1953, μάλλινο φόρεμα της Maggy Rouff

 

Από το περιοδικό Elle  03/1953  που προσφέρει 14 δωρεάν πατρόν στις φίλες του, ένα πατρόν της Maggy Rouff για πρωινό φόρεμα. Είναι ραμμένο σε μάλλινη μπεζ καμπαρντίνα. Το κορσάζ χαλαρό στο σώμα, έχει μπροστά διακοσμητική φαρδιά πατιλέτα κουμπώματος στολισμένη με μεγάλα κουμπιά, ενώ στην πλάτη κουφόπιετα που κρύβει το φερμουάρ. Η φούστα του φορέματος είναι φαρδιά, το μπροστινό μέρος λοξό,  το πίσω με  κουφόπιετα-αντίστοιχη του κορμού κι έχει 2 τσέπες κοφτές που επαναλαμβάνουν το κόψιμο της πατιλέτας κουμπώματος. Πρόσθετος γιακάς και γραβάτα λαιμού σε ριγέ  πικέ και πρόσθετες αναδιπλούμενες μανσέτες με διακοσμητικό μυτερό τελείωμα.

Το φόρεμα προτείνεται σε παστέλ απόχρωση, όμως μπορεί να ραφτεί σε οποιοδήποτε μάλλινο ύφασμα μονόχρωμο, ώστε να φαίνονται τα γαζιά του. Το φαντάζομαι σε όλα τα υφάσματα της εικόνας, σε κίτρινο, σε πράσινο, σε κόκκινο, σε φούξια, αλλά πιο πολύ από όλα σε γαλάζιο. Οπωσδήποτε μου έχουν λείψει τα γαλάζια ρούχα... 

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

Μάιος 1942, θηλυκότητα και χρώμα

 

Το Παρίσι δεν είναι αδικαιολόγητα η χώρα που γεννήθηκε η κομψότητα. Οι Γαλλίδες, βρέξει-χιονίσει, σε καιρούς ευημερίας και καιρούς δύσκολους, πάντα μεριμνούν για την εμφάνισή τους. Οι Γάλλοι μόδιστροι το γνωρίζουν. Δεν προτείνουν ποτέ στις Γαλλίδες ρούχα βαρετά ή θλιβερά. 

Στην φωτογραφία μας είναι η 1η σελίδα του περιοδικού Modes et Τravaux τον Μάιο του 1942, δηλαδή στην μέση της Κατοχής της Γαλλίας από τα στρατεύματα των Ναζί. Βλέπουμε δύο πανωφόρια σε κατακόκκινο, ένα σε βερικοκί, ένα σε πράσινο της χλόης μεσαίο αλλά συνδυασμένο με έντονο λάιμ, καπελάκια όλο φαντασία, γεμάτα με φυλλώματα και φτερά, βολάν στην άκρη της ζακέτας ταγιέρ και ένα μεγάλο ζαμπό στον λαιμό της καρό μπλούζας.   Κάθε άλλο παρά ηττημένους και κατεχόμενους θυμίζει η σελίδα, καμία απελπισία, καμία ηττοπάθεια. Αντιθέτως τα ρούχα είναι σχεδιασμένα για γυναίκες που γνωρίζουν από ντύσιμο,  έχουν απαιτήσεις και κάνουν όνειρα για το μέλλον.  

(Φωτό La mode de Pinktag)

Μόνο Ασπρο-μαύρο.

Το πιε ντε πουλ είναι ένα μοτίφ της κλασικής ένδυσης που μας παραδίδεται κυρίως σε άσπρο-μαύρο. 99 φορές στις 100 συνδυάζεται με κόκκινο ή φοριέται σε total pied-de-poule. Και οι δυό λύσεις είναι πολυφορεμένες, γι αυτό σήμερα θα φτιάξουμε ένα σύνολο με το πιε-ντε-πουλ  όχι ως κύριο υλικό, αλλά ως βοηθητικό μέσον για να φανεί η αντίθεση του άσπρου και του μαύρου. 

Παλτό ριχτό oversize σε γραμμή τουλίπας, με μεγάλα πιε -ντε πουλ.
Παντελόνι ίσιο σε μαυρόασπρο πτι-καρό.
Τσάντα αρκετά μεγάλη, scructured, από ύφασμα σε πιε ντε πουλ μικρό, με χερούλια και πλαϊνά μαύρα. 
Σκουλαρίκια υφασμάτινα μικρό πιε-ντε-πουλ.
Πουλόβερ σε colourblock, το μισό μαύρο και το άλλο μισό άσπρο, με τελειώματα κυματιστά (ωραία θηλυκή λεπτομέρεια πάνω σε τόσο έντονα γεωμετρικό ρούχο).
Παπούτσια μαύρα. 

Έχω λοιπόν το άσπρο-μαύρο μου σύνολο. 

Θα μπορούσα να είχα φορέσει  κασκόλ και γόβες σε πιε-ντε-πουλ ή ασπρόμαυρο. Δεν το έκανα επειδή δεν θέλω ούτε να σπρώξω την προσοχή του θεατή στο πόδι μου, ούτε το μάτι να πηδάει από γραφιστικό μικρο-μοτίφ σε γραφιστικό μικρο-μοτίφ. Όπως είπα πριν, σε αυτό το σύνολο το πιε ντε πουλ είναι βοηθητικό. Επιδιώκω το τελικό μήνυμα στο κεφάλι να το δίνει η καθαρή διαχωριστική γραμμή του πουλόβερ και το μήνυμα να λέει: "Ασπρο-μαύρο σε αντίθεση".  Τίποτα άλλο. Ελπίζω να το πέτυχα.

Αυτά από μένα, θα τα πούμε σε λίγες ημέρες με ένα καινούργιο σύνολο που θα είναι κλασικό, κι όμως βρίσκεται στις νέες τάσεις της μόδας για την Άνοιξη του 2024. 

11/1957 παλτό και φόρεμα

 

Νοέμβριος 1957 , στο περιοδικό Le petit Echo de la Mode βλέπουμε ένα πρωινό παλτό και ένα μάλλινο φόρεμά. Το παλτό είναι ριχτό αλλά ίσιο (δεν φαρδαίνει προς τα γόνατα), με κούμπωμα έως τον λαιμό, μικρό γιακά μυτερό και δυό εξωτερικές τσέπες. Το φόρεμα έχει κορσάζ κοντά στο σώμα, φαρδιά φούστα , γιακά στρογγυλό ανφόρμ (όχι κοντά στον λαιμό) και ζώνη ντυμένη από το ίδιο ύφασμα.

 Χαριτωμένες γόβες με μέτριο τακούνι και μπαρέτα που συγκρατεί το παπούτσι στο πέλμα, καθώς και μια μεγάλη τσάντα χειρός (που σε αυτό το μέγεθος ονομαζόταν "τσάντα για ψώνια") είναι απαραίτητα γι εκείνη που θέλει να κάνει την βόλτα της στα μαγαζιά. 

