27 Σεπτεμβρίου του 1941...

...σχεδόν 80 χρόνια πριν από σήμερα, το μεσαίο φύλλο του περιοδικού Le Petit Echo de la Mode ήταν αφιερωμένο στις τάσεις της μόδας για τα ρούχα της νέας σαιζόν. Γι αυτό, με τον τίτλο "οι μεγάλοι σχεδιαστές μου είπαν εμπιστευτικά.." και με πολύ κομψά σκίτσα, οι αναγνώστριες ενημερώνονταν για ό,τι συνέβαινε -κι εμείς σήμερα, μαζί τους.

Μαθαίνουμε πως τον χειμώνα του 1941 της μόδας  θα είναι για το πρωινό ντύσιμο (από αριστερά προς τα δεξιά):

Η καναντιέν, δηλαδή το χοντρό κοντό παλτό με επένδυση και διπλό γιακά, σε ανοιχτό χρώμα, φορεμένη πάνω από ταγιέρ σκουρόχρωμα. 

Ο όρθιος γιακάς στις μπλούζες και τα πλαστρόν από δαντέλα. 

Οι μακριές στενές τυνίκ, με επίσης στενά μανίκια (χωρίς μανσέτες), φορεμένες χωρίς ζώνη.

Γενικώς τα κατάλληλα για λεπτή μέση διακοσμητικά κοψίματα πατρόν, χωρίς πρόσθετες ζώνες. 

Τα αξεσουάρ από γούνα, ογκώδη και ζεστά (βλέπουμε μποτάκια με κρεπ και γάντια μονοκόμματα από μουτόν).

Για το απογευματινό και απογευματινό ντύσιμο, έμφαση δίνεται στα εξής:

Σιλουέτα "Αμφορέας", με τονισμένους από βάτες ώμους, στενή μέση, πρόσθετο φάρδος στους γοφούς που προς τα κάτω χάνεται.

Χοντρές εσάρπες, για τους χώρους που δεν θερμαίνονται.

Μπλούζες ντραπέ αντί για πουκάμισα. 

Για το απόγευμα και βράδυ τα χρώματα είναι γκρι, μαύρο, ανοιχτό καστανό. 

Στα εξωτερικά βραδινά ενδύματα, πολλά κεντήματα φτιαγμένα με πλακέ κορδόνια -ή αλλιώς καπιτονέ.

Φορέματα ντραπέ, με μεγάλο όγκο στα πλάγια (π.χ. με εξωτερικές τσέπες ντραπέ). 

Μικρά καπέλα. 

Υφασμάτινες ζακέτες πολύ μακριές, πάνω από φούστες στενές. 

Επομένως μόνο από ένα δισέλιδο με σκίτσα και λίγες σημειώσεις, οι αναγνώστριες του Le Petit Echo de la Mode, μπορούσαν να βαδίσουν με σιγουριά υιοθετώντας τις καινούργιες τάσεις της μόδας. Τώρα γνωρίζουμε κι εμείς ακριβώς τι φοριόταν τον Χειμώνα του 1941.

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

Δακτυλίδι με 5 χρωματα

 

Δαχτυλίδι 50 χρόνων από την AVON. Eχει μια μεταλλική διπλή βάση σε χρυσό χρώμα, μέσα στην οποία εγκλωβίζεται ένας κρίκος από σκληρό λουσίτη. Τα χρώματα των κρίκων είναι μπεζ-καφε του μαρμάρου, μεσαίο πράσινο, κόκκινο ελαφρώς κανελλί, κι άλλες δύο αποχρώσεις του μπεζ.

 

Το πιο όμορφο κι αξιοπερίεργο είναι το κουτί του δακτυλιδιού, το οποίο με το όμορφο γραφιστικό του μας προτείνει τα χρώματα που θα μπορέσουμε να συνδυάσουμε μεταξύ τους (αν το επιθυμούμε) , π.χ. το πράσινο με το γαλάζιο. Επίσης πρωτότυπη λεπτομέρεια τα γράμματα του κουτιού που είναι σε καφέ κι όχι σε μαύρο χρώμα. Τότε, στις αρχές της δεκαετίας του 70, το καφέ σκούρο ήταν πολύ πιο συνηθισμένο από το μαύρο στο γυναικείο ντύσιμο - κατά την γνώμη μου σωστά, διότι είναι πολύ πιο ήπιο στο πρόσωπο από το μαύρο.

(Φωτό La mode de Pinktag)

)

Οι νάυλον σπορ τσάντες

 

Οι νάιλον τσάντες για ψώνια στην πόλη ή και για σύντομες αποδράσεις στην εξοχή το Σαββατοκύριακο, προτάθηκαν αρχικά από τον οίκο Longchamps στην δεκαετία του 70. Έγιναν αμέσως πολύ δημοφιλείς εξαιτίας των πολύ όμορφων χρωματικών συνδυασμών τους και της χρηστικότητας τους. 

 

Η τσάντα Pliage που διπλώνει και γίνεται ένα μικρό πακετάκι της πρώτης φωτό είναι το κλασσικότερο μοντέλο όλων, σε νάιλον και δερμάτινα χερούλια, καπάκι, τελειώματα στο φερμουάρ. 

