Το 1965 ιδρύεται στην Ατλάντα των ΗΠΑ η αεροπορική εταιρεία Air Southwest. Τον Ιούλιο του 1971 η εταιρεία μετονομάζεται σε Southwest Airlines και κάνει στροφή γενικώς στο μάρκετινγκ που χρησιμοποιεί, υιοθετεί α)τα εισιτήρια πολύ χαμηλού κόστους και β)το σέρβις των πελατών από πολύ όμορφα κορίτσια. Στην φωτογραφία μας βλέπουμε την πρώτη στολή των αεροσυνοδών της μετονομασμένης εταιρείας, εδώ σε απεικόνιση του 1972.
Εκ πρώτης όψεως ο θεατής μένει άναυδος και ίσως μονολογεί:
- Πόσο όμορφες κοπέλες και πόσο μοντέρνα η στολή τους! Σορτσάκι και μπλούζα εφαρμοστή από χοντρό ζέρσεη, μπότες με κενά στο πλάι εκεί που πέφτουν τα κορδόνια, φαρδιά ζώνη που πέφτει χαμηλά στους γοφούς, όλα αριστούργημα. Τι κρίμα που δεν ντύνονται ακόμα έτσι οι αεροσυνοδοί, αυτή η μόδα ήταν πολύ όμορφη!
Δυστυχώς δεν μπορώ να συμφωνήσω. Η ομορφιά της εικόνας δεν πρέπει να μας εμποδίσει να σκεφτούμε πρακτικά: αυτή η στολή ήταν πράγματι όμορφη, όμως ήταν ταυτόχρονα μια από τις πιο σεξιστικές στολές εργασίας που αναγκάστηκαν να φορέσουν οι εργαζόμενες γυναίκες.
Είναι αλήθεια ότι μια από τις τάσεις το 1972 ήταν το σορτς με μπότες, όμως ήταν τάση, όχι νόμος, γι αυτό οι γυναίκες είχαν την ελευθερία να την φορέσουν ή να την απαρνηθούν. Έτσι ορισμένες την ακολούθησαν, αλλά πολλές συνέχισαν να φορούν τα μακριά παντελόνια και τις φούστες τους όπως πριν, εξασκώντας το δικαίωμά τους στην επιλογή. Επί της επιλογής, νομίζω δεν έχει καμία μας την παραμικρή αντίρρηση.
Το ζήτημα είναι τελείως διαφορετικό όταν το σορτς γίνεται υποχρεωτικό, δηλαδή όταν αναγκάζονται να το φορέσουν γυναίκες που δεν θα το διάλεγαν -εάν είχαν περιθώριο. Το πιθανότερο είναι ότι τουλάχιστον για πρακτικούς λόγους -αν όχι και για θρησκευτικούς κλπ- πολύ λίγες αεροσυνοδοί θα επέλεγαν το σορτς ως στολή εργασίας.
Οι λόγοι είναι προφανείς. Ως γυναίκες όλες μας καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι να ταξιδεύεις 12 ώρες, να σερβίρεις, να κουβαλάς το βαρύ καρότσι, να σκύβεις συνεχώς πάνω από τους επιβάτες κι όλα αυτά φορώντας ένα τόσο μικρό ρούχο. Εάν στην συνήθη δυσκολία της δουλειάς προσθέσουμε την έξτρα δυσκολία των ημερών της περιόδου (που ασφαλώς μερικές φορές τον χρόνο θα πέφτει σε εργάσιμες μέρες για τις αεροσυνοδούς), τότε νομίζω πως είναι σαφές ότι η στολή αυτή ήταν σεξιστική κι εχθρική για τις γυναίκες που την φόρεσαν.
Σε ό,τι αφορά το πόσο ακριβώς σεξιστική ήταν, θα έλεγα πως αρκεί να φανταστούμε άντρες αεροσυνοδούς με την ίδια στολή, για να αποκαλυφθεί η γελοιότητα κι ο παραλογισμός της συνολικής ιδέας.
Ευτυχώς το 1972 ο φεμινισμός ήταν στο φόρτε του, γι αυτό η στολή αυτή δεν έζησε πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου