02/ 1952, το φόρεμα "Αστερισμός"

 

Στο περιοδικό Jardin des Modes του Φεβρουαρίου 1952 υπάρχουν πολλά μοντέλα ραμμέnα με ζέρσεη ύφασμα σε διάφορα πάχη και ποιότητες. Το ζέρσεΐ ύφασμα που ξεκίνησε την δημοφιλία του στο τέλος της δεκαετίας του 1920 με την Κοκό Σανέλ, έφτασε στο απόγειο της χρηστικότητάς του μέσα στο κομψό ντύσιμο κατά την δεκαετία του 50. Τότε ήταν που χρησιμοποιήθηκε για πλήρη σύνολα σπόρ ή ντραπέ φορέματα -όπως εδώ. 

Στην εικόνα μας ένα κοκτέιλ φόρεμα του σχεδιαστή  Alwynn που ράβεται από λαμέ ύφασμα, γι αυτό ονομάζεται "Αστερισμός"

A bit of glamour (λίγη λάμψη)

 

Το σημερινό ντύσιμο δημιουργήθηκε απλώς από μια επιθυμία για λίγη λάμψη. Τι είναι η λάμψη, το glamour: Συνήθως είναι πολυτελή υλικά, ανοιχτά χρώματα και κοσμήματα. Επομένως, αν βάλω μια κίτρινη γούνα, άσπρο παντελόνι και πλεχτό, μπεζ μποτάκι (με διάφανο τακούνι), κίτρινη τσάντα, ένα μεγάλο κολιέ με πολύχρωμα λουλούδια από σμάλτο, συν ένα τεράστιο δακτυλίδι cocktail θα έχω φτιάξει ένα σύνολο με  λάμψη. Ελπίζω να τα κατάφερα. 

1924 Haute Couture Jean Paul Gaultier

 

Στην φετινή κολεξιόν υψηλής ραπτικής του Οίκου Gaultier, επιλέχθηκε ως σχεδιάστρια η Simone Rocha. Τα μοντέλα που παρουσίασε ήταν θηλυκά και ρομαντικά ταυτόχρονα, άλλες φορές επικρατούσε το θηλυκό (όπως στο κόκκινο φόρεμα από δεκάδες μέτρα τούλι) και άλλες το ρομαντικό (όπως στα δύο μοντέλα δίπλα που έχουν γραμμή γοργόνας και μπαλούν μαζί. 

18 Μαρτίου 1938, color trends

 

Ακριβώς πριν  86 χρόνια μια μέρα σαν την προχτεσινή, κυκλοφόρησε το περιοδικό Le Petit Echo d ela Mode με προγνωστικά για τα χρώματα που θα ήταν της μόδας την Άνοιξη του 1938. Δίπλα από τις γυναίκες που φοράνε πάνω στα κύρια ρούχα το χρώμα της μόδας, υπάρχουν προτάσεις για τον τελειότερο πιθανό συνδυασμό με ένα ακόμα χρώμα. Όπως βλέπουμε λοιπόν:

Το κίτρινο του καλαμποκιού συνδυάζεται με πράσινο σκούρο και λίγο κρεμ. 

Το σκούρο ροζ της φλαμουριάς συνοδεύεται με μπλε σκούρο ή γαλάζιο σκούρο. 

Το μπλε του πανσέ, με κίτρινο λεμονί ή κόκκινο της φράουλας. 

Το μπλε της Νορμανδίας με κόκκινο Βουργουνδίας ή άσπρο-μαύρο πουά. 

Σημειώνουμε πως τα παπούτσια για όλα τα σύνολα επιλέγονται στο σκουρότερο χρώμα του συνόλου, ενώ τα γάντια στο ανοιχτότερο όλων. 

Κατά την γνώμη μου οι προτάσεις του περιοδικού Le Petit Echo de la Mode είναι πετυχημένες έως σήμερα και μάλιστα είναι πολύ φρέσκες από τις τάσεις χρωμάτων που επικράτησαν στις πρόσφατες δεκαετίες. 

(φωτό La mode de Pinktag)

Σύνολο σε μαύρο + χρυσό

 

1962, Παριζιάνικα καπέλα

 

Από περιοδικό "Ελληνίδα" της Άνοιξης του 1962 μια σελίδα αφιερωμένη στα καινούργια μοντέλα καπέλων που προτείνονται από το Παρίσι. Ψάθες, οργάντζες, λουλούδια, φρούτα, βέλα, φαρδιές κορδέλες, όλα χρησιμοποιούνται για να μεταμορφώσουν τα καπέλα σύμφωνα με τα γούστα των σχεδιαστών Κλωντ Σαιν Συρ, Ροζέ Βαλουά και Ζαν Παρτέ. 

