Η Κοκό φοράει πάνω της όλα αυτά που αργότερα ονομάστηκαν "το στυλ Σανέλ": Ενα αντρικό άσπρο παντελόνι, μια λιτή πλεχτή μπλούζα, πολλές σειρές πέρλες, μεγάλα βραχιόλια με στρας στους καρπούς και τυρμπάν με καρφίτσα στα μαλλιά.
Η Σανέλ πίστευε γενικώς στο πολύ λιτό ντύσιμο που εμπλουτίζεται με μπιζού ή δεν εμπλουτίζεται καθόλου και παραμένει αυστηρό. Τον καιρό που ήταν πολύ νέα και τα βραδινά φορέματα έμοιαζαν με τούρτες από τα πολλά λουλούδια, φυλλώματα έως και μικρά πουλιά που είχαν πάνω τους, η Κοκό φορούσε τα δικά της χωρίς κανένα στολίδι και χωρίς κοσμήματα επίσης. Έμοιαζε με μια σταγόνα δροσιάς σε ένα κόσμο υπερ-φορτωμένο.
Στην Κοκό οφείλουμε τον ορισμό του κομψού ως το ρούχο που επιτρέπει στον θεατή να επικεντρώνεται στο πρόσωπο της γυναίκας. Ακριβώς το ίδιο σκεπτικό ακολούθησαν ο Κριστιάν Ντιόρ, ο Κριστομπάλ Μπαλενσιαγκά και ο Υβ Σαν Λωράν αργότερα, κι αυτός παραμένει έως σήμερα ο ορισμός της κομψότητας.