(φωτό σελίδας και ρετούς La mode de Pinktag)

1967, ρούχα -καραμελίτσες

 

Από τον εμπορικό κατάλογο Sears Χειμώνας 1967  και το τμήμα των παιδικών,  μια σελίδα αφιερωμένη με μίνι γκαρνταρόμπα ρούχων που ταιριασμένα μεταξύ τους μοιάζουν με  ζαχαρωτά, είτε οι συνδυασμοί γίνονται στο ίδιο χρώμα, είτε σε 2-3 διαφορετικά ταυτόχρονα. 

Τα 7 κομμάτια που προσφέρονται είναι τα εξής: 

Μίνι φούστα με κουφόπιετες ολόγυρα, 

Μακρόταλο αμάνικο φόρεμα με κουφόπιετες στο κάτω μέρος, 

Πλεχτή ζακέτα με λαιμόκοψη και κουμπιά, 

Πουλόβερ με Βε ντεκολτέ, 

Λεπτό ζιβάγκο που φοριέται είτε μέσα από ζακέτες, είτε και κάτω από το φόρεμα, 

Χοντρές κάλτσες έως το γόνατο και 

Χοντρό αδιαφανές καλσόν. 

Όλα τα μοντέλα διατίθενται σε λευκό, γαλάζιο, ρόζ ή καρό και δίνουν την πανέξυπνη λύση της μικρής γκαρνταρόμπας για το κοριτσάκι που θέλει να ντύνεται γρήγορα, σωστά και χωρίς την μαμά του. 

(φωτό La mode de Pinktag) 

Γραφιστικό παιγνίδι (με ένα τρυκ)

 

Για μια βόλτα στην θάλασσα κάποιο  Σαββατοκύρικο, ντύσιμο σπορ σε άσπρο -μαύρο και κόκκινο. Η εικόνα που με ενέπνευσε και προσπάθησα να μεταφέρω είναι αυτή που βλέπετε στο τέλος, ο άντρας που περπατάει σε μια φρεσκοβαμμένη διάβαση πεζών. Το έκανα με λίγο αντισυμβατικό τρόπο, τον οποίο θα σας εξηγήσω.  

Για το σύνολο χρειάστηκα, ριχτό μαύρο μπουφάν από ψεύτικη γούνα με κοντό πέλος +σατέν μανίκια+ σατέν κουκούλα, μαύρο παντελόνι ζέρσεη ίσιο, άσπρο μποτάκι-κάλτσα με χοντρή σόλα, 2 ασπρόμαυρες ριγέ  μπλούζες και κόκκινο μαντήλι.  

Προσωπικά είμαι οπαδός της αντίληψης πως πρέπει να χρησιμοποιούμε τα ρούχα μας όσο πιο πολύ γίνεται, με όσους τρόπους είναι δυνατόν. Υπό προϋποθέσεις, τα φουλάρια μας μπορούν να φορεθούν ως μπλούζες και  οι μπλούζες μας ως φουλάρια. Αυτό έχει συμβεί εδώ. 

Το γραφιστικό παιγνίδι της φωτογραφίας που με ενέπνευσε έχει μεταφερθεί στο σύνολο ως εξής: η 1η  μπλούζα που είναι σε χοντρό μακό με φαρδιές ρίγες φορέθηκε ως κύριο ρούχο. Η 2η μπλούζα που είναι σε λεπτό μακό με ψιλότερες ρίγες και πολύ μακριά μανίκια,  φορέθηκε ως εσάρπα, δηλαδή κρεμάστηκε  στην πλάτη, με τα δυό μανίκια της να σταυρώνουν στο στήθος 1 φορά για κόμπο κα μετά να στερεώνονται μεταξύ τους με μια καρφίτσα ασημί σε σχήμα ασύμμετρης καρδιάς. Στην συνέχεια το κόκκινο φουλάρι , στρίφτηκε από το μέσον του προς αριστερά και δεξιά αρκετά σφιχτά ώστε να μπει γύρω από τον λαιμό λεπτό σχεδόν ως γραβάτα, και στην μετά η κάθε άκρη του πέρασε μέσα από τον κόμπο των μανικιών και αφέθηκε ελεύθερη να ανεμίζει. Νομίζω ότι το παιγνίδι με τις ρίγες που είναι φαρδιές, λεπτές, ίσιες, λοξές και διασταυρώνονται με το κόκκινο χρώμα, είναι πολύ ενδιαφέρον για το μάτι κι διαθέτει τον αέρα της φωτογραφίας που με ενέπνευσε. 

 Δοκιμάστε κι εσείς να φτιάξετε ένα γραφιστικό παιγνίδι με μακό μπλούζες σας συνδυάζοντας ρίγες με ρίγες, ρίγες με πουά ή ρίγες με καρό.  Το αποτέλεσμα μπορεί να σας εκπλήξει ευχάριστα. 

Κομψά αξεσουάρ: τα μαντήλια

 

Σήμερα λέμε 5 βασικές πληροφορίες για τα καλύμματα ώμων και λαιμού, δηλαδή για τα μαντήλια ώμων, τα φουλάρια, τα μικρά μαντήλια μικρά λαιμού και τσέπης), τις εσάρπες εσάρπες και τα κασκόλ Θα αναφέρουμε μόνο ποια μαντήλια είναι κλασικά (όχι τα πρωτοποριακά ή τα trendy της κάθε σαιζόν) και ποια η χρήση τους στο κλασικό ντύσιμο. Αν και δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά σε τι μπορεί να χρησιμέψουν μακροπρόθεσμα, διότι το μυαλό μας είναι γεμάτο με εικόνες από τις πρόσφατες τάσεις μόδας στα αξεσουάρ, εντούτοις το κλασικό έχει δική του αξία, στοιχίζει πολύ αλλά αποδίδει τα χρήματά του μέσω της πολυετούς χρήσης και δεν μας εκθέτει ποτέ. 

1) ΤΑ ΜΑΝΤΗΛΙΑ. Βασιλιάς όλων των μαντηλιών είναι ασφαλώς το μαντήλι ώμων. Τετράγωνο, μεγάλο (0,90*0,90 εκατοστά), μεταξωτό, στριφωμένο στο χέρι. Ένα μεγάλο μαντήλι ώμων, μπορεί να δεθεί χαλαρά κάτω από τον λαιμό, να στερεωθεί με καρφίτσα στον ώμο, να διπλωθεί πολλές φορές και να μπεί στα πανταλόνια αντί ζώνης, να προστατέψει το χτένισμα από την βροχή (μαζί με την ομπρέλα) ή από τον αέρα (ας πούμε πάνω σε μια μοτοσυκλέτα) ή από τον ήλιο (το καλοκαίρι στην πλαζ). Ένα μεγάλο μαντήλι, αν θέλουμε μπορεί να έχει κι άλλες, πιο ασυνήθιστες χρήσεις. Με στριφογυρισμένες τις δυό διπλανές του άκρες προς τα έξω και δεμένες στον λαιμό, και τις άλλες δεμένες γύρω από την μέση, γίνεται ένα ανάλαφρο τοπ που δεν προδίδει το στήθος κάποιο βράδυ των διακοπών. Με τις δυό αντικρυστές του γωνίες δεμένες και τις δυό άλλες γυρισμένες προς τα μέσα μπορεί να γίνει μια πρόχειρη εκδρομική τσάντα. Δεμένο σαν φουλάρι σφιχτά γύρω από ένα τραύμα μπορεί να χρησιμέψει ως επίδεσμος και –βέβαια- παντα μπορείς να το κουνήσεις αποχαιρετώντας κάποιον αγαπημένο στην αποβάθρα του τραίνου ή του πλοίου.