(φωτό La mode de Pinktag)

Γύρω από μια τσάντα ν.2

 

Πριν λίγες μέρες είχαμε στην σελίδα την ανάρτηση "Γύρω από μια τσάντα" που ήταν η 1η πάνω στο ζήτημα του styling ασυνήθιστης τσάντας. Θα δούμε μαζί κι άλλες σχετικές αναρτήσεις, π.χ. ετούτη που είναι η 2η.

Το σημερινό σύνολο οργανώθηκε ώστε να προβάλει την τσάντα της φωτό που είναι πολύ ξεχωριστή. Είναι φτιαγμένη με τυπωμένο και μετά αδιαβροχοποιημένο καραβόπανο σε ψυχεδελικό εμπριμέ, με  αυθεντικό σχέδιο του 60 που αναπαράγεται κάθε λίγα χρόνια από τον κατασκευαστή του. Έχει αποχρώσεις φούξια, ροζ, κόκκινο σκούρο, συν χερούλια και φινίρισμα σε καφέ δέρμα. Εως τώρα την έχω φορέσει το καλοκαίρι με ρούχα ιβουάρ, ροζ, φούξια  και τον Χειμώνα με  βυσσινί και καφέ. Σήμερα θα την δοκιμάσω με κάτι καινούργιο, ώστε να μην επαναλαμβάνομαι.

Με τις αξιοπρόσεκτες τσάντες, το πρόβλημα του styling είναι πάντα το ίδιο: πώς θα φαίνεται η τσάντα αρκετά όταν φοράμε το πανωφόρι μας, αλλά και πώς θα είμαστε αρκετά ευπαρουσίαστες όταν βγάζουμε το πανωφόρι και την τσάντα. Τα ρούχα πρέπει  να μην τραβούν πολύ την προσοχή  και -όπως πάντα- να είναι αντίστοιχης ποιότητας και ύφους με την τσάντα. Οι εμπριμέ αξιοπρόσεκτες τσάντες έχουν μια παραπάνω δυσκολία στο styling, δεν μπορείς να προσθέσεις πουθενά εμπριμέ, ριγέ, πουά, καρό, πρενς-ντε γκαλ, κλπ, η τσάντα πρέπει να είναι το μοναδικό πολύχρωμο κομμάτι στο σύνολο.

Για να πετύχω τον σκοπό μου διαλέγω κομμάτια σε αποχρώσεις του μπλε πρωσικού που πάει καλά με το φούξια + κόκκινο, επειδή αναδεικνύει τα χρώματα και  ηρεμεί το τρελό εμπριμέ (στο 1ο σχόλιο υπάρχει εικόνα σχετική). Το πανωφόρι είναι βραστό μαλλί σε ανοιχτή απόχρωση του μπλε, δηλαδή δημιουργείται από μπλε πρωσικό συν αρκετό λευκό. Το παντελόνι ίδιο χρώμα σε σκουρότερη απόχρωση. Τα παπούτσια κόκκινο σκούρο ίδιο με αυτό που υπάρχει στην τσάντα.

Εσωτερικά, το πλεχτό έχει απόχρωση σχεδόν όμοια με το πανωφόρι και αφού όταν το πλεχτό αποκαλύπτεται, έχω αφήσει πια την πολύχρωμη τσάντα μακριά μου, προσθέτω ένα μαντήλι vintage  της δεκαετίας του 50 που έχει παράσταση με χρώματα της τσάντας και των ρούχων (συν λίγο λευκό, για να φωτίζει το πρόσωπο). Θα μπορούσα να φορέσω ένα μεγάλο κολιέ, που επίσης προσθέτει ενδιαφέρον κοντά στο πρόσωπο όπως το μαντήλι. 

Αυτό είναι το σύνολο "γύρω από μια τσάντα ν.2" ελπίζω να σας  δίνει ιδέες styling για δικές σας τσάντες. 

1957, διαφήμιση για ζώνες Paris

 

Κεφάτες ζώνες που προσθέτουν το κάτι τι στο αντρικό ντύσιμο του 1957. Η διαφήμιση μας λέει: 

"Εάν βλέπατε τον εαυτό σας όπως σας βλέπουν οι αλλοι, θα αλλάζατε την ζώνη σας πιο συχνά. Αν η ζώνη σας είναι φθαρμένη και παλιάς μόδας, διαλέξτε ένα μοντέλο από τα καλύτερα της Paris. Κομψά νέα σχέδια που ακολουθούν στενά την τάση Ivy, είναι πολύ δημοφιλή αυτή την στιγμή και βέβαια κατασκευάζονται με την παραδοσιακή ποιότητα της εταιρείας Paris". 

