Σύγχρονες κάλτσες με ραφή

 

Οι κάλτσες με ραφή ήταν διαδεδομένες κυρίως πριν εμφανιστεί το νάιλον και κυριαρχήσει το καλσόν. Ταίριαζαν πολύ με τις στενές φούστες που σταματούσαν στην μέση της γάμπας, γι αυτό είναι σχεδόν απαραίτητες στο vintage ντύσιμο, εάν έχουμε σκοπό να αναπαράγουμε σωστά τις δεκαετίες του 1940 και 1950. 

 

Ωστόσο, ακόμα και σήμερα οι κάλτσες με ραφή έχουν φίλες ανάμεσα στις γυναίκες που έχουν εκλεπτυσμένο γούστο, γι αυτό ορισμένες  σύγχρονες εταιρείες συνεχίζουν να τις παράγουν. Στις εικόνες μας 4 ζευγάρια κάλτσες με ραφή, που πάνω στις φωτογραφίες αναγράφεται και ο κατασκευαστής τους. Η εταιρεία What Katie did εκτός από μπεζ και μαύρες, τις παράγει επίσης σε χρώματα (δηλαδή μια διάφανη κάλτσα απειροελάχιστα βυσσινί, με σαφή ορατή βυσσινί ραφή και τελείωμα) καθώς επίσης και σε μεγάλα μεγέθη. 

 

Χειμώνας 1960, ρούχα για όλα τα σώματα.

 

Από το ιταλικό περιοδικό Bellezza Σεπτέμβριος του 1959, βλέπουμε το εξώφυλλο που αναγγέλει τις νέες κολεξιόν μόδας σχεδιαστών ραπτικής για τον Χειμώνα του 1960 και 2 εσωτερικές σελίδες. 

Στο εξώφυλλο ταγιέρ ίσιο, η ζακέτα χωρίς γιακά και με μανίκια 7/8, η φούστα φοριέται με πολύ φαρδιά ζώνη. 

Στην 1η εσωτερική σελίδα τα πρωτοποριακά ρούχα του Pierre Cardin που μόλις εισάγει την γραμμή "σάκος", σε ριγέ υφάσματα με οριζόντιο ριγέ, που εδώ κόβεται με τοποθετημένο το πατρόν κάθετα στις ρίγες. Αριστερά το ταγιέρ με την ζακέτα-τυνίκ, με μανίκια ζαπονέ και γιακά ξεχειλωτό (en forme) που έχει στρίφωμα 25 εκατοστά πάνω από το στρίφωμα της φούστας. Δεξιά το παλτό που σχηματίζει εφέ-μπουφάν στην πλάτη χάρη στο μακρύτερο κομμάτι της πλάτης και την μακριά ζώνη η οποία δημιουργεί το εφέ κατάλληλα. 

Δίπλα δυό πανωφόρια της Germana Marucceli από μαλλί, με γιακά στολισμένο με γούνα. Είναι σε διαφορετικό σκεπτικό από του Cardin, αφού έχουν όλο το φάρδος στην φούστα τους, με την μέση πολύ τονισμένη χάρη στις ντυμένες από μαλλινο ύφασμα ζώνες. 

Με λίγα λόγια, όλων των ειδών οι γραμμές υπήρχαν το 1960, τόσο εκείνες που ταίριαζαν σε γυναίκες με γραμμή σώματος "κλεψύδρα", όσο και οι πιο ριχτές στον κορμό και την κοιλιά που εξυπηρετούν περισσότερους σωματότυπους. 

Σε κάθε περίπτωση, ο Pierre Cardin ήταν το μέλλον των 60s που σε λίγο θα  ξεκινούσαν. 

Η κατασκευή των πλισέ

 

***********************

Τα πλισέ ρούχα, φούστες, μπλούζες και γιακάδες, φτιάχνονται σε συνθετικά υφάσματα που σιδερώνονται σε ειδικούς κυλίνδρους με ραβδώσεις στην επιφάνειά τους. Επειδή είναι συνθετικά, κατα κάποιο τρόπο "καίγονται" από το σιδέρωμα, γι αυτό διατηρούν τις λεπτές πιέτες τους για πάντα. Πώς όμως φτιάχνονταν το πλισέ για τις εκατοντάδες χρόνια που δεν υπήρχαν συνθετικά υλικά, αλλά υπήρχαν άπειρες πιετούλες σε γιακάδες, μανσέτες κλπ;

