Modes et Travaux, τάσεις του 1954

 

Στο τεύχος Δεκεμβρίου 1953 του περιοδικού Modes et Travaux, το μεσαίο δισέλιδο (που το λέμε "σαλόνι") είναι αφιερωμένο στις τάσεις μόδας για το 1954. Οι τάσεις είναι μικρά κάτι τι που άλλες φορές αφορούν μια λεπτομέρεια πάνω σοτ ίδιο το ρούχο κι άλλες φορές κάποιο καινούργιο styling για τα ήδη υπάρχοντα κομμάτια. Ετσι λοιπόν μαθαίνουμε πως το 1954 θα φορεθούν:

1)στο μπεζ φόρεμα, η τάση "Dior κορίτσι", με την φούστα να κονταίνει και σταματάει στους 40 πόντους από το πάτωμα (ενώ η απλή γραμμή Dior είχε φούστες μακριές, λίγο πάνω από τον αστράγαλο)

2)κόκκινο σύνολο, οι μικρές κάπες που καλύπτουν μόνο το κορσάζ

3)στο γαλάζιο βραδινό, οι εσάρπες που στερεώνονται μόνο στο ένα μπράτσο, με βραχιόλι

4)στο μπεζ ταγιέρ, οι καρφίτσες-κλιπ που στερεώνονται στις λοξές τσέπες της ζακέτας ταγιέρ

5)στο μπλε ρουα πανωφόρι, οι μεγάλοι γιακάδες που απλώνονται ως τους ώμους

6)στο ασπρόμαυρο πανωφόρι, τα παλτό σε σκούρο χρώμα τουήντ με φόδρες ζωηρόχρωμες (εδώ με σκούρο λαχανί)

7)τα πολύ κοντά μαλλιά χτενισμένα προς τα πίσω, μαζί με τεράστια σκουλαρίκια

8) ο γούνινος γιακάς και μανσέτες , όπως στα δύο μπλε πανωφόρια δεξιά

9)το παλτό ρεντιγκότα με την στενή μέση, όπως το μαύρο

10) τα φορέματα πρινσές με όλο το κορσάζ εφαρμοστό, όπως το κίτρινο 

11) την γραμμή φούστας "θόλος" όπως στο γαλάζιο σκούρο φόρεμα

11) την γραμμή "σωλήνας" που εισάγει ο νέος σχεδιαστής Μάρκ Μποάν  με στενό φόρεμα και ριχτό σακάκι, όπως το μπεζ σύνολο κάτω δεξιά.

Πολλές αλλαγές για το 1954, κάποιες από αυτές εφικτές για όλες τις γυναίκες , π.χ. το χτένισμα και η αλλαγή της φόδρας στο παλτό, άλλες μόνο για εκείνες που θα αγοράσουν ρούχα στις νέες γραμμές.

Modes et Travaux 10/1953

 

Από τεύχος του Modes et Travaux τον Οκτώβριο του 1953,  μπλούζες αμπιγιέ, ραμμένες από πολύτιμα υφάσματα (σε δαντέλα η αριστερή και κρεπ-ντε-σιν η δεξιά). Ένα όμορφο ύφασμα κι ένα πατρόν που επιτρέπει στο ύφασμα να αναδειχθεί χωρίς να διακόπτεται από πολλές ραφές, αυτό χρειάζεται η μελετημένη αμπιγιέ μπλούζα. 

(σκίτσο μαυρόασπρο επιχρωματισμένο από την La mode de Pinktag)

Vogue 1949, σχόλιο πάνω στην αντίθεση

 

Ένα σχόλιο πάνω στην αντίθεση ισχυρίζεται το Vogue του 1949 πως είναι αυτά τα δυο μοντέλα. Και πράγματι αριστερά το κλος παλτό με το άφθονο ύφασμα που ούτε καν σε αφήνει να μαντέψεις το σώμα της μιάς γυναίκας, ενώ δεξιά το στενό-στενό, από τους ώμους έως και το στρίφωμα ταγιέρ της άλλης. 

Ποιό από τα δυό είναι πιο γοητευτικό; Η κάθε μιά μας θα αποφασίσει μόνη της.

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

Kολιέ από ξύλο και γυαλί

 

Ενα κολιέ  φτιαγμένο από ξύλο και γυαλί, τέλειο για ένα καφέ σκούρο μονόχρωμο σύνολο. 

Σε φαρδύ κορδόνι πλακέ περνιούνται χάντρες ξύλινες (όπως ο κύβος στην μέση, οι δυό μεγάλοι κύλινδροι και τα κίτρινα τετράγωνα,) αλλά κι από γυαλί (όπως  οι οβάλ βυσσινί χάντρες, οι μικρότεροι κύλινδροι σε κόκκινο και κίτρινο και οι βυσσινί οκτάγωνες χάντρε). Τα πάντα χωρίζονται με μπρούτζινους διπλούς κώνους και καφέ ξύλινες ροδέλες. 

Το κολιέ δεν έχει μόνο απροσδόκητα χρώματα
αλλά κι ενδιαφέρουσα υφή, οι γυάλινες χάντρες είναι αδιάφανες αλλά γυαλιστερές, ενώ οι ξύλινες είναι ματ κι ο κύβος στο μέσον έχει πάνω του ορατά τα νερά του ξύλου. 