Τα χρησιμότερα και πιο σπάνιο να βρεθούν μαντήλια, είναι ασφαλώς τα μονόχρωμα πονζέ, με σπανιότερο όλων το άσπρο. Αμέσως μετά έρχονται τα εμπριμέ με μικρά ανθάκια, τα γεωμετρικά με μπορντούρα στην άκρη και τέλος τα μεγαλύτερα εμπριμέ με λουλούδια ή παραστάσεις. Από όλα αυτά και όλη την ποικιλία που υπάρχει επιλέγουμε το μαντήλι μας να ταιριάζει με τα συμπληρωματικά χρώματα της χρωματικής οικογένειας του κοστουμιού /ταγιέρ μας (δηλαδή δεν επιλέγουμε κόκκινο για ένα κόκκινο ταγιέρ, αλλά κίτρινο ή πράσινο). Αν είναι μικρό το εμπριμέ, μέσα στις αποχρώσεις του καλό είναι να έχει λίγη δόση από μια έντονη απόχρωση –ας πούμε σε ένα μαντήλι λαδί για ένα κοστούμι μπεζ, λίγο χτυπητό πορτοκαλί. Εάν το εμπριμέ είναι μεγάλο, τότε όλα τα χρώματα θα είναι όσο γίνεται απαλά, επειδή το εμπριμέ φτάνει και περισσεύει για να κάνει εντύπωση. Αν είναι γεωμετρικό, τότε μόνο σε ντεσέν 60ς  που είναι δροσερά και έχουν κίνηση μέσα τους, τα υπόλοιπα γεωμετρικά είναι περιστασιακά στην μόδα. Αν έχει παραστάσεις, οι μόνες που είναι ασφαλείς είναι όσες θυμίζουν παλάτια του 18^ου αιώνα ή καρτ-ποστάλ του 1950 (και τα δύο είδη εξαιρετικά δυσεύρετα). 

2) ΤΑ ΦΟΥΛΑΡΙΑ έχουν πολύ πιο μικρή χρησιμότητα, αλλά είναι πολύ πιο ικανοποιητικά ως ζώνες πανταλονιών, κυρίως διότι έχουν μια μπορντούρα στο τέλος τους και πολλές φορές διακοσμητικές φράντζες. Μπορούν εύκολα να φορεθούν ως κορδέλες μαλλιών ή να καλύψουν ένα ανοιχτό ντεκολτέ φορεμένα μέσα από μια ζακέτα. Τα κλασικά έχουν εμπριμέ με μικρά επαναλαμβανόμενα μοτίφ ή  άλογα και χάμουρα αλόγων.

3) ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΑΝΤΗΛΙΑ ΤΣΕΠΗΣ Ή ΛΑΙΜΟΥ είναι κάπως πιο δύσκολα στην χρήση. Ωστόσο ένα τσεπάκι σε ζακέτα ταγιέρ και πολύ περισσότερο σακάκι κοστουμιού που δεν έχει μαντήλι, μοιάζει κατά κάποιο τρόπο «ορφανό», οπότε 2-3 μαντηλάκια πρέπει να υπάρχουν στην γκαρνταρόμπα μας. Ακριβά αλλά υπέρκομψα, είναι τα μαντήλια τσέπης από βατίστα, με ξεχωριστές υφαντές ζακάρ φάσες στο τελείωμα. Η ομορφιά κι η αρχοντιά τους είναι ανυπέρβλητη σε συνδυασμό με ένα καλοσιδερωμένο πουκάμισο.

4) ΟΙ ΕΣΑΡΠΕΣ κυκλοφορούν σε πολλές ποιότητες, από λεπτεπίλεπτες και διάφανες, έως χοντρές μάλλινες. Πιο εύχρηστες από όλες και πιο δαπανηρές είναι οι πασμίνες από κασμίρ, δηλαδή οι μακριές εσάρπες με μήκος πάνω από 180 εκατοστά, με λεία ύφανση και χειροποίητα κρόσσια στα άκρα, από το μαλλί μιας κατσίκας που ζει στο Κασμίρ της Μογγολίας. Πολύ ελαφριές, σε παστέλ χρώματα ή σε φυσικό άβαφο νήμα (μπεζ σκούρο), δεν τσαλακώνουν, δεν χνουδιάζουν, είναι πολύ διακοσμητικές και είναι τόσο ζεστές που έως τα πρώτα μεγάλα κρύα μπορούν να αντικαταστήσουν την ζακέτα ή το ελαφρύ σακάκι, κι αργότερα όταν έρθουν τα κρύα μπορούν ένα σακάκι μέτριου πάχους να το μετατρέψουν σε βαρύ χειμωνιάτικο. Οι πασμίνες φοριούνται ελεύθερες στους ώμους, χωρίς κόμπους και καρφίτσες, όπως και τα κασκόλ. Ολες οι υπόλοιπες εσάρπες απαιτούν εμπειρία για να φορεθούν σωστά. (Φυσικά όποια  γνωρίζει τα βασικά για εσάρπες, π.χ. πώς να τις φοράει χωρίς να της φεύγουν από τους ώμους, μπορεί να προχωρήσει στα προχωρημένα στάδια π.χ. στην εσάρπα που γίνεται μίνι φούστα με πλεχτό καλσόν, κοντό μπολερό για τους ώμους κλπ.)

5) ΤΟ ΜΑΛΛΙΝΟ ΜΑΝΤΉΛΙ βρίσκεται μεταξύ της εσάρπας και του μεταξωτού μαντηλιού. Είναι τετράγωνο και μεγάλο, με διαστάσεις 110 *110 εκατοστά και πάνω, είναι πολύ ζεστό, αλλά συνήθως μονόχρωμο βγαίνει σε πολύ μουντά χρώματα, γι αυτό δεν τραβάει την προσοχή. Αξιοπρόσεκτη εξαίρεση αποτελούν τα φολκλορικά μοτίφ, σε ρωσικά λαχούρια ή βαλκανικά λουλούδια του αγρού που αποτελούν ασφαλείς αλλά κάπως τολμηρές λύσεις. Δυσεύρετα και περισσότερο ήπια είναι τα ίδια μοτίφ, σε παστέλ χρώματα (ροζ, κίτρινο, γκρι).

