1952 Σύνολο για μικρές αποδράσεις

 

Οκτώβριος του 1952 . Το περιοδικό  Votre Mode προτείνει στις αναγνώστριές του ρούχα κατάλληλα για ταξίδι με τραίνο ή αυτοκίνητο, από όπου παίρνουμε ένα σύνολο, το φόρεμα και το παλτό του. 

Γνωρίζουμε ότι τα ρούχα σχεδιάστηκαν ειδικώς ώστε να διευκολύνουν την κομψή ταξιδιώτισσα, όχι μόνο επειδή το περιοδικό το λέει στην λεζάντα του και στα σκίτσα περιλαμβάνονται οι αποβάθρες του σταθμού, αλλά κι από τις λεπτομέρειες.

Είναι και  τα δύο φτιαγμένα από ζεστά υφάσματα, μάλλινα πενιέ που δεν έχουν πέλος ώστε να λερώνονται. Το φόρεμα παρά το ότι φαίνεται στενό, είναι κομμένο λοξά κι επιτρέπει μεγάλη άνεση κινήσεων εξαιτίας του λοξού κοψίματος. Έχει γιακά και διπλό πλαστρόν στον θώρακα ώστε να προστατεύεται ο λαιμός και το στήθος από κρυολογήματα -κίνδυνος σταθερός από τα ανοιχτά παράθυρα βαγονιών κι οχημάτων. Είναι μακρύ αρκετά ώστε να μένουν στο ψύχος μόνο οι γάμπες από την μέση και κάτω. 

Το παλτό είναι τελείως ριχτό ώστε να μην χάνει την φόρμα του από το πολύωρο κάθισμα, αλλά ταυτόχρονα να περιβάλει το σώμα της καθήμενης γυναίκας σαν μικρή κουβερτούλα. Έχει έναν μικρό και χρήσιμο γιακά, που ίσα που καλύπτει τον λαιμό, χωρίς διακοσμητικό κόψιμο ή άλλες λεπτομέρειες. Οι τσέπες του είναι λοξές πολύ ψηλά στο κορσάζ, λειτουργικός απόηχος  από τις τσέπες στα  δερμάτινα μπουφάν των πρώτων αυτοκινητιστών και μοτοσυκλετιστών - οι οποίοι αδυνατούν καθισμένοι να πιάσουν αντικείμενα στις πλαϊνές τσέπες γοφού.

Ιδού λοιπόν ένα πολύ χρήσιμο σύνολο για τις μικρές αποδράσεις με τραίνο ή με αυτοκίνητο, που ήταν πολύ δημοφιλείς στην Γαλλία πριν 70 χρόνια. 

(φωτογραφια της σελίδας κι επεξεργασία La mode de Pinktag)

1952 κοντό πανωφόρι

 

Απο το περιοδικό Votre Mode Δεκεμβρίου του 1952 μας έρχεται αυτό το πανωφόρι σε ιβουάρ μάλλινο ύφασμα. Είναι κομμένο κλος, με μανίκι ραγκλάν απλό, μικρό όρθιο γιακά και γαρνιτούρες από γούνα στον γιακά και τις μανσέτες. Το περιοδικό το συνδυάζει με φούστα και γάντια σε υποτονικό κοραλλί, ενώ τα σκουλαρίκια και το κραγιόν είναι σε φωτεινή απόχρωση κοραλλί. 

Αυτή η φωτογραφία είναι ρετουσαρισμένη κι επιχρωματισμένη από την σελίδα μας, η πρωτότυπη του περιοδικού είναι πανέμορφη και βρίσκεται ακριβώς στο τέλος του κειμένου. 

Κίτρινο παλτό του 1965

 

Βρισκόμαστε στο Φθινόπωρο του 1965. Στο εξώφυλλο του περιοδικού "Γυναίκα" φιγουράρει ένα σύνολο του Ζακ Χάιμ σε κίτρινο μάλλινο βελούδο. Ίσιο παλτό με μικρό γιακαδάκι, κοφτές τσέπες και κουμπιά στο ίδιο χρώμα, φούστα ίσια ως το γόνατο. Όλο το σύνολο σχεδιάζεται με σκοπό να αναδείξει το υπέροχο ύφασμα, τόσο την ποιότητά του, όσο και το φωτεινό του χρώμα. 

(φωτογραφία της σελίδας La mode de Pinktag)

Μωβ ή κάμελ, 1951

 

Το φιγουρίνι για μοδίστρες Revue de la mode του 1951, είναι μια εξειδικευμένη έκδοση που απευθύνεται σε μοδίστρες ή σε γυναίκες που ξέρουν καλά την ραπτική. Γι αυτό τα μοντέλα του είναι απαιτητικά στο ράψιμο και πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθούν από αυτά που υπήρχαν σε δωρεάν πατρόν στα περιοδικά της εποχής. Από αυτό το περιοδικό τα δυό πανωφόρια μας.

Στα δεξιά της εικόνας, κοντό και σπορ το μπουφάν που ράβεται σε κάμελ μάλλινο ντιαγκονάλ. Είναι χαλαρό στο σώμα, χωρίς γιακά, με κρουαζέ μπροστινό μέρος που αφού κουμπώσει εσωτερικά με κουμπιά, έχει μια λωρίδα από μοχαίρ σε χρώμα βαθύ κόκκινο Βουργουνδίας, που περνάει μέσα από τούνελ και δένει σαν φουλάρι. Από το ίδιο ύφασμα φτιάχνεται το κασκόλ που κρατάει τον λαιμό προστατευμένο. Πλαϊνές κρυφές τσέπες και φαρδύ μανίκι με ρεβέρ εξυπηρετούν τα χέρια τόσο όταν κινούμαστε, όσο κι όταν απλώς βαδίζουμε στην εξοχή. Το μοντέλο αυτό προσφερόταν μαζί με το πατρόν της σπορ μπεζ μάλλινης φούστας με την μία μεγάλη τσέπη -ηχώ από τις δύο τσέπες του μπουφάν- καθώς και του μπερέ. 