Modes et Travaux, 10/1953

 

Μια σειρά από πανωφόρια στο περιοδικό Modes et Travaux Οκτωβρίου του 1953. Υπάρχουν όλες οι γραμμές: ρούχα ίσια και συμμαζεμένα όπως το κυπαρισσί ταγιέρ και η μπλε ρουά ζακέτα, ρούχα με τονισμένη μέση που φαρδαίνουν πολύ στο στρίφωμα όπως το παλτό σε κόκκινο του αστακού και βέβαια τα πολύ ριχτά ρούχα σαν το κρεμ παλτό -που τον εξαίρετο όρθιο γιακά του μπορείτε να δείτε σε κοντινή φωτογραφία στο 1ο σχόλιο. 

Μια δεκαετία για όλα τα γούστα κι όλες τις σιλουέτες, αυτή ήταν η μόδα από το 1950 έως και το 1959. 

Lanvin 1968, Bohemian λάμψη

 

Η ανεμελιά των χίπις που βρέθηκαν στο προσκήνιο στα τέλη του ΄60, επηρέασε πολύ τον χώρο της μόδας. Το ντύσιμο των χίπις ήταν ουσιαστικά το αγκάλιασμα όλων των πολιτισμών, από όλες τις χώρες της Γης -φορούσαν τα πάντα εκτός από κοστούμι ή ταγιέρ. Κάποιοι σχεδιαστές δανείστηκαν σχεδόν ολόκληρο το ντύσιμο των τσιγγάνων, άλλοι τα κοσμήματα της Ινδίας, μερικοί τις πουκαμίσες και τις γούνες της Ρώσσικης στέπας, κι άλλοι τα μοτίφ του Περού και του Μεξικού. Από όλη την ιστορία των χίπις σήμερα μας έμεινε ο απόηχος που ονομάζουμε Boho, το οποίο αν και είναι συντόμευση της λέξης Bohemian και χαρακτηρίζει τους τσιγγάνους, εν τούτοις δεν υπήρχε πριν τους χίπις κι ήταν το αποδεκτό χίπικο ντύσιμο για τις Παριζιάνες που έως το 1965 είχαν ένα πολύ τακτικό και συγκροτημένο ντύσιμο.

Εδώ ο οίκος Lanvin φτιάχνει δυό βραδινά σύνολα, μίνι φυσικά,  από πλεχτά υφάσματα με ανάγλυφη επιφάνεια, σε ζεστές αποχρώσεις του κεχριμπαριού και της πάπρικας, στολισμένα με κουδουνάκια, δαντελένια μοτίφ πλεγμένα με το βελονάκι, κι όλων των ειδών τις πολύχρωμες χάντρες ως Υψηλής Ραπτικής χαϊμαλιά. 

(φωτό La mode de Pinktag, από σελίδα του περιοδικού Μόδα 09/1968)

Αντρική μόδα 2022

 

Σύγχρονο ρούχο για άντρες: η πλεχτή ζακέτα έχει την κλασσική γραμμή με τον γιακά πέτο και τα δυό εξωτερικά τσεπάκια, ωστόσο είναι πολύ μοντέρνα χάρη στο colorblock στοιχείο, η μισή είναι πλεγμένη σε λαδί απόχρωση, η άλλη μισή σε υποτονικό καφέ. Μπορεί να φορεθεί τόσο από μεγάλους άντρες που τους αρέσει μια πινελιά πρωτοτυπίας, όσο κι από νέους άντρες που επιζητούν την λειτουργικότητα των κλασικών.

Κολιέ από αδιάφανο γυαλί Βοημίας

 

Κολιέ χειροποίητο από εργαστήριο γυαλιού στην Βοημία, φτιαγμένο στην δεκαετία του 1960. Είναι φτιαγμένο πάνω σε μπρούτζινες βάσεις διαφόρων μεγεθών, οι οποίες φιλοξενούν γυάλινες παραλληλόγραμμες χάντρες αδιαφανείς σε δυό αποχρώσεις του κίτρινου, συν ορισμένα μέτριου μεγέθους κόκκινα κρύσταλλα.

Το κολιέ εκτός από Α' ποιότητας υλικά, έχει και άπειρη εργασία πάνω του. Όλες οι χάντρες είναι πιασμένες με "δοντάκια" (prongs) στο χέρι και τα ξεχωριστά τμήματα έχουν ενωθεί με ασημοκόλληση, επίσης στο χέρι. Συνολικά περιλαμβάνει τουλάχιστον 1.272 "δοντάκια". 

Κάποιοι τεχνίτες στην Βοημία μπήκαν σε μεγάλο κόπο για να στολίσουν τον λαιμό των όμορφων γυναικών της Ευρώπης.

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

1956, Ramage de Bourjois

 

Στο οπισθόφυλλο του περιοδικού Le jardin des Modes 09/1956, εικονογραφημένη διαφήμιση για το άρωμα Ramage του Οίκου Bourgois, όπως λέει το σλόγκαν: "το άρωμα των ερωτευμένων".

To Ramage δημιουργήθηκε το 1950 από τον χημικό κι αρωματοποιό Henri Robert κι ανήκει στην κατηγορία chypre, δηλαδή στις κολόνιες που δεν μυρίζουν λουλούδια, αλλά αγριόχορτα, ξύλα, βότανα.  Ο Henri Robert είχε τις ίδιες αντιλήψεις για τα αρώματα με την Coco Chanel, γι αυτό διετέλεσε επί 22 χρόνια επικεφαλής αρωματοποιός της, δημιουργώντας τις γνωστές μυρωδιές Pour Monsieur και No1. 