Και, ναι, η ποιότητα της εταιρείας Paris  αποδεικνύεται από τις επιμέρους σημειώσεις κα΄τω από κάθε ζώνη. Όπως βλέπουμε, η 1η και 3η ζώνη φτιάχνονται με καρό και ταρτάν ύφασμα της φημισμένης υφαντουργίας David and John Anderson (Γλασκώβη) που πραγματικά θυμίζουν το στυλ Ivy, η 2η με εμπριμέ μάλλινο ύφασμα και η 4η με αυθεντικό Μαντράς ριγέ εισαγόμενο από την Ινδία. 

Νομίζω πως και ο πιο συντηρητικός άντρας θα μπορούσε να βρει θέση στην ντουλάπα του τουλάχιστον για μία από τις τέσσερις ζώνες της εικόνας μας. 

(φωτό La mode de Pinktag)

1953, μελέτη για διαφορετικούς σωματότυπους.

 

Χειμώνας του 1953 και δυό φορέματα μελετημένα για να ομορφαίνουν την σιλουέτα, αριστερά της εύσωμης γυναίκας, δεξιά της πολύ λεπτής γυναίκας. 

Το 1ο φόρεμα είναι ίσιο ώστε να μην τονίζει περιφέρεια και μηρούς, έχει κάθετο κλείσιμο με κουμπιά που οπτικά διχοτομούν το σώμα, μανίκια 3/4 που αναδεικνύουν τον καρπό (και τα βραχιόλια του) και ωραία λεπτομέρεια κοντά στον λαιμό η οποία στρέφει την προσοχή προς το πρόσωπο. 

Το 2ο φόρεμα καταρχάς ράβεται σε βελούδο, το οποίο με το πέλος του δείχνει λίγο πιο γεμάτο κάθε σώμα. Είναι κομμένο σωστά στην μέση, ώστε να τονίζει το αβαντάζ της μικρής μέσης της λεπτής γυναίκας, κι από εκεί και πέρα καλύπτει όλα τα άλλα με ύφασμα, ώστε να μην εκθέτει καμία αδυναμία. 

Επομένως, τώρα ξέρουμε: τα πιο πολλά κιλά δεν ωφελούνται από το βελούδο, τα μακριά μανίκια, τις σούρες στην φούστα, και τα λιγότερα κιλά δεν κολακεύονται από ρούχα που μοιάζουν με σωλήνα,  έχουν κάθετες ραφές και ύφασμα "στεγνό" σε υφή. Εάν θέλουμε μπορούμε να λάβουμε υπόψη μας αυτές τις πληροφορίες  όταν ψωνίζουμε. 

(φωτό από femmes d' aujourd'hui, la mode de Pinktag)

Τα μακριά σατέν γάντια

Τα μακριά σατέν γάντια ήταν κάποτε κομψότατο συμπλήρωμα των βραδινών φορεμάτων, που 99 φορές στις 100 είναι αποκαλυπτικά στα χέρια και το ντεκολτέ -ακόμα και τον Χειμώνα. Τα γάντια που ανεβαίνουν πάνω από τον αγκώνα συνηθίζονταν στα στράπλες φορέματα, ενώ εκείνα έως τον αγκώνα στα φορέματα με κλειστό ντεκολτέ αλλά χωρίς μανίκι. 

Προσωπικώς τα συστήνω ανεπιφύλακτα, γιατί μπορούν να δώσουν μόνα τους χολιγουντιανή λάμψη σε ένα απλούστατο σύνολο.  

Αριστερά τα τυρκουάζ δικά μου γάντια, δεξιά η φωτογραφία των 50s  που είχα στον νου μου όταν τα αγόρασα. 

1962, βραδινό φόρεμα

 Βραδινό Φόρεμα του 1962 της μπουτίκ Παπαγιάννη, κατάλληλο για χορό τουίστ - όπως λέει στην λεζάντα.

1962, Χτένισμα

 Χτένισμα και μακιγιάζ βραδινό, του 1962, φτιαγμένο από τον κομμωτή Άγγελο. Το χτένισμα είναι σινιόν για κοντό εως τους ώμους φυλλαριστό μαλλί και μυτερές αφέλειες, με ένα μικρό κόσμημα στην κορυφή.

Άνοιξη 2024, χοντρά κολεγιακά

 

Χαρούμενα κολεγιακά παπούτσια, 1η εικόνα από Girotti.com, 2η από Charlotte.stone.com. Το 2ο ζευγάρι έχει ακόμα και διαφορετικό πάτο στο δεξί κι αριστερό παπούτσι. 

