλλία και ορισμένοι λένε ότι επινοήθηκαν στην Γαλλία, αλλά τελειοποιήθηκαν στο Βέλγιο.  Φτιάχνονται πάντα μόνο στο χέρι, όχι με σοκολάτα ή κακάο, αλλά με μια ειδική κρέμα που λέγεται ganache, γύρω από την οποία περιτυλίγεται ένα λεπτό στρώμα σοκολάτας ή σκέτη σκόνη κακάου. Έχουν ημερομηνία λήξης εκτός ψυγείου μόλις μια εβδομάδα, επομένως είναι ένα προϊόν που κοστίζει πολύ κι έχει μεγάλη φθορά. 

Το 1908 η σοκολάτα δεν ήταν πια προϊόν μόνο για βασιλιάδες, ωστόσο μπορούσαν να την προσεγγίσουν μόνο οι ευγενείς και οι αστοί. Το μικρό καλάθι με τις τρούφες πάνω δεξιά στην φωτογραφία, περιέχει 1.300 βάρος τρούφες και κοστίζει 14 φράγκα, την στιγμή που το ημερομίσθιο ενός εργάτη ορυχείου την ίδια χρονιά ήταν μόλις 5,06 φράγκα. 

(φωτοραφία La mode de Pinktag)

ΠΟΥΔΡΑ ΝΥΧΙΩΝ ΤΟΥ 1884

Τι έκαναν άραγε οι γυναίκες για να έχουν όμορφα νύχια πριν εφευρεθούν τα μανό; Ποιό ήταν το μανικιούρ τους;

Είναι απλό: μούλιαζαν τα νύχια τους σε νερό και έλαιο αλιζαρίνης (το μόνο που διαλύεται στο νερό, αντί να επιπλέει), τα στέγνωναν, τα γυάλιζαν με μια ειδική λίμα νυχιών καλυμμένη με δέρμα chamois, αυτό που σήμερα λέμε buffer δηλαδή και για έξτρα ομορφιά, ταμπονάριζαν με πούδρες όπως αυτή της φωτογραφίας. Οι πούδρες έδιναν μια ιριδίζουσα λάμψη στα νύχια κι άντεχαν δέκα φορές πλύσιμο χεριών. Παράγονταν συνήθως σε δυο αποχρώσεις απαλού ροζ.

Η διαφήμιση είναι από την εβδομαδιαία εφημερίδα κυριών La mode pour tous, 10 Νοεμβρίου του 1884. 

(φωτογραφια La mode de Pinktag)

ΠΟΛΥΧΡΗΣΤΙΚΑ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙΑ ΤΟΥ 1970

Στις δεκαετίες 1960-1970, ορισμένες εταιρείες φω μπιζου, ασχολήθηκαν πολύ με τον σχεδιασμό κοσμημάτων που μπορούσαν να χρησιμέψουν σε διαφορετικές ανάγκες, με την πρόσθεση κάποιων ακόμα τμημάτων πάνω σε ένα βασικό κομμάτι μπιζού. Αυτά τα κοσμήματα ήταν πολύ χρήσιμα στις γυναίκες που έφτιαχναν μικρές γκαρνταρόμπες γύρω από μια οικογένεια χρωμάτων, αυτό που λέμε σήμερα capsule wardrobe. Ετσι οι γυναίκες σε ένα μόνο μικρό κουτάκι είχαν συγκεντρωμένα όλα τα κοσμήματα που χρειάζονταν για την γκαρνταρόμπα τους.