Το αριστερό πανωφόρι που ράβεται σε μάλλινη τσόχα κι υποτονικό ανοιχτό μωβ χρώμα, είναι η επιτομή της άνεσης και της κομψότητας. Το μπροστινό του μέρος είναι άλφα, με δυό μεγάλες κοφτές τσέπες με πατ. Το πίσω μέρος κλος. Τα μανίκια ρεγκλάν με πολύπλοκο κόψιμο, ένα μέρος τους είναι συνέχεια της πλάτης κι ένα άλλο συνέχεια του στήθους. Ο γιακάς και οι μανσέτες φοδράρονται με γούνα σε σκούρα γκρι απόχρωση -τότε από αληθινό αστρακάν, σήμερα από οικολογικά υλικά. Το συνολικό μήκος καλύπτει πλήρως τους γοφούς. Επειδή το ρούχο φτιάχνεται από τσόχα, συνοδεύεται από το πατρόν του μικρού καπέλου με το λοξό μπορ και την σφαιρική κορυφή -που δεν μπορεί να κατασκευαστεί από άλλο υλικό. 

(φωτογραφία οπισθόφυλλου του περιοδικού La mode de Pinktag)

Φεστόνια και πουά για τα εσώρουχα

 

Φεστόνια και πουά για τα εσώρουχα προτείνει το περιοδικό Votre Mode τον Δεκέμβριο του 1956, με τα δωρεάν πατρόν που προσφέρει στις αναγνώστριές του. 

Το φεστόνι και το πουά είναι στην πραγματικότητα δυό βελονιές κεντήματος. Το φεστόνι είναι αυτό που εμείς ονομάζουμε "βελονιά κουμπότρυπα" που είναι κατάλληλη για το τελείωμα των ρούχων, απλώς επειδή αποκάτω έχει μιά στρώση σε πεταχτή βελονιά, γίνεται φουσκωτή κουμπότρυπα, με όγκο. Το πουά κεντιέται με πλακέ βελονιά, πάλι πάνω από πεταχτή, έτσι ώστε να είναι ανάγλυφο.

Επομένως αυτά τα εσώρουχα είναι καταρχάς ραμμένα κι επιπλέον κεντημένα από τα χέρια εκείνης που προσέχει πολύ την γκαρνταρόμπα της. 

Το περιοδικό προσφέρει δυό σετ από μεταξωτά κομπιναιζόν και σλιπ-σορτσάκια, όπου στα δύο κομπιναιζόν το ύφασμα κόβεται στο λοξό του για να μπορεί να προσαρμόζεται στις κινήσεις της κοιλιάς και των γοφών. 

Ομοίως λοξά κόβεται το νυχτικό με την λιζέζ , μοντέλο 74 κάτω αριστερά. Τα εσώρουχα προτείνονται σε ύφασμα γαλάζιο, ροζ ή κίτρινο παστέλ με πουά λευκά, ενώ εάν το ύφασμα είαι λευκό, με κέντημα σε σκούρο μπλέ ή κόκκινο ρουμπινιού. 

Αυτό το είδος εσωρούχων και νυχτικών με την τόση λεπτομέρεια, ήταν ο κανόνας στην Γαλλία έως και το τέλος της δεκαετίας του 50. Στην συνέχεια υποχώρησε με την άνοδο του νάιλον, που ήταν πολύ πρακτικό, αλλά κολλούσε τα πόδια, στα καλσόν, ή και στα ρούχα, εξαιτίας του στατικού ηλεκτρισμού που αναπτύσσει με την τριβή. Σήμερα κατασκευάζονται ακόμα μεταξωτά εσώρουχα και κομπιναιζόν, τόσο από μεγάλες εταιρείες,  όσο κι από μεμονωμένες γυναίκες που ράβονται σε μοδίστρες.

(φωτογραφία σελίδας La mode de Pinktag)

Οικιακή Οικονομία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

 

Την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου,  κυκλοφόρησαν στην Αγγλία από το Υπουργείο Πληροφοριών μια σειρά φυλλάδια που συμβούλευαν τις γυναίκες πώς θα κάνουν οικονομία στο σπίτι τους. Το σκεπτικό ήταν πως οι γυναίκες κρατάνε το σπίτι κι από αυτές εξαρτάται μεγάλο ποσοστό εξοικονόμησης πόρων. Τα φυλλάδια περιείχαν τα πάντα, από οικονομία στο νερό και το κάρβουνο, έως οργάνωση εβδομαδιαίων γευμάτων και φυσικά μεταποίηση ή πλήρη ανακύκλωση ρούχων. Σήμερα εμείς βρίσκουμε όλα τα φυλλάδια δεμένα στο βιβλίο της πρώτης φωτογραφίας με τίτλο Make, do and mend κι από αυτό είναι η επόμενη φωτογραφία μας. 

Βλέπουμε ένα δισέλιδο με οδηγίες για ανανέωση της γκαρνταρόμπας όλης της οικογένειας κι απευθύνεται σε εκείνες που διέθεταν δική τους ραπτομηχανή, οι οποίες ήταν η πλειοψηφία. 