Γυαλιά ηλίου 1965

Στις 5 Οκτωβρίου 1965 το περιοδικό "Γυναίκα" μας ενημερώνει για τις νέες τάσεις στα γυαλιά ηλίου, που είναι μόνο δύο, 1) σκελετοί σε ασυνήθιστα χρώματα, 2) σκελετοί σε ασυνήθιστα σχήματα. Όπως φαίνεται η μόδα των νέων είναι αυτή που επικρατεί όλο και περισσότερο, για όλες τις ηλικίες.

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

Το αποτυχημένο στυλ "Γιαγιά" (Granny)

 

Στην φωτογραφία μας η Μπίλι Έιλις παραλαμβάνει (από κοινού με τον Φίνεας Ο Κόνελ) το Οσκαρ για το τραγούδι  στο φιλμ "Μπάρμπι", φορώντας ένα σύνολο σε στυλ "Γιαγιά" αστικό. 

Το στυλ "Γιαγιά" είναι δημοφιλές σε κύκλους καλλιτεχνικούς ή νεανικούς, στο Τικ-Τοκ και το YouTube. Περιλαμβάνει τα ρούχα που φορούν οι μεγάλες κυρίες, με 3 παραλλαγές, υπάρχει το αστικό με παλιομοδίτικα ταγιέρ και πολλά καρό, το εξοχικό (grannycore) με λουλουδάτα μακριά φορέματα και πλεχτά σε βελονάκι, και το παραλιακό (coastal) με λευκά φαρδιά λινά, ίσια πουκάμισα κλπ. Το στυλ Γιαγιά σκοπεύει να ειρωνευτεί τον συντηρητισμό των ηλικωμένων, γι αυτό συνδυάζεται με νεανικές λεπτομέρειες, δηλαδή χοντρά παπούτσια ή πλεχτές κάλτσες έως τον γόνατο. 

Και πραγματικά, φαίνεται νεανικό σε νέες κοπέλες, ακριβώς επειδή τίποτα δεν φαίνεται γεροντίστικο όταν είσαι νέος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι φοριέται επιτυχημένα από αυτές που το χρησιμοποιούν. Η αποτυχία οφείλεται στο ότι προσπαθώντας να είναι ειρωνικές, δεν λάβουν υπόψην τους το σωματότυπό τους και το αν η γραμμή του κάθε ρούχου τελικά τις κολακεύει -πράγμα που κάνουν σε σημαντικό βαθμό οι γιαγιάδες. 

Η Μπίλι Έιλις είναι ένα καλό παράδειγμα αποτυχημένου Granny look: 

1) το σακάκι κι η φούστα της είναι ίσια και φαίνονται περίπου σαν κουτιά κυλινδρικού σχήματος πάνω της, χωρίς να αναδεικνύουν την σιλουέτα της.

2) η φούστα είναι ή πολύ μακριά ή πολύ κοντή για το πόδι της, που μαζί με το καλτσάκι φαίνεται κοντό. Ένα χοντρό μποτάκι με κοντή κάλτσα, ή μια ψηλή χοντρή μπότα και διάφανες κάλτσες έως την μέση του μηρού (συν σκίσιμο στην φούστα) θα έδειχναν το κάτω μέρος σώματος καλύτερο. 

Στην φωτό ν.3 ένα φετινό σύνολο της 'Ειλις που κολακεύει την σιλουέτα της από πάνω μέχρι κάτω -την δείχνει κυριολεκτικά θεά. 

Εδώ κάποιος μπορεί να πει "Η Μπίλι Έιλις δεν επιδιώκει να φανεί όμορφη, αλλά ενδιαφέρουσα". Συμφωνώ πως είναι κι αυτός ένας αποδεκτός στόχος στο ντύσιμο, όμως εδώ δεν επιτυγχάνεται, το ντύσιμο είναι τρομερά βαρετό, δεν έχει τίποτα να κοιτάξεις πάνω του, σε αντίθεση με την φωτογραφία ν.4 που το ανδρόγυνο ντύσιμο της είναι αρκετά πρωτότυπο ώστε να γίνεται ενδιαφέρον -και παρεμπιπτόντως  κολακευτικό για το σώμα της.  

Με λίγα λόγια δεν αποτρέπω κανέναν από το να ακολουθήσει τις νέες τάσεις  μόδας που εμφανίζονται στο Τικ-Τοκ, αρκεί να εξασφαλίζει ένα από τα δυό, ή τα ρούχα να κολακεύουν το ίδιο το άτομο, ή να είναι ενδιαφέροντα μόνα τους. Εάν δεν συντρέχει καμία από τις 2 προϋποθέσεις, ας λείπουν οι νέες τάσεις. 

Απόκριες 1962

 

Δυο προτάσεις για γυναικεία κοστούμια Καρναβαλιού από το περιοδικό "Ελληνίδα', που στηρίζονται κυρίως στο παραδοσιακό ντύσιμο μακρινών χωρών. 