(φωτο σελίδας La mode de Pinktag)

End of Day κολιέ

 

Ιανουάριος 1952, πανωφόρια

 

Με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για για ορισμένα χρόνια ακόμα, οι γυναίκες πήραν το αίμα τους πίσω για την στέρηση υλικών που έζησαν τα χρόνια του πολέμου: τα ρούχα γίνονταν κάθε χρόνο φαρδύτερα. Ξεκίνησαν από το 1947 με το New Look που είχε φούστες με λοξά φύλλα κι έφτασαν στις ολοκυκλικές κλος φούστες, αλλά ακόμα και το κλος παλτό -που είναι ένα πολύ δαπανηρό ρούχο.

Στο εξώφυλλο του περιοδικού Le Petit Echo de la Mode για τον 1/1952, ένα  παλτό κλος σε πράσινο κυπαρισσί, που έχει μάλιστα φουσκωτά μανίκια, και δίπλα του ένα ταγιέρ με στενή ζακέτα και κλος φούστα σε χρώμα ντομάτας. Νομίζω πως το κύριο χαρακτηριστικό στα δυό μοντέλα είναι η αφθονία υλικού. Μπορείτε να κάνετε μια σύγκριση κοιτάζοντας στο 1ο σχόλιο τυπικά ρούχα του 1944. 

1940 χειροποίητα σκουλαρίκια

 

Η δεκαετία του ΄40 με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε μια μεγάλη δοκιμασία για όλους τους κατασκευαστές στον χώρο της μόδας, μεταξύ άλλων και για αυτούς που έφτιαχναν φω-μπιζού. Σχεδόν όλα τα υλικά που χρησιμοποιούσαν βρίσκονταν σε έλλειψη -ειδικώς τα μέταλλα. Αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν μεγάλη φαντασία κι επινοητικότητα για να μετατρέψουν το ξύλο, τον φελλό, τις κλωστές και τα κεραμικά σε όμορφα μπιζού. Εδώ βλέπουμε ένα τέτοιο δείγμα φαντασίας.

Σε μια μεταλλική μικρή βάση κλιπ, στερεώνονται γυάλινες μεγάλες χάντρες που από πάνω βάφονται με περλέ χρώμα κι έπειτα αποχρωματίζονται μερικώς. Το σκουλαρίκι διατηρεί γενικά την διαφάνεια της γυάλινης χάντρας, αλλά η επιφάνειά του έχει ένα έξτρα ενδιαφέρον εξαιτίας της σποραδικής περλέ επιφάνειας. Στην μέση του βρίσκεται ένα μικρό γυάλινο κουμπί επίσημης μπλούζας!

(φωτογραφία La mode de Pinktag)

1954, το ίδιο φόρεμα από τις 10 π.μ έως τις 10 μ.μ.

 

Μια πολύ τολμηρή πρόταση styling από το Le jardin des Modes 10/1954: το ίδιο φόρεμα για ξανθεια και μελαχρινή, συμπληρωμένο με αξεσουάρ που του επιτρέπουν να φορεθεί από το πρωί στις 10 έως το βράδυ στις 10. 

Η τολμηρή πινελιά είναι τα χρώματα που προτείνει το περιοδικό, ανακατεύοντας το καφέ με το μαύρο, βεβαίως  σε πολύ μεγάλη διαφορά έντασης μεταξύ τους, καθώς και άλλα χρωματιστά συμπληρώματα. 

Το φόρεμα είναι μάλλινο, σταυρωτό έως τους γοφούς, με ασύμμετρο ντεκολτέ και κούμπωμα μόνο στην αριστερή πλευρά. η φούστα έχει 4 κουφόπιετες που ανοίγουν με το βάδισμα. προτείνεται σε καφέ σκούρο (επάνω0 για τις μελαχρινές και σε μαύρο για τις ξανθιές. Δίπλα από το κάθε χρώμα, βλέπετε πώς μπορεί να φορεθεί για ψώνια το πρωί, για γεύμα το μεσημέρι και για κοκτέηλ το βράδι. 

Αλλάζει καταρχάς η επισημότητα των παπουτσιών: ξεκινάμε με ίσια κολεγιακά, περνάμε στα δετά με τακούνι και καταλήγουμε στις γόβες για το βράδυ. 

Ομοίως αλλάζει η τσάντα: το πρωί είναι αρκετά μεγάλη με δυό χερούλια, σε έντονο χρώμα, το απόγευμα γίνεται μεσαίου μεγέθους φάκελος, το βράδυ μικρή  με ένα χερούλι. 

Το κεφάλι καλύπτεται για το πρωινό με καπέλο υφασμάτινο bucket σε ίδια απόχρωση με την τσάντα ή την μπλούζα, το απόγευμα στολίζεται με μικρό καπέλο από γούνα, το βράδυ με κορδέλα από λεπτότατο δίχτυ και βελούδινο φιόγκο. 

Τα γάντια ξεκινούν από σπορ κοντά δερμάτινα, περνάνε σε μακριά δερμάτινα και καταλήγουν σε μακριά σατέν. Τα μπιζού αφήνονται στην κρίση της κομψής κυρίας. 

Ιδού λοιπόν, ένα απλό φόρεμα που αλλάζει πρόσωπο ανάλογα με τα συμπληρώματά του

O de Christian Dior

 

Η εικονογράφηση του Christian Dior για το γράμμα Ο-μικρον του βιβλίου του "Το μικρό λεξικό της Μόδας", ένα βραδινό φόρεμα από Οργάντζα.