Πάνω αριστερά αντικατάσταση των φθαρμένων τμημάτων σε εσώρουχα. 

Ακριβώς από κάτω, προσθήκη μιάς μπάσκας σε μπλούζες, με στόχο η μπλούζα να μένει πάντα μέσα από την φούστα. 

Δίπλα, λύση για ένα παλτό που έλιωσε ή λερώθηκε πολύ στο κάτω μέρος του. 

Στην συνέχεια προσθήκη διακοσμητικών μπαλωμάτων στους αγκώνες υφασμάτινης μπλούζας -μια ασυνήθιστη ιδέα, με φάσα κομμένη διαγώνια. 

Μετά ιδέες για το πώς να μακραίνουμε και να φαρδαίνουμε παιδικά φορεματάκια. 

Τέλος, στο πάνω μέρος της δεξιάς σελίδας η επιδιόρθωση και στερέωση μιας πιέτας στην φούστα, με ένα κλασικό τρυκ της Υψηλής ραπτικής, το κέντημα ενός τριγώνου σε βελονιά ψαροκόκκαλο. 

Οι συμβουλές είναι ολόσωστες και συνεχίζουν να έχουν εφαρμογή σήμερα. Εάν τυχόν κάποια επιθυμεί, μπορεί να τις ακολουθήσει η ίδια ή να τις προτείνει στην μοδίστρα της, τόσο για να κάνει οικονομία επιμηκύνοντας την ζωή ρούχων υψηλής ποιότητας, όσο και για να πειραματιστεί με διάφορα υλικά. 

(φωτογραφίες των σελίδων La mode de Pinktag)

Το υποχρεωτικό σορτς

 

Το 1965 ιδρύεται στην Ατλάντα των ΗΠΑ η αεροπορική εταιρεία Air Southwest. Τον Ιούλιο του 1971 η εταιρεία μετονομάζεται σε Southwest Airlines και κάνει στροφή γενικώς στο μάρκετινγκ που χρησιμοποιεί, υιοθετεί α)τα εισιτήρια πολύ χαμηλού κόστους και β)το σέρβις των πελατών από πολύ όμορφα κορίτσια. Στην φωτογραφία μας βλέπουμε την πρώτη στολή των αεροσυνοδών της μετονομασμένης εταιρείας, εδώ σε απεικόνιση του 1972. 

 

Εκ πρώτης όψεως ο θεατής μένει άναυδος και ίσως μονολογεί:

- Πόσο όμορφες κοπέλες και πόσο μοντέρνα η στολή τους! Σορτσάκι και μπλούζα εφαρμοστή από χοντρό ζέρσεη, μπότες με κενά στο πλάι εκεί που πέφτουν τα κορδόνια, φαρδιά ζώνη που πέφτει χαμηλά στους γοφούς, όλα αριστούργημα. Τι κρίμα που δεν ντύνονται ακόμα έτσι οι αεροσυνοδοί, αυτή η μόδα ήταν πολύ όμορφη! 

Δυστυχώς δεν μπορώ να συμφωνήσω. Η ομορφιά της εικόνας δεν πρέπει να μας εμποδίσει να σκεφτούμε πρακτικά: αυτή η στολή ήταν πράγματι όμορφη, όμως ήταν ταυτόχρονα μια από τις πιο σεξιστικές στολές εργασίας που αναγκάστηκαν να φορέσουν οι εργαζόμενες γυναίκες.  

 

Είναι αλήθεια ότι μια από τις τάσεις  το 1972  ήταν το σορτς με μπότες, όμως ήταν τάση, όχι νόμος, γι αυτό οι γυναίκες είχαν την ελευθερία να την φορέσουν ή να την απαρνηθούν. Έτσι ορισμένες την ακολούθησαν, αλλά πολλές συνέχισαν να φορούν τα μακριά παντελόνια και τις φούστες τους όπως πριν, εξασκώντας το δικαίωμά τους στην επιλογή. Επί της επιλογής, νομίζω δεν έχει καμία μας την παραμικρή αντίρρηση.

Το ζήτημα είναι τελείως διαφορετικό όταν το σορτς γίνεται υποχρεωτικό, δηλαδή όταν αναγκάζονται να το φορέσουν γυναίκες που δεν θα το διάλεγαν -εάν είχαν περιθώριο. Το πιθανότερο είναι ότι τουλάχιστον για πρακτικούς λόγους -αν όχι και για θρησκευτικούς κλπ- πολύ λίγες αεροσυνοδοί θα επέλεγαν το σορτς ως στολή εργασίας. 

Οι λόγοι είναι προφανείς. Ως γυναίκες όλες μας καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο  είναι να ταξιδεύεις 12 ώρες, να σερβίρεις, να κουβαλάς το βαρύ καρότσι, να σκύβεις συνεχώς πάνω από τους επιβάτες κι όλα αυτά φορώντας ένα τόσο μικρό ρούχο. Εάν στην συνήθη δυσκολία της δουλειάς  προσθέσουμε την έξτρα δυσκολία των ημερών της περιόδου (που ασφαλώς μερικές φορές τον χρόνο θα πέφτει σε εργάσιμες μέρες για τις αεροσυνοδούς), τότε νομίζω πως είναι σαφές ότι η στολή αυτή ήταν σεξιστική κι εχθρική για τις γυναίκες που την φόρεσαν. 

Σε ό,τι αφορά το πόσο ακριβώς σεξιστική ήταν, θα έλεγα πως αρκεί να φανταστούμε άντρες αεροσυνοδούς με την ίδια στολή, για να αποκαλυφθεί η γελοιότητα κι ο παραλογισμός της συνολικής ιδέας.