Αριστερά μια μοντέρνα εκδοχή Κινέζας, με  φόρεμα, που υπάρχει πράγματι στην Κίνα, αλλά εδώ σκιστό στα πλάγια και χωρίς το κλασικό μανικάκι. Δεξιά η Μεξικάνα που δανείζεται στοιχεία περισσότερο από τον Μεξικάνο,  φοράει σομπρέρο,  θαυμάσια ίσια μπλούζα με δυό σειρές φράντζες από το στήθος και κάτω, όμοιες με τις φράντζες στο τελείωμα του παντελονιού της. 

Κεφάτα κοστούμια, που τα πατρόν τους μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πολλές περιστάσεις. 

(φωτό La mode de Pinktag)

1962, Ελληνίδα

 

Φεβρουάριος του 1962 και εξώφυλλο του περιοδικού "Ελληνίδα", με ένα πανέμορφο ίσιο, κλασικό ταγιέρ σε υποτονικό πράσινο. Μικρή ριχτή μπλούζα εμπριμέ, σε ύφασμα με πράσινες και τυρκουάζ αποχρώσεις, καπέλο φτιαγμένο από το ύφασμα της μπλούζας. 

(φωτο σελίδας La mode de Pinktag)

1961, Η Ζωή Λάσκαρη φοράει Dior

 

Στο περιοδικό Γυναίκα 05/1961, υπάρχει ένα αφιέρωμα στα μοντέλα ξένων σχεδιαστών που μπορούσε να προμηθευτεί η κομψή Ελληνίδα, από την μπουτίκ του Ντίμη Κρίτσα. Ο Κρίτσας ήταν ταλαντούχο άτομο κι έκανε σπουδαία καριέρα στην ραπτική, με μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ και παρουσιάσεις των μοντέλων του από το Vogue και το Harper's Bazar. Παρείχε όμως κι αυτήν την ευκολία στις κομψές κυρίες, ρούχα άλλων σχεδιαστών.

Στην φωτογραφία μας η Ζωή Λάσκαρη ως μοντέλο φοράει δυο σύνολα των Οίκων Nina Ricci και Dior. Είναι η κούκλα που όλοι έχουμε διαπιστώσει την ομορφιά της σε ελληνικές ταινίες και στην φωτογράφηση είναι μόνο 18 και κάτι χρονών. Σίγουρα σωστότατη η επιλογή του Κρίτσα να την χρησιμοποιησει ως μοντελο. 

Μεγάλα μεγέθη στον Οίκο Gaultier

 

Ο Jean Paul Gaultier έχει πουλήσει τον Οίκο Υψηλής Ραπτικής που ήταν δικός του από το 2020, αλλά έχει κρατήσει το προνόμιο να ορίζει ο ίδιος κάθε χρόνο ποιός ανερχόμενος σχεδιαστής θα φτιάξει την κολεξιόν Υψηλής Ραπτικής του Οίκου Gaultier. Με αυτόν τον τρόπο διαλέγει άτομα που εκτιμά την πρωτοποριακή σκέψη τους, ενώ ταυτόχρονα είναι βέβαιος ότι θα σεβαστούν το δικό του όνομα. Κάθε κολεξιόν φέρνει κάτι καινούργιο από αυτό το πάντρεμα της παράδοσης του Οίκου Gaultier με τις μοντέρνες αντιλήψεις όσων είναι μικρότεροι από 40 ετών.

Η Simone Rocha σχεδιάζει φέτος την κολεξιόν Gaultier και εκτός των άλλων νεωτερισμών που μας προσφέρει, φτιάχνει ορισμένα ρούχα για μεγάλα μεγέθη -όπως κάνει και στον δικό της οίκο. 

Στην φωτογραφία μας ένα τρυφερό βραδινό για μια αναδυόμενη Αφροδίτη ή μια νεράιδα του δάσους, που απλώς ζυγίζει πιο πολλά κιλά από αυτή που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε πίνακες κι αγάλματα. 

Όλο το ρούχο κατασκευάζεται από οργάντζα και τούλι σωμόν που μπαίνουν σε απανωτά στρώματα, έχει ραφή κάτω από το στήθος, στολίδι πάνω στο στήθος που θυμίζει και cup σουτιέν και τρίαινα ταυτόχρονα, μακριά κρόσια από ασημί πέρλες και διπλά-τριπλά βολάν που κοιτάνε προς τα κάτω αλλά και προς τα πάνω, σε  όλη την περιοχή του θώρακα. 

Σίγουρα μια λαμπρή στιγμή για τον Οίκο Gaultier. 