 

Στην δεύτερη φωτό μια επίσης δημοφιλής τσάντα με χερούλια από χοντρό ιμάντα αποσκευών, αδιάβροχη και πολύ κεφάτη με τα δύο της χρώματα και γαζιά σε κοντράστ, φτιαγμένη από τον Hervé Chapelier.

(φωτογραφίες από το βιβλίο Vintage handbags της Μarnie Fogg, με πρόλογο της σχεδιάστριας Anya Hindmarch)

Για τις ψύχρες του Φθινοπώρου

Τα ρούχα του 1967 έχουν πολλές ομοιότητες με τα φετινά. Μάλλινα κοντά πανωφόρια, σιγκαρετ παντελόνια και ίσιες φούστες πάνω από το γόνατο, με μπότες. Τα χρώματα της φωτογραφίας μας επισης βρίσκονται σε μια από τις φετινές παλέτες, δηλαδή μπεζ, καφέ της σκουριάς και πράσινο αρκετά σκούρο.

 

Το 1967 ήταν μια από τις ομορφότερες χρονιές στο ντύσιμο. Όλα τα ρούχα είχαν μια νεανική δροσιά, ήταν ευκολοφόρετα, ταίριαζαν σε όλους τους σωματότυπους και με απλή αλλαγή στα αξεσουάρ μπορούσαν να χρησιμεύσουν σε γυναίκες όλων των ηλικιών . Το μπεζ ταγιέρ σε ψαροκόκκαλο στην πίσω σειρά, με γόβες, τσάντα με δύο κοντά χερούλια και πέρλες μπορεί να φορεθεί για ψώνια από μια κυρία 70 ετών, ενώ με μπότες, tote bag και δύο τεράστιους κρίκους στα αυτιά, να ντύσει μια φοιτήτρια 20 χρονών που πάει για καφέ.

Διάφανα aurora borealis 1950

Ένα ζευγάρι σκουλαρίκια της δεκαετίας του 50, με ένα ρόμβο σε χρυσό χρώμα πάνω στο λοβό του αυτιού και δυό χάντρες σε σχήμα σταγόνας πολυεδρικές με επικάλυψη aurora borealis κρεμαστές. Έχουμε ξαναμιλήσει για τα aurora borealis σε προηγούμενη ανάρτηση. 

Υπάρχει τρόπος να ξεχωρίσει κανείς τα σκουλαρίκια της δεκαετίας του 50, από αυτά του 60 ή τα σημερινά; Η ποιότητα είναι αυτή που ξεχωρίζει τα vintage από τα σύγχρονα, στις δεκαετίες του 50 κι 60 ήταν πολύ υψηλή, ακόμα κι από άγνωστους κατασκευαστές. Το μέγεθος ξεχωρίζει την δεκαετία του 50 από του 60, το 1950 τα παρόμοια σκουλαρίκια ήταν συνολικά το πολύ 3 εκατοστά, συνήθως 2 μαζί με το κλιπ. Τα πάντα στην δεκαετία του 50 ήταν πιο διακριτικά και φτιαγμένα για τα κοντά μαλλιά των νέων γυναικών ή τα σινιόν των μεγαλύτερων. 

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

Βραδινά σκουλαρίκια από κρύσταλλα

Χειροποίητα βραδινά σκουλαρίκια από διάφανα πολυεδρικά κρύσταλλα. Το μήκος τους είναι περίπου 11 εκατοστά και η άρθρωσή τους απλή, ώστε να επιβάλλονται με την απλότητά τους. Μερικές φορές η λιτότητα εξυπηρετεί καλύτερα κάποιο σύνολο ρούχων.

Τα κρύσταλλα είναι αγορασμένα χωριστά και "καρφωμένα" στο χέρι σε επάργυρες βάσεις σχήματος οβάλ, παραλληλόγραμμου και κύκλου διαδοχικά. Στην συνέχεια οι βάσεις ενωμένες μεταξύ τους με συνδετικά σε σχήμα οκτώ. 

(σχεδιασμός, κατασκευή και φωτογραφία La mode de Pinktag)

Φυσητό γυαλί Murano

Σκουλαρίκια, βραχιόλι και κολιέ από φυσητό γυαλί, φτιαγμένο σε εργαστήριο στο νησί Μουράνο, έξω από την Βενετία. 

Οι τεχνίτες διατηρώντας μια παράδοση εκατοντάδων χρόνων, λιώνουν το γυαλί σε κλίβανους, βουτάνε μια ράβδο μέσα στο υγρό γυαλί και αρχίζουν να το στριφογυρίζουν δίνοντας του σχήμα. Κάθε χρώμα προστίθεται σταδιακά πάνω στα προηγούμενα, διατηρώντας με την διαφάνειά του το βάθος πεδίου στο τελικό αποτέλεσμα. Στα ίδια τα εργαστήρια, οι πελάτες μπορούν να τους δουν να κατασκευάζουν επιτόπου το αντικείμενο της αρεσκείας τους.

Το συγκεκριμένο σύνολο μπιζού έχει στο κολιέ του και το βραχιόλι μεγάλες χάντρες με ασημί εσωτερικό στρώμα, πάνω στο οποίο βρίσκεται παχύτερο στρώμα από διάφανο γυαλί και τέλος μικρές ρίγες και μπιλίτσες σε ροζ και τυρκουάζ. Τα σκουλαρίκια έχουν σχήμα σταγόνας και μικρά τριανταφυλλάκια πάνω τους. 