 

Ευτυχώς το 1972 ο φεμινισμός ήταν στο φόρτε του, γι αυτό η  στολή αυτή δεν έζησε πολύ.

Ανθος αραβοσίτου Γιώτης

 

Νοσταλγική διαφήμιση του 1963 των κύριων παιδικών τροφών της εταιρείας ΓΙΩΤΗΣ, του άνθους αραβοσίτου και του άνθους ορύζης. Η αξεπέραστη ποιότητα χρειάζεται λιτή διαφήμιση.

"Γυναίκα" 25 Σεπτεμβρίου 1963

 

Το εξώφυλλο του περιοδικού Γυναίκα στις 25 Σεπτεμβρίου του 1963.

Οι κολεξιόν μόδας των Γάλλων και Ιταλών σχεδιαστών είχαν ήδη παρουσιαστεί σε προηγούμενα τεύχη με αποκλειστικες ανταποκρισεις συντακτών της Γυναικας που παρακολουθούσαν τα ντεφιλέ σε Παρίσι και Ρώμη.

Σε αυτό το τεύχος η Γυναίκα προσφέρει στις αναγνώστριες φωτογραφίες από 20 ακομα μοντέλα οίκων ραπτικής και 6 πατρόν για να ράβουν οι φίλες της την καινούργια γκαρνταρόμπα τους.

(φωτο σελίδας La mode de Pinktag )

 

Νοσταλγία

 

Συνήθως στα άρθρα για μόδα περασμένων δεκαετιών υπάρχει μια νοσταλγία που καλύπτει τα πάντα με λάμψη. Όλες οι εποχές είχαν τα αδύναμα σημεία τους, όπως ας πούμε η στιγμή της φωτογραφίας μας. Τα ρούχα έχουν ωραίους χρωματικούς συνδυασμούς, όμως είναι πολύ στενά κι υπερβολικά χτυπητά για το μάτι. Δυστυχώς, ο άνθρωπος είναι μιμητικό ον, γι αυτό ελάχιστοι άντρες αντιστάθηκαν στις τάσεις των 70s, ο Αλαίν Ντελόν και λίγοι ακόμα.

Ας ελπίσουμε αυτή η μόδα να μην ξανάρθει.

1957 σεμιζιέ φορεμα για περίπατο

 

Από το τεύχος το περιοδικού "Γυναίκα" που κυκλοφόρησε 6 Μαρτίου του 1957, είναι παρμένο αυτό το όμορφο σκίτσο με μια πρόταση για πρωινό φόρεμα. 

Το μοντέλο προτείνεται σε λεπτό μάλλινο ύφασμα που είναι υλικό ζεστό κι ελαστικό εκ φύσεως (λόγω ίνας). Επιλέγεται ένα υποτονικό παστέλ χρώμα που από την μια μεριά φωτίζει το πρόσωπο κάθε γυναίκας, από την άλλη δεν βρίσκεται σε αισθητική αντίθεση με την μπερδεμένο ουρανό του Μαρτίου.

Το πατρόν του ρούχου είναι πολύ απλό, ένα σεμιζιέ με κλασική πατιλέτα κλεισίματος, με γαζωμένη την μπροστινή του ραφή από τους γοφούς και κάτω, στρογγυλό γιακαδάκι και μανίκια 7/8. Το φόρεμα είναι ολόκληρο φοδραρισμένο, με αποτέλεσμα να ζεσταίνει όλο το σώμα, την ίδια στιγμή που γλυστράει πάνω του, χωρίς να σκαλώνει πουθενά. 

Τι πιο πρακτικό για μια μέρα γεμάτη ψώνια και διοικητικές δουλειές στο κέντρο της πόλης; 

(σελίδα του περιοδικού φωτογραφημένη κι επιχρωματισμένη La mode  de Pinktag)

1965 Γκυ Λαρός

 

Για περίπατο στο δάσος

 

H Βarbie είναι μια κούκλα που έγινε γνωστή για την κομψότητα της. Σήμερα κυκλοφορούν δεκάδες Barbie κάθε χρόνο με ρούχα συνηθισμένα, όμως εδώ και 35 χρόνια κυκλοφορούν και ορισμένες σε συλλεκτικες εκδόσεις, για άτομα άνω των 14 ετών. Εκεί η Βarbie ντύνεται από μεγάλους και μικρότερους σχεδιαστές μόδας.

Στην φωτογραφία μας η κοκκινομάλλα κοπέλα μας υποδέχεται το Φθινόπωρο με ρούχα εμπνευσμένα από τα φύλλα του δάσους, σε μπεζ, καφέ και κόκκινο της Βουργουνδίας. Φοράει φούστα και μπερέ βελούδινο. Το μπερέ είναι στολισμένο με δύο φτερά και καρφίτσα σε μπρούντζο. Το σακάκι της είναι εφαρμοστό, σε Πρενς ντε Γκαλ, κι είναι στολισμένο με χρυσό κορδόνι γύρω από τις βελούδινες μανσετες, τσέπες και γιακά. Στους ώμους της ριγμένη μια εσάρπα ντεγκραντέ, διπλής όψεως με μεταξωτά κρόσσια. Οι μπότες της φτάνουν ως το γόνατο και κλείνουν με κορδόνια. Στα αυτιά της δύο απλοί χρυσοί κρίκοι.

