Υπάρχει ένα πλεονέκτημα στην γνώση της μόδας περασμένων δεκαετιών ή και αιώνων: μας βοηθάει να καταλάβουμε καλύτερα τις κοινωνικές συνθήκες των έργων τέχνης -οπότε να συλλογιστούμε σωστότερα πάνω στις συνθήκες αυτές.
Ο πίνακας είναι του 1874 της φωτογραφίας του Berltold Wolze κι ονομάζεται "ο ενοχλητικός τζέντλεμαν" (Der lästige Kavalier). Ο ζωγράφος απεικόνισε με λεπτότητα κι ενσυναίσθηση την σεξουαλική παρενόχληση της εποχής του. Ο πίνακάς του είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα έργου που το μισό του νόημα χάνεται για τον σημερινό θεατή, γι αυτό θα τον αποκωδικοποιήσουμε λίγο.
Βλέπουμε μια χαρακτηριστική εικόνα σεξουαλικής παρενόχλησης νεαρής κοπέλας από ώριμο άντρα, μέσα στο βαγόνι ενός τραίνου. Δεν ξέρουμε τι της λέει εκείνος, ξέρουμε μόνο ότι καπνίζει πούρο κι είναι ευδιάθετος, δεν φαίνεται να έχει σκοπό να φύγει. Η κοπέλα είναι παραπάνω από ενοχλημένη, αν παρατηρήσετε καλά, έχει δάκρυα στο πρόσωπό της. Γιατί κλαίει; Είναι τόσο πολύ δύσκολη η θέση της, τόσο απρεπής η συμπεριφορά του άντρα;
Ναι, είναι.
Η κοπέλα μας βρίσκεται σε πένθος, φοράει κατάμαυρα ρούχα, γάντια και καπέλο. Το πένθος της είναι πολύ πρόσφατο, διότι δεν έχει πάνω της ούτε μια κορδέλα σε μωβ απόχρωση (το επόμενο πένθιμο χρώμα, που φοριόταν μετά απ΄ορισμένους μήνες). Είναι δε, πολύ νέα, κάτω από 16 χρονών, αφού τα μαλλιά της δεν είναι μαζεμένα και τα αυτιά της δεν είναι τρυπημένα, προνόμια που δίνονταν στις γυναίκες μετά τα 16, ακόμα κι αν ήταν παντρεμένες. Επιπλέον ταξιδεύει μόνη της, ασυνόδευτη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει στενός συγγενής της ζωντανός, ούτε άντρας, ούτε γυναίκα ώστε να την συνοδεύσει.
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι πενθεί πατέρα ή σύζυγο, μια που ήταν αρκετά κοινό παλιότερα οι μανάδες να χάνονται στην γέννα κάποιου παιδιού -αν όχι του πρώτου, τότε κάποιου επόμενου. Πιθανόν λοιπόν πριν καιρό έχασε την μητέρα της και πρόσφατα τον πατέρα της. Είναι ούτε 16 χρονών κι ολομόναχη στον κόσμο, με έναν άγνωστο να της ψιθυρίζει στο αυτί. Δεν μπορεί να αποφύγει τον ενοχλητικό τζέντλεμαν, μα ούτε και να ενδώσει στο φλερτ του, διότι το επόμενο βήμα θα είναι το πεζοδρόμιο για εκείνη (με βάση τον ηθικό κώδικα της εποχής). Εχει δίκιο λοιπόν να κλαίει: Η ζωή της θα είναι συνέχεια έτσι από εδώ και στο εξής. Ένα ατέλειωτο κυνηγητό από ενοχλητικούς τζέντλεμεν.
επίσης η κοπέλα κρατάει μαντήλι και το βλέμμα της στον ''φωτογράφο'' τα λέει όλα. επίσης δεν σχολιάσατε την εμφάνιση του άντρα που πιθανόν υποδηλώνει το κοινωνικό του στάτους ή και το επάγγελμα (φαβορίτα, καπέλο, σακάκι κλπ)
ΑπάντησηΔιαγραφή