Φτιάχνονταν με αυτό το όργανο σιδερώματος του 1860 (που μιμήθηκε σε μεγάλη κλίμακα η συσκευή κατασκευής των βιοτεχνικών πλισέ σήμερα). Στα αγγλικά ονομάζεται fluting iron κι είναι φτιαγμένο από χυτοσίδηρο. Το σίδερο έμπαινε στον φούρνο με τα ξύλα και θερμαινόταν πολύ. Μετά από λίγα πειράματα με δοκιμαστικά κομματάκια ύφασμα, ο γιακάς ή η μανσέτα ακουμπούσε στην βάση κι από πάνω το ρολό πίεζε, έως ότου σχηματιστούν οι πιετούλες. Αυτή η χρονοβόρα διαδικασία έπρεπε να επαναλαμβάνεται σε κάθε πλύσιμο.

Ασφαλώς η ομορφιά των ευγενών φυσικών υλών, π.χ. του λινού πλισέ γιακά ή της οργάντζας που ήταν της μόδας το 1500-1700 στην Ολλανδία, δεν μπορεί να επαναληφθεί με κανένα τρόπο στα σημερινά πολυέστερ υλικά.

Ιβουάρ + φούξια

  

Για σήμερα ένα ντύσιμο που συνδυάζει την ζωντάνια του έντονου χρώματος σε μικρές επιφάνειες,  με την σοβαρότητα του λιτού κοψίματος στο κοστούμι. 

Περιλαμβάνει: 

Κοστούμι ιβουάρ. 

Κολλεγιακά παπούτσια στο ίδιο χρώμα. 

Ζιβάγκο σε ανοιχτό φούξια (ή έντονο ροζ). 

Μπουτονιέρα από τσόχα και μουσελίνα ίδιο χρώμα με το πλεχτό.

Τσάντα σε γεωμετρικό αυστηρό σχήμα, αλλά από ύφασμα φούξια με εμπριμέ φιόγκους + ρέλια τυρκουάζ και έντονο κόκκινο τις φράουλας δέρμα για τα χερούλια, τις γωνίες. 

 

Θα έλεγα πως η τσάντα και η μπουτονιέρα είναι το κύριο ζήτημα σε αυτήν τη εικόνα, αξεσουάρ που εδώ είναι γυναικεία σε βαθμό ίσως υπερβολής. Ωστόσο μου φαίνεται πως το σύνολο όλο μαζί είναι ευχάριστο και αποπέμπει ένα αέρα αισοδοξίας, πράγμα που ήταν ακριβώς ο στόχος μου. Ελπίζω να τον πέτυχα.

 

 

 

 

ΡΟΥΧΑ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ

 

Υπάρχουν ρούχα, αξεσουάρ ή χρώματα κατάλληλα μόνο για τον χειμώνα ή μόνο για το καλοκαίρι; Ποια είναι αυτά; Υπάρχουν άλλα, κατάλληλα για κάθε εποχή του έτους; Ποια είναι αυτά;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: το κείμενο αυτό αφορά μόνο τις επιλογές που θα κάνει η κομψή γυναίκα και τίποτα άλλο. Τι επιδιώκει η κομψή γυναίκα με το ντύσιμό της; Επιδιώκει να είναι ευχάριστη και ταιριαστή με το περιβάλλον. «Περιβάλλον» σημαίνει τον περιορισμένο χώρο στον οποίο βρισκόμαστε κάθε στιγμή (το γραφείο, το καφέ, το θέατρο, την εκκλησία, το σπίτι), τον ευρύτερο χώρο από άποψη χωροταξίας (πόλη, χωριό ή θέρετρο) και γενικώς κάθε χώρο από άποψη κλιματολογικών συνθηκών.

Έχουμε ήδη μιλήσει για τα κλασσικά ρούχα και τα βασικά χρώματα κι έχουμε ήδη αναφέρει πως όλα τα ρούχα από βαμβάκι ή μαλλί μέτριου πάχους σε βασικά χρώματα είναι κατάλληλα για τις 330 από τις 365 ημέρες του χρόνου, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Ωστόσο, υπάρχει καμμιά φορά ένα αφηρημένο «κάτι τι» στο ντεσέν ή την απόχρωση των ρούχων  που μας αναγκάζει να περιορίσουμε την χρήση τους επειδή μας φέρνει στον νου χειμώνα μόνο ή καλοκαίρι μόνο. Πώς ακριβώς μπορούμε να εντοπίσουμε αυτό το κάτι τι και να περιορίσουμε την χρήση του ρούχου στην κατάλληλη σαιζόν, ή, να αποφύγουμε την αγορά του –αν τα οικονομικά μας δεν επιτρέπουν ρούχα περιορισμένης εμβέλειας;