Το σύνολο της Barbie είναι σχεδιασμένο και ραμμένο με όλους τους κανόνες της κλασσικής κομψότητας, π.χ. τα καρώ στο Πρενς ντε Γκαλ ταιριάζουν μεταξύ τους στις κατακόρυφες ραφές του στήθους - λεπτομέρεια σημαντικότατη που δεν μπορούμε πια να βρούμε σχεδόν σε κανένα ρούχο. Νομίζω πως αν όχι η γραμμή του, τότε τουλάχιστον η χρωματική του παλέτα μπορεί να χρησιμέψει ως έμπνευση για το δικό μας ντύσιμο.

(Φωτογραφίες La mode de Pinktag )

Για την αντρική περιποίηση

 

Από περιοδικό Γυναίκα του 1957, διαφήμιση για άντρες της κρέμας Nivea. Εδώ η εταιρεία προτείνει την χρήση της κρέμας της καθημερινά, αλλά ειδικώς πάνω στο φρεσκοξυρισμένο δέρμα.

Στο κάτω μέρος αναφέρεται το συστατικό Eucerit που είναι πατέντα της Beiersdorf Γερμανίας κι έκανε τόσο δημοφιλή την απλή Nivea στο μπλε κουτί. Πράγματι λίγα χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε ολόκληρη σειρά δερμοκαλλυντικων από την Beiersdorf με την επωνυμία Eucerit.

Μπάρμπι, βγάλε τα πέδιλα, βρέχει

 

Οι ταλαιπωρίες που πρέπει να υποστεί μια γυναίκα στην ζωή της για να παραμείνει όμορφη είναι ατέλειωτες. Ξέρετε για ποιο πράγμα μιλάω, γι αυτό το γνωστό ρητό "η ομορφιά θέλει θυσίες". Μερικές από τις θυσίες είναι σκέτος μισογυνισμός γιατί όχι μόνο ταλαιπωρούν τις γυναίκες, αλλά βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους ή (ακόμα και) την σωματική τους ακεραιότητα, όπως π.χ. τα πέδιλα οποιαδήποτε εποχή του χρόνου εκτός από το βαθύ καλοκαίρι.

Λογικά, όλοι γνωρίζουμε πως τα πόδια είναι το πρώτο πράγμα που κρυώνει στο σώμα μας, ειδικά για εμάς τις γυναίκες που η πίεσή μας είναι πιο χαμηλή και τις μέρες της περιόδου βυθίζεται κοντά στο μηδέν κλπ, κλπ. Πολλές γυναίκες κυκλοφορούν στο σπίτι με χοντρά καλτσάκια φλης ή παντόφλες, κοιμούνται με καλτσάκια φλης

Κι όμως, αυτές οι ίδιες γυναίκες που φοράνε καλτσάκια μέσα στο σπίτι και πάνω στις μοκέτες, είναι πρόθυμες να βγουν βόλτα πάνω στην βρεγμένη άσφαλτο με καμπαρτίνα, χοντρό κασκόλ, ομπρέλα και πέδιλα. Από πού παίρνουν τις ιδέες για το ντύσιμό τους, από το Instagram μήπως;

Ναι, αληθεύει πως το Ινσταγκραμ είναι γεμάτο με παράλογες προτάσεις για το ντύσιμο, δηλαδή επικίνδυνες για την υγεία μας. Εδώ ένα φανελάκι με τιραντάκια κάτω από ένα δερμάτινο perfetto, εκεί ένα σορτς με καλσόν, παραπέρα ένα πουλόβερ έξωμο, παραπέρα ένα crop top μέσα από παλτό, και τίποτα δεν φτάνει σε συχνότητα τις φωτογραφίες με καμπαρτίνες ή και γούνες φορεμένες με πέδιλα/ εξώφτερνα παπούτσια. Πώς τυχαίνει τόσες πολλές γυναίκες να σκέφτονται όλες μαζί, την ίδια παλαβομάρα;

Δεν φταίνε οι γυναίκες, φταίνε οι σχεδιαστές μόδας. Αυτοί πρωτοσκέφτηκαν πως το πέδιλο που αναδεικνύει πολύ όμορφα τον λεπτό γυναικείο αστράγαλο, είναι κατάλληλο ακόμα και τον χειμώνα, ας πούμε το βράδυ. Οι σχεδιαστές όμως, οι couturiers, (κι ο Roger Vivier ειδικώς) έφτιαχναν ρούχα για την αριστοκρατία, για πελάτισσες που από το αυτοκίνητό τους θα πατούσαν στο χαλί της εισόδου του ρεστωράν κι από εκεί στο ζεστό εσωτερικό χώρο του τόπου διασκέδασης. Όλα αυτά μας δίνουν ένα περιβάλλον προστατευμένο που δυστυχώς, δεν είχαν οι απλές γυναίκες, οι οποίες επίσης ήθελαν να δείξουν τον ωραίο τους αστράγαλο και τα κόκκινα νυχάκια των ποδιών τους. Γιατί η ομορφιά να είναι προνόμιο μιάς τάξης μόνο; Τα πέδιλα λοιπόν από σατέν ή λουστρίνι λεπτά λουράκια έγιναν της μόδας για μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, στο βραδινό τουλάχιστον ντύσιμο. Ήταν θέμα χρόνου για τα περιοδικά να εμφανιστούν τα πρώτα σκίτσα με ντύσιμο μεταβατικό από καλοκαίρι σε φθινόπωρο, υπό τις κατάλληλες συνθήκες φυσικά (π.χ. μια βροχή στις διακοπές του Σεπτεμβρίου) που απεικόνιζαν μια γυναίκα με πανωφόρι, κάπρι παντελόνι και πέδιλα ή mules. 