Εδώ έχουμε ένα τέτοιο παράδειγμα  από την AVON, με πολυχρηστικά σκουλαρίκια για μια μικρή γκαρνταρόμπα διακοπών (ας πούμε) σε λευκό, ροζ τροπικό και τυρκουάζ. Το βασικό σκουλαρίκια είναι ένα απλό μπουλ (μισή σφαίρα) από σκληρό ματ πλαστικό σε λευκό χρώμα. Όταν χρειαστεί γύρω του προστίθενται πλακέ δίσκοι  από  γυαλιστερό πλαστικό σε ροζ τροπικό ή/και τυρκουάζ. Το βασικό σκουλαρίκι είναι άσπρο, διότι το άσπρο συναντάται πιο πολλές φορές σε τοπ και πουκάμισα, επειδή κολακεύει το πρόσωπο και φαίνεται πάντα σε ένα μαυρισμένο δέρμα. Τα άλλα δύο χρώματα είναι δευτερεύοντα σε ποσότητα στο τελικό κομμάτι,  διότι τις πιο πολλές φορές είναι δευτερεύοντα και στο ντύσιμο, αφού προστίθενται  μέσω των εμπριμέ των κάτω ενδυμάτων. Για το μάτι ενδιαφέρον παρουσιάζει τόσο το χρώμα, όσο και η διαφορά στην υφή των τριών στοιχείων του σκουλαρικού.

 (φωτογραφίες La mode de Pinktag)

Βραδινό φόρεμα του 1936

Από τεύχος του Petit echo de la mode του1936 είναι αυτό το βραδινό φόρεμα, με την δωρική γραμμή και την αριστοτεχνική διακόσμηση.

Είναι ραμμένο σε μαύρο βελούδο, σε γραμμή εφαρμοστή, με μικρό πάνελ στην πίσω μεσαία ραφή που έχει ένα πρόσθετο κομμάτι λοξά κομμένο ώστε να φαρδαίνει κατεβαίνοντας, επιτρέποντας το άνετο βάδισμα. Η διακόσμησή του είναι ένας μαύρος γιακάς κλος, φοδραρισμένος με σκληρό σατέν duchesse  σε κόκκινο χρώμα, που είναι έτσι συναρμολογημένος στο κυρίως φόρεμα ώστε να σχηματίζει μικρά μισά μανίκια στο ύψος των ώμων, ενώ στις πτυχώσεις διακρίνεται η κόκκινη κάτω πλευρά του γιακά. 

Ένα αληθινό έργο τέχνης.

 (φωτό La mode de Pinktag)

1936 Βραδινό φόρεμα σε 2 παραλλαγές

Τα περιοδικά με πατρόν που κυκλοφορούσαν παλιότερα, είχαν το πλεονέκτημα ότι προσέφεραν στις αναγνώστριες βαθειά γνώση γενικά πάνω στην ένδυση. Παρουσίαζαν τα πατρόν τους σε σκίτσα, δηλαδή χωρίς φωτογραφίες αληθινών γυναικών που η φυσική τους ομορφιά απασχολεί το μάτι, έδειχναν παραλλαγές του ίδιου πατρόν με μικρολεπτομέρειες (το μήκος του φορέματος, το μανίκι, ο γιακάς) που άλλαζαν ώστε να δημιουργείται διαφορετικό αποτέλεσμα κι έδιναν πληροφορίες για τον τύπο του υφάσματος που είναι κατάλληλο για το συγκεκριμένο κόψιμο. 

Αυτή η τακτική των περιοδικών δημιούργησε γυναίκες που όταν ψώνιζαν ή έραβαν, ήταν προσηλωμένες κυρίως στο κόψιμο του ρούχου, έψαχναν να βρουν την γραμμή που κολακεύει το δικό τους σώμα, είχαν ευέλικτη σκέψη και μπορούσαν με το ίδιο πατρόν να ράψουν 5 διαφορετικά ρούχα παραλλάσσοντας μόνο τις λεπτομέρειες και τον στολισμό, γνώριζαν το σώμα τους αρκετά καλά ώστε να μπορούν να επιλέξουν τις λεπτομέρειες  που θα αναδείκνυαν τα συγκεκριμένα δικά τους θετικά σημεία, κλπ.

Τα δύο σκίτσα των φωτογραφιών μας είναι από το τεύχος Μαρτίου 1936 του περιοδικού Le Petit Écho de la Mode  και παρουσιάζουν ένα βραδινό φόρεμα από μεταξωτό ζέρσευ με το ίδιο πατρόν. Το πορτοκαλί ταιριάζει σε μια λεπτή γυναίκα με μικρό στήθος, διότι η ανοιχτόχρωμη χρυσαφί του τρέσα τραβάει το μάτι ακριβώς στο ντεκολτέ, ενώ ο φαρδύς ώμος χωρίς μανίκι, καλύπτει κόκκαλα της κλείδας που ίσως εξέχουν πολύ (όπως πολλές φορές συμβαίνει στις λεπτές), αλλά αφήνει το καλλίγραμμο  μπράτσο να φανεί. 