Καρφίτσα 1890

Καρφίτσα χειροποίητη του 19ου αιώνα. Πάνω σε μια βάση σιδερένια, ανάγλυφo άρμα και αναβάτης ρωμαϊκής εμπνεύσεως, φτιαγμένα με σμάλτα. Το περίγραμμα ζωγραφισμένο χρυσό, το πίσω μέρος της καρφίτσας επίσης περασμένο με μαύρο σμάλτο. Ενα αριστούργημα από μέταλλο και γυαλί, ανθεκτικό στην φθορά του χρόνου, διαχρονικής σχεδιαστικής αντίληψης.

(φωτό @La mode de Pinktag)

1900

 Καρφίτσα από επιχρυσωμένο μπρούτζο που στο κέντρο της έχει ένα κύκλο διακοσμημένο με ελαφρώς υπερυψωμένα λουλούδια και πουλιά, καλυμμένα με αληθινό φύλλο χρυσού. Ενα φω-μπιζού που δεν καταστρέφεται ποτέ.

Σαν αέρας

Τα κοσμήματα από φυσητό γυαλί, μπορούν να είναι ένα όργιο χρώματος με κίτρινο στην μέση του πράσινου και απ' έξω μωβ, ή μπορούν να είναι διάφανα, όπως ο αέρας. Εδώ ένα τέτοιο σετ μπιζού με κολιέ και σκουλαρίκια από μεγάλα μοτίφ σε λεπτεπίλεπτο διάφανο φυσητό γυαλί και μεγάλες γυάλινες χάντρες. Φαίνονται όμορφα με κάθε μονόχρωμο ρούχο, ενώ είναι ορατά ακόμα και πάνω στο άσπρο

Μια ματιά στο 1952

 

Δυό σελίδες από το περιοδικό μόδας και πατρόν Femmes d' aujourd'hui του Νοεμβρίου του 1952. Προτάσεις για το πρωινό κι απογευματινό ντύσιμο, με φορέματα σε λεπτά μάλλινα υφάσματα το πρωί και σε κρεπ ρομαίν ή ματ σατεν για το απόγευμα. Στα εξωτερικά περιθώρια των δυό σελίδων μια μεγάλη ποικιλία προτάσεων για διαφορετικούς γιακάδες, ικανή να καλύψει κάθε ανάγκη και να κολακεύσει οποιοδήποτε σχήμα προσώπου.

(photos La mode de Pinktag)

Εμπνευση από την Φύση

 

H Vicky Rowlins έφτιαξε αυτήν την κομψή φθινοπωρινή εικόνα χρησιμοποιώντας μόνο φυτά. Η Rowlins αγαπάει πραγματικά την Φύση για αυτό δεν χρησιμοποιεί καθόλου κόλα, βερνίκια στερεοποίησης κλπ. Όταν τελειώσει το κάθε έργο της, το απολαμβάνει λίγο και μετά το βάζει στον κάδο ανακύκλωσης, ώστε όλα τα υλικά να ξαναγυρίσουν εκεί από όπου προήλθαν.

1970 ντύσιμο για φοιτήτρια

 

Ενδυματολογική πρόταση για το Πανεπιστήμιο σύμφωνα με το Cosmopolitan Σεπτεμβρίου του 1970: πλεχτό ζιβάγκο, καρό μάλλινη φούστα φάκελος, κόκκινη τσάντα στον ώμο και κολεγιακά με χαμηλό χοντρό τακούνι. Τα ίσια ελεύθερα μαλλιά είναι χαρακτηριστικά αυτής της εποχής για τις νέες κοπέλες. Σίγουρα ένα πολύ άνετο ντύσιμο που μπορεί να φορεθεί ακόμα σήμερα, εξίσου αποτελεσματικά. 

Μίνι, πιέτες και καρώ

 Η μόδα του Φθινοπώρου του 1967 είχε πολλές ομοιότητες με την φετινή. Μεγάλη τάση ήταν οι μίνι φούστες, που συνοδεύονταν από μονόχρωμα ζιβάγκο.

Σε αυτό το πατρόν η φούστα είναι φάκελος με πιέτες ολόγυρα εκτός από το σημείο που διπλώνει μπροστά στους γοφούς. Πολύ κοντή και με χοντρές κάλτσες ή μακρύτερη και με χρυσή ζώνη-αλυσίδα, παραμένει μια φούστα κομψή και άνετη για όλη την μέρα.

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

Pour la promenade

 Σεπτέμβριος του 1951, δηλαδή 70 χρονια πριν και το γαλλικό περιοδικό για χειροτεχνίες Ouvrage έχει στο εξώφυλλό του μια νέα γυναίκα που κάνει περίπατο στην Φύση.