6) ΤΟ ΚΑΣΚΟΛ μπορεί να είναι πλεχτό ή υφασμάτινο. Τα πλεχτά κασκόλ είναι πολύ σπορ, ταιριάζουν με αντίστοιχα χοντροκομμένα ρούχα, δηλαδή μπουφάν και τζήν ή κοτλέ πανταλόνια. Γενικά είναι νεανικά αλλά πρόχειρα, τους λείπει η φινέτσα, καλύτερα λοιπόν να μένουν στους άνδρες που χρησιμοποιούν έτσι κι αλλιώς πιο χοντρά υφάσματα, καθώς και τα νεαρά άτομα. Ένα πλεχτό κασκόλ φορεμένο με γυαλιστερή καμπαρντίνα και λεπτό ζιβάγκο, απλούστατα δεν είναι συμβατό λόγω διαφοράς στην υφή των υλικών. Αντιθέτως τα υφασμάτινα κασκόλ μονόχρωμα ή σε κλασσικά καρό, είναι πάντα μια ασφαλής λύση, κατάλληλα για κάθε πανωφόρι και κάθε εσωτερικό ένδυμα, από το πιο σπορ έως το πιο περιποιημένο -ταιριάζουν με τα σπορ μπουφάν πιο πολύ από τα πλεχτά. 

Να τονίσουμε πως πολύ διακοσμητικά είναι τα μεταξωτά κασκόλ με κρόσσια φτιαγμένα στο χέρι και επίσης μεταξωτά στο τέλος τους, φορεμένα κυρίως με αυστηρά αντρικά κοστούμια. Αυτά μπορούν να φορεθούν πολύ άνετα το βράδυ ή σε επίσημες κοινωνικές εκδηλώσεις, για όσες κυρίες φορούν σμόκιν κοστούμι.

7α) Ανεκτίμητο και εκτός συναγωνισμού είναι το χειροποίητο μεταξωτό μαντήλι, δηλαδή το ζωγραφισμένο στο χέρι, σε οποιοδήποτε ντεσέν και χρώμα.

7β) Το μαντήλι ή κασκόλ που δεν πρέπει να τρυπώσει με κανένα τρόπο στην ντουλάπα ενός καλοντυμένου ανθρώπου είναι εκείνο που ως εμπριμέ του έχει μονογράμματα κάποιου οίκου ή το χαρακτηριστικό καρό novacheck του οίκου Μπέρμπερυ (επειδή το καρό του χρησιμεύει ως logo).

 

Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω πάνω στα κλασικά μαντήλια, φουλάρια κλπ, εάν κάποια πρόταση του κειμένου σας δημιουργεί ερωτηματικά, θα χαρώ να την διαλευκάνω.

Τα κλασικά αξεσουάρ

 

Τις επόμενες ημέρες θα έχουμε ορισμένα κείμενα για τα αξεσουάρ της κλασικής κομψότητας, δηλαδή για τα μαντήλια, τα σκουλαρίκια, τα παπούτσια και τις τσάντες που είναι διαχρονικά, επομένως παράγονται και φοριούνται τουλάχιστον επί 60 χρόνια. Σε κάθε κείμενο θα περιγράψουμε ποια ακριβώς είναι κλασικά και με τι ταιριάζουν -ή σε σπάνιες περιπτώσεις, με τι δεν ταιριάζουν καθόλου. 

Τα κείμενα είναι πληροφοριακά. Όποιος θέλει συγκρατεί τις πληροφορίες και τις έχει στον νου του όταν ψωνίζει αξεσουάρ. Είναι χρήσιμο να αντιλαμβανόμαστε π.χ. ότι το σκουλαρίκι σε σχήμα κεραυνού με στρας είναι προσωρινή τάση και θα κρατήσει λίγο, ο χρυσός κρίκος με την ανάγλυφη επιφάνεια είναι κλασικό μοντέλο και θα φοριέται για άλλα 40 χρόνια. Πάντα μας ωφελούν οι συνειδητές αγορές. Αν όχι τίποτα άλλο, περιορίζουν τα χρήματα που δαπανούμε για πράγματα που κρατάνε λίγο. 

Στην φωτογραφία πασμίνα ντεγκραντέ από μετάξι και κασμίρ, και πάνω της κολιέ-σκουλαρίκια από φυσητό γυαλί. 

1893 στολή ξιφασκίας

 

Από περιοδικό Harpers Bazar του 1893, απροσδόκητη λιθογραφία με σκηνή ξιφασκίας γυναικών, ένα σπορ που ήταν δημοφιλές στον κύκλο των ευκατάστατων ανθρώπων. 

Τα ρούχα είναι αρκετά άνετα, πολύ περισσότερο από όσο τα επίσημα ρούχα περιπάτου της εποχής που περιλάμβαναν την διάσημη τουρνύρα (bustle) που φοριόταν κάτω από φούστες και ύψωνε τα οπίσθια. Οι φούστες είναι μετρίως φαρδιές, χωρίς σκληρά μεσοφόρια, οι μπλούζες φαρδιές  στον κορμό και τα μανίκια ώστε να επιτρέπουν την κίνηση, ενώ δύο μπλούζες (η ριγέ και πίσω εκείνη με τον ναυτικό γιακά) είναι στενές αλλά πλεχτές, επομένως με μεγάλη ελαστικότητα. 

(φωτό σελίδας βιβλίου για μόδα του 1868-1898, La mode de Pinktag)

24/11/1957 le petit Echo de la Mode

 

Πλεχτά ρούχα ραμμένα στο σπίτι με μάλλινα ζέρσεΐ υφάσματα, για τις φίλες του περιοδικού le petit Echo de la Mode, τον Νοέμβριο του 1957. Τα μοντέλα είναι ζεστά κι άνετα, επομένως κατάλληλα για μέρες μεγάλης δραστηριότητας .

Αριστερά το σετ από ίσια φούστα και εφαρμοστό πουλόβερ, το πουλόβερ έχει πρόσθετο γιακά και  μανσέτες σε λευκό χρώμα (πένσες κάθετες και  λοξές για καλή εφαρμογή). 

Δεξιά η σπορ ζακέτα με τον μυτερό γιακά και τα στενά μανίκια, που κλείνει με φερμουάρ. Στο σκίτσο φοριέται χωρίς εσωτερικό πουκάμισο, ως πουλόβερ  πάνω από μια γκρι φούστα. θα ήταν εξίσου όμορφο με την κόκκινη φούστα αριστερά.  

(φωτό La mode de Pinktag)

Το λιτό μπεζ pied-de-poule

Το μπεζ pied-de-poule είναι διακριτικό και φωτεινό σε σχέση με το ασπρόμαυρο, επομένως θα μπορούσε να φανεί ελκυστικό σε γυναίκες που δεν επιθυμούν την μεγάλη αντίθεση πάνω τους. Κι όμως, πολύ σπάνια το βρίσκουμε στην αγορά, κι όταν το βρούμε συνήθως είναι σε ρούχα μικρά, βοηθητικά, σαν τις μίνι φούστες, όχι σε  παλτό ή κοστούμι που θα κρατήσει για χρόνια.