Το πράσινο λεμονί φόρεμα, με την σκουρότερη  φάσα στο ντεκολτέ μικραίνει οπτικά την συνολική επιφάνεια του στήθους, ενώ τα φουσκωτά αλλά διαφανή μανίκια, καλύπτουν με ένα χαριτωμένο τρόπο μπράτσα πολύ ανεπτυγμένα. Το δεύτερο φόρεμα είναι πολύ κολακευτικό για τις γυναίκες με σωματότυπο "Τρίγωνο" οι οποίες δυσκολεύονται πολύ να βρούν ρούχα που να τους ταιριάζουν. 

Κοινά πλεονεκτήματα των δύο φορεμάτων είναι ότι είναι αρκετά εφαρμοστά στους γοφούς ώστε να μην προσθέτουν πόντους στην περιφέρεια, ενώ φαρδαίνουν πολύ από εκεί και κάτω προσφέροντας το θεαματικό διάσημο "αέρινο βάδισμα" σε όποια τα φοράει. 

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ART NOUVEAU

Στην Αθήνα υπάρχουν μερικά κτήρια πολύ όμορφα που χτίστηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα και κάποια λίγα, χτισμένα ακόμα παλιότερα. Δαπανήθηκαν χρήματα όχι για να επιδειχθεί ο πλούτος του ιδιοκτήτη, αλλά μόνο για να δημιουργηθεί ομορφιά, γι αυτό η κομψότητα τους είναι απαράμιλλη. 

Αυτό είναι ένα πανέμορφο τριώροφο κτήριο στην οδό Αβέρωφ, που παλιότερα ήταν οικία κάποιου αστού. Η βαριά πόρτα εισόδου από χυτοσίδηρο του ισογείου, φέρει μεγάλο οικόσημο με τρία αρχικά ονόματος σε μπρούτζο. Όλα τα μπαλκόνια έχουν πολύ περιποιημένα κάγκελα και μικρές διακοσμήσεις με ροζέτες στο κάτω μέρος τους. Συνολικά το σπίτι δεν έχει πουθενά μια γωνία ή μια σκληρή γραμμή, είναι φτιαγμένο με έμφαση στην απαλότητα.

Το ομορφότερο στοιχείο του κτίσματος είναι ένα τμήμα του σπιτιού που προεξέχει και χτίστηκε ημικυκλικά, σχεδιασμένο να εξυπηρετεί όσους ζουν μέσα στο σπίτι, αλλά και να το απολαμβάνουν οπτικά όσοι περνάνε απ' έξω.  Στο κάτω μέρος του πρώτου ορόφου σχηματίζει τον κάλυκα ενός λουλουδιού σε διατομή, χαρακτηριστικό της γραμμής Art Nouveau που δοξάστηκε γύρω στο 1900. Ο δεύτερος όροφος έχει μόνο τα τρία παράθυρα. Στον τρίτο όροφο, οι τοίχοι υποχωρούν και στην θέση του ημικυκλίου μένει ένα μεγάλο μπαλκόνι επίσης ημικυκλικό. Το κτήριο είναι ολόκληρο ιβουάρ, με ξύλινα γαλλικά παράθυρα και διακοσμητικά στοιχεία βαμμένο σε κίτρινο της βανίλιας. 

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

Η ΡΟΖΑ ΠΑΡΚΣ ΩΣ ΚΟΥΚΛΑ

Η ακτιβίστρια των Πολιτικών Δικαιωμάτων από την Αλαμπάμα Rosa Parks είναι η τελευταία γυναίκα-σύμβολο που προστέθηκε  στην σειρά "Γυναίκες που εμπνέουν" Inspiring Women της Ματέλ.
Η σειρά ξεκίνησε το 2018 και διαθέτει κούκλες βασισμένες σε γυναίκες που έχουν παίξει σημαντικούς ρόλους στην ιστορία, συμπεριλαμβανομένων των Frida Kahlo, Amelia Earhart και Katherine Johnson.