Φοράει κρουαζέ πλεχτή ζακέτα από μαλλί, που πέφτει χαλαρή γύρω από το σώμα της, αλλά σφίγγει στην μέση μέσω μιάς λωρίδας διαφορετικής πλέξης. Η ζακέτα βρίσκεται σε αρμονία με το περιβάλλον, μια που είναι φτιαγμένη στο χρώμα των πεσμένων φύλλων. Έχει ρεβέρ από κοντράστ μαλλί στον γιακά και στο πάνω μέρος της ευρύχωρης τσέπης. Από το ίδιο νήμα με την ζακέτα είναι το επίσης πλεγμένο στο χέρι ζεστό καπελάκι, που διακοσμείται με φαντασία με ένα μικρό πουλί από φτερά.

Ζακέτα και καπελάκι πλεγμένα στο χέρι λοιπόν, ένα σύνολο όμορφο και πρακτικό που μπορεί να ντύνει μια γυναίκα για τους περιπάτους της στην Φύση, επί πολλά χρόνια, ζεστά και κομψά

(photo περιοδικού @La mode de Pinktag )

Χειροποίητα εμπριμέ κουκλάκια

 Μέσα σε όλα τα άλλα το ράψιμο χαρίζει και παιγνίδια στα παιδιά της οικογένειας.

Είμαστε στο 1967, στην ψυχεδέλεια, στην αρχή των χίπις κι όλα είναι πολύχρωμα κι εξωφρενικά. Καμήλα, λαγός, κανγκουρό με μωρό στο μάρσιπο, λιοντάρι, σκύλος, ελέφαντας, γάτα και αλογάκι, όλα φτιαγμένα με εμπριμέ υφάσματα, κεντημένα πρόσωπα και μαλλιά ή ουρές φτιαγμένα με ζωηρόχρωμα νήματα. Τα ζωάκια γεμίζουν με αφρολέξ ή ξερά φασόλια κι είναι ασφαλή για τα παιδιά.

Μου είναι αδύνατο να φανταστώ παιδί που δεν θα αγαπούσε ένα τόσο χαριτωμένο κουκλάκι.

(φωτό του περιοδικού La mode de Pinktag)

Μόδα για κορίτσια του 1967

 Μόδα για κορίτσια από 4-14 ετών, του 1967.

Το μεγάλο πρόβλημα των σχολικών χρόνων είναι πως τα παιδιά μεγαλώνουν πολύ γρήγορα, τόσο σε κιλά, όσο και σε ύψος. Τα σταθερά υφάσματα δεν είναι βολικά, γιατί μπορεί ως που να τελειώσει η σαιζόν να μην κάνουν πια στο παιδί.

Επομένως από χοντρά ζέρσευ υφάσματα με μαλλί στην σύνθεση, σε δυο- τρία ταιριαστά μεταξύ τους ντεσέν, μια μικρή γκαρνταρόμπα με φούστα, παντελόνι, μπλούζα και φόρεμα. Τα πάντα συνδυάζονται με ένα ή δύο άλλα κομμάτια και φυσικά με ρούχα από προηγούμενες χρονιές. Το κοριτσάκι είναι έτοιμο για βόλτα, για σινεμά, για επισκεψεις, με ρούχα άνετα, όμορφα και πολύ κομψά.

( φωτογραφίες από Simplicity κατάλογο πατρόν, La mode de Pinktag)

"ΖΗΤΩ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ"

Γαλλία, Σεπτέμβριος του 1939, περίπου 80 χρόνια πριν από σήμερα. Οι μαθητές ετοιμάζονται να επιστρέψουν στα θρανία. Οι γονείς των μαθητών μεριμνούν για τον εξοπλισμό τους με τετράδια, μολύβια, μπλοκ ζωγραφικής και ταυτόχρονα για την γκαρνταρόμπα τους. Τα παιδιά χρειάζονται ρούχα που θα τα κρατήσουν ζεστά και θα τους επιτρέπουν να κινούνται γρήγορα, όπως αρμόζει στην ηλικία τους. Το περιοδικό Le petit Echo de la mode προτείνει ρούχα κατάλληλα για το ντύσιμο των μαθητών σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, κι εμείς κοιτάζοντας το μαθαίνουμε λεπτομέρειες κοινωνικού χαρακτήρα για την εποχή. 

 

Καταρχάς για το πολύ μικρό αγόρι αριστερά και το πολύ μικρό κορίτσι δεξιά βλέπουμε πως προβλέπεται σχολική ποδιά. Οι δυό ποδιές είναι σε όμοιο μπλε σκούρο χρώμα, βρίσκονται στο ίδιο μήκος και διαφέρουν λίγο στον στολισμό του γιακά. Παρατηρούμε ότι για τα παιδιά του Δημοτικού και προφανώς για τις ασχολίες εκτός σχολείου που γίνονται το απόγευμα, π.χ. για το μάθημα μουσικής, τα αγόρια φορούν σορτς κι όχι μακρύ παντελόνι και οι κάλτσες τους είναι κοντές -σε αντίθεση με των κοριτσιών που φτάνουν ως το γόνατο- ενώ το στήθος κι ο λαιμός όλων προστατεύεται από ζιβάγκο.