1955 spectator shoes

 

Το ασπρόμαυρο παπούτσι έχει περιορισμένη χρήση, αλλά μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά σε ένα ασπρόμαυρο κοστούμι Πρενς-ντε-Γκαλ ή πιε-ντε -πουλ. 

Στην εικόνα μας διαφήμιση του 1955 για ασπρόμαυρα δετά παπούτσια της εταιρείας Peters και της σειράς της City Lights (Τα φώτα της πόλης). Ασφαλώς αυτό είναι ένα παπούτσι για τον εκλεπτυσμένο κύριο της πόλης, που έχει ήδη καλύψει όλες του τις ανάγκες σε βασικά μοντέλα. 

1922, βραδινό όνειρο

 

Από ανώνυμο σκιτσογράφο του 1922, έφτασε έως τις μέρες μας το ονειρεμένο σκίτσο βραδινού χαλαρού φορέματος, που συνδυάζει ποικιλία υλικών. Η γραμμή είναι ίσια, μακρόταλη, το κυρίως φόρεμα κρουαζέ σε θαμπό γκρι και υποτονικό πράσινο που καταλήγει σε ουρά, ενώ μια λεπτεπίλεπτη εσάρπα σε διάφανο πορτοκαλί εμπριμέ, ξεκινάει από τους ώμους και στερεώνεται στο σώμα με βραχιόλια. 

(φωτό και επεξεργασία  La mode de Pinktag)

08/1958 Modes et Travaux

 

Τον Αύγουστο του 1958 το περιοδικό Modes et Travaux μας παρουσιάζει ρούχα για το φθινόπωρο, τα οποία είναι εξίσου κατάλληλα για την Άνοιξη. 

Τον Μάρτιο του 2024, προσωπικώς θα φορούσα άνετα στο γραφείο μου το ίσιο ταγιέρ στην δεξιά σελίδα, και ακόμα πιο άνετα το ριχτό παλτό σε μπλε-ρουά,  με τον στρογγυλό γιακά και τις λοξές κουφόπιετες κάτω από τον λαιμό.

(φωτό La mode de Pinktag)

"Ταξιδεύοντας στις εποχές του χρόνου"

Ναι, είναι ακόμα Χειμώνας αλλά η Άνοιξη πλησιάζει, οπότε ένα ντύσιμο που είναι ζεστό όπως ταιριάζει στον Χειμώνα, αλλά έχει χρώματα φρέσκα όπως ταιριάζει στην Άνοιξη,  είναι ό,τι πρέπει. 

Γι αυτό γεωμετρικό ημίπαλτο, ριχτό, με μεγάλες εξωτερικές οβάλ τσέπες, πεσμένη μανικοκόλληση, σε ντουμπλ-φας ύφασμα γκρι ανοιχτό και μπεζ (το έξω του είναι γκρι) .
Απο κάτω παντελόνι σε μικρό καρό, που όλο μαζί φαίνεται γκρι. Κολεγιακά παπούτσια σε γκρι λουστρίνι.
Πορτοκαλί μονόχρωμο ζιβάγκο. 
Λαχανί μαλακιά τσάντα με μπεζ λουράκια.
Για κόσμημα η μεγάλη χειροποίητη καρφίτσα μου σε τσόχα, που έχει μια πορτοκαλί καρδιά, παραμέσα μια κόκκινη καρδιά, μετά ένα λαχανί λουλούδι, πάνω σε αυτά μια ξύλινη χάντρα ζωγραφιστή και πίσω δυο καστόρινα λουράκια . 

Την έμπνευση για το σημερινό σύνολο μου πήρα από τον πίνακα του Oamul Lu "Traveling through seasons" (Ταξιδεύοντας στις εποχές του χρόνου) που ζωγραφιές του βλέπω στο περιοδικό Flow. Η τοποθεσία της φωτογράφησης επιλέχθηκε με σκοπό να αποδοθεί καλύτερα το πνεύμα του πίνακα, δηλαδή Σάββατο πρωί που δεν δουλεύω, 8 η ώρα που μόλις λάμπει ο ήλιος αλλά λαμπερός φωτίζει τα πάντα , κάνοντας παιγνίδια με τις σκιές, και ταυτόχρονα δεν υπάρχει κανείς  στην καφετέρια (η γυναίκα στον πίνακα είναι μόνη της και τα ρούχα της σκιάζονται από τον κορμό του δένδρου πού και πού). 

Ελπίζω να σας αρέσει το σύνολο. Θα τα πούμε πάλι σύντομα.