Θα μπορούσα να πω γενικά πως σε ό,τι αφορά τα ντεσέν αλλά και τις αποχρώσεις των ρούχων πως:

Α) όλες οι εικόνες που παραπέμπουν σε δάση, ψηλές βουνοκορφές, λειμώνες, αιωνόβια δένδρα, ωριμότητα, μεσαίωνα, βικτωριανή εποχή, ταιριάζουν στο φθινόπωρο και στον χειμώνα.

Β) όλες οι εικόνες που θυμίζουν τροπικές θάλασσες, Μεσόγειο, λιβάδια, παιδική ηλικία, αναγέννηση και αρτ-ντεκό, ταιριάζουν στην άνοιξη και στο καλοκαίρι.

Γ) οι εικόνες που δεν θυμίζουν τίποτα από αυτά, ταιριάζουν σε όλες τις εποχές.

Κοιτώντας ένα μονόχρωμο ύφασμα και προσπαθώντας να αποφασίσουμε αν η απόχρωσή του το περιορίζει σε μία μόνο σαιζόν, κάνουμε στον εαυτό μας μια ερώτηση που βάζει την απόχρωση του υφάσματος στην ίδια πρόταση με μία χειμωνιάτικη ή καλοκαιρινή εικόνα σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν στο Α και Β. Δηλαδή λέμε μέσα μας « αυτό το ροζ, είναι ροζ των μωρών ή ροζ που ξεθώριασε με τα χρόνια, ροζ των παγωτών ή ροζ της πούδρας, ροζ του κυκλάμινου ή ροζ του τριαντάφυλλου;». Το ροζ των μωρών, των παγωτών και των τριαντάφυλλων κάνει για καλοκαίρι και άνοιξη. Το ροζ της πούδρας, του κυκλάμινου κι εκείνο που ξεθώριασε ταιριάζει με ρούχα που θα φορεθούν φθινόπωρο και άνοιξη.

Υπάρχουν ορισμένα ντεσέν κυρίως φολκλορικά και εθνίκ, που χωρίς κανένα λόγο και παρά το ότι στους τόπους που πρωτοεμφανίστηκαν υπάρχουν όλον τον χρόνο, εμείς οι δυτικοί τα χρησιμοποιούμε μόνο για μία εποχή. Τα αφρικάνικα ντεσέν είναι καλοκαιρινά. Τα ταρτάν καρό είναι χειμερινά και φθινοπωρινά –από την έναρξη των βροχών και μετά. Τα κοχύλια είναι καλοκαιρινά.  Τα νορβηγικά αστέρια χειμερινά. Τα μεξικάνικα μοτίφ καλοκαιρινά, τα περουβιανά όμως χειμερινά. Τα τιγρέ και τα λεοπάρ μπορούν να φορεθούν κάθε εποχή του χρόνου υπό ορισμένες προϋποθέσεις, όμως τα εμπριμέ φιδιού μόνο σε χειμερινά. Τα μικρά λουλούδια γενικότερα είναι ανοιξιάτικα, τα μεγάλα καλοκαιρινά, αλλά οι μαργαρίτες ανοιξιάτικες και οι παπαρούνες πολλές φορές χειμωνιάτικες. Τα φρούτα μόνο καλοκαιρινά. Τα ναυτικά μοτίφ καλοκαιρινά –για ναυτικό στυλ τον χειμώνα χρησιμοποιούμε μόνο τις ρίγες. Τα λαχούρια είναι κυρίως χειμερινά, αλλά σε πορτοκαλί αποχρώσεις και μεταξωτά υφάσματα είναι πολύ-πολύ καλοκαιρινά.