 

Τα αγόρια του Γυμνασίου είναι στο μεταίχμιο ανάμεσα στο αντρικό και το παιδικό ντύσιμο, δηλαδή το ένα φοράει κοστούμι, το άλλο μακρύ παλτό, όμως τα παντελόνια τους είναι πάλι κοντά -έως την μέση της γάμπας. Από το Πανεπιστήμιο και μετά (ο νεαρός στην μέση της φωτό) το μακρύ παντελόνι επιτρέπεται.  Τα κορίτσια στην εφηβεία έχουν πολλές ομοιότητες στο ντύσιμο τους με τις φοιτήτριες, έως και κάποιο τύπο καπέλου φορούν, όμως τα καλτσάκια τους είναι χοντρά. Από το πανεπιστήμιο και μετά (το κορίτσι στην μέση της φωτό είναι φοιτήτρια) επιτρέπονται οι μεταξωτές λεπτές κάλτσες. Όλα τα παιδιά έχουν καλοχτενισμένα μαλλιά, όπως και οι ενήλικες της εποχής τους. Μια αίσθηση τάξης και οργάνωσης αναδίδεται από το ντύσιμό τους. 

Νομίζω πως δεν ήταν και τόσο άσχημα να είσαι μαθητής το 1939.  

(φωτό La mode de Pinktag)

tHE FACE OF jANUS

Ζωγραφική του εικονογράφου και σχεδιαστή μόδας Erté, με τίτλο "Το πρόσωπο του Ιανού" φτιαγμένο το 1968. Ο Erté απεικονίζει το πρωινό και βραδυνό μακιγιάζ που ήταν δημοφιλές σε εκείνη την εποχή, το οποίο είχε όλη την μέρα έμφαση κυρίως τα μάτια, δηλαδή πολλές σκιές ματιών και πάρα πολλή μάσκαρα.
Αν και στην φωτογραφία φαίνεται αριστερά μια ξανθιά γυναίκα και δεξιά μια μελαχρινή, στην πραγματικότητα όλα τα χρώματα ήταν διαθέσιμα στις γυναίκες, απλώς σε διαφορετική απόχρωση και διαφορετική ποσότητα αναλόγως τα φυσικά χρώματα της ενδιαφερόμενης.

1949 στου Χάροντς

 

1949. Διαφήμιση βραδινών φορεμάτων των καταστημάτων Harrod's, που έχουν ενδιαφέρον τόσο ως υφάσματα, όσο κι από άποψη πατρόν.
Αριστερά φόρεμα από μωβ παστέλ τούλι κεντημένο με παγιετες στο κορσάζ και σε μια γιρλάντα στους γοφούς, που έχει από κάτω μια βάση από σατέν στο ίδιο χρώμα.
Δεξιά μεγάλες παστίλιες υφασμένες σε σατέν πανω σε γκρο μεταξωτό ύφασμα κι ένα κόψιμο που ήταν πολύ μεγάλη τάση το 1949, η μπάσκα γύρω από την περιφέρεια.
Και τα δύο μοντέλα προσφέρονταν επίσης σε μαύρο και λευκό χρώμα.

Η αποθήκευση των μπιζού

 Δαπανούμε χρήματα και σκέψη για να αποκτήσουμε τα μπιζου μας, αληθινά και ψεύτικα, όμως δεν μας χρησιμεύουν παρά μόνο αν τα χρησιμοποιούμε. Για να γίνει αυτό πρέπει να μπορουμε να τα βρίσκουμε εύκολα και να είναι τακτοποιημενα με τάξη, επομένως οι θήκες για την αποθήκευση τους είναι ένα έξοδο που πρέπει να βάλουμε στον προϋπολογισμό της γκαρνταρομπας μας. Ευτυχώς υπάρχουν καταστήματα ειδικά που πωλούν εξοπλισμό καταστημάτων, κι εκεί βρίσκονται οι κατάλληλες θήκες αποθήκευσης για κάθε τι. 

Εδώ μια θήκη ειδική για δαχτυλίδια. Είναι ξύλινη, έχει βελούδινη βάση υπερυψωμένη με μικρές εγκοπές για την γάμπα των δαχτυλιδιών και χωράει 36 δακτυλίδια. Το καπάκι είναι γυάλινο, ώστε όλα τα κομμάτια να φαίνονται με μια ματιά και στην ράχη του εχει μηχανισμό ώστε να κλείνει πάντα ερμητικά, χωρίς κόπο. Μπορεί να μπει πάνω από άλλες θήκες με συρτάρια, κατάλληλες για σκουλαρίκια ή κολιέ.

 (1η φωτό ανοιχτή θήκη και 2η κλειστή, La mode de Pinktag)

"Take care" eau de toilette

 

Χειροποίητο eau de toilette για το τέλος του καλοκαιριού. Μυρίζει όλα τα εσπεριδοειδή, δηλαδή λεμόνι, μανταρίνι, πορτοκάλι, περγαμόντο και μαζί σαπούνι.
25 ml αλκοόλ ( βότκα 70 vol)
15 σταγόνες αιθ. έλαιο May Chang
15 σταγόνες αιθ. έλαιο Neroli
2 σταγόνες αιθ. έλαιο Vetivert
3 σταγόνες αρωματικό έλαιο soap
Το μπουκάλι έχει αυτοκόλλητο και ετικέτα της εικονογράφου Kate Pugsley.