Πιε-ντε-πουλ λοιπόν για το σημερινό σύνολο σε κρεμ και σκούρο μπεζ. Το παλτό είναι όσο πιο λιτό γίνεται, για την ακρίβεια είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να φαίνεται μόνο το ύφασμα: ίσιο, σταυρωτό, με ένα μεγάλο κουμπί εξωτερικά (κι άλλο ένα εσωτερικά), δυό κοφτές τσέπες αόρατες και πέτα γιακά. 
Από μέσα ιβουάρ ζιβάγκο φαρδύ και αρκετά μακρύ, με σφιχτά λάστιχα στα τελειώματα. Παντελόνι ίδιο, με πιέτες και κοφτές τσέπες σε χρώμα ταμπά. Τσάντα και γόβες καφέ χωρίς διακοσμητικές λεπτομέρειες.

Ως κοσμήματα χρυσό γεωμετρικό δακτυλίδι στο δάκτυλο και μεγάλο κολιέ που θυμίζει Art-Deco στον λαιμό. Το κολιέ έχει αλυσίδες δεξιά-αριστερά στον λαιμό και 3 διαφορετικά γεωμετρικά χρυσά πλαίσια που γεμίζουν με μοτίφ από ξύλο ή βακελίτη. 

Δεν νομίζω ότι μπορώ να προσθέσω κάτι ακόμα  στο ντύσιμο μου π.χ. κασκόλ ή καπέλο κλπ,  χωρίς να καταστρέψω την καθαρή του γραμμή και την απλότητα της εικόνας -αν και θα μπορούσα να είχα θυμηθεί τα δερμάτινα γάντια μου, αυτά δεν θα ήταν υπερβολικά.

Ελπίζω να σας αρέσει το σύνολο , θα τα πούμε πάλι σύντομα. 

Βιβλιοπωλείο Kauffmann, 28, Rue du Stade

 

Στην φωτογραφία μας ένα περιοδικό μόδας από αυτά που κληρονόμησα από την μοδίστρα μητέρα μου ή μου εμπιστεύτηκαν ορισμένες εκλεκτές πελάτισσές της. Είναι Modes et Travaux Οκτωβρίου 1953. Όπως  βλέπουμε πάνω στο περιοδικό είναι τυπωμένο κατευθείαν από την Γαλλία το όνομα κι η διεύθυνση του  αποκλειστικού διανομέα στην Ελλάδα, του  κυρίου Κάουφμαν, στο 28 της οδού Σταδίου.

Librαirie Kauffmann , 28, Rue du Stade. 

To βιβλιοπωλείο Kauffmann είναι για εμένα συνδεδεμένο με την Γαλλία, την κομψότητα, την πολυτέλεια των εκδόσεων που διέθετε και την άριστη εξυπηρέτηση των πελατών του. Ήταν το μέρος που μπορούσες να βρεις τόσο ό,τι πιο φρέσκο υπήρχε στην διανόηση, όσο και ό,τι εκλεκτό υπήρχε στην ομορφιά, δηλαδή από εικονογραφημένα λεξικά  Larousse με τα κεφαλαία γράμματα σχεδιασμένα από τον Christian Lacroix, έως πολυτελή φωτογραφικά λευκώματα και τα τελευταία θεατρικά έργα της Γαλλίας. 

Δυστυχώς το βιβλιοπωλείο έκλεισε αφήνοντας ένα κενό στο εξιδεικευμένο χώρο που προσέφερε τόσο τα γραπτά προϊόντα της Γαλλίας, όσο και ακριβείς πληροφορίες για το τι θα έβρισκες μέσα σε κάθε περιοδικό-λεύκωμα-βιβλίο. Όπως και να 'ναι, ευχαριστούμε πολύ τον κύριο Κάουφμαν για την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο. 

(φωτό περιοδικού La mode de Pinktag)

1937 Modes et Travaux, Patou βραδινό

 

Στο εξώφυλλο του περιοδικού Modes et Travaux τον Νοέμβριο του 1937, ένα βραδινό σύνολο Patou που αποτελείται από μάξι σταυρωτό φόρεμα με ντραπέ στην δεξιά πλευρά της μέσης και κοντό μπολερό από γούνα. 

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

Νοέμβριος 1937, βραδινά σύνολο

 

1937, ρούχα για πολύ επίσημες χειμερινές περιστάσεις του Οίκου Paquin. 

Αριστερά το μάξι μαντό από μαύρη γούνα με κοντό πέλος, έχει στενό κορσάζ, μανίκια με παφ στους ώμους, φανταιζί γιακά και κλείσιμο, φούστα που ανοίγει όλο και πιο πολύ προς τους αστραγάλους και πολυτελή ζώνη. 

Δεξιά το φόρεμα που βρίσκεται κάτω από το μαντό, είναι φτιαγμένο σε ύφασμα λαμέ, με εμπριμέ κυκλικά πολύχρωμα  μοτίβα και είναι έξωμο. Η ζώνη του μαντό είναι ραμμένη από το ύφασμα του φορέματος, συν μια εξαιρετική αγκράφα. 

Ολο μαζί ό,τι πρέπει για την σταρ του κινηματογράφου, ή την  γοργόνα που πάει βόλτα στην πόλη την νύχτα. 

(φωτό από το Modes et Travaux 11/1937, La mode de Pinktag)

1967 Vegetaline διαφήμιση

 

1967 Διαφήμιση

 

Τρυφερή εικονογραφημένη διαφήμιση για μπατονέτες, του 1967.

(φωτό La mode de Pinktag)

Για μια βασίλισσα του Χιονιού

 

Εμπνευσμένη δημιουργία το πλεχτό χειροποίητο κασκόλ της εικόνας. Φτιαγμένο στο χέρι, όπως το πανωφόρι κι ο σκούφος, με ακανόνιστης υφής νήμα που η καλλιτέχνης έχει γνέσει , βάψει, πλέξει μόνη της, μοιάζει περισσότερο με ένα χνουδωτό κόσμημα για μια βασίλισσα του Χιονιού, παρά με κασκόλ.

Δημιουργία της Joyce Huard (σελίδα Mynoushart)

1942, το επίσημο ταγιέρ και η βραδινή μπλούζα

 

Αξεπέραστη κομψότητα για γυναίκες που έχουν όλη τους την ζωή τα πάντα σε τάξη: τα μαλλιά τους, τα καπέλα τους, τα γάντια τους, τις χρωματιστές τσάντες, το κραγιόν τους. Αυτά όλα χρειάζονται για να αναδειχθεί το πολυτελές μαύρο ταγιέρ με τις ασυνήθιστες τσέπες και την διακόσμηση από γούνα αστρακάν. 

Δίπλα μια βραδινή μπλούζα εξίσου απαιτητική: είναι τελείως κλειστή όμως διάφανη σαν τον ιστό της αράχνης, γι αυτό φοριέται πάνω από σατέν μεσοφόρι. Ένα λεπτεπίλεπτο ρούχο που χρειάζεται προσοχή τόσο στην χρήση, όσο και στην συντήρησή του. 