 

Διαβάζουμε στην περιγραφή του κουτιού της κούκλας:

"Η Rosa Louise Parks έζησε μια συνηθισμένη ζωή ως μοδίστρα μέχρι μια εξαιρετική στιγμή την 1η Δεκεμβρίου 1955, όπου ενώ βρισκόταν μέσα σε λεωφορείο, αρνήθηκε να παραδώσει τη θέση της σε έναν λευκό επιβάτη και να μετακινηθεί στο πίσω μέρος του οχήματος. Η πράξη πολιτικής ανυπακοής της κυρίας Parks έγινε ο καταλύτης για το μποϊκοτάζ του Montgomery Bus. Η ήσυχη δύναμη της Rosa Parks έπαιξε αξιοσημείωτο ρόλο στο κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά θα χρειαζόταν ακόμη εννέα χρόνια και περισσότερους αγώνες προτού ο νόμος περί αστικών δικαιωμάτων του 1964 παρακάμψει τους υπάρχοντες νόμους περί διαχωρισμού λευκών-μαύρων σε δημόσιους χώρους και ΜΜΜ. "

Η Ματέλ έχει δηλώσει ότι οι γυναίκες που επιλέγονται για τη σειρά Inspiring Women είναι όλες γυναίκες-πρότυπα και σημαντικές ηρωίδες της εποχής τους, οι οποίες πήραν ρίσκα, άλλαξαν τους κανόνες και έστρωσαν το δρόμο ώστε η επόμενη γενιά κοριτσιών και γυναικών να μπορεί να κάνει μεγαλύτερα όνειρα από οποτεδήποτε πριν.

Η κούκλα Rosa Parks έχει πραγματικά ομοιότητα με την ηρωίδα κι είναι ντυμένη με τη μόδα της εποχής. Φοράει καφέ τουήντ παλτό, εμπριμέ αμάνικο φόρεμα, λευκά γάντια, γυαλιά όρασης, Pillbox καπέλο διακοσμημένο με καρφίτσα-μαργαρίτα, μαύρη τσάντα-φάκελο και μαύρα δετά παπούτσια με τακούνι.

ΤΑ ΓΥΑΛΙΆ ΗΛΙΟΥ

Τα γυαλιά ηλίου, ένα αξεσουάρ που χρησιμοποιείται από εκατομμύρια άντρες και γυναίκες στον κόσμο, είναι ταυτόχρονα το περισσότερο κακώς χρησιμοποιημένο συμπλήρωμα της ένδυσης. Πολλοί άνθρωποι το χρησιμοποιούν κυρίως για να κάνουν εντύπωση, οπότε, ας πούμε πέντε βασικά. 

Τα γυαλιά ηλίου επινοήθηκαν για τον ήλιο και την αντηλιά, γι αυτό ταιριάζουν στο ντύσιμό μας όταν είναι μέρα, έχει ήλιο και βρισκόμαστε κάτω από το φυσικό φως. 

Επομένως δεν φοράμε ποτέ γυαλιά πριν την δύση του ήλιου και μετά, ή σε εσωτερικούς χώρους. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για γυαλί ηλίου στο μετρό, στα καταστήματα, στο ασανσέρ, σε κλαμπ.

Υπάρχουν περιστάσεις στις οποίες αν και βρισκόμαστε κάτω από ήλιο, πάλι πρέπει να έχουμε γυμνά τα μάτια μας: στους γάμους, τις κηδείες και τα βαφτίσια, φυσικά στο εσωτερικό αλλά και στο προαύλιο της εκκλησίας. Ο λόγος είναι απλός: στην εκκλησία παρουσιαζόμαστε μπροστά στον Θεό, τόσο οι πιστοί, όσο και οι άπιστοι (αφού πήγαμε ως την εκκλησία, ακολουθούμε το τυπικό της) και ο σκοπός μας  είναι να παρακολουθήσουμε ένα μυστήριο της θρησκείας. Τα γυαλιά ηλίου όμως επειδή δεν αφήνουν τα μάτια μας να φανούν, χρησιμεύουν σαν κάποιο είδος καμουφλάζ, πράγμα ανεπίτρεπτο για συμμετοχή σε μυστήριο -και πολύ χειρότερο για την εξόδιο ακολουθία της κηδείας. Προσερχόμαστε στην εκκλησία με αγνές προθέσεις, είτε είμαστε πιστοί, είτε όχι, γι αυτό το καμουφλάζ έρχεται σε αντίθεση με τις αγνές προθέσεις που υποτίθεται ότι έχουμε. 