(συνταγή και παρασκευή La mode de Pinktag)

 

Southern Honeymoon

 

 

Σύμφωνα με το αγγλικό Vogue, το καλοκαίρι του 1950 τα κατάλληλα πέδιλα για μια νεόνυμφη που βρισκόταν στον μήνα του μέλιτος ήταν αυτά.
Southern honeymoon, από λευκό δέρμα σεβρό, εξώφτερνα και peep toe, με μικρά κοψίματα που θυμίζουν κοφτό κέντημα σε λινό, για την γυναίκα που θέλει να ντύσει τα πόδια της κομψά και δροσερά.

( φωτό από το περιοδικό La mode de Pinktag)

ΦΟΡΕΜΑ ΜΕ ΜΙΑ ΤΙΡΑΝΤΑ

Φόρεμα με μία τιράντα φτιαγμένο από ένα μεγάλο καρέ μαντήλι. Εάν το φτιάξουμε από χοντρό μάλλινο ύφασμα, μπορεί να φορεθεί τον Χειμώνα, με ζιβάγκο και κολάν ή μπότες. Από λεπτό ύφασμα είναι κατάλληλο για καλοκαίρι. 

Πώς γίνεται: τυλίγουμε το μαντήλι γύρω από το σώμα μας και διασταυρώνουμε τις δυο πάνω άκρες του κάτω από την μασχάλη. Στρίβουμε τις άκρες και τις δένουμε πάνω από τον ώμο μας . Στερεώνουμε το φόρεμα με μια ζώνη στην μέση, ώστε να μην ανοίγει όταν βαδίζουμε και προσαρμόζουμε τις σούρες γύρω από την ζώνη ως που να ικανοποιηθούμε..

Διπλο δαχτυλίδι AVON

Μερικοί ονομάζουν τα πολύ μεγάλα δακτυλίδια statement ring. Κληρονομιά μας από την δεκαετία του 60, αυτά τα τεράστια μπιζού που πιάνουν το μισό δάκτυλο, φοριούνται συνήθως με πολύ λιτά ρούχα και χωρίς άλλα κοσμήματα, ώστε να γίνονται το κεντρικό σημείο του ντυσίματος. 

Εδώ ένα πολύ ασυνήθιστο statement ring από την AVON, άγνωστης χρονολογίας, που η πρωτοτυπία του έγκειται στο ότι είναι διπλό - για δύο δάκτυλα ταυτόχρονα. Συνήθως τα διπλά δαχτυλίδια φτιάχνονται σε γραμμή πανκ ή ροκ, ετούτο όμως είναι floral. Ανάμεσα σε λουλούδια χρωματισμένα με διάφανο γυαλί, βρίσκεται μια μεγάλη πολυεδρική μωβ πέτρα που θυμίζει πολύ έναν καταπληκτικής ποιότητας αμέθυστο.
Ένα δαχτυλίδι που του αξίζει να αγαπηθεί και να φορεθεί, για πολλά - πολλά χρόνια.

Εμπριμέ ραμμένο παντελόνι

Μια πρόταση για μεγαλύτερα μεγέθη που σπάει ορισμένα στερεότυπα στο ντύσιμο των εύσωμων γυναικών, από το περιοδικό ραπτικής Burda 8/ 2020. 

 

Παντελόνι σε γραμμή πεντάτσεπου ίσιου τζην, αλλά από γεωμετρικό εμπριμέ βαμβακερό ύφασμα, με λίγο ελαστάν. Είναι μοντέρνο και δεν είναι μουντό, όπως αν είχε φτιαχτεί σε μονόχρωμο μπλε.
Η μπλούζα ελαφρώς ριχτη, δεν ακουμπάει το σώμα πουθενά, όμως ούτε πλέει, επομένως διαγράφει την γυναικεία σιλουέτα. Έχει μια όμορφη λεπτομέρεια στο σχέδιο της, μια φάρσα στο τελείωμα της από οργάτζα πλισέ που παιζει με το διαφορετικό υλικό, διατηρώντας την μονοχρωμία.
Ωραία πρόταση για κομψό και κεφάτο ντύσιμο.

Πολυτελές το χακί;

Τα άρθρα των περιοδικών μόδας είναι γεμάτα παράλογους ισχυρισμούς που σκοπεύω να επισημαίνω. Οι ενδυματολογικές επιλογές δεν είναι υποχρεωτικό να γίνονται εντός των πλαισίων της κομψότητας, όμως έχει σημασία να μην γίνονται με λάθος πληροφορίες για το τι είναι η κομψότητα. 

 

Να, εδώ ας πούμε η συντάκτρια βάζει στον τίτλο του άρθρου της τον όρο "πολυτελές χακί". Το χακί δεν μπορεί να είναι ποτέ πολυτελές. Είναι το χρώμα του Στρατού παγκοσμίως και ειδικώς της στολής καμουφλάζ. Επινοήθηκε από τα αποικιακά αγγλικά στρατεύματα όταν στην Ινδία προσπάθησαν να βρουν μια στολή που να μην λερώνει εύκολα από την σκόνη και ταυτόχρονα να μην προσελκύει τις ακτίνες του ήλιου.

Χακί σημαίνει κυριολεκτικα "χρώμα του εδάφους" στα ινδικά, για την ακρίβεια του υγρού εδάφους που συναντούσαν οι Άγγλοι στην Ινδία. Το original χακί απλούστατα μοιάζει με λάσπη, επομένως ποτέ δεν είναι αληθινά πολυτελές - εκτός κι αν μπορούμε να σκεφτούμε περίσταση που η λάσπη είναι δείγμα πολυτελούς διαβίωσης.