1954 φόρεμα στενό με παλτό ριχτό

 

1954 το περιοδικό Le Jardin des Μodes μας παρουσιάζει φορέματα και πανωφόρια που χωρίς να είναι ίδια, φτιάχτηκαν για να ταιριάζουν πραγματικά και να αποτελούν σύνολα, αλλά  με ένα λεπτό τρόπο.

 
Εδώ το φόρεμα σε μάλλινο ντιαγκονάλ είναι στενό, με κοντό μανίκι ζαπονέ και με πολύ κλειστή λαιμόκοψη. Το στολίδι του είναι το πλαστρόν του σε γραμμή ημικυκλική, που κόβεται στο λοξό του υφάσματος, προκαλώντας ένα όμορφο παιγνίδι υφής, αντιληπτό μόνο από κοντά και μόνο για το έμπειρο μάτι. 
Το πανωφόρι είναι ριχτό, σε μήκος 7/8 (σχεδόν έως το γόνατο), ραμμένο σε ψαροκόκαλο,  δηλαδή ύφασμα  πολύ πιο χοντρό από το φόρεμα. Έχει όμως το ίδιο ακριβώς πλαστρόν, στο ίδιο ακριβώς σημείο του θώρακα. 
Τα δυό κομμάτια προσφέρονται στα εξής χρώματα, το φόρεμα σε καφέ του κάστορα και σκούρο γκρί, το πανωφόρι σε καφέ σκούρο και γκρί με μαύρο. 

Ρούχα Léonard

Eικονογράφηση R. Gouret

φωτογραφία σελίδας La mode de Pinktag)

1968 ρούχα για εύσωμες γυναίκες

 

Από Modes et Travaux Οκτωβρίου του 1968, δυό φορέματα κι ένα ταγιέρ για σιλουέτες εύσωμες ή και ώριμες. 

 

Είναι και τα τρία κοντά έως την αρχή του γόνατου όπως ήταν τότε η μόδα και χαλαρά στο σώμα. Τα δυό φορέματα έχουν όμορφα ντεκολτέ που ωθούν το βλέμμα προς το πρόσωπο και κάθετες ραφές που μειώνουν σε μικρότερα τμήματα την εικόνα το σώματος. Το ταγιέρ σε ζεστό καφέ χρώμα, χωρίς γιακά και περιττές λεπτομέρειες,  μπορεί να συνδυαστεί πολύ εύκολα με πολύχρωμα ζιβάγκο ή χτυπητές μπλούζες με γιακάδες και φιόγκους, πράγμα που ταιριάζει σε νέες γυναίκες ή σε μεγαλύτερες, σε εύσωμες όσο και στις λεπτές. 

(φωτό La mode de Pinktag)

1949 Russel and Bromley

 

1949 , στο περιοδικό Vogue UΚ εμφανίζεται αυτή η όμορφη διαφήμιση για σπορ γυναικεία μποτάκια, πολύ χειμρινά. Το μοντέλο ονομάζεται "Τούνδρα" είναι φτιαγμένο από δέρμα μοσχαριού μέσα κι έξω, ολα τα μέρη του γαζωμένα (όχι κολλημένα),  έχει μικρή πλατφόρμα από κρεπ ντυμένη με δέρμα για να μονώνει το πόδι από το χιονισμένο έδαφος της πόλης ή της εξοχής, επιπλέον έχει σόλα προφίλ  για έξτρα προστασία και κλείνει με φερμουάρ στο μέσον μπροστά. 

Αν και το μποτάκι είναι το κατάλληλο για εκείνες τις πολύ δύσκολες μέρες με το χιόνι στις οποίες   η λογική δεν μας επιτρέπει να φορέσουμε κομψές γόβες, εν τούτοις στην διαφήμιση που βλέπουμε με τραβάει και πάλι η κομψότητα: το κίτρινο πανωφόρι με την καρό φόδρα, που εμπεριέχει το χρώμα του παπουτσιού. Γιατί  μια κομψή κυρία, μπορεί να κάνει κάποιες παραχωρήσεις στην κομψότητά της σε έκτακτες περιστάσεις, αλλά  δεν μπορεί να ξεχάσει τα βασικά, π.χ πόσο όμορφο είναι ένα πανωφόρι σε φωτεινό χρώμα, μια φριχτή χειμωνιάτικη μέρα. 

(φωτό σελίδας La mode de Pinktag)

1955, Martell, Dry Pale διαφήμιση

 

Διαφήμιση φιλοτεχνημένη από τον εικονογράφο Yves Betin σε οπισθόφυλλο τεύχους Echo de la Mode του 1955. Αφορά το κονιάκ Dry Pale της εταιρείας  Martell, ένα ποτό με πιστοποιητικό ευγενικής καταγωγής που πρωτοκυκλοφόρησε στην αγορά το 1874. Η Martell ισχυρίζεται ότι το κονιάκ της "πίνεται με νερό".  Όπως φαίνεται πίνεται καλύτερα στην ηρεμία μίας πολυθρόνας βεράντας, αντί για το σκαμπό ενός μπαρ που συνήθως βλέπουμε στις διαφημίσεις ποτών.

Τα Martell Dry Pale ήταν πάντα πολύ ακριβά ποτό. Το σημερινό μπουκάλι κονιάκ στοιχίζει γύρω στα 100 ευρώ, ενώ αυτά του 1953 (ανοιγμένα) 500-600 ευρώ. 

