Μίνι, πιέτες και καρώ

 Η μόδα του Φθινοπώρου του 1967 είχε πολλές ομοιότητες με την φετινή. Μεγάλη τάση ήταν οι μίνι φούστες, που συνοδεύονταν από μονόχρωμα ζιβάγκο.

Σε αυτό το πατρόν η φούστα είναι φάκελος με πιέτες ολόγυρα εκτός από το σημείο που διπλώνει μπροστά στους γοφούς. Πολύ κοντή και με χοντρές κάλτσες ή μακρύτερη και με χρυσή ζώνη-αλυσίδα, παραμένει μια φούστα κομψή και άνετη για όλη την μέρα.

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

Pour la promenade

 Σεπτέμβριος του 1951, δηλαδή 70 χρονια πριν και το γαλλικό περιοδικό για χειροτεχνίες Ouvrage έχει στο εξώφυλλό του μια νέα γυναίκα που κάνει περίπατο στην Φύση.

Φοράει κρουαζέ πλεχτή ζακέτα από μαλλί, που πέφτει χαλαρή γύρω από το σώμα της, αλλά σφίγγει στην μέση μέσω μιάς λωρίδας διαφορετικής πλέξης. Η ζακέτα βρίσκεται σε αρμονία με το περιβάλλον, μια που είναι φτιαγμένη στο χρώμα των πεσμένων φύλλων. Έχει ρεβέρ από κοντράστ μαλλί στον γιακά και στο πάνω μέρος της ευρύχωρης τσέπης. Από το ίδιο νήμα με την ζακέτα είναι το επίσης πλεγμένο στο χέρι ζεστό καπελάκι, που διακοσμείται με φαντασία με ένα μικρό πουλί από φτερά.

Ζακέτα και καπελάκι πλεγμένα στο χέρι λοιπόν, ένα σύνολο όμορφο και πρακτικό που μπορεί να ντύνει μια γυναίκα για τους περιπάτους της στην Φύση, επί πολλά χρόνια, ζεστά και κομψά

(photo περιοδικού @La mode de Pinktag )

Χειροποίητα εμπριμέ κουκλάκια

 Μέσα σε όλα τα άλλα το ράψιμο χαρίζει και παιγνίδια στα παιδιά της οικογένειας.

Είμαστε στο 1967, στην ψυχεδέλεια, στην αρχή των χίπις κι όλα είναι πολύχρωμα κι εξωφρενικά. Καμήλα, λαγός, κανγκουρό με μωρό στο μάρσιπο, λιοντάρι, σκύλος, ελέφαντας, γάτα και αλογάκι, όλα φτιαγμένα με εμπριμέ υφάσματα, κεντημένα πρόσωπα και μαλλιά ή ουρές φτιαγμένα με ζωηρόχρωμα νήματα. Τα ζωάκια γεμίζουν με αφρολέξ ή ξερά φασόλια κι είναι ασφαλή για τα παιδιά.

Μου είναι αδύνατο να φανταστώ παιδί που δεν θα αγαπούσε ένα τόσο χαριτωμένο κουκλάκι.

(φωτό του περιοδικού La mode de Pinktag)

Μόδα για κορίτσια του 1967

 Μόδα για κορίτσια από 4-14 ετών, του 1967.

Το μεγάλο πρόβλημα των σχολικών χρόνων είναι πως τα παιδιά μεγαλώνουν πολύ γρήγορα, τόσο σε κιλά, όσο και σε ύψος. Τα σταθερά υφάσματα δεν είναι βολικά, γιατί μπορεί ως που να τελειώσει η σαιζόν να μην κάνουν πια στο παιδί.

Επομένως από χοντρά ζέρσευ υφάσματα με μαλλί στην σύνθεση, σε δυο- τρία ταιριαστά μεταξύ τους ντεσέν, μια μικρή γκαρνταρόμπα με φούστα, παντελόνι, μπλούζα και φόρεμα. Τα πάντα συνδυάζονται με ένα ή δύο άλλα κομμάτια και φυσικά με ρούχα από προηγούμενες χρονιές. Το κοριτσάκι είναι έτοιμο για βόλτα, για σινεμά, για επισκεψεις, με ρούχα άνετα, όμορφα και πολύ κομψά.