 

Ανοιξη 1951, τα χρώματα της μόδας

 

Στο εσωτερικό του περιοδικού Le PetitEcho de la Mode που το εξώφυλλο του είδαμε σήμερα, μας παρουσιάζονται οι γραμμές και κυρίως τα χρώματα που θα φορεθούν την Άνοιξη:

Κόκκινο, όπως κάθε χρονιά στην ιστορία του γυναικείου ντυσίματος. Λίγο μπλε σκούρο που προτεινόταν σταθερά επί δεκαετίες για τις κυρίες με άσπρα ή ξανθά μαλλιά που δεν αγαπούν το έντονο κοντράστ του μαύρου. Μαζί με αυτά, άφθονα παστέλ, που πάντα ταιριάζουν στην Άνοιξη. Ωστόσο  χρώμα-βεντέτα για την Άνοιξη του 1951, 1952 και 1953 ήταν το γκρι. Άλλες φορές σε πλήρες σύνολο (το ταγιέρ με την μπλούζα δεξιά) άλλες φορές σε φούστα ή φόρεμα μαζί με κάποιο άλλο χρώμα ( εδώ με παστέλ κίτρινο ψηλά δεξιά, με μπεζ από κάτω) και μερικές φορές με απόχρωση του μωβ μέσα του (όπως το ταγιέρ ψηλά αριστερά στην φωτό). 

Οι γραμμές των ρούχων βέβαια περιλαμβάνουν τα πάντα, από στενά ταγιέρ για τέλειες σιλουέτες, έως πιο ριχτά ημίπαλτα, τόσο για αυτές που επιδιώκουν έναν αέρα στην κίνησή τους, όσο και γι αυτές που θέλουν να καμουφλάρουν κάποια παραπάνω κιλά στην μέση-κοιλιά. 

Τα χτενίσματα είναι κοντά, γι αυτό τα μικρά καπελάκια που ήταν της μόδας τότε στέκονται εύκολα στα μαλλιά χωρίς να εμποδίζονται από το χτένισμα ή να το καταστρέφουν. Οι γόβες μυτερές ή οβάλ με λογικό τακούνι, μακραίνουν την γάμπα χωρίς να είναι άβολες. Τέλος  τα γάντια  θεωρούνται απαραίτητα σε κάθε εμφάνιση, ειδικά για την πολύ σοφιστικέ Παριζιάνα που προσέχει πολύ τις λεπτομέρειες.  

Και ορίστε πώς αντιμετώπισαν οι κομψές κυρίες του 1951 τον ερχομό της Άνοιξης: προστατευμένες μέσα σε ζεστά υφάσματα, με ρούχα φωτεινά και ταιριαστά στον σωματότυπό τους. 

(φωτό και ρετoύς δισέλιδου La mode de Pinktag)

Echo de la Mode, 02/1951

 

Όπως κάθε Φεβρουάριο, έτσι και τον Φεβρουάριο του 1951, μόλις φάνηκαν οι πρώτες ζεστές ακτίνες ήλιου οι γυναίκες άρχισαν να ετοιμάζουν την ανοιξιάτικη γκαρνταρόμπα τους. Το εξώφυλλο του περιοδικού Le Petit Echo de la Mode είναι ενδεικτικό: παρουσιάζει μια μακριά κόκκινη ζακέτα που ναι μεν είναι μάλλινη, όμως έχει φοδραριστεί φοδραρισμένη με ανοιχτόχρωμο καρό. Από το ίδιο ανοιχτόχρωμο καρό δημιουργείται το κλειστό και σταυρωτό φόρεμα με τον άσπρο πικέ γιακά που φοριέται εσωτερικά της ζακέτας. 

Ένα σύνολο τόσο φωτεινό, δεν απαγορεύεται φυσικά, αλλά δεν ταιριάζει με τον γκρι Παριζιάνικο ουρανό του Δεκεμβρίου και Νοεμβρίου κάθε έτος. Η κομψή Παριζιάνα, φοράει αυτό που ταιριάζει σε κάθε στιγμή του χρόνου. Φοράει τα ανοιχτόχρωμά της, μετά την μέση Φεβρουαρίου.

(φωτό και ρετούς La mode de Pinktag)

Ρούχο ή υπόλοιπο κουβέρτας;

 

Το πλέξιμο με βελονάκι δεν κάνει για ρούχα, παρά μόνο όταν φτιάχνει δημιουργίες με λεπτοδουλειά και πολλές εργατοώρες έως το τέλος της κάθε κατασκευής. 

 

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις καταλήγουμε σε χοντροκομμένο αποτέλεσμα που μάλλον γελοιοποιεί τον άνθρωπο, κραυγάζοντας με τα πολλά του χρώματα και την ανάγλυφη υφή.

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο "φτιάχνω ρούχο" και στο "Φτιάχνω κουβέρτα".