(φωτό κι επεξεργασία La mode de Pinktag)

Νοέμβριος 1942, Modes et Travaux

 

Το περιοδικό Modes et Travaux για τον Χειμώνα του 1942 μας προτείνει μαύρο ταγιέρ με ίσια φούστα  και μακριά ζακέτα με βάτες, σταυρωτό κούμπωμα και γαρνιτούρα από γούνα. 

Δίπλα η όμορφη γυναικεία μπλούζα με τις οριζόντιες τσέπες δεξιά κι αριστερά στο κούμπωμα. 

Όπως πάντα, πιο τέλεια από όλα είναι τα αξεσουάρ, το κόκκινο καπέλο με το βέλο, τα κόκκινα γάντια, το μεταξωτό φουλάρι. Χωρίς αυτά τι θα ήταν το ταγιέρ; 

(φωτό κι επεξεργασία La mode de Pinktag)

1962

 

Ταγιέρ σε λιτή γραμμή αλλά τολμηρό πράσινο χρώμα. Μία από τις τάσεις για την Άνοιξη του 1962, μαζί με το τυρκουάζ και το χτυπητό ροζ. 

Τα αόρατα εσώρουχα.

 

1955. Κομψή και στυλιζαρισμένη η εικονογράφηση του Ρενέ Γκρουό για εσώρουχα, κάλτσες, ζαρτιέρες του σχεδιαστή Ζακ Φαθ. Τα εσώρουχα είναι τόσο καλά φτιαγμένα που η γυναίκα μοιάζει σαν να μην φοράει τίποτα εκτός από τα μπιζού της. 

17/01/1954 Le Petit Echo de la Mode

 

Σαν σήμερα πριν 70 χρόνια κυκλοφόρησε αυτό το τεύχος του περιοδικού Le Petit Echo de la Mode, με ένα κλός κόκκινο παλτό κι ένα λογικό ταγιέρ στο εξώφυλλο του. Το ταγιέρ που είναι πιο μετρημένο δεν χάνει πολλά σε κομψότητα, χάρη στα μανίκια του σε 3/4 με ρεβέρ  και την άσπρη σατέν φόδρα του -λεπτομέρειες που το βγάζουν από τα συνηθισμένα πατρόν. Σε κάθε περίπτωση το πρωινό ντύσιμο της κομψής Παριζιάνας καλύπτεται και με τα δύο ρούχα εξαιρετικά.

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

1960, 3Suisses καμπαρντίνες

 

Από τον εμπορικό κατάλογο 3Suisses Χειμώνα 1960, δυο καμπαρντίνες για παιδιά του Δημοτικού παρόμοιες, αλλά και λίγο διαφορετικές. Είναι κι οι δυό φτιαγμένες από κερωμένη ποπλίνα. 

Αριστερά η καμπαρντίνα για κορίτσι σε μήκος έως το γόνατο, σταυρωτή, με κουμπιά φανταιζί, γραμμή εβαζέ, μανίκι ίσιο, με κοφτές τσέπες σχεδόν οριζόντιες και κουκούλα. Διατίθεται σε γαλάζιο, κόκκινο, μπεζ.

Δεξιά η καμπαρντίνα για αγόρι, σε μήκος εώς το γόνατο, ίσια και σταυρωτή, κουμπιά όμοιο χρώμα με το ύφασμα, μανίκι ρεγκλάν και πάτ στενέματος μανικιών λίγο πριν τον καρπό, τσέπες λοξές σχεδόν κάθετες, κουκούλα,  και πρόσθετη ζώνη.  Διατίθεται σε γκρι ανθρακί, μπλε, καφέ. 

Οι δυο καμπαρντίνες μοιάζουν αλλά έχουν για το κορίτσι πιο ζωντανά χρώματα, κουμπιά που κάνουν εντύπωση και γραμμή που ακολουθεί τις τελευταίες τάσεις της μόδας. Το αγορίστικο μοντέλο είναι μετρημένο σε γραμμή, χωρίς αξιοπρόσεκτες λεπτομέρειες και σε χρώματα πιο σκούρα. 

Ποιό χρώμα θα επέλεγα για το παιδί μου από όσα προσφέρονται; Θα προτιμούσα την μπεζ καμπαρντίνα για το κορίτσι, την γκρι για το αγόρι. Νομίζω ότι το ντύσιμο πρέπει να αρχίζει από τα απαραίτητα και μετά να προχωράει στο κάτι παραπάνω.

(φωτό La mode de Pinktag)

Giorgio Armani αντρική κολεξιόν Χειμώνας 2024-2025

Ο Giorgio Armani τον Ιούλιο του 2024 γίνεται 90 χρονών. Αποφάσισε λοιπόν να αφήσει μια κολεξιόν αντρικού ντυσίματος, αληθινή κληρονομιά στους σημερινούς άντρες που επιθυμούν να συνδυάσουν την κομψότητα με την απλότητα, αλλά συμβαδίζοντας με το σήμερα. Κατά την γνώμη μου τα μοντέρνα στοιχεία της κολεξιόν είναι δοσμένα σε δόσεις και τρόπο που καθιστούν τα ρούχα διαχρονικά, κι αυτά είναι τα εξής:

1)Μεγαλύτερες σιλουέτες και χαλαρή εφαρμογή (φωτό1). Ο Αρμάνι υιοθετεί την μοντέρνα αντίληψη περί άνεσης, φτιάχνοντας πιο φαρδιά εξωτερικά ενδύματα που δεν περιορίζουν το σώμα πουθενά (δεν έχουν π.χ. πένσες, ή στενά μανίκια) και ταυτόχρονα είναι πιο χαλαρά, χωρίς βάτες στους ώμους και σκληρές ενισχύσεις εσωτερικά του υφάσματος. Στα παντελόνια δεν υπάρχει πατζάκι ούτε στο ελάχιστο στενό. Αποτέλεσμα αυτών είναι το σώμα να εμφανίζεται με μεγαλύτερη πλαστικότητα.

2) Καινούργια στοιχεία απλότητας (φωτό 2). Τα κομμάτια της συλλογής είναι μινιμαλιστικά κι αφαιρετικά, π.χ. υπάρχουν σακάκια που δεν έχουν καθόλου γιακά και οι περισσότερες τσέπες είναι κοφτές, με ρέλι, χωρίς πατ. Αυτό αφήνει λιγότερα σημεία πάνω στο ρούχο όπου μπορεί να σταθεί το μάτι, αλλά και καλύτερες προοπτικές συνδυασμού με εντυπωσιακά πουκάμισα και μπλούζες -για όποιον το επιθυμεί.

3) Ποικιλία στα πέτα σακακιού και παλτού καθώς και στο κλείσιμο των εξωτερικών ενδυμάτων (φωτό 3). Υπάρχουν πέτα λεπτά, φαρδιά, πολύ φαρδιά, γιακάδες Μάο (και απόντες όπως είπαμε προηγούμενως) ενώ τα σακάκια κλείνουν στο μέσον με 2,3, 4 ή και 5 κουμπιά, αλλιώς κουμπώνουν σταυρωτά, ή κουμπώνουν ασύμμετρα στο ένα μέρος του θώρακα.