(photo La mode de Pinktag)

10/1953 παλτό σε γραμμή Άλφα

 

Στο εξώφυλλο του Οκτωβρίου 1953 του περιοδικού  Le petit Echo de la Mode, ένα πανωφόρι τελείως ριχτό σε γραμμή Άλφα, με μικρό όρθιο γιακά, φαρδιά μανίκια που στενεύουν στους καρπούς και κοφτές τσέπες. 

 

Η εικονογράφηση είναι πολύ ασυνήθιστη, δεν έχει καθαρές γραμμές μανικοκόλλησης, κλεισίματος κλπ, ενώ τα φρύδια της γυναίκας είναι πολύ καθαρά ζωγραφισμένα, ομοίως με το καπέλο και τα σκουλαρίκια της. Γιατί άραγε; Το μικρό σχέδιο του πατρόν στο εσωτερικό του περιοδικού ρίχνει φως στο μυστήριο: το παλτό είναι φτιαγμένο από ψεύτικη γούνα προβιάς (teddy-bear), αυτή που είναι τα τελευταία χρόνια της μόδας και για τις σημερινές γυναίκες. 

(φωτογραφίες σελίδων La mode de Pinktag)

Jaques Fath 1950

 

Jardin des Modes, 10/1950 με ένα πανωφόρι του Ζακ Φάθ μακρύ ως το μέσον της γάμπας και ριχτό, καταλληλο τόσο για πρωί όσο και για βράδυ. 

Ο γιακάς , η φάσα κλεισίματος κι οι μανσέτες επίσημες, από γούνα κάστορα. Το ίδιο το  πανωφόρι ακόμα πιο επίσημο χάρη στο αριστουργηματικό πλισέ σολέιγ που τροποποίησε το μάλλινο ύφασμα. 

Ένα ρούχο που δεν ανήκει στις τάσεις μόδας καμίας χρονιάς και δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο καμία χρονιά. 

(φωτογραφία σελίδας La mode de Pinktag)

1966 διαφήμιση Avon

 

Η εταιρεία καλλυντικών Avon ήταν διάσημη παντού, και στην Γαλλία. Εδώ μια διαφήμισή της σε περιοδικό Modes et Travaux τον Δεκέμβριο του 1966, όπου καλεί τις γυναίκες να διαλέξουν εγκαίρως, στην ησυχία του σπιτιού τους τα δώρα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα με την ευκαιρία των Χριστουγέννων που πλησιάζουν. Το κύριο χαρακτηριστικό της εικόνας είναι το έντονο χρώμα, που είχε μπει πολύ δυναμικά στην ζωή των ανθρώπων κι έμεινε έως και το 1990 -όπου το σταχτί της Ντόνα Καράν και το μπεζ της άμμου του Τζιόρτζιο Αρμάνι το έσβησαν. 

 Κίτρινος ο μεγάλος καναπές. Πολύχρωμο ψυχεδελικό εμπριμέ που αντιγράφει τον Εμίλιο Πούτσι για το φόρεμα της πελάτισσας και την μπλούζα της κοπέλας της Avon. Επίσης πολύχρωμες οι συσκευασίες των καλλυντικών, πράσινα κουτάκια για κρέμες σώματος, γαλάζιες πούδρες προσώπου, κόκκινο για τις λοσιόν μαλλιών. Ακόμα κι  οι συσκευασίες δώρου είναι εμπριμέ (στην μικρή εικόνα, το μεγάλο στρογγυλό κουτί σε μπέζ με λουλούδια λευκά). 

Ναι, το 1966 ήταν χρωματιστό και κεφάτο. 

(φωτό La mode de Pinktag)

Why don't you do right

 

1943. O  Μπένυ Γκούντμαν που έμεινε στην ιστορία ως Βασιλιάς του Swing, διάσημος διευθυντής της δικής του μεγάλης ορχήστας (Big band), πολύ σοβαρός αλλά μόνο 34 χρονών στην φωτογραφία μας, κοιτάζει με λατρεία την Πέγκυ Λη που είναι φτασμένη ερμηνεύτρια τζαζ ήδη στα 23 της, καθώς εκείνη τραγουδάει το Why don't you do right. 

1968 Vitos πλεκτά.

 

Modes et Travaux και  09/1968, η 17χρονη τότε Ντομινίκ Σαντά με το φρέσκο πρόσωπό της και το λεπτό εφηβικό της σώμα, διαφημίζει πλεχτά ρούχα για την διάσημη εταιρεία Vitos. 

Όπως λέει η εταιρεία "H γυναίκα αγαπάει την αλλαγή. Την μια μέρα ονειρεύεται χρώματα γι αυτό φοράει το λουλουδάτο πλεχτό της μικρής εικόνας, αλλά την άλλη μέρα επιζητεί την απλότητα, γι αυτό επιλέγει το μίνι πλεχτό φόρεμα από μαλλί Σέτλαντ σε απαλό μωβ, ώστε να αισθάνεται άνετα". 

Πολύ σωστή περιγραφή σε μια λιτή διαφήμιση άριστων προϊόντων. Μπορούμε να φανταστούμε την εικόνα των γυναικών που περπατούσαν στους δρόμους της Γαλλίας με τα παστέλ και πολύχρωμα φορεματάκια τους, σαν ακτίνες ανοιξιάτικου φωτός κάτω από τον μουντό φθινοπωρινό ουρανό. 

(φωτό La mode de Pinktag)

1970 Sarah Coventry

 Μια μεγάλη καρφίτσα της Sarah Coventry που ανακατεύει 50 χρόνια πριν, πολύ πετυχημένα,  το ασημί με το χρυσό μέταλλο στο ίδιο κόσμημα. 

