Capes and capelets

 

Οι κάπες του παρελθόντος

Αφού οι κάπες είναι της μόδας φέτος, αξίζει τον κόπο να δούμε ποιές είναι οι διαφορές τους με αυτές του παρελθόντος. 
Να διευκρινίσουμε αμέσως ότι υπάρχουν δυο είδη κάπας, η πλήρης μακριά έως κάτω από τον γοφό και η καπούλα (capelet) που σκεπάζει μόνο τους ώμους και το στήθος. 

Οι κάπες ήταν στην μόδα μια δύο χρονιές ανά δεκαετία σε όλη την διάρκεια του 20ου αιώνα, ενώ σε κάποιες χώρες όπως η Αγγλία που έχει μεγάλη παράδοση σε αυτόν τον τύπο ενδύματος, δεν υπήρξε κανένας Χειμώνας από το 1900 έως σήμερα που  η κάπα να φαινόταν μη αποδεκτή. Αυτό διότι απλούστατα είναι ένα πολύ χρήσιμο ρούχο, που η Αγγλία έχει τα κατάλληλα ζεστά και ανθεκτικά στην χρήση υφάσματα ώστε να την παράγει σωστά. 

Η χρησιμότητα είναι ο κύριος παράγοντας που οδήγησε αρχικά στην επινόηση της κάπας. Ζεσταίνει την πλάτη και τον κορμό χωρίς να κλείνει όλο το σώμα σε υφάσματα και περιοριστικές ραφές, γι αυτό ακριβώς εκτός από χειμωνιάτικες, υπάρχουν καλοκαιρινές κάπες από βαμβακερά λεία ή πλεχτά υφάσματα που ταιριάζουν με οποιαδήποτε γραμμή εσωτερικών ενδυμάτων, χωρίς να καταστρέφουν το look που θέλουμε να επιτύχουμε. 

Στις εικόνες μας πατρόν για κάπες μικρές (καπούλες) ή και λίγο μακρύτερες Καλοκαιρινές και Φθινοπωρινές, από τις δεκαετίες του 1930 έως και την δεκαετία του ' 60. 

Τάση για Χειμώνα 2025-2026: Κάπες

 

Τάση που ξεκίνησε από τον Χειμώνα 2025 , συνέχισε την Άνοιξη 2025 και συνεχίζει για το φετινό Φθινόπωρο και Χειμώνα 2025-2026 είναι οι κάπες. 

Οι συντάκτες των περιοδικών μόδας τις αποκαλούν statement capes, δηλαδή "σημαντικές κάπες", αυτές που κάνουν κάποια δήλωση προχωρημένης αίσθησης του στυλ. Αυτό μένει να το κρίνει ο καθένας μας μόνος του κοιτάζοντάς τες. Προσωπικώς βρίσκω τις περισσότερες άβολες ή απλώς διακοσμητικές -όχι χρηστικές.

Στις μεμονωμένες εικόνες κάπα ενσωματωμένη στο φόρεμα από την  Tibi, κάπα μακριά πίσω από δέρμα πάνω από δερμάτινη καμπαρτίνα από την Bottega Veneta και βραδινή πλισέ δαντελένια κάπα από τον εταιρεία Toteme. 

Επιθεωρητής Νταλγκλίς

 

Αγαπημένος μου ήρωας αστυνομικών μυθιστορημάτων, ο αστυνόμος πρώτα, Επιθεωρητής μετά και Commander στο τέλος Άνταμ Νταγκλίς. 

Τα βιβλία έγραψε η έξοχη P.D. James, δηλαδή Phyllis Dorothy James, που για καιρό οι αναγνώστες νόμιζαν ότι είναι άντρας συγγραφέας. Αρκετά από αυτά μεταφέρθηκαν στην μικρή οθόνη από την εταιρεία παραγωγής Anglia television για την ITV network, με ήρωα τον Άνταμ Νταλγκλίς και πρωταγωνιστές επί 10 χρόνια τον ηθοποιό  Roy Marsden και αργότερα τον Martin Shaw. Η μεγάλη αρετή της σειράς είναι πως κάθε βιβλίο ξεδιπλώνεται σε 6 50λεπτά επεισόδια, γι αυτό οι χαρακτήρες των ηρώων αναπτύσσονται πλήρως.