Αντίστοιχοι περιορισμοί υπάρχουν και στα κοσμήματα. Καταρχάς υπάρχουν οι αυτονόητοι περιορισμοί, πως το κοχύλι είναι καλοκαιρινό, το πομ-πον χειμερινό, το ξύλο με το δέρμα καλοκαιρινό και η τσόχα με την γούνα χειμερινά. Από εκεί και πέρα χρειάζεται σκέψη και προσοχή. Παίζει μεγάλο ρόλο όχι τόσο το χρώμα ή το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο το κόσμημα, όσο η γενική αίσθηση που αφήνει. Υπάρχουν καρφίτσες από χρυσό και πετρώματα που θυμίζουν χειμώνα, κι άλλες που φέρνουν στον νου καυτό καλοκαίρι. Παρά το ότι το γαλάζιο, ειδικά το αντίκ γαλάζιο δεν περιορίζεται σε καμμία σαιζόν ειδικά, ένα βραχιόλι Λίμπερτυ με ασημί φύλλα και λουλούδια από γαλάζια οπαλίνα, επειδή μας φέρνει στον νου ένα εύθραυστο ανοιξιάτικο φυτό, εξαιτίας της λεπτότητάς του καθίσταται ακατάλληλο για τον χειμώνα. Από την άλλη μεριά, μια ογκώδης καρφίτσα από ένα χοντροκομμένο ορυκτό, αν και τα ορυκτά υπάρχουν στην φύση όλες τις εποχές, με τον εντυπωσιακό του όγκο περιορίζεται στον χειμώνα. Γενικώς τα χοντροκομμένα μοτίφ και υλικά τα κρατάμε για τον χειμώνα που όλα τα υφάσματα και τα δέρματα ενός συνόλου είναι πιο χοντρά και αδρά, ενώ τα λεπτεπίλεπτα –σε κάθε υλικό- τα περιορίζουμε στο καλοκαίρι κι ακόμα πιο πολύ στην άνοιξη.

 

Τα δύσκολα ρούχα

 

Στο προχθεσινό βίντεο με τίτλο "Μυστικά για καλύτερο ντύσιμο την νέ χρονιά", όπως είδατε το τελευταιο μυστικό προτείνει να ψωνίζουμε με λίστα, και μάλιστα αφού βρίσκουμε το κομμάτι που μας αρέσει να περιμενουμε έναν μήνα πριν το αγοράσουμε.

 

 Έτσι, θα έχει ωριμάσει η σκέψη μέσα μας και θα έχουμε βρει νοερώς πολλούς τόπους styling του ρούχου. Στο παράδειγμα του βίντεο υπάρχουν δυό ρούχα που κάποιοι θα τα ονόμαζαν "δύσκολα", ένα κίτρινο παλτό και μια κόκκινη φούστα.

 

Κάποιοι πιστεύουν πως τα ρούχα σε έντονα χρώματα είναι "δύσκολα" στο styling και γι αυτό φοριούνται λιγότερο από εκείνα που έχουν διακριτικά χρώματα, επομένως τα αποφεύγουν.  Αυτό δεν αληθεύει ούτε για το κίτρινο, ούτε για το κόκκινο -που είναι κάθε χρόνο της μόδας. Στις εικόνες μας βλέπετε μια φαρδιά και μακριά κόκκινη φούστα, δηλαδή μια μεγάλη κόκκινη επιφάνεια, ταιριασμένη με πολλά χρώματα και σε όλες τις εικόνες στεφανωμένη με απόλυτη δόξα. 

Εάν έχετε ήδη κάτι μικρό σε κόκκινο, πχ. ένα πουλόβερ, δεν θα συναντήσετε προβλημα στο styling της μακριάς φούστας ή του παλτού. Απλώς δείτε το σαν ρούχο με χρώμα και συνδυάστε το με ό,τι θα συνδυάζατε το πουλόβερ: με μαύρο ή με άσπρο για δραματικό εφέ, με μπεζ και γκρι για κάτι ήπιο, με τζην παντελόνι για δροσερό και φρέσκο αποτέλεσμα. 

 

Μπλε + 3 βαθμίδες του κίτρινου

 

Πρόσφατα βγήκα αυτήν την φωτογραφία στο Tublr, η οποία ουσιαστικά μας δείχνει πέντε σειρές με μπλέ και κίτρινο, αλλά σε κάθε σειρά συνδυασμένα μεταξύ τους σε διαφορετικές ποσότητες. Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάξω μια ανάρτηση για εσάς που θα δείχνει στην πράξη πώς ακριβώς μπορούμε να φτιάξουμε σύνολα που θα περιέχουν μπλε + διαφορετικές βαθμίδες του κίτρινου. 

Ως Βάση για τα 3 σύνολα θα χρησιμοποιήσω ένα αντρικό πουλόβερ με ρόμβους που είναι γενικά μπλε σκούρο κι έχει 4 ρόμβους πλάγια σε κίτρινο. Από μέσα θα φορέσω ένα λεπτό ζιβάγκο κίτρινο. Το πουκάμισο επίσης εξυπηρετεί, εάν σας βολεύει ως ρούχο και διαθέτετε στην ντουλάπα σας κάποιο στο σωστό χρώμα.  