 

 

 

The Blue Coat

 

1920. Ο ζωγράφος Harrington Mann ζωγραφίζει την κόρη του Cathleen Sabine, στον πίνακα "Το Μπλέ πανωφόρι".

1951, Eagle αντρικά ρούχα

 

Κομψότατη διαφήμιση του 1951, της εταιρείας  Eagle για αντρικά ρούχα. Πρωταγωνιστής ο ηθοποιός Γκρέγκορι Πεκ, που σε γκρο πλαν φοράει  σταυρωτό κοστούμι σε μπλε της νύχτας, ενώ στην οθόνη μακριά, ένα γκρι αρζάν δίκουμπο πρωινό κοστούμι και καμπαρντίνα στο χέρι. Να προσέξουμε ότι ως κοσμοπολίτης που είναι,  αποβιβάζεται εικονικά από πτήση της εtαιρείας Eagle clothes. 

Ο Γκρέκγορι Πέκ, ένα τζέντλεμαν που τον είδαμε σωστά ντυμένο σε κάθε περίσταση, από σαφάρι στην Αφρική έως τα Οσκαρ, κι από τις ακτές του Κάπρι έως την εξάσκηση κηπουρικής στο σπίτι του. 

Τα πουλιά

 

Το σημερινό ντύσιμο έχει ως θέμα του τα Πουλιά κι είναι  το μισό αντρικό και το άλλο μισό του Ονείρου. Προέκυψε όταν το αντρικό σακάκι μου που είδαμε πρόσφατα σε μια ανάρτηση,  σκίστηκε στο μανίκι . Ήμουν στο τσακ να το πετάξω, αλλά τελικά αποφάσισα να το σώσω κάνοντάς του ένα τρυφερό απλικέ με πουλιά  από ύφασμα. Τα πουλιά είναι αγαπημένο μου μοτίφ και όλη μου την ζωή όπου το βρω, το αγοράζω -ως εμπριμέ, κέντημα, εικόνα, σκουλαρίκι κλπ. 

Το σύνολό μου περιλαμβάνει τα εξής:

Εξωτερικά μάλλινο σακάκι σε μικρό πιε ντε πουλ και χρώμα μπεζ- λαδί-γκρι, το οποίο έχει πολύ αντρική γραμμή, αλλά ονειρεμένο απλικέ με μια σειρά από γκρι-λαδί πουλιά. Υπάρχει απλικέ και στην πλάτη.

Από κάτω παντελόνι λαδί, φαρδύ και ψηλόμεσο, με άφθονες πιέτες. 

Ζώνη παντελονιού φαρδιά,  από λαδί υφασμάτινες λωρίδες πλεγμένες μεταξύ τους και μπρούτζινη αγκράφα. 

Ζιβάγκο ιβουάρ, απλό, μάλλινο, φορεμένο μέσα από το παντελόνι. 

Μποτάκια μαύρα, ίσια.

Η τσάντα που δεν υπάρχει σε φωτογραφία είναι ώμου, λαδί χρώμα, από φίδι, με μπρούτζινο κούμπωμα βικτωριανό. 

Μιά που δεν είμαι πια υποχρεωμένη να χρησιμοποιώ το σακάκι ως αντρικό, του βάζω κι άλλα γυναικεία στοιχεία. Προσθέτω για τις διαδρομές σε εξωτερικό χώρο ένα τεράστιο κασκόλ από διάφανη ιριδίζουσα μουσελίνα σε λαδι-ασημί, κι αυτό χειροποίητο. Είναι απλώς διακοσμητικό, δεν με ζεσταίνει, αλλά με στολίζει. 

Όταν βρίσκομαι σε εσωτερικό χώρο και αφαιρώ το σακάκι με το κασκόλ, πάνω στο ιβουάρ ζιβάγκο έχω ένα τεράστιο μπρούτζινο κολιέ με πουλιά.  Επομένως είτε με σακάκι, είτε χωρίς, έχω διαρκώς πάνω μου πουλιά. 

Έτσι εγώ με το σύνολό μου πατάω με τα πόδια μου σε δυό βάρκες, το ένα πόδι στο Όνειρο και το άλλο στο αντρικό στυλ -κατά την γνώμη μου με αρκετή επιτυχία ή τουλάχιστον χωρίς να κινδυνεύω να πέσω τελείως μέσα στο νερό. Ο συνδυασμός των ρούχων είναι απροσδόκητος, αλλά όχι απαράδεκτος για γυναίκα.

Αυτό είναι το σημερινό μου σύνολο που ονομάζεται "Τα πουλιά" ελπίζω να σας αρέσει. 

Στις 11.00 θα υπάρχει μια μικρή ανάρτηση με φωτογραφίες της μεταποίησης του σακακιού.

Θα τα πούμε πάλι σύντομα.