Ο δικός μου λόγος που μου αρέσει η σειρά, είναι φυσικά οι πλοκές, η τάξη κι η οργάνωση που φαίνεται πως υπήρχε τότε στην αγγλική κοινωνία -που πολύ θα ήθελα να έχω ζήσει- αλλά πιο πολύ από όλα το ντύσιμο του Νταλγκλίς. 

Αν και η σειρά ξεκίνησε σε κακόγουστη περίοδο, τουτέστιν το 1983, μόνο ένα χρόνο πριν το δημοφιλές Miami Vice με τον Ντον Τζόνσον, εντούτοις ο Νταλγκλίς είναι ένας συντηρητικός Άγγλος άντρας που ντύνεται μόνο με κλασικά ρούχα. Το καθημερινό του ντύσιμο είναι κοστούμι, πουκάμισο, γραβάτα, για Χειμώνα και Καλοκαίρι, ενώ ειδικά τον Χειμώνα, συνήθως φοράει ΚΑΙ γιλέκο. Στην ντουλάπα του βρίσκεται ακόμα μία καμπαρντίνα, ένα μπουφάν βαμβακερό κερωμένο, δύο πλεκτές ζακέτες, και μόνο για τις προσωπικές βόλτες στην θάλασσα ένα τσίνο παντελόνι και χοντρό πουλόβερ με κοτσίδες. Τα μαλλιά του έχουν κι αυτά ένα συντηρητικό κόψιμο, με κοντό απλό μήκος, χωρίς κάτι φανταιζί στις φαβορίτες ή στο μουστάκι. 

Όλα τα κοστούμια του Νταλγκλίς είναι σχεδόν το ίδιο κοστούμι σε διαφορετικά υφάσματα κι αυτό συμβαίνει επί 10 χρόνια. Είναι απλούστατα κλασικά: τα πέτα τους σε μέτριο προς μεγάλο μέγεθος, τα πατζάκια τους ίσια και αρκετά φαρδιά σε όλο το πόδι, το μήκος τους half-break, τα παπούτσια κάτω από τα κοστούμια δετά Όξφορντ μονόχρωμα. Οι άλλοι άντρες γύρω του, ακόμα και οι Υπουργοί, ακολουθούν την μόδα πολύ περισσότερο από αυτόν, σε κάποια στιγμή μάλιστα τους βλέπουμε με τις τεράστιες βάτες σε σακάκια και μπουφάν που φορέθηκαν γύρω στο 1988, ενώ υπάρχουν κάποιοι λίγοι που ντύνονται ακριβώς με μακό μπλουζάκι μέσα από σακάκι -όπως ο Sony Ckrockett του Miami Vice.

Είναι ακριβώς αυτό το συντηρητικό ντύσιμο του Επιθεωρητή που με χαλαρώνει. Με τα πολύ σοβαρά ρούχα του, την αδιαφορία του για την μόδα και την περιορισμένη γκαρνταρόμπα του -φοράει τα ίδια ρούχα ξανά και ξανά- μου δημιουργεί την εντύπωση του σοβαρού, μετρημένου ανθρώπου, που είναι πολύ σταθερός ως χαρακτήρας και δεν αφήνει τις ελαφρότητες να τον παρασύρουν. Φαίνεται πως ο Νταλγκλίς έχει σκεφτεί, έχει βρεί ακριβώς ποια ρούχα το αρέσουν, τα έχει αγοράσει κι από εκεί και πέρα στηρίζεται πάνω τους σε μόνιμη βάση. Έχει φτιάξει μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ίδιο και την ντουλάπα του. Ποτέ δεν θα έρθει η ώρα που θα ξυπνήσει το πρωί και δεν θα ξέρει τι να φορέσει, και δεν θα έρθει η στιγμή που θα τον καλέσει ο Υπουργός για συζήτηση και ο Επιθεωρητής μας θα είναι ακατάλληλα ντυμένος.