Εκτός από τα περιοδικά που απευθύνονται κι εκπαιδεύουν στο ντύσιμο τις ενήλικες γυναίκες, μεγάλη συμμετοχή στην διάδοση αυτής της ενδυματολογικής επιλογής είχαν οι κάρτες ανταλλαγής της Μπάρμπι (Barbie Jumbo trading cards), ένα πολύ δημοφιλές παιγνίδι στις ΗΠΑ, με σκίτσα της πανέμορφης κούκλας με πολλά διαφορετικά ρούχα. Εκεί, ξανά και ξανά η Μπάρμπι φοράει πέδιλα το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Ετσι γενιές ολόκληρες μικρών κοριτσιών μεγάλωσαν θεωρώντας αυτό το ντύσιμο λογικό, το χρησιμοποίησαν, το έδειξαν στις κόρες τους και φτάσαμε στο σήμερα που τα μισά παπούτσια στο ZARA δεν έχουν υλικό ολόγυρα στο πόδι.

Ο,τι έγινε, έγινε, το παρελθόν δεν αλλάζει. Ας κοιτάξουμε να διορθώσουμε το μέλλον. Ας σταματήσουμε να φοράμε πέδιλα με κρύο και βροχή. Αρχίζω εγώ, τώρα, με μια Μπάρμπι του 1962. Ζωγραφίζω τα πέδιλα της και τα κάνω όπως βλέπετε στο σκίτσο ψηλά, κόκκινα μποτάκια, να είναι κούκλα και με ζεστά τα ποδαράκια της.

Πανωφόρι του 1957

 

Πατρόν για κοντό πανωφόρι που προσφερόταν δωρεάν σις αναγνώστριες του περιοδικού Votre Mode, με το τεύχος Οκτωβρίου του 1957, το οποίο θα μπορούσε άνετα να φορεθεί φέτος. Είναι κατάλληλο για πρωί ή απόγευμα στην πόλη και ο ελαφρώς σπορ χαρακτήρας του το κάνει ιδανικό όχι μονο για φούστες, αλλά και για παντελόνι με μποτάκια - ας πούμε, ένα Σαββατοκύριακο στην εξοχή.

Ο σκιτσογράφος το απεικόνισε σε δυο εκδοχές, μια σε μονόχρωμο μάλλινο βελούρ και μια σε ανοιχτόχρωμο καρώ τουήντ.

Δεν περιορίζει πουθενά την κίνηση του σώματος μια που εινσι χαλαρό στο πάνω μέρος του κορμού, με μονοκόμματο ζαπονέ μανίκι. Έχει μεγάλη αληθινή κουφοπιετα στην πλάτη, μπροστά είναι ίσιο, ενώ από τις πλαϊνές ραφές και μετά ξεκινάει μία φαρδιά λωρίδα πατ που μαζεύει το φάρδος εφαρμόζοντας το ρούχο στους γοφούς. Μετακινώντας το κουμπί της πατ, μπορούμε να προσαρμόσουμε το φάρδος για έως και δέκα πόντους παραπάνω στην περιφέρεια - αβαντάζ σημαντικό για όσες υποφέρουν από αυξομειώσεις βάρους.

Ο σχεδιαστής έχει προβλέψει για το πανωφόρι μας έξτρα προστασία και ζέστη στον θώρακα με τον ρεβέρ γιακά του και το διπλό ύφασμα στο κούμπωμα, και κρυμμένες τσέπες , ιδανικές για ορισμενα πολύ ψυχρά πρωινά του Φθινοπώρου.

(φωτογράφηση της σελίδας του περιοδικού κι επεξεργασία La mode de Pinktag )

Η επιτομή της κακογουστιάς

 

Μοιάζει με ανέκδοτο μπλακ χιούμορ σε εικόνα κι όμως αυτά είναι εσώρουχα που πουλιούνται και μάλιστα για plus size γυναίκες.

Animal print + δαντέλα μας δίνει την επιτομή της κακογουστιάς. Γιατί;

Θα μπορούσα να πω "επειδή λείπει η διακριτικότητα", που είναι πολύ σημαντικός λόγος. Είναι αδύνατο οποιοδήποτε ντύσιμο να είναι καλόγουστο και κομψό αν φέρνει πονοκέφαλο στον θεατή με τον θόρυβο που δημιουργεί μέσα στο κεφάλι του. Ο στόχος του κομψού ντυσίματος όπως είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, είναι ο θεατής να κοιτάζει ένα λεπτό τα ρούχα και μετα να εστιάζει στο πρόσωπο της γυναίκας.

Αλλά εδώ δεν πρόκειται περί αυτού: απλούστατα η δαντέλα και το animal print είναι δυο εξορισμού αντίθετα υλικά. Η δαντέλα είναι λεπτότατο κατασκεύασμα που μιμείται τον ιστό της αράχνης, ενώ το animal print φτιάχτηκε εις ανάμνηση της γούνας των σαρκοβόρων ζώων της ζούγκλας. Η αληθινή γούνα είναι χοντρή και τραχιά, ενώ ο ιστός της αράχνης το πιο λεπτό δημιούργημα στην φύση. Αυτά τα δύο στην φύση δεν συναντιουνται ποτέ μαζί, γι αυτό δεν μπορούν να συνδυαστούν στο ντύσιμο.

Συμπερασμα; Αυτά τα εσώρουχα εάν τα λάβετε ως δώρο, πείτε "ευχαριστώ" και πετάξτε τα στα σκουπίδια τυλιγμένα μέσα στην σακούλα τους -να μην τα δει ούτε ο σκουπιδιάρης.