( φωτογραφίες από Simplicity κατάλογο πατρόν, La mode de Pinktag)

"ΖΗΤΩ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ"

Γαλλία, Σεπτέμβριος του 1939, περίπου 80 χρόνια πριν από σήμερα. Οι μαθητές ετοιμάζονται να επιστρέψουν στα θρανία. Οι γονείς των μαθητών μεριμνούν για τον εξοπλισμό τους με τετράδια, μολύβια, μπλοκ ζωγραφικής και ταυτόχρονα για την γκαρνταρόμπα τους. Τα παιδιά χρειάζονται ρούχα που θα τα κρατήσουν ζεστά και θα τους επιτρέπουν να κινούνται γρήγορα, όπως αρμόζει στην ηλικία τους. Το περιοδικό Le petit Echo de la mode προτείνει ρούχα κατάλληλα για το ντύσιμο των μαθητών σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, κι εμείς κοιτάζοντας το μαθαίνουμε λεπτομέρειες κοινωνικού χαρακτήρα για την εποχή. 

 

Καταρχάς για το πολύ μικρό αγόρι αριστερά και το πολύ μικρό κορίτσι δεξιά βλέπουμε πως προβλέπεται σχολική ποδιά. Οι δυό ποδιές είναι σε όμοιο μπλε σκούρο χρώμα, βρίσκονται στο ίδιο μήκος και διαφέρουν λίγο στον στολισμό του γιακά. Παρατηρούμε ότι για τα παιδιά του Δημοτικού και προφανώς για τις ασχολίες εκτός σχολείου που γίνονται το απόγευμα, π.χ. για το μάθημα μουσικής, τα αγόρια φορούν σορτς κι όχι μακρύ παντελόνι και οι κάλτσες τους είναι κοντές -σε αντίθεση με των κοριτσιών που φτάνουν ως το γόνατο- ενώ το στήθος κι ο λαιμός όλων προστατεύεται από ζιβάγκο.

 

Τα αγόρια του Γυμνασίου είναι στο μεταίχμιο ανάμεσα στο αντρικό και το παιδικό ντύσιμο, δηλαδή το ένα φοράει κοστούμι, το άλλο μακρύ παλτό, όμως τα παντελόνια τους είναι πάλι κοντά -έως την μέση της γάμπας. Από το Πανεπιστήμιο και μετά (ο νεαρός στην μέση της φωτό) το μακρύ παντελόνι επιτρέπεται.  Τα κορίτσια στην εφηβεία έχουν πολλές ομοιότητες στο ντύσιμο τους με τις φοιτήτριες, έως και κάποιο τύπο καπέλου φορούν, όμως τα καλτσάκια τους είναι χοντρά. Από το πανεπιστήμιο και μετά (το κορίτσι στην μέση της φωτό είναι φοιτήτρια) επιτρέπονται οι μεταξωτές λεπτές κάλτσες. Όλα τα παιδιά έχουν καλοχτενισμένα μαλλιά, όπως και οι ενήλικες της εποχής τους. Μια αίσθηση τάξης και οργάνωσης αναδίδεται από το ντύσιμό τους. 

Νομίζω πως δεν ήταν και τόσο άσχημα να είσαι μαθητής το 1939.  

(φωτό La mode de Pinktag)

tHE FACE OF jANUS

Ζωγραφική του εικονογράφου και σχεδιαστή μόδας Erté, με τίτλο "Το πρόσωπο του Ιανού" φτιαγμένο το 1968. Ο Erté απεικονίζει το πρωινό και βραδυνό μακιγιάζ που ήταν δημοφιλές σε εκείνη την εποχή, το οποίο είχε όλη την μέρα έμφαση κυρίως τα μάτια, δηλαδή πολλές σκιές ματιών και πάρα πολλή μάσκαρα.
Αν και στην φωτογραφία φαίνεται αριστερά μια ξανθιά γυναίκα και δεξιά μια μελαχρινή, στην πραγματικότητα όλα τα χρώματα ήταν διαθέσιμα στις γυναίκες, απλώς σε διαφορετική απόχρωση και διαφορετική ποσότητα αναλόγως τα φυσικά χρώματα της ενδιαφερόμενης.

1949 στου Χάροντς

 

1949. Διαφήμιση βραδινών φορεμάτων των καταστημάτων Harrod's, που έχουν ενδιαφέρον τόσο ως υφάσματα, όσο κι από άποψη πατρόν.
Αριστερά φόρεμα από μωβ παστέλ τούλι κεντημένο με παγιετες στο κορσάζ και σε μια γιρλάντα στους γοφούς, που έχει από κάτω μια βάση από σατέν στο ίδιο χρώμα.
Δεξιά μεγάλες παστίλιες υφασμένες σε σατέν πανω σε γκρο μεταξωτό ύφασμα κι ένα κόψιμο που ήταν πολύ μεγάλη τάση το 1949, η μπάσκα γύρω από την περιφέρεια.
Και τα δύο μοντέλα προσφέρονταν επίσης σε μαύρο και λευκό χρώμα.