Μεγάλο στεφάνι φτιαγμένο από ένα μόνο κλαδί, πάνω από το οποίο ξεπετάγονται φύλλα στα δυο χρώματα μετάλλου κι έχει 4 μικρά κρύσταλλα ως στολίδι του. 

(φωτό La mode de Pinktag)

1927 βραδινά φορέματα

 

Από  περιοδικό L΄ Art et la Mode του 1927,  δυό σκίτσα για ρούχα του οίκου Molyneux, πολύ χαρακτηριστικά της εποχής Art Deco, κατάλληλα για χορό ρούμπα όπως το βίντεο της προηγούμενης ανάρτησής μας και τις γυναίκες που πάλευαν για την απελευθέρωσή τους. 

Το δεξί φόρεμα είναι φτιαγμένο από ροζ ζωρζέτ κι εχει λευκές γαρδένιες στο πλάι, το αριστερό είναι γκρι σατέν, και τα δύο  χαλαρά στο σώμα δεν το περιορίζουν σε τίποτα, κοντά ως το γόνατο, με ανοιχτό ντεκολτέ, χωρίς μανίκια,  ταιριάζουν με εύκολα στο χτένισμα πολύ κοντά μαλλιά και συμπληρώνονται από  σκουλαρίκια και πολλά βραχιόλια στο χέρι. 

Η Art Deco ήταν μια εποχή μεγάλης αλλαγής, με όραμα στην αρχιτεκτονική και τις επιστήμες, με μεγάλους κοινωνικούς αγώνες κι επανάσταση στα ήθη. Ήταν μια εποχή γενικευμένης προόδου που ανέκοψε πλήρως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, κάνοντας τα πάντα συντηρητικά και φοβικά. Μια εποχή που δεν θα ξανάρθει. 

Ο μύθος της μικρής μέσης (άλλη μια φορά)

Είναι σίγουρο ότι οι γυναίκες παλιότερων αιώνων δεν είχαν σημαντικά μικρότερη μέση από τις σύγχρονες. Μας το βεβαιώνουν οι γιατροί κι οι ανατόμοι που εξετάζουν σκελετούς γυναικών, οι οποίοι δεν διαπίστωσαν  καμία παραμόρφωση των πλευρών κι άλλα ευτράπελα που αποδίδονται στον κορσέ. Το μόνο που συνέβαινε ήταν η δημιουργία μιας οπτικής ψευδαίσθησης της μικρής μέσης, μέσω βοηθημάτων όπως οι τουρνούρες -για τις οποίες μιλήσαμε με προηγούμενη ανάρτηση. 

Εκτός από τους ειδικούς, μπορούμε να εμπιστευτούμε και τα μάτια μας. Εδώ έχουμε δυό φωτογραφίες γυναικών από διαφορετικούς αιώνες στην ίδια πόζα. Δεξιά η Τζήν Πάτσετ, μοντέλο της δεκαετίας του 50 κι 60. Αριστερά όμορφη άγνωστη του 1880. Αν προσέξετε λίγο τις εικόνες, θα διαπιστώσετε οτι η Τζην Πάτσετ έχει μικρότερη μέση από την άγνωστη, απλώς η άγνωστη φοράει ένα ντραπέ από το στήθος προς την μέση της, δεύτερο ντραπέ γύρω από τους γοφούς και τουρνούρα κάτω από την φούστα της, συν το ότι στην φωτό η σκιά από το μπράτσο της πέφτει στα πλάγια του κορμού της κι αφαιρεί όγκο.  Όλα αυτα δημιουργούν δυό τρίγωνα που μικραίνουν προς την μέση ακριβώς, γι αυτό κι έχουμε αυτό το οπτικό αποτέλεσμα.

Φυσικά η Τζην Πάτσετ ήταν επαγγελματίας μοντέλο, όμως υπήρχαν πολλές γυναίκες λεπτές όσο κι αυτή, που απλώς δεν ακολούθησαν καριέρα στην μόδα. Εσείς για ποιές νομίζετε ότι φτιάχτηκαν τα ρούχα μέγεθος 00 στις ΗΠΑ ή το μ. 34 στην Γαλλία; Για τα ελάχιστα μοντέλα πάνω στην Γη; 

Jardin des Modes, 08/1955

 

Η γραμμή εβαζέ, δηλαδή το ρούχο που είναι στενό προς τους ώμους κι ανοίγει διαρκώς περισσότερο από εκεί και κάτω, μπήκε στην μόδα το 1955. Εδώ το περιοδικό Le Jardin des Modes μας παρουσιάζει τρία χειμερινά πανωφόρια εβαζέ, εκ των οποίων στις φωτογραφίες μας βλέπουμε το ένα. 

Η γραμμή εβαζέ γενικότερα χρειάζεται ένα χοντρό ύφασμα που "στέκεται", επομένως το βελούδο, το κρεπ, οι μουσελίνες, οι ζωρζέτες και τα πιο πολλά λινά, δεν κάνουν γι αυτήν την γραμμή. Kαταλληλα είναι το Kαλοκαίρι τα πικέ, το Χειμώνα τα ψαροκόκαλα και το βράδι τα μπροκάρ. 