Παγκόσμια τάση: η άνεση

 

Οι τάσεις στην μόδα αποτυπώνονται μέσα από τις συλλογές ρούχων των σχεδιαστών μόδας, όμως γεννιούνται κυρίως εξ αιτίας των κοινωνικών συνθηκών της κάθε εποχής. Έτσι, εξαιτίας του κορονοϊού που ανάγκασε πολλούς ανθρώπους σχεδόν σε κατ' οίκον περιορισμό, με αποτέλεσμα να φοράνε φόρμες και πυτζάμες πολλές μέρες του χρόνου, εμφανίστηκε μία ακόμα τάση που θα κρατήσει καιρό: η γενική επιδίωξη της άνεσης. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Οι σχεδιαστές είναι πολύ δύσκολο να πείσουν γυναίκες που δουλεύουν ενάμιση χρόνο από το σπίτι φορώντας φόρμα και παντόφλες, ξαφνικά να ψωνίσουν στενά σκληρά παντελόνια και ψηλά μυτερά τακούνια ώστε να είναι in. Η επιδίωξη της άνεσης λοιπόν έγινε το κοινό σημείο σχεδόν όλων των fashion shows και εμφανίστηκε μέσα από επιμέρους τάσεις που αφορούν ολόκληρη την γυναικεία εμφάνιση, από τα μαλλιά ως τα νύχια των ποδιών. 

 

Στα ρούχα η άνεση εκφράζεται μέσα από τα πλεχτά που κυριολεκτικά σάρωσαν τα ντεφιλέ. Πουλόβερ και ζακέτες υπάρχουν στην γκαρνταρόμπα όλων των γυναικών και τις συλλογές μόδας κάθε χρόνο, φέτος όμως έχουμε επιπρόσθετα πλεχτές φούστες, φορέματα, παντελόνια, σακάκια, ακόμα και παλτά. Αποτέλεσμα είναι για πρώτη φορά ολόκληρο το γυναικείο σώμα να τυλίγεται με μαλακά, αφράτα και χνουδωτά υλικά. 

 

Επόμενη τάση άνεσης είναι τα φαρδιά τζην που σχεδιάζονται με την μέση ψηλά. Skinny, super slim και χαμηλοκάβαλα τζην, ανήκουν όλα στο παρελθόν και πιθανόν να κάνουμε πολλά χρόνια να τα ξαναδούμε. Το πολύ ύφασμα στα τζην του χειμώνα 2021-2022 επιτρέπει πρωτότυπα κοψίματα πατρόν, αλλά και στολισμούς σε όποιες το επιθυμούν, δηλαδή κέντημα, φαρδιές πλαϊνές τρέσσες και print που θυμίζουν άλλοτε manga ήρωες, κι άλλοτε ρομαντικά στένσιλ του 19ου αιώνα. 

 

Την σκυτάλη παίρνουν μετά τα παπούτσια, που εφέτος είναι πιο χοντρά, στα δάκτυλα στρογγυλά ή τετράγωνα, πολλές φορές με τρακτερωτή και πολύ σταθερή σόλα. Εννοείται ότι τα sneaker βρίσκονται ασυζητητί στο ν.1 της προτίμησης των γυναικών.   Τα φετινά παπούτσια παρά τον γενικό σπορ χαρακτήρα τους, φοριούνται κατά τους σχεδιαστές όχι μόνο με παντελόνια αλλά επίσης με φορέματα και φούστες. Φοριούνται παντού, από το πρωί έως ακόμα και το βράδυ -τουλάχιστον για τις  νέες κοπέλες σε ένα συνδυασμό π.χ. χοντροκομμένης κοντής μπότας και μίνι πλισέ  φούστας. 

 

Την άνεση προκρίνουν και οι σχεδιαστές εσωρούχων, με τα σουτιέν χωρίς ενίσχυση και τις brallettes να παρουσιάζονται ως η πρώτη επιλογή των μεγάλων εταιρειών κατασκευής ενδυμάτων, ενώ αντιθέτως τα pushup bra που βασίλεψαν επί δεκαετίες, φέτος να καταλαμβάνουν τον μικρότερο αριθμό νέων μοντέλων. 

Δεν θα μπορούσε να λείπει η απλότητα στα χτενίσματα. Τέλος οι μπούκλες, τα σινιόν και τα χτενίσματα που απαιτούν πραγματικά κομμωτήριο ή μιά ώρα τουλάχιστον πιστολάκι και σίδερο μαλλιών, με μοναδική εξαίρεση τον πρόχειρο κότσο (messy bun) που ολοκληρώνεται σε δυό λεπτά, γι αυτό και παραμένει επίκαιρος. Η φετινή τάση είναι το απλό φυσικό μαλλί είτε είναι ίσιο, είτε είναι σγουρό,  και αφημένο τελείως ελεύθερο ή το πολύ-πολύ πιασμένο σε μια χαλαρή αλογοουρά, χαμηλά στον σβέρκο. Φυσικά αυτά τα μαλλιά μπορούν να στολιστούν με χαριτωμένες πλαϊνές μπαρέτες ή πολυτελείς στέκες μαλλιών  -ανάλογα το look που επιδιώκει η κάθε μιά μας.