Εχω δει πολλές φορές σταρ του κινηματογράφου με γυαλιά ηλίου σε παρόμοιες περιστάσεις.  Οι στάρ είναι σχεδόν στο απυρόβλητο και δεν είναι πρόσωπα για κριτική με βάση τους κανόνες των κοινών θνητών. Σε κάθε περίπτωση ούτε όλες οι σταρ είναι κομψές, ούτε εμείς είμαστε σταρ. Επομένως, προσοχή.

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

Τα φιλιά στον αέρα

Στην φωτογραφία gif η Ώντρεη Χέπμπορν εκπλήσσει τον Τζέρι Λιούις σε απονομή Όσκαρ, δίνοντας του ένα πραγματικό φιλί στο μάγουλο. 

Ναι, οι κανόνες ευγένειας -που εμπεριέχονται όλοι στους κανόνες κομψότητας- δεν επιτρέπουν τα φιλιά στον αέρα. Φιλάμε τους ανθρώπους πραγματικά ή δεν τους φιλάμε καθόλου. 

 

ΧΙΛΝΤΑ Η ΑΠΡΌΒΛΕΠΤΗ

Άλλη μια απεικόνιση του αγαπημένου μου pinup girl της δεκαετίας του 50, της Χίλντα. Ο Duane Βryers την φαντάστηκε πολύ διαφορετική από τα υπόλοιπα pinup girls και την απεικόνισε θαυμάσια. 

Είναι γεμάτη, έχει τα πάντα φυσικά κι απεριποίητα και βρίσκεται σε καταστάσεις που σε όλες δημιουργούν αμηχανία, όπως εδώ: βροχή στην παραλία. Το μαλλί βρεγμένο και πιο χάλια από πριν, το μισό σλιπ κατεβασμένο, το μισό σουτιέν ανεβασμένο, στα πόδια τα κακάσχημα βατραχοπέδιλα, στο πρόσωπο η κακοκεφιά. 

Η Χίλντα είναι μια επίγεια θεά, η απογείωση ως τα αστέρια της απλής καθημερινής γυναίκας. 

Βραδινό φόρεμα του 1967

Απο κατάλογο με πατρόν Simplicity του 1967 μας έρχεται αυτή η κομψή και δροσερή πρόταση για βραδινό φόρεμα κατάλληλο για κοκτέιλ, πάρτι ή κλαμπ. Τρεις παραλλαγές λοιπόν σε γραμμή Άλφα πολύ φαρδιά στο τελείωμα, με μικρό όρθιο en-forme γιακά ή λαιμόκοψη και μανίκια φαρδιά στο τελείωμα, με μανσέτα ή χωρίς. 

Το πρώτο φόρεμα προτείνεται σε ροζ κρεπ σατέν, ένα ύφασμα ματ εξωτερικά  και γυαλιστερό σατέν εσωτερικά, που γλυστράει στο σώμα και δεν χρειάζεται φοδράρισμα ή κομπιναιζόν.

Το δεύτερο και το τρίτο σε ασημί δαντέλα και πράσινη λεμονί ζωρζέτ αντίστοιχα, είναι τα εξωτερικά φορέματα πάνω από μονόχρωμο φόρεμα-κομπιναιζόν σε απλό σατέν, σε γραμμή που εφαρμόζει στο σώμα κι αφήνει ακάλυπτο το ντεκολτέ και τα χέρια (ώστε να αναδεικνύεται καταλληλα η διαφάνεια του εξωτερικού ρούχου). 