Το δικό μας παλτό είναι σε ψαροκόκαλο, ένα χοντρό ύφασμα μάλλινο που δανειστήκαμε από το αντρικό ντύσιμο, σφιχτο-υφασμένο εξαιτίας της διαγώνιας ύφανσης με νήματα σε δυό ξεχωριστά χρώματα. Το μπροστινό μέρος είναι λιτό, ενώ η πλάτη έχει μια βαθιά κουφόπιετα στο μέσον, γαζωμένη έως τους γοφούς κι ελεύθερη από εκεί και κάτω.  Η γραμμή του δεν διακόπτεται πουθενά με οριζόντιες ραφές ή διακοσμητικές λεπτομέρειες. Έχει απλώς έναν μικρό μυτερό γιακά και μια πάτ ζώνης (μισή ζώνη) στην πλάτη, που στερεώνεται με δυό κουμπιά ίδια με του κλεισίματος. 

Αξιοπρόσεκτη κατά την γνώμη μου είναι και η τσάντα που συνοδεύει το ρούχο, μεγάλη, μαλακιά, με στρογγυλεμένες άκρες, με καπάκι κλεισίματος για ασφάλεια και δυο κομψότατα χερούλια. Η  τέλεια τσάντα για μια πρωινή βόλτα στα μαγαζιά, όχι τόσο μεγάλη που να μοιάζει με αποσκευή του Σαββατοκύριακου, ούτε τόσο μικρή που να μην είναι χρηστική. 

(φωτογραφίες σελίδας La mode de Pinktag)

12/1966 βραδινό φόρεμα, μπολερό και τσάντα

 

Από Modes et Travaux Δεκεμβρίου του 1966, ένα σύνολο: το βραδινό φόρεμα, το μπολερό του και η επίσημη τσάντα. 

Το φόρεμα είναι μαύρο σατέν ντυσές, ένα χοντρό ύφασμα που κρατάει την γραμμή του, γι αυτό κάνει για ρούχα μάξι με ουρά ή για δροσερά μίνι φορεματάκια σε εβαζέ γραμμή όπως εδώ.

Το μπολερό είναι από χρυσή δαντέλα, κουμπώνει στην πλάτη με ένα κουμπί και στο μέσον μπροστά έχει ένα πλακέ φιογκάκι από κορδέλα γκρο. 

Η τσάντα είναι κι αυτή χρυσή από μονόχρωμο χοντρό λαμέ, με δυό μικρά χερούλια και καπάκι που κλείνει προς τα εμπρός με πρες μπουτὀν. Έχει εσωτερικά χοντρή ενίσχυση καπιτονέ που την κάνει σταθερή και σχεδόν άκαμπτη.

Στα δύο πρώτα σχόλια το πατρόν της τσάντας, για να δείτε πώς είναι ο σχεδιασμός της πάνω στο δύο διαστάσεων ύφασμα, πριν ραφτεί και καταλήξει σε τριών διαστάσεων αντικείμενο.

1971, Susan Dey + Samsonite

 

1971, διαφήμιση για τις τσάντες Samsonite με μοντέλο την Susan Dey, την αγαπημένη έφηβη πρωταγωνίστρια της σειράς The Partridge family.

Beauty hack για οικονομία

 

Ο Χειμώνας έρχεται με αυξημένες τιμές στα τρόφιμα κι ενεργειακή κρίση. Οι περισσότερες από εμάς κάνουμε οικονομία και δεν είμαστε πια σε θέση να αγοράζουμε ακριβά προϊόντα ομορφιάς. Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά τις εξαιρετικές συσκευασίες που βρίσκονται στην διάθεσή μας από το ένδοξο παρελθόν (οι οποίες δημιουργούνται μόνο για τα ακριβά προϊόντα), κάνοντας περίπου την ίδια δουλειά, με πολύ χαμηλότερο τίμημα. 

Στην φωτογραφία μία πούδρα με ενσωματωμένο πινέλο του D. Murad που το περιεχόμενό της τελείωσε. Την χρησιμοποιούσα κάθε μέρα γύρω στις 12 το μεσημέρι, για να πουδράρω ελαφρά με το πινέλο το μέτωπο και την μύτη μου, που με την ζέστη και την δραστηριότητα είχε αρχίσει να γυαλίζει. Δεν μπορώ να αγοράσω το ίδιο θαυμάσιο προϊόν, μπορώ όμως να γεμίσω την θήκη για την πούδρα με άλλη, της επιλογής μου. 

Επιλέγω  από την ιταλική εταιρεία Bottega di lungavita, μία πούδρα libre, διάφανη κι άοσμη, φτιαγμένη από ρύζι, με πράσινο τσάι, βιταμίνες Ε και Α και φυτική πρωτεΐνη (χωρίς ορυκτέλαια ή ζωική πρωτεΐνη). Με ένα κουταλάκι για εσπρέσσο γεμίζω το πίσω μέρος της θήκης κι από εκεί και πέρα έχω μια μικρή πουδρίτσα στην τσάντα μου, σε πολύ βολικό μέγεθος αφού μαζί με το πινελάκι της είναι περίπου όσο ένα λιπ γκλος. 

Στην 1η φωτό η θήκη του D. Murad άδεια, στην 2η γεμάτη κι έτοιμη για καινούργιες δόξες!

12/1966, γιορτινά ρούχα για παιδιά

 

Στο τεύχος 12/1966 του περιοδικού Modes et Travaux, συναντάμε ρούχα επίσημα για παιδιά. 