Επομένως, θέλουμε να αγοράσουμε ρούχο σε χακί; Εντάξει, θα το κάνουμε. Όχι όμως επειδή μας έπεισε το άρθρο πως αν βάλεις δύο χάντρες στην λάσπη, μπορεί να την μετατρέψεις σε φτερό μαραμπού.

Layering κοσμημάτων.

Μερικές φορές τυχαίνει να μαζεύονται στις μπιζουτιέρες μας πολλά κομμάτια ομοειδή μεταξύ τους: 10 χρυσές αλυσίδες, 20 μενταγιόν με ημιπολύτιμους λίθους περασμένους σε κορδόνια, 30 κολιέ πέρλες. Η τεχνική layering μας επιτρέπει να τα φορέσουμε όλα μαζί.

Layering σημαίνει "στρώματα". Το κάνουμε κυρίως στα ρούχα: ένα φανελάκι αμάνικο, από πάνω ένα μακό με μανίκια και βαθύ Βε ντεκολτέ κι από πάνω ένα καρό πουκάμισο, όλα μαζί σε στρώματα χρησιμεύουν για να μας κρατήσουν το ίδιο ζεστές όσο ένα κασμιρένιο πουλόβερ - συν το ότι μέσα στην καφετέρια μπορούμε να βγάλουμε το γιλέκο ή και το μακρυμάνικο. 

Το layering στα μπιζού έχει σκοπό την υπερβολή, τον μαξιμαλισμό, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια πλουσιότερη διακόσμηση. Για να πετύχει χωρίς να είναι κακόγουστο χρειάζεται 3 πράγματα, 1) τα μπιζου να έχουν όλα ένα κοινό χαρακτηριστικό στο χρώμα ή στο υλικό τους, 2) να έχουν διαφορετικά μήκη, ώστε να φαίνονται όλα, 3) να είναι όλα σχετικά λεπτά, όμως όχι αόρατα. Φυσικά όλα αυτά πάνω σε ένα μονόχρωμο ρούχο,  αφού ο στόχος είναι να φανούν τα κοσμήματά μας.

 

Στο παράδειγμα μας ένα layering σε άσπρο θαμπό, με ενα μακρύ κολιέ πέρλες τυλιγμένο δύο φορές γύρω από τον λαιμό, ένα πιο κοντό πάλι με πέρλες με αλυσίδα στον αυχένα ώστε να φαρδαίνει το σύνολο από τον θώρακα και κάτω, και στο κέντρο ένα απλό δερμάτινο κορδόνι με μενταγιόν από λευκό φίλντισι και τυρκουάζ.
Παρόμοιο αποτέλεσμα μπορεί να δημιουργηθεί με οποιοδήποτε χρώμα πέρλες και μενταγιόν σε ημιπολύτιμο λίθο ή κρύσταλλο ή ένα μεγάλο κοχύλι.

( φωτό La mode de Pinktag)

DIY μάσκα goth.

 

 Οι μάσκες για τον κορονοϊό είναι ταλαιπωρία, όμως μπορούμε τουλάχιστον να τις φτιάξουμε σε πολλά χρώματα, ανακυκλώνοντας όλων των ειδών τα παλιότερα μπλουζάκια μας.
Εδώ μια μάσκα από γυναικεία μπλούζα Goth, σε αυστηρό γκρι μακό, με μαύρους δράκους και μικρά αυτοκόλλητα στρας. Ό,τι πρέπει για όσους σιχαίνονται το άσπρο και τα χρώματα.

(κατασκευή και φωτό La mode de Pinktag)

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΩΝ 60s

 

Τι κάνουμε όταν έχουμε vintage μπιζού, μισοκατεστραμμένα;
Κρατάμε τα γερά κομμάτια τους και τα συνδυάζουμε μεταξύ τους ή με σύγχρονα υλικά, φτιάχνοντας νέα μπιζού. Ίσως χρειαστούν χρόνια ως που να βρεθεί το κατάλληλο υλικό, αλλά για την κομψότητα αξίζει τον κόπο να κάνεις υπομονή. 

 

Σκουλαρίκια σε αποχρώσεις του μωβ, φτιαγμένα από 2 διαφορετικά ζευγάρια σκουλαρίκια της δεκαετίας του 1960 (και σύγχρονα μεταλλικά μέρη). Έχουν κλίπ floral και κρεμαστό τμήμα από πλεξιγκλάς τρισδιάστατο. Οι ρίγες με το χρώμα είναι κλεισμένες μέσα στο πλεξιγκλάς και διακρίνονται σε βάθος πεδίου.

( κατασκευή και φωτό La mode de Pinktag)

Καλοκαιρινό φόρεμα του 1949

 

Το καλοκαίρι του 1949 ήταν σύμφωνα με το Vogue κατάλληλο για αυτό το δροσερό λιτό φόρεμα από λεπτή ποπλίνα σε πράσινο λεμονιού. Το κορσάζ του φορέματος στολίζεται με μικρές διαγώνιες πιέτες, ενώ η φούστα ανεμίζει ελεύθερα, επιτρέποντας στο αεράκι να κυκλοφορεί παντού. Η φωτογράφηση του μοντέλου έγινε στην Βίλα Cypriss στο Cap Martin.