4) Δίνει στα επίσημα βραδινά ρούχα τον ίδιο βαθμό απλότητας με τα ανεπίσημα, μια που παρουσιάζει κοστούμια σε βελούδο μαύρο ή μπλε του μεσονυχτίου, ομοίως χαλαρά και φαρδιά με τα πρωινά του κομμάτια, καθώς επίσης και χωρίς γιακά ή άλλες πολύπλοκες λεπτομέρειες στο κόψιμο του ρούχου (φωτό 4) .

5) Να τονίσουμε ότι εκτός των διαχρονικών μοντέλων ο Giorgio Armani προσφέρει στους νεαρούς ακόλουθούς του κάποια μοντέλα πολύ σπορ, από καινούργια υλικά (φωτό 5), που ορισμένοι λένε ότι είναι το μεγάλο στοίχημα για την επόμενη δεκαετία, για όλες τις εταιρείες ετοίμων ενδυμάτων.

Η κολεξιόν Χειμώνας 2024-2025 του Giorgio Armani είναι σίγουρα μια συλλογή που αξίζει τον κόπο να την προσέξει κάθε άντρας.

Το εφέ μπουφάν στην πλάτη ...

...ήταν πολύ μεγάλη τάση μόδας το 1954 και 1955 και εμφανίστηκε σε φορέματα, ταγιερ, ακόμα και παλτό -με το κατάλληλο κόψιμο.

Στο σκίτσο μας παρμένο απο Vogue τον Ιανουάριο 1955, χειμωνιάτικο παλτό μπουκλέ της Κοκό Σανέλ. Έχει στενούς ώμους, ίσια μανίκια μανίκια με μικρό ρεβέρ, ζώνη, σχηματίζει μικρό εφέ μπουφάν στην πλάτη και στολίζεται στο κορσάζ με πολύ μεγάλα πέτα.

1926, Γκρέτα Γκάρμπο

 

Στην φωτογραφία μας πίνακας που απεικονίζει την Γκρέτα Γκάρμπο στην ταινία του 1926  "Ο πειρασμός" (the Temptress). 

Το φιλμ ήταν βωβό και ασπρόμαυρο, ωστόσο οι θαυμαστές της Γκάρμπο της έδιναν με την φαντασία τους τα καλύτερα χρώματα της γης και την πιο γοητευτική φωνή στον κόσμο. 

1960, 3Suisses πανωφόρια

 

Στο οπισθόφυλλο του εμπορικού καταλόγου 3Suisses για τον Χειμώνα του 1960, 3 πανωφόρια για την μέση του Χειμώνα, το ένα καλύτερο από το άλλο. 

Πρώτο το πράσινο σκούρο κι εβαζέ παλτό από μάλλινο ντραπ,  έχει ρεγκλάν μανίκι, πέτο γιακά, τσέπες στις πλαϊνές ραφές, ενώ κλείνει με μεγάλα διακοσμητικά κουμπιά σε βαθύ σταύρωμα. 

Το μεσαίο παλτό σε μπλε πρωσικό από μάλλινη φανέλα, είναι ίσιο, έχει 3 κοφτές τσέπες με πατ και διακόσμηση από βελούδο ύφασμα στον γιακά και στα κουμπιά. 

Δεξιά το παλτό σε μάλλινο τουήντ κρεμ με κομπάκια καφέ, είναι φαρδύ στους ώμους, στενεύει προς τα γόνατα, ενώ συνοδεύεται από πλούσιο γιακά από γούνα πρόβατου σε μεσαία καφέ απόχρωση.

(φωτό La mode de Pinktag)

Για βροχή και κρύο στην πόλη.

Τις τελευταίες μέρες μέρες ο καιρός είναι βροχερός κι η θερμοκρασία χαμηλή, οπότε πρέπει να προσαρμόσουμε το ντύσιμο μας στις καιρικές συνθήκες. Στην σελίδα έχουμε μιλήσει 2-3 φορές για το ντύσιμο βροχής στην πόλη: φοράμε τα ρούχα μας, το πολύ -πολύ μπότες αντί για πιο γυμνά παπούτσια,  παίρνουμε μια ομπρέλα στο χέρι, κι αυτό είναι όλο -ούτε νιτσεράδες, ούτε γαλότσες.  

Το σημερινό είναι ένα πλήρες σύνολο, κατάλληλο για βροχή και κρύο μαζί. Οι πρώτες φωτογραφίες είναι σε εσωτερικό χώρο, η τελευταία σε εξωτερικό -για να κρίνετε τα χρώματα. 

Το γκρι παλτό είναι μάλλινο, χειροποίητο, ριχτό, με κουκούλα, κοφτές τσέπες, καλύπτει το γόνατο κι έχει μαγνητικά κουμπώματα. Έχει σχεδιαστεί ειδικά για συνδυασμό άσχημων καιρικών φαινομένων, δηλαδή είναι ζεστό,  αρκετά φαρδύ ώστε να φοριέται άνετα πάνω από κοστούμι ή χοντρό πουλόβερ, και στο χρώμα του δεν φαίνονται εύκολα οι σταγόνες βροχής. 

Από μέσα, απαλό και κοντό ζιβάγκο σε γκρι ανοιχτό, με σφιχτά λάστιχα στους καρπούς και στην αρχή των γοφών, ένα πλεχτό εξαίρετης ποιότητας που κρατάει το σώμα ζεστό, πάντα. 

Παντελόνι φαρδύ,  με πιέτες, που στενεύει αρκετά προς το στρίφωμα ώστε να φαίνεται κομψό, χωρίς όμως να κολλάει στο μποτάκι, το πόδι κλπ.

Μποτάκια μαύρα με οβάλ μύτη και φερμουάρ στο εσωτερικό του ποδιού, με χοντρή σόλα δερμάτινη -όχι κρεπ. 

Μαντήλι καρέ εμπριμέ και μάλλινο, με  μπλε σκούρες φάσεις ολόγυρα, κίτρινα-μπεζ- γκρι  λουλούδια στο σώμα του. Το φοράω διαγώνια εντός του γραφείου, για να μην είμαι μια σκέτη βαρεμάρα με γκρι +γκρι+γκρι.

Ομπρέλα με θήκη μπλε σκούρο, παραμένει στην τσάντα, βγαίνει όταν χρειάζεται. 

Τα ρούχα και τα παπούτσια σε αυτό το ντύσιμο είναι όλα ζεστά, ανθεκτικά, πολύ άνετα και συνολικά εκπέμπουν ένα αέρα σπορ.  Εν τούτοις υπάρχει μόνο ένα στοιχείο σπορ σε ό,τι βλέπουμε κι αυτό είναι απλώς μια λεπτομέρεια (η κουκούλα στο παλτό). Κανένα μεμονωμένο κομμάτι να δικαιούται να μπει στην κατηγορία των "σπορ" ρούχων. Αυτό που φαίνεται σαν σπορ, είναι η άνεση που προσφέρουν. 

Κατά την γνώμη μου όταν κάνει κρύο και βρέχει, υπάρχει τρόπος να ντυθούμε σαν άνθρωποι κι όχι σαν μασκότ της Michelin. 