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

"Η ώρα της νίκης" ονομάζεται αυτή η εικονογράφηση για το περιοδικό Femina του 1908. Ο καλλιτέχνης είναι ο Bernard Boutet de Monvel, ζωγράφος, γλύπτης με σημαντική πορεία στις τέχνες και ετήσιες εκθέσεις των έργων του σε όλον τον κόσμο. 

Ο νικητής του παιγνιδιού γκολφ (εδώ, ένας άντρας) δέχεται τα συγχαρητήρια των θαυμάστριών του, της Κλοτίλντ, της Λυσέτ και της Ματίλντ, που τα ρούχα τους απεικονίζονται με λεπτομέρεια στην εικόνα και περιγράφονται αναλυτικά στην λεζάντα του περιοδικού

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΩΝ ΤΣΙΓΓΑΝΩΝ

" Μετά την ώρα των τσιγγάνων" ονομάζεται αυτή η πανέμορφη εικονογράφηση του George Lepape για το περιοδικό Femina του 1908. 

Ο Ζωρζ Λεπάπ, εμπνευσμένος καλλιτέχνης υψηλού γούστου, απεικονίζει με λεπτομέρεια τα βραδινά μαντώ από μεταξωτό βελούδο, στολισμένα με γούνες και φτερά στον γιακά, που κλείνουν με μεγάλα κουμπια-καρφίτσες. 

Στις απεικονίσεις του βάζει τις γυναίκες κάθε φορά σε πλήρη περίγυρο, εδώ, έξω από ένα ρεστωράν από το οποία αποχωρούν για άλλες λεπτές διασκεδάσεις -όπως μας λέει, πάλι μουσική, αλλά αυτήν την φορά Ρώσικη ή ιταλική

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΟΜΨΗ ΤΡΑΠΟΥΛΑ

Όλα τα μεταξωτά μαντήλια είναι όμορφα, αλλά αυτά που φτιάχνει ο  Οίκος Hermès είναι πιο όμορφα από τα άλλα. Όχι μόνο τα παράγει σε άριστης ποιότητας μεταξωτά υφάσματα, με άρτια εκτύπωση και στριφώματα στο χέρι, αλλά μπορεί η πελάτισσα να πέσει πάνω στην στιγμή που μαζί με ένα μεγάλο καρέ μαντήλι ο Οίκος προσφέρει μια ειδικού τύπου πολυτελή τράπουλα.

Στο γνωστό πορτοκαλί κουτάκι που θυμίζει δέρμα, με το λογότυπο της άμαξας απ' έξω, βρίσκονται 22 φύλλα τράπουλας με διαφορετικούς τρόπους δεσίματος των μαντηλιών Hermès. Στην μια πλευρά της κάρτας βρίσκεται φωτογραφία μοντέλου με το τελικό αποτέλεσμα, στην άλλη σκίτσα με τα βήματα για το ενδεδειγμένο δέσιμο του μαντηλιού. Ετσι οι κάρτες προσφέρουν πολλές ιδέες και βοηθούν να αξιοποιηθεί πλήρως το μαντήλι, φορεμένο όχι μόνο γύρω από το κεφάλι, αλλά και ως φούστα, ως τοπ, ως ζώνη, κλπ. 

(φωτό La mode de Pinktag)

PLUS SIZE BEAUTY

Στην δεκαετία του 1950 γεννήθηκαν τα pin up girls, δηλαδή η ζωγραφισμένη εικόνα των γυναικών με καμπύλες που διακοσμούσαν τοίχους ως εικόνες μεγάλων ημερολογίων. Παρόλο που η φράση "γυναίκα με καμπύλες" φέρνει στο μυαλό την Μέριλιν Μονρό και την Τζαίην Μάνσφηλντ, στην πραγματικότητα και οι δύο ηθοποιοί ήταν πολύ λεπτές, περίπου νο 2 στο αμερικάνικο σύστημα μέτρησης έτοιμων ρούχων των ΗΠΑ.  Επομένως στα ημερολόγια τοίχου με τα pin up girls δεν υπήρχε πουθενά καμία απεικόνιση της αληθινά γεμάτης σιλουέτας, με πλούσιες καμπύλες, εκείνης που φοράει νο. 14 ή 16.