( Φωτό της σελίδας του περιοδικού La mode de Pinktag)

Βραδινό παπούτσι του 1949.

 "Λάμψτε στα πάρτι με αυτήν την γοητευτικοτατη πλατφόρμα του Ρεην που σας κάνει λιγάκι ψηλότερη, όσο πάντα θέλατε να είστε. Είναι φτιαγμένη από απαλό βελουδένιο σουέντ και τελειώνει με ένα φιόγκο από κορδέλα γκρο. Ελάτε να δείτε αυτήν και άλλες πλατφόρμες επίσης, στον χώρο Πομπαντούρ."

Αυτά έλεγε η διαφήμιση για βραδινές πλατφόρμες του οίκου υποδημάτων Λίλλεη και Σκίνερ, σε σελίδα του Vogue του 1949.

( σημερινή φωτογραφία του περιοδικού από La mode de Pinktag)

Η Λίντα Κρίστιαν

 

Στο αγγλικό Vogue 11/1949, η ηθοποιός Λίντα Κρίστιαν φωτογραφίζεται από τον Σέσιλ Μπήτον. 

Φοράει μαύρη στενή βελούδινη φούστα και μακρύ σακάκι κινεζικής επιρροής από τυρκουάζ βελούδο σχεδιασμένο από τον Νόρμαν Χάρτνελ. Το πλούσιο κέντημα στην πλάτη και στα φαρδιά ρεβέρ των μανικιών, κάνουν αξιοπρόσεκτο αυτό το ρούχο.

Η Λίντα Κρίστιαν, μεξικάνικης καταγωγής, γλωσσολόγος η ίδια και με γνώση πολλών ξένων γλωσσών, εγκατέλειψε την καριέρα της ηθοποιού όταν παντρεύτηκε τον Τάιρον Πάουερ. Κόρη της είναι η επίσης ηθοποιός και τραγουδίστρια Ρομίνα Πάουερ.

(φωτογραφία της σελίδας του Vogue, La mode de Pinktag)

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

 Φοράμε τις μάσκες για να προστατέψουμε τους άλλους από εμάς. Μετά -αν θέλουμε- πλένουμε και τα χέρια μας, για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας.
Φτιάχνουμε μάσκες βαμβακερές από όλα τα υφάσματα που μας περισσεύουν ή τα πουκάμισα και τα μπλουζάκια που δεν μας κάνουν πια.
( κατασκευές και φωτό La mode de Pinktag)

 

Makeup artwork.

Πώς δοκιμάζουμε διάφορα μακιγιάζ πάνω μας; Φορώντας τα κατευθείαν στο πρόσωπό μας ή σχεδιάζοντάς τα πρώτα σε μπλοκ ζωγραφικής; Και τα δύο γίνονται, απλώς ο σχεδιασμός μπορεί να αφήσει ένα μόνιμο αποτέλεσμα στο χαρτί, αναμνηστικό των χρωμάτων που χρησιμοποιήσαμε στην Χ σαιζόν, στην Ψ περίπτωση, για το Ζ σύνολο.  Μετά από χρόνια και καθώς αλλάζει η μόδα,  αυτά τα σκίτσα εκτός από ενημερωτικά, είναι επίσης πολύ διασκεδαστικά.

Μακιγιάζ σχεδιασμένο σε μπεζ ανοιχτό χαρτί ακουαρέλας, αποκλειστικά με προϊόντα του μακιγιάζ  κατάλληλο για καστανή γυναίκα με λευκή ή μεσαία απόχρωση δέρματος. Είναι διακριτικό ως προς τα μάτια  και τα μάγουλα, με τονισμένα τα χείλη κυρίως.

Τα προϊόντα που χρησιμοποιήθηκαν είναι τα εξής:

Πούδρα προσώπου σε απόχρωση banane,  T. LeClerk

Σκιές ματιών σε μπεζ/πράσινο 5 couleurs,  fascinate, Dior.

Ρουζ στα μάγουλα απόχρωση 55 in love, Chanel.

Κραγιόν σε απόχρωση 172 rouge rebelle, Chanel.

Μάσκαρα σε απόχρωση πράσινη σκούρα, Vinyl couture Y.S.L.

Για τις ανάγκες του σκίτσου, το περίγραμμα μύτης - προσώπου  και τα φρύδια είναι ζωγραφισμένα με eye liner μαύρο Mac κι από πάνω μουτζουρωμένο μολύβι καζάλ stubborn brown μολύβι της Mac. Το αληθινό μακιγιάζ δεν περιλαμβάνει καθόλου liner ή τονισμό φρυδιών.

(σκίτσο και φωτογραφία La mode de Pinktag)

1960s ΛΑΧΑΝΊ

Κατευθείαν από τα 60's μεγάλα σκουλαρίκια από μέταλλο, σε σχήμα ημικύκλιο και χρώμα λαχανί. Ένας λιτός όγκος με εκτυφλωτικό χρώμα δίπλα στο πρόσωπο. Ο, τι πρέπει για την μέση του καλοκαιριού.