 

Σε ό,τι αφορά το μακιγιάζ, από τα ντεφιλέ δεν προκύπτει καμία τάση διότι πολλές φορές στα σώου υπάρχει μια θεατρικότητα, οπότε παουσιάζονται μακιγιάζ που ποτέ δεν επαναλαμβάνονται στην καθημερινότητα. Υπάρχουν όμως κάποιες διάσημες Youtuber makeup artists που τουλάχιστον δείχνουν τρόπους να είσαι ευπαρουσίαστη χωρίς καθόλου μακιγιάζ, δίνοντας βάρος στην περιποίηση του ίδιου του δέρματος, στην αντιμετώπιση των κηλίδων, των διεσταλμένων πόρων κλπ. 

 

Ας ελπίσουμε ότι από την παγκόσμια στροφή των σχεδιαστών στην άνεση, κάτι θα μείνει ακόμα κι όταν ο κορονοϊός εκλείψει.

 

Διαφήμιση 1962

 

Κομψότατατη διαφήμιση των υψηλής ποιότητας φερμουάρ ΖΑΜΑ του 1962. Ασφαλή φερμουάρ που δεν σκάλωναν ποτέ και κρατούσαν για πάντα, ακόμα και τα χρωματιστά πλαστικά, που βγήκαν από το τέλος της δεκαετίας του ΄60 και μετά.

Συνηθισμένα λάθη το Φθινόπωρο.

Τα τελευταία χρόνια,  τα ΜΜΕ κατακλύζονται από μπλάγκερ μόδας και Ιnfluancer  του Instagram που δημιουργούν όμορφα σύνολα ρούχων, είτε πολύ αρμονικά, είτε με κάποια πρωτοτυπία. Στην προσπάθειά τους να επιτύχουν την όμορφη φωτογραφία, ξεχνάνε τα βασικά για το ντύσιμο, δηλαδή την λειτουργικότητα των ρούχων. Επειδή έχουν περάσει ήδη 15 χρόνια με μπλογκ μόδας στο ίντερνετ και fashion video το Youtube, υπάρχουν βασικά λάθη στο ντύσιμο που σήμερα κοντεύουν να γίνουν κανόνας, δημιουργώντας ξανά και ξανά τα ίδια αδιέξοδα στις γυναίκες που δοκιμάζουν τις συμβουλές των μπλόγκερ. Πάμε να αναφέρουμε ορισμένα από τα συνηθισμένα λάθη που συναντούνται στις συμβουλές των μπλόγκερ για το φθινοπωρινό ντύσιμο.

Φανελάκι + καμπαρντίνα/ σακάκι/  μπουφάν. Το φανελάκι φέρνει σε επαφή τον ιδρώτα μας με το εξωτερικό ρούχο, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε φορά που φοράμε φανελάκι με καμπαρντίνα, πρέπει να στέλνουμε την καμπαρντίνα στο καθαριστήριο. Δεν είναι λογικό για κάθε τρεις ώρες χρήση της καμπαρντίνας να δαπανούμε ποσό καθαριστηρίου, απλώς και μόνο για να φορέσουμε το φανελάκι κατάσαρκα. Οχι λοιπόν σε αυτόν τον συνδυασμό, το φανελάκι φοριέται έχοντας εξωτερικό ρούχο ένα πουκάμισο ή μια βαμβακερή ζακέτα. Με τίποτα άλλο. 

 

Λευκά ρούχα + βροχερή μέρα. Εδώ η μπλόγκερ βλέπετε πως φοράει κατάλευκα ρούχα και σουέντ μποτάκια. Τα μποτάκια δεν μπορούν να σώσουν μόνα τους την κατάσταση. Το λευκό είναι το ιδανικό χρώμα για να αποτυπωθούν λεπτομερώς όλες οι σταγόνες της βροχής, καθώς και τα πιτσιλίσματα από τα αυτοκίνητα ή τις ομπρέλες όσων περνάνε δίπλα μας. Λευκό ρούχο + μέρα βροχερή ισούται με βρώμικη εμφάνιση μετά από μόλις 10 λεπτά βροχή. 

 

Πέδιλα/ σαγιονάρες + καμπαρντίνα/ παλτό. Είναι περιττό να το αναφέρουμε, όμως η προστασία από την βροχή στους ώμους δεν αρκεί εάν τα πόδια παραμένουν μέσα στα λασπωμένα πεζοδρόμια. Τα πέδιλα κι οι σαγιονάρες είναι παπούτσια για βαθύ καλοκαίρι και πρέπει να αποσύρονται με την πρώτη ψιχάλα. Μια που βρισκόμαστε στο σωστό σημείο, ας θυμίσουμε ότι οποιοδήποτε ντύσιμο πρέπει να αρχίζει όχι από πάνω, αλλά από κάτω, από την επιλογή του κατάλληλου παπουτσιού -κατάλληλο  τόσο για την περίσταση, όσο και για τις καιρικές συνθήκες.

 

Πλεχτό πουλόβερ ή ζακέτα πάνω από σακάκι. Το πουλόβερ δεν είναι εσάρπα ή κασκόλ. Μπορεί να δεθεί ανέμελα γύρω από τους ώμους με την προοπτική να φορεθεί αργότερα, μόνο εάν κάτω από αυτό υπάρχει ένα λεπτότερο υλικό, δηλαδή ένα πουκάμισο, ένα μακό μπλουζάκι, καθόλου ύφασμα (μόνο οι ώμοι και μια στράπλες μπλούζα). Ποτέ δεν ταιριάζει πάνω από ένα σακάκι ή μια καμπαρντίνα ή παλτό, γιατί η παρουσία του ακυρώνει την έννοια του "εξωτερικού ενδύματος" outer wear στο συνολικό ντύσιμο, τόσο στο μάτι, όσο και κυριολεκτικά. 

 

(όλες οι φωτογραφίες από το Pinterest)