Ξαφνικά ο εικονογράφος Duane Bryers επινόησε την Χίλντα, μια αντισυμβατική γυναίκα. Η Χίλντα δεν ήταν μόνο στρογγυλή παντού. Είχε διπλό σαγόνι, άφτιαχτα φυσικά μαλλιά, ήταν αδέξια κι αστεία, της συνέβαιναν αμήχανες καταστάσεις, την έπιανε η βροχή στον δρόμο και γινόταν μούσκεμα με τα μαλλιά της ακόμα πιο απεριποίητα από το συνηθισμένο, τεμπέλιαζε κι όλη την ώρα ξάπλωνε κι έπαιζε, ενώ απεικονίστηκε και κακόκεφη, με μούτρα ή βαριεστημένη. Πουθενά δεν εμφανίστηκε με κάποιον άντρα. Αντιθέτως μόνιμη παρέα της ήταν ο σκύλος της και μικρά ζώα του δάσους. Ναι, η Χιλντα ήταν μια γυναίκα πολύ κοντά στην πραγματική γυναίκα, τόσο από άποψη σιλουέτας, όσο και από άποψη συμπεριφοράς. Ίσως γι αυτό κέρδισε τις καρδιές των ανθρώπων και παρέμεινε στα ημερολόγια τοίχου από την δεκαετία του 1950 έως και την δεκαετία του 1980.

Καπέλα του 1913 La mode du jour.

Από το 1913 μας έρχεται αυτό το τεύχος του περιοδικού La mode du jour με τα πανέμορφα καπέλα.

Είμαστε στο μεταίχμιο ανάμεσα σε δυό εποχές, την Art Nouveau με τα περίτεχνα λουλούδια, τις καμπύλες, τις αέρινες γυναικείες μορφές του Αλφρέντ Μυσά που φεύγει και την Art Deco με την λιτότητα και τις καθαρές γραμμές που έρχεται. Τα ρούχα έχουν κοντύνει κάπως, η γραμμή των φορεμάτων είναι ριχτή και  μακρόταλη, ενώ το μήκος τους σταματάει χαμηλά στην γάμπα. Το σώμα των γυναικών κάτω από τα ρούχα είναι ελεύθερο, χωρίς κορσέδες με μπανέλες και περιοριστικά κορδόνια. 

Τα γυναικεία μαλλιά είναι κομμένα κοντά και σγουρά, χωρίς πολύπλοκα χτενίσματα, γι αυτό καλύπτονται με καπέλα που έχουν πλούσιο στολισμό. Το ψάθινο καπέλο σε κερασί χρώμα έχει στην κορώνα του ντραπαρισμένη μια διαφανή μουσελίνα κι ολόγυρα επιβλητικά μπουμπούκια και φύλλα από την χώρα της φαντασίας, αφού είναι όλα μαύρα, όπως ποτέ δεν είναι στην φύση.

Το μαύρο καπέλο με το φαρδύ μπορ σε γραμμή γνωστή ως Picture hat, έχει περίτεχνο εσωτερικό από άσπρο σατέν που φωτίζει από οποιαδήποτε γωνία το πρόσωπο, ενώ εξωτερικά στολίζεται με δυο τεράστια λουλούδια σε ροζ τροπικό, από ίδιο ύφασμα με τα ένθετα σε λεπτομέρειες του φορέματος (διακρίνονται λίγο στο μανίκι). 

Το λαχανί καπέλο σε γραμμή off the face (δηλαδή με μπορ γυρισμένο προς τα πάνω που ποτέ δεν σκιάζει το πρόσωπο) είναι το μοναδικό που είναι ολόκληρο ψάθινο, με διακόσμηση δυο φαρδιές κορδέλες gros grain που πλέκονται μεταξύ τους. Αυτό είναι επίσης το καπέλο που η γραμμή του μας προϊδεάζει για την μόδα που έρχεται, της επόμενης δεκαετίας. 

(φωτογραφίες la mode de Pinktag)