Το 1ο outfit κάνει για γραφείο και λοιπά αστικά περιβάλλοντα, μετρίως απαιτητικά. Δημιουργείται με την Βάση και ένα πλήρες αντρικό ψιλόριγο κοστούμι. Έχει κολεγιακά παπούτσια από κροκόδειλο και τσάντα μονόχρωμη σε μπλε σκούρο. Η τελική εικόνα  είναι  σχεδόν ολόκληρη μπλε, με ελάχιστο κίτρινο στον λαιμό όταν το σακάκι είναι κλειστό, που γίνεται λίγο περισσότερο όταν το σακάκι ξεκουμπώνεται.  

Το 2ο outfit έχει στυλ tomboy, αγορίστικο, κατάλληλο για σπορτίφ γυναίκες και πιο πρόχειρες εκδηλώσεις,  οπότε ταιριάζει σε βόλτα πόλης ή και εξοχής. Δημιουργείται με την Βάση, το σακάκι του αντρικού κοστουμιού, ένα σκούρο τζην παντελόνι με γυρισμένα πατζάκια και μπλε δερμάτινα μποτάκια. 

Αν και το πάνω μέρος είναι ίδιο με του 1ου συνόλου και το παντελόνι πάλι μπλε σκούρο, η συνολική εικόνα καταλήγει με πολύ περισσότερο κίτρινο μέσα της, επειδή τα μποτάκια είναι σπάνια, έχουν κορδόνια και φόδρα σε κίτρινο και  φαίνονται συνέχεια έτσι όπως είναι γυρισμένα τα ρεβέρ του τζην. Η  εντύπωση μεταξύ των 2 χρωμάτων είναι μοιρασμένη περίπου 50-50. 

Το 3ο outfit είναι αστικό αλλά κάπως εκκεντρικό. Δημιουργείται από την Βάση και ως εξωτερικό ένδυμα μια  μακριά ριχτή καμπαρντίνα του 1960. Η καμπαρντίνα είναι μεγαλύτερος όγκος από το σακάκι που φορούσα προηγουμένως, όμως θα προσθέσω μια μεγάλη κίτρινη τσάντα ώμου που θα κόβει τον σκούρο όγκο στα δύο (μεγάλη, 50*35 εκατοστά).  

Επιπλέον το παντελόνι είναι ολόκληρο κίτρινο, όπως και τα κολεγιακά παπούτσια. Σε ετούτη την 3η εικόνα το χρώμα που επικρατεί είναι το κίτρινο, το μπλε έχει δευτερεύοντα ρόλο. Επομένως η αρχική ισορροπία χρωμάτων έχει αντιστραφεί εντελώς, ξεκινήσαμε από την πρώτη κάθετη σειρά της φωτό του Tublr και φτάσαμε στην τελευταία. 

Η σημερινή ανάρτηση μιλούσε για μπλε +κίτρινο, δηλαδή ένα σκούρο κι ένα πολύ χτυπητό χρώμα,  όμως οι αρχές της μπορούν να εφαρμοστούν και σε άλλους συνδυασμούς. Εάν το αγαπημένο σας χρώμα είναι έντονο, γι αυτό α) δύσκολα φοριέται σε πλήρη σύνολα και β) δύσκολα παράγεται σε κύρια ρούχα, αγοράστε το σε παπούτσια, τσάντα και αξεσουάρ. Φορώντας ένα πουλόβερ με ρόμβους που περιέχει το αγαπημένο σας χρώμα και διάφορα συμπληρώματα της ένδυσης, μπορείτε να φτιάξετε πολλά σύνολα, που θα περιέχουν το χρώμα αυτό στην κατάλληλη για την περίσταση ποσότητα. 

Καλσόν, ναι ή όχι;

 

Πριν λίγα λεπτά είδα ένα βίντεο "συμβούλου μόδας" με τίτλο " 3 πράγματα που σε δείχνουν μεγαλύτερη". Μέσα σε αυτά είναι το ...να φοράς καλσόν!