Αυτά από εμένα, θα τα πούμε πάλι σύντομα. 

Το καπέλο Toque

 

Στην σημερινή ανάρτηση με  πολύ φαρδύ παλτό του 1953, παρατηρούμε ότι η κυρία με το παλτό φοράει στο κεφάλι της έναν απλό μπερέ. 

Τα μικρά καπέλα ήταν διαδεδομένα στην δεκαετία του 50 που τα πανωφόρια είχαν πολύ ύφασμα. Με την λιτότητά τους βοηθούσαν να μην διασπάται η προσοχή του θεατή σε πολλά σημεία. Ο κυριότερος τύπος μικρού καπέλου της δεκαετίας του 50 ήταν η toque, που όταν φορέθηκε στην Αμερική ονομάστηκε pill-box hat.  

H toque είναι καπέλο χωρίς μπορ (ή γείσο) και κορόνα (ή τεπέ). Σχηματίζεται από ένα απλό πλαίσιο γύρω από το κρανίο που τις πιο πολλές φορές δεν αγγίζει καθόλου το μέτωπο. Το πάνω μέρος του είναι επίπεδο ή ελαφρά καμπύλο κι ακουμπάει τα μαλλιά. Αρκετές φορές φτιάχνεται από δύο ξεχωριστά υλικά και παίρνει μια διακριτική διακόσμηση με χειρισμό του υφάσματός  του. Για γάμους ή κηδείες το πάνω μέρος αντικαθίσταται από δίχτυ ή βέλο, το οποίο συναντάται και στο μέτωπο ή όλο το πρόσωπο. 

Στις φωτογραφίες μας δύο τοκ, η 1η αυθεντική της δεκαετίας του 50, από καφέ τσόχα ντυμένη στα πλάγια με σατέν , η 2η σύγχρονη, από γκρι τσόχα με στολισμό φιογκάκι τσόχας και πρόσθετη καρφιτσούλα. 

Δυο κομψά καπέλα που φοριούνται εύκολα σήμερα εάν τα γείρουμε λίγο προς το πίσω μέρος του κεφαλιού σαν το 2ο -χωρίς να φαίνονται παράκαιρα και θεατρικά, όπως εάν τα φορέσουμε σωστά, σαν το 1ο. 

10/1953, το κλος παλτό

 

Μια ιδέα που βασίλεψε στην δεκαετία του 50, το κλος παλτό φορεμένο με στενά σύνολα . 

 Από το περιοδικό Le Petit Echo de la Mode η σελίδα με το εντυπωσιακό παλτό. Έχει ορθιο γιακά, μονοκόμματα κομμένο με τις μπροστινές φάσες κουμπώματος και τον ωμίτη. Η πλάτη κόβεται  κλος με βαθιά κουφόπιετα στην μέση του ωμίτη. Εξώγαζα στα τελειώματα και τις ραφές, που τονίζουν το πατρόν. 

Τα εσωτερικά ενδύματα είναι όλα σε στενή γραμμή, τα περισσότερα με ενδιαφέροντα γιακά ο οποίος ταιριάζει στο κλείσιμο του παλτού -πάντως κι ένα ζιβάγκο με μια ίσια φούστα ή ίσιο παντελόνι, θα εξυπηρετούσε το ίδιο. 

Στην μικρή φωτό η πίσω πλευρά των μοντέλων της σελίδας.

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

Με έμπνευση το αντρικό ντύσιμο

Συνήθως αντλώ έμπνευση για το ντύσιμό μου από όμορφες εικόνες της φύσης και έργα τέχνης,  όμως καμιά φορά και από ανθρώπους. Για την ακρίβεια από άντρες που ντύνονται κλασικά. Το αντρικό κλασικό ντύσιμο έχει πάρα πολλούς περιορισμούς, γι αυτό οι κλασικιστές σπάνε το κεφάλι τους ώστε να βρουν πρωτότυπους συνδυασμούς χρωμάτων ή ασυνήθιστους συνδυασμούς μοτίφ (pattens) στα υφάσματα που χρησιμοποιούν πάνω τους. Αυτό με ενδιαφέρει κι εμένα, γι αυτό κοιτάζω προσεκτικά όσες φωτογραφίες ανδρών μου αρέσουν, προσπαθώ καταρχάς να εντοπίσω ποιό στοιχείο ακριβώς μου αρέσει, κι έπειτα να το ερμηνεύσω σε γυναικείο ντύσιμο.

Για το σημερινό μου σύνολο με ενέπνευσε αυτός ο άντρας: φοράει ένα κλασικό μπλε κοστούμι, με άσπρο πουκάμισο και λίγες κόκκινες  λεπτομέρειες: την γραβάτα του που είναι αρκετά βατή και τα παπούτσια του που είναι εξαιρετικά πρωτότυπα για αντρικό ντύσιμο. Το ντυσιμό του είναι συνολικά αυστηρό και αρκετά εκκεντρικό. Θέλω να μεταφέρω την ίδια αυστηρότητα και εκκεντρικότητα πάνω μου, με τα ίδια χρώματα. 

Γι αυτό, φοράω το δικό μου μπλε ψιλόριγο κοστούμι. Κρατάω το κόκκινο στο πάνω μέρος του σώματος, βάζοντάς το στο πουκάμισό μου. Το πουκάμισο είναι ρούχο, όχι αξεσουάρ όπως η γραβάτα, όμως το δικό μου φαίνεται λίγο, γιατί το σακάκι μου έχει 3 κουμπιά αντί για 2 που έχει το αντρικό, επομένως κλείνει πιο ψηλά κι αφήνει μικρή επιφάνεια κόκκινου στο μάτι του θεατή. Ως άσπρο χρησιμοποιώ μόνο δυό μακριά σκουλαρίκια με πέρλες, τα οποία δεν είναι άσπρο ύφασμα, πάντως είναι συνέχεια ορατά επειδή περνάνε κάτω από τον γιακά του πουκαμίσου μου. 

Πάμε στα παπούτσια. Το κόκκινο παπούτσι είναι πολύ πρωτοποριακό για άντρα, ειδικά φορεμένο με κοστούμι,  όμως για μια γυναίκα δεν είναι κάτι σπουδαίο, εδώ και δεκαετίες βρίσκεται εντός της κλασικής γυναικείας γκαρνταρόμπας, οπότε πρέπει να κάνω κάτι παραπάνω από αυτόν για να δημιουργήσω ένα ντύσιμο ισάξιο σε πρωτοτυπία με το δικό του. Φοράω λοιπόν μια γόβα μπλε και μία κόκκινη. Αυτό είναι όλο. 

Νομίζω πως τελικά τα σύνολα μας είναι ισοδύναμα σε ύφος, βαθμίδα κλασικού και πρωτοτυπία. Ουσιαστικά είναι το ίδιο ντύσιμο  σε αντρική και γυναικεία εκδοχή. Ελπίζω να σας αρέσει. 

Αυτά από εμένα, θα τα πούμε πάλι σε λίγες μέρες.