Βεβαίως αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη για το ντύσιμο του Νταγκλίς και γενικότερα το αντρικό ντύσιμο, και πιθανόν άλλοι να μην συμφωνούν. Απλώς σκέφτηκα να σας εξομολογηθώ ότι το κλασικό ντύσιμο στους άντρες, υπάρχουν γυναίκες που δεν το βρίσκουν βαρετό, αλλά καθησυχαστικό. Μία από αυτές, είμαι εγώ. 

Λαχανί

 

Για σήμερα ένα χρώμα που φοριέται πολύ το Καλοκαίρι, το λαχανί. Η μπλούζα είναι λινή Άλφα (σχεδόν κλος), μακρύτερη στο πίσω μέρος, φάσα φαρδιά ολόγυρα στο στρίφωμα, με πολύ κλειστή λαιμόκοψη , αμάνικη. Το παντελόνι πλισέ σε λαχανί και άσπρο και τα πέδιλα επίσης άσπρα. Η τσάντα με τα μπαμπού χερούλια από χόρτο σε λαχανί και κίτρινο λεμονί. Μαζί το άρωμα L' air du temps της Nina Ricci που είναι γυναικείο αλλά φρέσκο (βετιβέρ, γαρύφαλλο, ίριδα).

Το σύνολο μου φαίνεται  άνετο, φωτεινό και  κομψό με κάποιο vintage τρόπο. Φταίει το λινό που στέκεται τόσο τριζάτο έξω από το σώμα, φταίει η τσάντα με τα μπαμπού χερούλια που είναι περίπου 60 χρονών, φταίει η κολόνια; Τέλος πάντων, ναι, φταίει  κάτι από όλα. 

Ενα φόρεμα με τιράντες

Επειδή διανύουμε εβδομάδα με πολλές απουσίες στον χώρο της δουλειάς λόγω αδειών, δράττομαι της ευκαιρίας να κάνω καμιά τρέλα, δηλαδή να φορέσω στο γραφείο ένα φόρεμα με τιράντες. Λέω "τρέλα" διότι το ρούχο με τιράντες είναι πολύ αποκαλυπτικό, δεν κάνει για γραφείο, για οποιαδήποτε σοβαρή περίσταση, για εκκλησία κλπ. Ουσιαστικά δεν κάνει για πουθενά εκτός από τις διακοπές και τις νυχτερινές εκδηλώσεις.

Όπως βλέπετε το φόρεμα έχει ένα μικρό ντεκολτέ, πολλές σούρες στο κορσαζ και η φούστα του είναι φαρδιά και μακριά έως τον αστράγαλο, ώστε τουλάχιστον η κάλυψη στο κάτω μέρος να εξισορροπεί την αποκάλυψη στο πάνω. Όπως έχουμε πει κι άλλες φορές, σε κάθε αποκαλυπτικό ντύσιμο βγάζουμε στον ήλιο μόνο ένα σημείο κι αφήνουμε όλα τα άλλα μέσα -κι οχι μόνο μέσα, αλλά κι ασαφώς περιγεγραμμένα =όχι κολλητά.

Για τις 6.00 το πρωί που πηγαίνω στην δουλειά, το φόρεμα καλύπτεται απο μια μονόχρωμη εσάρπα σε κανελλί. Τα παπούτσια κι η τσάντα είναι κι αυτά σε αποχρώσεις του καφέ.

Πιθανόν τα άλλα μου καφέ πέδιλα, αυτά με τις σατέν λουρίδες που έφτιαξα μόνη μου πρόσφατα, να ήταν καταλληλότερα για σήμερα. Θα τα προσθέσω σε φώτο να μου πείτε την γνώμη σας.

Αυτό το φόρεμα μου αρέσει γενικά. Το έχω φτιάξει πριν από πολλά χρόνια, μπορεί και 20, και κάθε φορά που το φοράω ακούω πολλά κοπλιμέντα. Ελπίζω να αρέσει και σε εσάς.

Make, Do and Mend (in pink)