 

Ειλικρινά, δεν γνώριζα οτι υπάρχει δημόσια συζήτηση για το αν το καλσόν γερνάει τις γυναίκες, ή -έστω- τις δείχνει ντεμοντέ. Νόμιζα ότι το καλσόν είναι αυτονόητο το Φθινόπωρο, τον Χειμώνα και τηνΆνοιξη, με κάποιους μικρούς περιορισμούς σε ό,τι αφορά την κομψότητα , π.χ. όχι πολλά ντενιέ εκτός κι αν το ντύσιμο είναι σπορ, όχι πλεχτό καλσόν με γόβες και τέλος πάντων τέτοια αυτονόητα πράγματα που σχετίζονται με το πάχος των υλικών και την περίσταση. Ομως έκανα λάθος. Βρήκα αμέτρητα άρθρα στο ίντερνετ για το θέμα και πολλά σχόλια, π.χ. στο Quora,  γυναικών που δηλώνουν ότι τα τελευταία 10 χρόνια δεν έχουν φορέσει καλσόν με φόρεμα ή φούστα, μόνο με παντελόνι, όταν το φριχτό προϊόν δεν είναι ορατό. 

Οι κάλτσες και το καλσόν είναι αυτονόητες στο γυναικείο ντύσιμο για πρακτικούς λόγους σε όλες τις εποχές, εκτός από μια μικρή περίοδο στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που λόγω έλλειψης μεταξιού οι γυναίκες δεν μπορούσαν να προμηθευτούν το προϊόν. Στην θέση του επινοήθαν ειδικά μέηκ απ και μολύβια σε διάφορες αποχρώσεις του γκρι και του μπεζ, τα μεν μέηκ απ εκαναν το πόδι λείο, ενώ το μολύβι μιμούνταν την ραφή της κάλτσας στο πίσω μέρος της γάμπας.  Αμέσως μετά επινοήθηκε το νάιλον και όλες οι γυναίκες της γης έλυσαν το πρόβλημά τους, πολύ ικανοποιητικότερα από ό,τι πριν τον Πόλεμο, αφού το νάιλον δεν ξεχείλωνε, δεν στράβωνε πάνω στο πόδι και δεν έκανε "πόντους" τόσο εύκολα όσο το μετάξι. 

 

Η σημερινή σκέψη ότι το καλσόν είναι απαράδεκτο ή κακόγουστο ή γεροντίστικο, κατά την γνώμη μου προέρχεται από μια απολύτως πορνοποιημένη κοινωνία, που  προτείνει ως σωστό μοντέλο γυναίκας εκείνο της ιερόδουλης, που φοράει μόνο το βρακί της κάτω από τα ρούχα, για να είναι έτοιμη να εξυπηρετήσει τον πελάτη κατεβάζοντας γρήγορα το βρακί. Δεν είναι λίγες οι εικόνες ακόμα κα στα περιοδικά μόδας με μοντέλα που μέσα από την γούνα τους φοράνε μόνο γόβες και εσώρουχα. 

Εκτός αυτού, πρόσφατα είδαμε εδώ στην σελίδα μια γνωστή influancer με καμπαρντίνα, κάποιο είδος μπότας, πουκάμισο και γραβάτα στο πάνω μέρος, αλλά καθόλου ρούχα στο κάτω μέρος, ούτε ορατό σημάδι καλσόν. Η ιδέα  ενός ατόμου που στο πάνω μέρος του σώματος φοράει πανοπλία για το κρύο, π.χ. ζιβάγκο ή πουκάμισο και γραβάτα, αλλά στο κάτω μόνο παπούτσια, είναι απλούστατα παράλογη σε βαθμό γελοιότητας. 

 

Η συμβουλή μου προς όλες τις γυναίκες είναι 

Α) να ντύνονται πάντα ταιριαστά με τις κλιματολογικές συνθήκες και την περίσταση, σκεπτόμενες πάντα την προστασία τους.

Β) να μην μιμούνται το παραμικρό από το ντύσιμο των ιερόδουλων, των στριπητηζεζ κλπ. Είναι πιθανόν να προκαλέσουν το ενδιαφερον μιας μερίδας ανδρών, όμως και πάλι αυτό το ενδιαφέρον δεν αξίζει τίποτα γιατί εκκινεί από την λαγνεία, δεν έχει μέσα του κάτι σημαντικό -ούτε καν για επαφή της μιάς φοράς. 

Από εμένα, κατηγορηματικά ναι στο καλσόν όλες τις σαιζόν εκτός από το Καλοκαίρι. Στην ιστορία της ένδυσης ποτέ δεν υπήρξε κομψή γυναίκα που η θέα της να προκαλούσε τις ίδιες σκέψεις με την θέα μιάς ιερόδουλης.