Το 1966 όπως και το 2022, τα ρούχα του σχολείου και του παιγνιδιού ήταν διαφορετικά από αυτά για τις γιορτές, το σινεμά, το θέατρο και το φαγητό, ή ακόμα και την εκκλησία. Ακολουθούν ωστόσο τις τάσεις της μόδας και μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τα ρούχα των ενηλίκων, καθώς το παιδί μεγαλώνει και μπαίνει στην εφηβεία. 

Στο κάτω μέρος της σελίδας δυό φορέματα μίνι και σούπερ μίνι, κοντομάνικα κι εβαζέ για τα πολύ μικρά κορίτσια του Δημοτικού. Ίσιες μπαλαρίνες λουστρίνι και κοντά καλτσάκια για κορίτσια αυτής της ηλικίας, φυσικά μαλλιά. Στα πάνω μέρος της σελίδας φόρεμα πάνω από το γόνατο αλλά μακρύτερο από ό,τι τα παιδικά για την έφηβη, η οποία έχει περιποιημένο χτένισμα με ένα μεγάλο φιόγκο βελούδινο στα μαλλιά, βραχιόλι στο χέρι και παπούτσια με ελάχιστο τακούνι αλλά γραμμή γόβας. Ο νεαρός δίπλα της φοράει λιτό κοστούμι ίδιο με τα αντρικά και διαφοροποιείται από τους μεγάλους απλώς με μια πολύχρωμη ψυχεδελική γραβάτα που ταιριάζει στα νιάτα του. 

Μου αρέσει πολύ η ιδέα των ειδικών παιδικών κι εφηβικών ρούχων  για τις σπάνιες εορταστικές περιπτώσεις. Νομίζω ότι η ετοιμασία και η αυξημένη περιποίηση μας σε αυτές τις στιγμές, βοηθάει στο να ξεχωρίσουμε στην σκέψη μας το εξαιρετικό γεγονός, εκείνο που αξίζει ένας ιδιαίτερος σεβασμός και μια ειδική θέση στις αναμνήσεις μας. 

(photo σελίδας La mode de Pinktag)

1968 Philippe Venet

 

O Philippe Venet, σχεδιαστής που διακρίθηκε για τα γεωμετρικά του ρούχα στις δεκαετίες 1960-1990, στο περιοδικό Μόδα 09/1968 μας δείχνει δυό μοντέλα του σε colorblock, ένα φόρεμα και το μαντό του, ίσια λιτά, χωρίς διακοσμητικές λεπτομέρειες, με μόνο στολισμό το κοντράστ τω υφασμάτων. 

To coloblock είναι η ένωση υφασμάτων σε δύο χρώματα που έχουν  μεγάλη αντίθεση μεταξύ τους σε ένα ρούχο, με πολύ ευδιάκριτες γραμμές διαχωρισμού, π.χ. μισό φόρεμα σε ένα χρώμα, μισό στο άλλο. 

Στην φωτογραφία του μαντό βλέπετε στην μικρή εικόνα ένα ακόμα φόρεμα που σχεδίασε ο Βενέ χρησιμοποιώντας τα δύο συγκεκριμένα υφάσματα, το άσπρο και το κάμελ μάλλινο. 

(φωτογραφίες La mode de Pinktag)

DIY κολιέ με κέντημα χάντας

 

Με μια παλιά τεχνική με κέντημα χάντρας, δηλαδή με χάντρες που περνάνε σε βελόνα και κλωστή κι ενώνονται ανά 1-2-3 μέσα με άλλες χάντρες, δημιουργείται αυτό το κολιέ που λέγεται αγγλικά rope necklace, "σκοινί". Είναι κυλινδρικό  και ευλύγιστο όπως ένα σκοινί. Αυτό το μοντέλο έχει λοξές ρίγες σε κίτρινο χρυσαφί και μαύρο ματ, ενώ κλείνει με ένα θαυμάσιο κούμπωμα από δυό ασημί κώνους στολισμένους και αλυσίδα επιμήκυνσης ώστε να φοριέται με διάφορα ντεκολτέ.

Είναι πολύ αινιγματικό πάνω σε μαύρο κλειστό ρούχο, μια που οι μαύρες γραμμές του εξαφανίζονται τελείως και μένουν μόνο οι κίτρινες που αιωρούνται πάνω στο ρούχο, χωρίς να κρατιούνται από τίποτα -θα έλεγε κάποιος.

(κατασκευή κι ιδέα La mode de Pinktag)

1966 βραδινό μπροκάρ φόρεμα

 

Το μπροκάρ είναι ένα ύφασμα ανάγλυφο, συνήθως χρυσό ή ασημί, που χρησιμοποιήθηκε πολύ στα βασιλικά ενδύματα των προηγούμενων αιώνων. Πάνω στην επιφάνειά του δημιουργούνται τρισδιάστατα σχήματα, φύλλα, οβάλ, άνθη. Είναι σχετικώς άκαμπτο, γι αυτό κατάλληλο μόνο για πανωφόρια και ταγιέρ -όχι για μπλούζες και ρούχα που ακουμπούν στο δέρμα απευθείας. 

Στην δεκαετία του 60 χρησιμοποιήθηκε σε πολύ λιτά φορέματα με γεωμετρική γραμμή, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι πλούσιο από μόνο του. Εδώ, τον 12/1966 και στο εξώφυλλο του Modes et Travaux, βραδινό φόρεμα μίνι, με κόψιμο αμπίρ κάτω από το στήθος και η ζακέτα του με τα κοντά της μανίκια. Μοναδικό στολίδι του συνόλου, το μικρό φιογκάκι στην ραφή αμπίρ. 

(φωτό La mode de Pinktag)